Από Αντιμνημόνιο σε Νεοψεκαζμένο Μακεδόνιο

Τσίπρας, Ζάεφ, Μητσοτάκης και στη μέση το πολύφερνο όνομα της Μακεδονίας (SOOC).

«Ακολουθεί αντιδημοφιλής για όλους ανάλυση»

Επαναλαμβάνουμε, γιατί «η έρημη η αλήθεια είναι μαλώτρια». Μπορεί η πληγή Τσίπρας να παραμένει έσχατη εκδοχή του ΤΟΥ Συστήματος, που μαστίζει τον τόπο. Όμως, άλλο-Λούτσα-άλλο-Βούρτσα, αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι η δόλια κατά αντιπάλων πρόθεσή του να λύσει «εργαλειακά» το Μακεδονικό είναι «προδοτική» (κλαυσίγελως). Ίσα-ίσα, τελικά λυτρώνει τον τόπο από ένα εθνικό αδιέξοδο, έστω και κακότεχνα.

Ψιλοεξαντλήσαμε το θέμα στα έξι περσινά «Μακεδονικά» κείμενα*, επανερχόμαστε, όμως, γιατί επιβεβαιώνονται οι φόβοι μας: υπερθερμαίνεται το επικίνδυνο Νεοψεκαζμένο Μακεδόνιο, απειλώντας την προσδοκώμενη Εθνική Ανασυγκρότηση. Και οι αυτονόητες κατηγορίες ότι ο Τσίπρας εργαλειοποίησε το «Μακεδονικό» στουκάρουν στις αντίστοιχες ότι και ο Κυριάκος ανταπέδωσε τα ίσα (περιμένοντας αραχτός με την καραμπίνα κάτω από την μακεδονική αμυγδαλιά, να ρίξει σιτεμένη τσιπρομπεκάτσα). Ακολουθούν οι δέουσες εξηγήσεις.

Σύντομη αναδρομή στην εθνική κωμικοτραγωδία

Πριν εικοσιπέντε χρόνια ψεκαστήκαμε/προσβληθήκαμε από ένα τοξικό δαιμόνιο, που λεγόταν Μακεδόνιο και απέφερε Κακά. Πριν οκτώ χρόνια ξαναψεκαστήκαμε/προσβληθήκαμε από ένα νέο τοξικό δαιμόνιο, που λεγόταν Αντιμνημόνιο και βάθυνε την προγενέστερη Κωστάκεια χρεωκοπία, προκαλώντας ύφεση/φτώχεια/ερημοποίηση/δυστυχία. Σήμερα νομίζαμε ότι είχαμε ξεμπλέξει με τον παλιό Μακεδονισμένο Ψεκαζμό και σύντομα τελειώναμε με τον νεότερο Αντιμνημονιακό Ψεκαζμό. Τζάμπα ευσεβής πόθος.

Τώρα, ξαναψεκαστήκαμε/προσβληθήκαμε από ένα καινούργιο τοξικό δαιμόνιο, το Νέο Μακεδόνιο, το οποίο τεκταίνεται νέες εθνικές ζημιές. Και εγκαλούμε «προδότες, που παρέδωσαν ταυτότητα-γλώσσα», όμως, δεν υπάρχουν προδότες (που δίνουν πατρίδα για αργύρια), μόνο Σώρρες (και λοιποί κατήγοροι του Σόρος) προδοτολογούν.

Υπάρχουν μόνο ακραίοι εξουσιολάγνοι, που είτε ως ιδεοληπτικοί εθνομηδενιστές είτε ως πατριδοκάπηλοι, κάνοντας το μαύρο-άσπρο διαπράττουν το έγκλημα της εθνικής μειοδοσίας. Δηλαδή, με το κεφάλι βουτηγμένο στην άμμο, προκαλούν εθνική ζημιά, ενώ ίσως πίστευαν ότι ευεργετούσαν την πατρίδα. Πάντως, ταυτότητα-γλώσσα ΔΕΝ «δώσαμε», όπως θα δούμε παρακάτω.

Ενοχοποίησαμε το πολύτιμο ρεαλιστικό Δόγμα-Μητσοτάκη-«σε-δέκα-χρόνια-θα-το-έχουμε-ξεχάσει» (Menelaos Myrillas / SOOC).

Οι 3 λύσεις…

Ας δούμε πώς μας «ευεργέτησε» το εθνολαϊκιστικό Δόγμα-«ούτε-Μακεδονία-ούτε-παράγωγα». Εντελώς μαγικά, αυτή η ανορθολογοπαγίδα-οφθαλμαπάτη ακόμα θεωρείται πατριωτικό ορόσημο, αδιαλείπτως προκαλώντας εθνική ζημιά. Αντιθέτως ενοχοποιήσαμε το πολύτιμο ρεαλιστικό Δόγμα-Μητσοτάκη-«σε-δέκα-χρόνια-θα-το-έχουμε-ξεχάσει». Το πρώτο Δόγμα ήταν ιδανικό για να κερδίζουν οι ηγέτες εκλογές και να χάνει η Πατρίδα δύναμη, το δεύτερο για το ακριβώς αντίστροφο.

***

Α. Μαρτυρία Γκληγκόρωφ εξηγεί, πώς μόνο το δεύτερο Δόγμα στρίμωξε τα Σκόπια (βλ. παρακάτω). Τότε (1993-ΟΗΕ), παίρναμε: «Νοβαμακεντόνια, Νοβομακεντόνσκι πολίτες, γλώσσα Νοβομακεντόνσκα (αμετάφραστα-όλα…)». Προφανώς ουδέποτε αγγίξαμε καλύτερη λύση… Σημειωτέον, το Νόβα-(Νέα-) έδινε την έννοια «μετά»-εθνικής-διαφοράς ξεχωρίζοντας ισχυρότερα Σλάβους-Έλληνες, ενώ τα Βόρεια-Άνω λιγότερο.

Β. Δεύτερη λύση είναι η ΜΗ λύση: γι’ αυτήν αγωνίζονται οι πατριδοκάπηλοι ΑΚΟΜΑ και σήμερα/τώρα. Αποτέλεσμα; Η (Σκέτη) Μακεδονία που κερδίζουν/διασφαλίζουν σταθερά τα Σκόπια βάσει του Δόγματος-«κάθε-πέρσι-και-καλύτερα», όπως τα ‘λεγε ο Γκληγκόρωφ (δείτε λίγο παρακάτω) ερήμην ημών αδιαφορούντων/εκλογοθηρούντων… Αυτήν χαρίζουμε, εμείς οι Ασυμβίβαστοι Πελάτες Σκοπίων/Άγκυρας/Μόσχας (των μόνων που λυσσαλέα επιδιώκουν Σκέτη-Μακεδονία)**… Ως κορόιδα βλακωδώς υπερτιμάμε το ντε-γιούρε πλεονέκτημά μας έναντι του ντε-φάκτο πλεονεκτήματος των Σκοπίων, αγνοώντας πανδαμάτορα χρόνο και Δόγμα-«κάθε-πέρσι-και-καλύτερα». Άσε που, οι ηλίθιοι, νομίζουμε ότι αυτό το ντε-γιούρε θα το διατηρούμε εσαεί αλώβητο, λες και δεν θα επινοούσαν οι Σύμμαχοι κάποιον by-pass τρόπο να το αχρηστέψουν, εάν επιμέναμε απεριόριστα…

Γ. Τρίτη λύση είναι αυτή που παίρνουμε τώρα: φορτωμένη με μύρια προβλήματα, αλλά  ΠΑΝΤΟΤΕ καλύτερη από την άθλια δεύτερη, που εργωδώς μεθοδεύουμε δεκαετίες τώρα. Έτσι, σούμπιτη η ελληνική κοινωνία πνίγεται στην βεβαιότητα της μαγικής οφθαλμαπάτης ότι ο διεθνώς Αυτονόητος Συμβιβασμός της Συμφωνίας-των-Πρεσπών-(ΣτΠ) είναι ξεπούλημα της Μακεδονίας ΜΑΣ.

***

Με Κοτζιά διαπραγματευτή και με Κυριάκο να «παίζει καραμπίνα», το σενάριο Νοβαμακεντόνια εξανεμίστηκε (Nick Paleologos / SOOC).

Θα ήταν εφικτή σήμερα η καλύτερη λύση Νοβαμακεντόνια; Ναι, έστω και χωρίς όλο το πακέτο (γιατί προφανώς γλώσσα-από-1977-κατωχυρωμένη και ταυτότητα πανδύσκολα θα ήταν διαπραγματεύσιμες πια, διεθνώς χωνευμένες επί τόσες δεκαετίες, χάρη στην ευήθειά μας…). Απλώς, θα είχαμε ελάχιστες πιθανότητες. Ξαναγράψαμε: ολοσχερώς πλέον χρεωκοπημένοι/ανυπόληπτοι, στερούμασταν παραμικρής διαπραγματευτικής ισχύος, οπότε η Μέρκελ διαπραγματευόταν για χάρη/λογαριασμό μας με Ζάεφ… Βέβαια, με κοτζάμ Κοτζιά διαπραγματευτή και με Κυριάκο να «παίζει καραμπίνα», το σενάριο Νοβαμακεντόνια εξανεμίστηκε…

… και οι αντεθνικό Δόγμα «ούτε-ούτε»…

Αλλά, ας γυρίσουμε στην σημερινή αθλιότητα και ας ανακεφαλαιώσουμε όσες εθνικές ζημιές μας φόρτωσε το Δόγμα-«ούτε-Μακεδονία-ούτε-παράγωγα»:

Α. Σκέτη Μακεδονία, σκέτοι Μακεδόνες πολίτες και σκέτη μακεδονική γλώσσα, ήταν ο απολογισμός του Δίδυμου Λάθους Παπανδρέου (Εγκατάλειψη-ΟΗΕ/Εμπάργκο και χρονοτριβούσα Ενδιάμεση Συμφωνία), γεννήματα του Δόγματος-«ούτε-ούτε», ενώ εμείς φωνάζαμε ζήτω-και-γεια στους απατεώνες που μας οδηγούσαν στην ξέρα…

Β. Το Δόγμα «ούτε-ούτε» (υποδουλωμένο στις εκλογικές ανάγκες Παπανδρέου-Σαμαρά) αγνόησε δύο ιστορικές καταγραφές που σημειώσαμε τότε (χαστούκια στους «Πελάτες» Άγκυρας/Σκοπίων, κυρίως στον Αντρέα -ο Σαμαράς μάλλον δεν καταλάβαινε τότε…):

Την δήλωση Τζενγκίζ Τσαντάρ (συμβούλου-του-Οζάλ-1992): «Στόχος της Άγκυρας είναι να απομονωθεί διεθνώς η Αθήνα, με αφορμή το θέμα της Μακεδονίας, ώστε η Τουρκία να κυριαρχήσει στα Βαλκάνια». Και τις Δηλώσεις Γκληγκόρωφ: «Μας είχαν στριμώξει το 1993 στον ΟΗΕ με την Νοβαμακεντόνια, αλλά αντέξαμε, ώσπου έπεσε ο Μητσοτάκης (1995)». Και σχετικά με τον διαρρέοντα χρόνο: «Τώρα που η ζωή έλυσε το πρόβλημα του ονόματος, δεν βλέπω τον λόγο να γυρίσουμε πίσω» (1994)…

Αυτά τα δύο στοιχεία/δηλώσεις αρκούν, για να καταρρεύσει η μαγική οφθαλμαπάτη του ακόμα ισχυρού καταστροφικού κυρίαρχου Δόγματος-«ούτε-ούτε». Εν τούτοις, αμφότερα παραμένουν στο σκοτάδι. Γιατί το πανίσχυρο Επικοινωνιακό-Σύστημα-Παπανδρέου εξαφάνισε αυτά τα αδιαμφισβήτητα πλην κακόβολα στοιχεία (ακόμα και σήμερα ενοχλούν άλλωστε και Σαμαρά-Άδωνι)…

Ο Άδωνις Γεωργιάδης διαχέει/αναβιώνει την αίσθηση «ούτε-Μακεδονία-ούτε-παράγωγα» (Nikos Libertas / SOOC).

Γ. Γι’ αυτό, άλλωστε, ξαναθυμίζουμε, αποδόθηκαν πανεύκολα και βολικά τα Ίμια ως ευθύνη Σημίτη (ο οποίος ψύχραιμα απέτρεψε ένα ακόμα εθνικό ακρωτηριασμό σε κλασική φάση εθνικής μας απομόνωσης: βλέπε παρακάτω γιατί) και όχι ως δευτερογενής συνέπεια των χειρισμών Παπανδρέου… Ιδού, ποιοι ήταν αυτοί: Κατασπατάληση διπλωματικής ενέργειας στο λάθος πεδίο (Μακεδονικό) και πρόκληση άσκοπης έλλειψής της στο κρίσιμο πεδίο (Ελληνοτουρκικά), που μας γύμνωσε/ρήμαξε διπλωματικά και προετοίμασε (1991-1996) τις Γκρίζες Ζώνες και τα Ύμια. Και όλα αυτά, ενώ οι σύμμαχοι προειδοποιούσαν ότι τσακιζόμαστε αχρείαστα με φόρα πάνω στο Δόγμα Οζάλ…

Γενικότερα (όπως βαρετά/μάταια επαναλαμβάνουμε τόσες δεκαετίες, αλλά τζάμπα καίει η λάμπα) παντού και πάντα ως θλιβεροί Τσιφτετέλληνες το ‘χουμε το χούι και κολλημένοι είδαμε μόνο το δέντρο (των Σκοπίων) και ποτέ το Δάσος (της Τουρκίας)***

Δ. Νέκρα στα δίκτυα μεταφορών-επικοινωνιών-οικονομικών και των σχετικών ροών ανάπτυξης/ευημερίας, δραματική ζημιά στην δυναμική της Θεσσαλονίκης ως Βαλκανικής Πρωτεύουσας (η οποία καταντάει η Μεγάλη Χαμένη του Πατριδοκάπηλου συνθήματος «προδίνουν την Μακεδονία ΜΑΣ!»).

Ε. Έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ Αθήνας-Σκοπίων, καχυποψία, ενίσχυση του φαιδρού Σλαβομακεδονικού Αλυτρωτισμού.

ΣΤ. Ποτέ στην Εξωτερική Πολιτική ΔΕΝ τα παίρνεις όλα: κάτι δίνεις, κάτι παίρνεις (εννοείται: καλύτερα-συμμαχικά-πάουερ-γκαίημς,-περισσότερα-κέρδη). Όταν διαχρονικά οι σταθερές εθνικές αποτυχίες (Κυπριακό-Μακεδονικό) επιβεβαιώνουν το άλλο οικτρό Δόγμα-«κάθε-πέρσι-και-καλύτερα», τότε ο δόλιος πατριδοκάπηλος μαξιμαλισμός είναι θανάσιμη ύποπτη εθνική αμαρτία. Και η ζωή είναι σκληρή: μετά  από τριάντα χρόνια ακινησίας μας, όποιος δέχεται το Βουκουρέστι, φορσέ ξεχνάει «ταυτότητα/γλώσσα», που το 1993 ήταν δικά μας… Οπότε, κάθε φορά που έρχεται μια χρυσή ευκαιρία «χάνουμε-μεν-το-απόλυτο-κερδίζοντας-κάτι-θετικό», κλείνουμε τα αυτιά στους πατριδοκάπηλους και την αρπάζουμε. Take-the-deal-and-run, κανόνας άχαστος, πάλι σήμερα παντελώς αγνοημένος.

Εργαλειοποιήσεις πολλές

Πιστεύουμε ότι αβίαστα κατανοεί κάθε απροκατάληπτος αναγνώστης ότι πλέον η (κακώς πανταχόθεν εργαλειοποιημένη) Μακεδονική Υπόθεση έχει ξεφύγει από την ουσία της. Και την κακοποιούν πατριδοκάπηλοι-εθνομηδενιστές: οι μεν αγνοώντας την απόλυτη ανάγκη λύσης, οι δε ψάχνοντας οποιαδήποτε λύση αδιαφορώντας πλήρως για τον Σλαβομακεδονικό Αλυτρωτισμό.

Και εξανεμίζονται στη μέση οι ρεαλιστές-υπόλοιποι (που επί τέλους διακομματικά κατάλαβαν την πατάτα «ούτε-ούτε» και πλήθυναν μόνο μετά το Βουκουρέστι): προφανώς ο Κυριάκος πρώτος ανάμεσά τους, συνεχιστής του άξιου πατρικού πνεύματος. Και σιωπούν (άτολμα, ως μη ώφειλαν), πιεζόμενοι να προσχωρήσουν σε κάποιο από τα δύο αυτά εθνικά ζημιογόνα στρατόπεδα. Σημειωθήτω, αν αυτό έχει κάποια αξία πια: μόνο ο Σταύρος διακράτησε λογική θέση, που δυστυχώς πνίγηκε στην λέμε-ξελέμε αποδρομική ανυποληψία του.

Ουδέποτε ο Τσίπρας αντέδρασε όταν ο Ζάεφ πρόσφατα αναφέρθηκε επίσημα σε Μακεδόνες του Αιγαίου (Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Η δικαιολόγηση του προβλήματος ότι δηλαδή τάχα κινδύνευε να διασπαστεί η Δεξιά, λόγω της εργαλειοποίησης Τσίπρα είναι αστεία. Αβίαστα θυσίασε η Δεξιά ένα «Εθνικό Θέμα» (όταν διείδε την δολιότητα Τσίπρα, εργαλειακά/ανακλαστικά μόνη της το φούντωσε αρχικά και αφού μετά «της ξέφυγε», κακήν-κακώς πέταξε απέναντι τα καυτά κάστανα), χαρίζοντάς το στην δεξιά της πτέρυγα, να το σκυλεύσει πατριδοκάπηλα. Ο εργαλειοποιήσας του εργαλειοποιήσαντος, ένα πράμα.

Λέει ο Κυριάκος «ΔΕΝ υπογράφω Πρέσπες» (που δεσμεύουν την χώρα ούτως ή άλλως). Αλλά, καταλάβατε τι ακριβώς υπογράφει, αφού πχ ταυτότητα-γλώσσα αποτελούν παλαιόθεν τελειωμένα ζητήματα; Και γιατί δεν ανακαλεί στην τάξη τον Άδωνι, που διαχέει/αναβιώνει την αίσθηση «ούτε-Μακεδονία-ούτε-παράγωγα», δηλητηριάζοντας την δυναμική κάθε λύσης; Μάλιστα, ούτε σκέφτηκε να πιέσει για Νοβαμακεντόνια τον Κοτζιά, που εγκαίρως ομολόγησε πως «άφησε» την επιλογή ονόματος στα Σκόπια… Αμαρτία. Είπαμε, ο Κυριάκος μας σώζει μονόδρομα από το αδιέξοδο ΤΟΥ Συστήματος, αλλά στο Μακεδονικό η δασκάλα του έβαλε  deux mauvaises notes.

Υπάρχει και άλλη αδιόρατη εργαλειοποίηση, πολλών δυστυχώς σημαντικών πολιτικών και διανοούμενων. Βαρέθηκαν Τσίπρα και συν-υιοθέτησαν τις εθνικά εγκληματικές μανιχαϊστικού τύπου ανορθολογοπαγίδες: «Δύο ΜΟΝΟ επιλογές υπάρχουν: Ναι-σε-Τσίπρα-και-Πρέσπες ή Ναι-σε-Κυριάκο-και-Μη-Πρέσπες» και/ή «όποιος ψηφίζει Πρέσπες, στηρίζει Τσίπρα».  Οπότε κακώς ενέπλεξαν «Εθνικό Θέμα» με Εκλογικό Κύκλο… Και καπάκι διολίσθησαν/αποδέχθηκαν την σημερινή διχαστική πόλωση τύπου «πολεμάμε τον ΣΥΡΙΖΑ με τα όπλα του» και τους νεο-ψεκαζμένους φασιστοτραμπουκισμούς κατά των «προδοτών της Μακεδονίας ΜΑΣ», που υποκριτικά πλέον ψιλοκαταδικάζουν. Winner νεοψεκαζμός (διαιωνίζει εσωτερική ύφεση/ερημοποίηση), looser πικρή εθνική αλήθεια.

Οι Γκουντ-Ντιπλόμασυ-Εθνομηδενιστές βολεύονταν με Ίλιντεν-Μακεδονία και «αφήσαμε ευγενικά στα Σκόπια την επιλογή ενός ονόματος ανάμεσα σε Βόρεια-Άνω-Νέα» (αντί να πολεμήσουν υπέρ της μοναδικής-λύσης-Νοβαμακεντόνια)… Συνεπώς, μόνο συμπτωματικά εισηγούνται τώρα την Συμφωνία των Πρεσπών, που ουσιωδώς είναι λύση των ρεαλιστών. Άλλως ειπείν, ουδέποτε ο Τσίπρας αντέδρασε όταν ο Ζάεφ πρόσφατα αναφέρθηκε επίσημα σε Μακεδόνες του Αιγαίου (γιατί αυτό δεν το διευκρίνισε η χτεσινή Ρηματική Διακοίνωση που αγέρωχα επεδείκνυε -για εθνότητα/γλώσσα- ο Π/Θ στην Βουλή;). Αυτή η αντιστροφή ρόλων συνιστά εθνική ζημία: κάνει μια ρεαλιστική λύση να φαίνεται εθνομηδενιστική και την υπονομεύει. Τέτοια και άλλα εννοούμε, όταν λέμε πόσο καταστροφικό είναι να μπερδεύεις εργαλειακά τον Κοινοβουλευτικό/Εκλογικό Κύκλο με τα «Εθνικά Θέματα»…

Πάλι κερδάει ο ΣΥΡΙΖΑΣ

Αυτό πιστεύουν όσοι νεοψεκαζμένοι αντεργαλειοποιούν το Μακεδονικό κατά του ΣΥΡΙΖΑ και μισερά/ρεβανσιστικά πατάνε κορώνες ανάλογες των ψεκαζμένων («ΠΣΟΦΦΟΣΣ!!1», «ΟΥΣΤ!», «ανθέλληνες, προδότες, κουμουνιστές!», «Συριζαίοι!», κτλ. Στο καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ, όπου όποιος δεν μου είναι κατανοητός, είναι προδότης. Από τον Ψεκαζμένο Ανεξυριζαυγιτισμό που προπηλάκιζε Μενουμευρωπαίους, στον Νεοψεκαζμένο Μακεδονισμό που παίρνει από τον ΣΥΡΙΖΑ την ακροδεξιά σκυτάλη και φασιστοτραμπουκίζοντας με αφίσσες, τηλεφωνήματα και SMS απειλεί/τρομοκρατεί συριζαίους. Τότε: «ξεπουλάτε την Ελλάδα ΜΑΣ στους τοκογλύφους», τώρα: «ξεπουλάτε την Μακεδονία ΜΑΣ στους Σκοπιανούς»… Πλήρης συριζοποίηση των πάντων: δεν είναι αυτό ηθική δικαίωση, πολιτική/πολιτιστική νίκη ΣΥΡΙΖΑ; Αμαρτία.

Προειδοποιήσαμε πέρσι για τέτοια μακεδονισμένη διέγερση. Αυτοδικαιολογούνται όλοι, τώρα, στο μεταξύ, προτάσσοντας τις αθλιότητες των Άλλων: «Κάνετε αυτά κι εκείνα! Κι εσείς τα ίδια  κάνατε αφού!». Να ‘χουμε να παίζουμε. Και αυτή η συριζοποίηση, που τώρα επαναλαμβάνουν οι νεοδημοκράτες, αύριο θα τους έρθει μπούμερανγκ, όταν αθλίως την συνεχίσουν οι συριζαίοι… Συμφέρει αυτό τις μεταρρυθμιστικές προθέσεις της ΝΔ;…

Κι όμως, στελέχη της ΝΔ δικαιολογούν τις αθλιότητες. Βρίζουν νεοδημοκράτες τον παλαίμαχο «μακεδονομάχο» Μέρτζο, που πλέον μετεστράφη και δέχεται Βόρεια Μακεδονία****. Επιφανής αρθρογράφος, φίλος αγαπητός, επισήμως καλεί για πολιτισμική ήττα του ΣΥΡΙΖΑϊσμού και «ίνμποξ» ζητεί «μόνο με φανατισμό, το όπλο του ΣΥΡΙΖΑ, θα τον κερδίσουμε» (δηλαδή με νίκη πολιτισμική του ΣΥΡΙΖΑϊσμού)… Άλλος φίλος επισήμως ζητεί «Καμία λύπηση για τον Τσίπρα και τους τσιπραίους. Μόνο αηδία και οργή». Σαλτάραμε. Σοβαροί και ασόβαροι. Κατάρες-μίσος-εχθροπάθεια, της Πλατείας ξαναγίνεται και ακόμα δεν αρχίσαμε τα προεκλογικά… Κάποιοι έχουν μια πολιτική ευθύνη για όλα αυτά. Ας το ψάξουν τώρα, που είναι ανατάξιμο ίσως, όχι αύριο που θα τους  πονάει ανεπανόρθωτα.

Σε ψεκαζμένη αποδρομή διχαζόμαστε/διαλυόμαστε

Επανερχόμενοι στο Μακεδονικό, ξαναθυμίζουμε το Τουρκικό Δάσος που κρύβεται πίσω από το Σκοπιανό δέντρο. Πάντα έτσι οι πατριδοκάπηλοι ετοίμαζαν εθνικούς ακρωτηριασμούς στην πατρίδα (1897-1922-1974): αφού δεν μας καταλαβαίνουν οι Κακοί Σύμμαχοι, τους κοντράρουμε μένοντας απομονωμένοι-πλην-υπερήφανοι. Απομονωμένοι/μακεδονισθέντες, επίσης, στο τσακ σωθήκαμε (1991-96, που την σκαπουλάραμε φτηνά στα Ύμια, λόγω ψυχραιμίας Σημίτη), απομονωμένοι και πρόσφατα (2011-15-αντιμνημονισθέντες) ξαναγλιτώσαμε από τις μόνιμες επιβουλές, αν και κουράζουμε αφόρητα τους συμμάχους αντιμνημονιακά/αντιμεταρρυθμιστικά. Ως πότε; Τώρα ξυνόμενοι στην γκλίτσα του τσοπάνη, ξαναμακεδονιζόμαστε; Θέλουμε να στείλουμε κάποιο μήνυμα, οέο;…

Μήπως γουστάρουμε τα επόμενα χειρότερα Ίμια οι Καραγκιόζηδες (τότε οι Τούρκοι θα είναι και καλύτερα προετοιμασμένοι…); Δεν γκώσαμε από τόση παρακρουστική/παροξυσμική Εθνική Χειράντληση Σπέρματος και αν δεν φάμε νέο σκληρό Ακρωτηριασμό δεν θα ησυχάσουμε; Γι’ αυτό πάμε βουρ για νέα απομόνωση τύπου «κόντρα στους συμμάχους, αλλά Μακεδονικό Συμβιβασμό εμείς δεν κάνουμε, δεν βιαζόμαστε εμείς αφού, αλλά οι άλλοι!»; Γιατί γουστάρουμε επίμονα να είμαστε οι καλύτεροι μόνιμοι πελάτες παντός σουλτάνου και εμπρός για νέες Εθνικές Καταστροφές;

Άλλως ειπείν, όσοι τσιρίζουν εχθροπαθώς προδοτολογώντας, ίσως είναι αυτοί που τελικά μειοδοτούν. Δηληγιαννισμοί, τέλος. Ας αναστοχαστούμε το θλιβερό δόγμα της Εξωτερικής μας Πολιτικής «κάθε πέρσι και καλύτερα», το μόνο που επιβεβαιώνει η ζωή. Επειδή πάντα ανεύθυνοι πατριδοκάπηλοι δεν δίνουν σήμερα πολύτιμες ευκολότερες λύσεις, που αύριο γίνονται δυσκολότερες.

Και καπάκι, ας φανταστούμε: θα είχαμε γλιτώσει την αφόρητη Σκέτη Μακεδονία που φάγαμε έως σήμερα, εάν Παπανδρέου-Σαμαράς είχαν συναινέσει το 1993 στο (αμετάφραστο πακέτο): Νοβαμακεντόνια-Νοβομακεντόνσκι-νοβομακεντόνσκα-γλώσσα  που τώρα φαντάζει-και-είναι-αδύνατο. Θα καταλαβαίναμε γιατί μόνο κάποια/όποια Λύση εκδυτικοποιεί/ολοκληρώνει εντός ΝΑΤΟ-ΕΕ τα Σκόπια, ανοίγοντας τον δρόμο για την Θεσσαλονίκη-Βαλκανική-Πρωτεύουσα.

Έτσι, θα είχαμε άλλα να μας απασχολούν στην Βουλή. Πώς θα βρούμε λύσεις ΣΤΟ Εθνικό Θέμα: Εθνική Ανασυγκρότηση, δια μακροπρόθεσμης αναπτυξιακής πορείας προς μια σταθερά ισχυρή Ελλάδα. Με την ίδια πάντα νικηφόρα συνταγή της δυτικής στρατηγικής στοχοπροσήλωσης. Νταξ;

* Πρόσφατα «Μακεδονικά» κείμενά μας:

«Γιατί δεν γίνεται καλύτερη Μακεδονική Συμφωνία

«Μνημειώδης Μακεδονική γκάφα Άδωνι-Κυριάκου

«Τι είπαν, λέει, οι Παμμακεδονισμένοι, Κυριάκο;

«Παρά τον μόχθο Καμμένου τα Ίμια είναι ελληνικά

«Όταν Τσίπρας κυριακίζει και Κυριάκος τσιπρίζει

«Нова-Македонија: Να πούμε καμιά αλήθεια;

** Μα τι άλλο περιμένουμε οι αφελείς Τσιφτετέλληνες, για να νοιώσουμε γιατί δεν θέλει ο Πούτιν να τα βρούμε με τα Σκόπια και κινδυνολογεί παντοιοτρόπως (ενδεικτικά μόνο: εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ…).

Παρομοίως, άλλωστε, καταλάβαμε πλέον τι εστί Δόγμα Οζάλ. Θυμάστε πέρσι (Τούρκοι «φούντωναν» τους εν-τη-γενέσει Παμμακεδονισμένους με ξεκούδουνες βάναυσες προκλήσεις κατά ψαράδων μας στο Αιγαίο): δείξαμε πόσο καλοί πελάτες είμαστε και πόσο όμορφα μας χειραγωγεί η ΜΙΤ; Έτσι και χτες  μάθαμε ότι εκλήθη Άγκυρα ο Ντιμιτρόφ, για να διεγείρει εδώ ανακλαστικά κατά Μακεδονικού Συμβιβασμού…) και τσίμπησαν στις ειδήσεις «παρά την Λύση, τα Σκόπια…». Γιατί αυτοϋπονομευόμενοι να είμαστε αισθηματίες, υπηρετώντας το Δόγμα «ούτε-Μακεδονία-ούτε-παράγωγα», που κατά τεκμήριο είναι γνήσιο υποσύνολο Τουρκικής-Ρωσικής Στρατηγικής, οέο;…

*** Στοχεύοντας κάποια νεοπαγή κρίσιμα πεδία δημόσιων πολιτικών, προχτές, το ίδιο πράγμα περίπου κατέγραψε λαμπρά ο Καθηγητής Αντώνης Καραμπατζός: «Το Σύνδρομο του Μπαλίντ» εμείς σας καλούμε να το αναγνώσετε θεωρημένο και από την σκοπιά «Ελληνική Διπλωματία και Εθνική Στρατηγική».

**** «Μια λύση που δεν αφήνει πληγές στο σώμα της Ελλάδας»

Υστερόγραφο:

Όποιος προβληματιστεί από το κείμενο αυτό και παραδεχτεί ότι δεν είναι υπερβολικό, ας το προωθήσει προς όσους, μη ακούγοντας αντίλογο, ετοιμάζονται μεθαύριο να πάνε στα Παμμακεδονισμένα Συλλαλητήρια. Έτσι, ίσως αντιληφθούν ότι μπορεί και να έρθει τα-πάνω-κάτω η απόλυτη βεβαιότητά τους πως ο γράφων είναι «ανθέλληνας-προδότης-κουμουνιστής», αφού «υποστηρίζει τον Μακεδονικό Συμβιβασμό που ξεπουλάει την Μακεδονία ΜΑΣ». Ίσως σκεφτούν, μήπως αυτοί, άθελά τους, ξεπουπουλιάζουν την δυναμική της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης, με τυφλές/εσωστρεφείς/αδιέξοδες ιδέες, όπου τους παρασύρουν πατριδοκάπηλοι απατεώνες και άτολμοι ακόλουθοι.

Διαβάστε ακόμα: Γιατί δεν απαντά η Δημοκρατία στους Γκεσταπίτες;

TAGS :
Αλέξης Τσίπρας Ζόραν Ζάεφ Κυριάκος μητσοτάκης Μακεδονικό

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook