Το new deal του Μακρόν που έγινε χαρτζιλίκι

Από τις προεδρικές εκλογές κι ύστερα, πολλά έχουν αλλάξει για τον Εμανουέλ Μακρόν. Κι όχι απαραίτητα προς το συμφέρον του (Alexandros Michailidis / SOOC).

Από τις 14 Μαΐου 2017, οπότε και εισήλθε από την κύρια είσοδο των Ηλύσιων Πεδίων, κραδαίνοντας μια υπόσχεση προς τον γαλλικό λαό («En Marche!», τι άλλο…), ο Εμανουέλ Μακρόν γνώρισε όλη την γκάμα των συναισθημάτων που προσφέρει ο δημόσιος βίος: από την πλέρια αποδοχή στην κατακρήμνιση. Φευ, το σύνθημά του «Εμπρός!» αποδείχθηκε ωραίο στο άκουσμα, αλλά δύσκολο στην επιβεβαίωση.

Η προεδρική του ζωή, εδώ και καιρό, έχει πάψει να είναι μια ευχάριστη promenade. Τα περιβόητα «Gilets Jaunes» (σ.σ.: Κίτρινα Γιλέκα) έφεραν στην επιφάνεια την κοινωνική αναταραχή που ενδημεί στα βάθη της γαλλικής κοινωνίας και την οποία είχε δοκιμάσει και ο προκάτοχός του, Φρανσουά Ολάντ, αν και όχι με παρόμοια σφοδρότητα.

Υπό το βάρος των συνθηκών και με το φόβο η κατάσταση να ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχο, το βράδυ της Δευτέρας ο Μακρόν προέβη σε ένα δραματικό διάγγελμα εξαγγέλλοντας μέτρα οικονομικής ενίσχυσης προς τα ασθενέστερα μέλη. Τι ήθελε να το κάνει; Γιατί, άραγε, οι πολιτικοί δεν σκέφτονται λογικά πριν ανακοινώσουν κάτι; Αυτό το ερώτημα, μάλλον, θα μείνει αναπάντητο.

Τα πυρά εναντίον του ήρθαν από δεξιά και αριστερά. Από εκεί που ο Γάλλος πρόεδρος θα μπορούσε να υπερηφανεύεται ότι κατάφερε να σβήσει τη φωτιά, να κατευνάσει τα πνεύματα και να συνάψει μια νέα κοινωνική συμφωνία (κάτι σαν γαλλικό new deal), βρέθηκε εκ νέου στη γωνία απολογούμενος. Ήταν σαν να έριξε ένα κουβά με νερό σε μια λαίλαπα φωτιάς.

Οι γλίσχρες εξαγγελίες του (αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 100 ευρώ, κατάργηση της αύξησης της κοινωνικής εισφοράς στους συνταξιούχους, οι αφορολόγητες υπερωρίες και η παροχή δώρου) θεωρήθηκαν γενικώς και ειδικώς ως παυσίπονα σε μια ασθένεια που μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο. Οι βολές εναντίον του είναι έντονες, καθώς τον κατηγορούν ευθέως ότι είναι «ο πρόεδρος των πλουσίων», ότι «έχει αποσυνδεθεί από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας» και ότι «δίνει ψίχουλα στον Γάλλους». Δεν το λες και επιτυχία το εγχείρημά του.

Το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων» συνεχίζει να προκαλεί πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές στη Γαλλία (Photo by Chris McGrath/Getty Images).

Ακόμη και η ΕΕ κράτησε αποστάσεις από τα μέτρα που εξήγγειλε. Βέβαια, το έκανε για άλλους λόγους, ολότελα τεχνοκρατικούς και οικονομιστικούς. Δεν είναι τυχαίο ότι ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, ο πάντα straight cut Βάλντις Ντομπρόφσκις, έσπευσε να δηλώσει πως οι Βρυξέλλες παρακολουθούν τα μέτρα και την επιβάρυνση που θα έχουν αυτά στο ήδη φουσκωμένο έλλειμμα της Γαλλίας. Σαν να λέμε: δεν θα αργήσει η ώρα που θα του τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια.

Δεν πρέπει να λησμονούμε πως η Γαλλία επί χρόνια παραβιάζει τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όμως την πρώτη χρονιά της προεδρίας Μακρόν το έλλειμμα έπεσε κάτω από το όριο του 3% του ΑΕΠ για πρώτη φορά μετά από μία δεκαετία. Τώρα, με τα νέα μέτρα (συνολικού κόστους 10 δισ. ευρώ) είναι σφόδρα πιθανό να εκτροχιαστεί εκ νέου το έλλειμμα.

Η Λε Πεν δεν έχασε ευκαιρία να χρησιμοποιήσει τη γνωστή ρητορική της εστιάζοντας -ξανά- το πρόβλημα στους μετανάστες και στον τρόπο που η γαλλική προεδρία τους δίνει το δικαίωμα να σπαταλούν τους κρατικούς πόρους. Ο Μελανσόν, ηγέτης του κόμματος Ανυπότακτη Γαλλία (ριζοσπαστική αριστερά), έδωσε το δικό του χτύπημα λέγοντας: «Μοίρασε λίγο χαρτζιλίκι για να καλμάρει την εξέγερση των πολιτών που έχει ξεσπάσει». Επίσης, κατήγγειλε ότι ο πρόεδρος της Γαλλίας ανήγγειλε μέτρα το κόστος για τα οποία θα βαρύνει «τον απλό πολίτη» και όχι «αυτούς που έχουν μεγάλο πλούτο».

Ομοίως επικριτικός εμφανίστηκε και ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ολιβιέ Φορ, λέγοντας πως τα μέτρα του Μακρόν θα πληρωθούν μέχρι κεραίας από τους φορολογούμενους. Από την μεριά του, ο Μπενζαμέν Κοσί, ένα από τα πρόσωπα που ήλθαν στο προσκήνιο χάρη στο κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων», έδειξε τη δυσαρέσκειά του για τα μέτρα του Μακρόν. «Σε όρους ουσίας, αυτά είναι ημίμετρα», είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε πως το Ελιζέ οφείλει να δώσει στους πολίτες «πολλά περισσότερα».

Όποιος πιστεύει πως το πρόβλημα κυκλώνει μόνο τη Γαλλία και εστιάζεται σ΄ αυτήν μάλλον θα πρέπει να ακούσει τι δήλωσε προ ημερών ένας από τους αρχιτέκτονες της προεκλογικής καμπάνιας του Τραμπ, ο Στιβ Μπάνον. Από τις Βρυξέλλες όπου βρέθηκε για να οργανώσει τις εθνικιστικές-λαϊκιστικές ομάδες της Ευρώπης, είπε χαρακτηριστικά: «Το Παρίσι καίγεται. Τα Κίτρινα Γιλέκα αποτελούνται από ανθρώπους παρόμοιους μ’ εκείνους που ψήφισαν τον Τραμπ και ζήτησαν επιμόνως το Brexit».

Τέσσερις μήνες πριν από τις Ευρωεκλογές και με τον κίνδυνο ο συσχετισμός δυνάμεων να αλλάξει δραματικά και να ωφελήσει τα εθνικιστικά και λαϊκιστικά κόμματα ανά την Ευρώπη, ουδείς μπορεί να αισθάνεται ασφαλής και σίγουρος με όσα συμβαίνουν στα γαλλικά βουλεβάρτα. Ο Μακρόν ανήλθε στον προεδρικό θώκο επειδή ακριβώς συγκεφαλαίωνε το σύνολο των ελπίδων του γαλλικού λαού για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές. Η Ευρώπη τον δέχθηκε ασμένως ως αντίβαρο στη Γερμανία και τις ΗΠΑ θεωρώντας πως η δική του real politic θα έχει πολλά στοιχεία κοινωνικού μετασχηματισμού. Το πρόγραμμά του έδειχνε πως θα λειτουργούσε ως καύσιμο στην καταπονημένη ευρωπαϊκή μηχανή.

Ναι, το δικό του «Εμπρός!» ήταν ένα γενικευμένο αίτημα. Το ότι μετατρέπεται σε «πίσω ολοταχώς» θα πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις.

Διαβάστε ακόμα: Τι βλέπουμε στη Γαλλία; Την Ευρώπη να αυτοκαταστρέφεται επειδή δεν είναι πια ανταγωνιστική.

TAGS :
Εμανουέλ Μακρόν ευρωπαϊκή ένωση Κίτρινα Γιλέκα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook