Ο Μάνφρεντ Ριρής καπνίζει κρέμες ομοιοπαθητικής σε σκόνη και βλέπει οράματα. Bοηθώντας μας να καταλάβουμε ποιοι ήταν στις προηγούμενες ζωές τους οι πρωταγωνιστές της ελληνικής οπερέτας που μας βασανίζουν και μας ψιλοαρέσει. Εικονογράφηση: Vladimir Radibratovic.

Ο Μάνφρεντ Ριρής βούλιαξε σχεδόν αναπαυτικά στην καταπράσινη μπανιέρα με τα μικρά πλαστικά κίτρινα βατράχια και την πλήρη συλλογή τευχών του Μπλεκ και της Αυγής, μασούλησε παραισθησιογόνα σοκολατάκια Τζοκόντα με μπαγιάτικα δρακουλίνια βλέποντας σε slow motion τα πυκνά μαλλιά της Σοφίας Σακοράφα στους Βαλκανικούς αγώνες, σίγουρος ότι πλέον όλα θα είναι λαμπρά, ακούγοντας στο στερεοφωνικό σπάνιες ηχογραφήσεις των Κάρμινα Μπουράνα εκτελεσμένων με ηπειρώτικο κλαρίνο και ζουρνά, και ξαφνικά βρέθηκε ξανά πολύ μακριά, σε μια από τις προηγούμενες ζωές του Κώστα Κουράρι. Στο εκπληκτικό Βυζάντιο, οπού ανάμεσα στα πολύπλοκα στενά της Πόλης οι άνθρωποι ονειρεύονταν και κυνηγούσαν αξιώματα και την εύνοια του Αυτοκράτορα, για να κερδίσουν χρήματα και δόξα και να γευτούν την αποθέωση του πλήθους ή να κατακρημνιστούν από την κατακραυγή του.

 

Η εντελώς ανεξήγητη άνοδος και αδιάφορη πτώση εν έτει 892 μ.Χ. του Κώστα Κουράρι, ή Θεοφάνη του Απολογητή.

Από όλα τα αξιώματα της μοναδικής κληρονομιάς των μακρινών προγόνων μας στο υπέροχο και λαμπρό Βυζάντιο λίγα είχαν περισσότερη γυαλιστερή αίγλη από εκείνο του Δομέστικου των σχολών. Και ανάμεσα στους λαμπρούς άντρες που κλήθηκαν να εκτίσουν την περιώνυμη αυτή ποινή με μόνη ανταμοιβή την ηδονή της αθανασίας μέσω της αθανασίας τη πόλης, λίγοι διεκδίκησαν την λαμπρή αέναη αυτή ηδονή όσο ο Θεοφάνης ο Απολογητής.

Γεννημένος έξω από τα τείχη της πόλης σε μια κακόφημη μιαρή γειτονιά, γεμάτη από τυχοδιώκτες και αλκοολικούς μοναχούς με αφροδίσια νοσήματα, ασθενικός και όπως λέγανε «άσχημος σαν χειμωνιάτικο ροζ βατράχι», από κάποια αδιευκρίνιστα καθαγιασμένη έκπτωτη νεαρή καλόγρια, και άγνωστο πατέρα, ο Θεοφάνης μεγάλωσε ανάμεσα σε σπουργίτια και άγριους πάνθηρες, και κολασμένους τρωγλοδύτες υποτυπωδών λιμανιών στις παρυφές περιοχών στις οποίες επικρατούσε κάθε είδους παρέκκλιση από τα εσκαμμένα της αυτοκρατορικής προσήλωσης στο υψηλό.

Αρχικά κανείς δεν αναγνώριζε αξία, και δεν έδινε αγάπη στον περίεργο μικροκαμωμένο νεαρό που μην έχοντας κανέναν τρόπο να πει ο,τιδήποτε συμβατό με το δαιμονικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνε, ξεκίνησε να αναπτύσσει μία περίεργη σχέση με τον λόγο, που τον καθιστούσε ασφαλή μέσω της αδυναμίας κατανόησης από οποιονδήποτε, ουδεμίας απόχρωσης καλού ή κακού για αυτά που άρθρωνε, αλλά σταδιακά άρχισε να προκαλεί εντύπωση ως αξιοθέατο στις τάξεις της περιθωριακής εξωθεσμικής μοναστηριακής κοινότητας των περιοχών εκτός των τειχών και να κερδίζει ακόμα και αμυδρή συμπάθεια ανάμεσα στις διαβολικές γυναίκες και τους ευπροσήγορους δυσενάρετους σκληρούς άνδρες που διαβιούσαν σχεδόν πάντα μεθυσμένοι στα ανήλιαγα στενά του ξεχασμένου από τον θεό εκείνου μέρους.

Μεγαλώνοντας, σκληρά και σχεδόν μοναχικά, ένας απόκληρος πρίγκηπας του ήσσονος λόγου που δεν έλεγε απολύτως τίποτα, που επιθύμησε μόνο να είναι κανονικός πρίγκηπας του μείζονος λόγου που λέει τα πάντα, βρήκε την κλίση του ανάμεσα σε δύο τάσεις της τότε παρηκμάζουσας αυτοκρατορίας: αγάπησε τον κλήρο, και τον ιππόδρομο, και ταυτόχρονα αγάπησε την γλώσσα του κλήρου, και την γλώσσα του ιπποδρόμου. Σε μια σπάνια και κομβική  στιγμή, σχεδόν αποτρελαμένη, θεώρησε για ένα διάστημα τον εαυτό του ως απεσταλμένου του θεού, και οραματίστηκε, μέσα στην σύγχυση της σκέψης του, ότι ο θεός είναι ένα δυνατό πανέμορφο άλογο που τρέχει για εμάς σε ουράνιους ιπποδρόμους, ενώ ζητωκραυγάζουμε ιαχές σε μια μυστική γλώσσα που μόνο ο θεός χρησιμοποιεί, και μερικοί εκλεκτοί όπως αυτοί, που την έμαθαν από την κίνηση των νερών και τα ψάρια, τις έχιδνες, τους ελέφαντες, και μια σπάνια φουξ δενδρογαλιά, και είναι επιτετραμμένοι να την χρησιμοποιούν για πάντα, σαν μυστικό δοξαστικό του Θεού-Αλόγου.

Μετά από σχετικά εντελώς σύντομη πορεία ως βοηθός καντηλανάφτη σε μια προοδευτική ιερατική και καλλιτεχνική σχολή της ακμάζουσας πόλης της Φλωρεντίας, όπου και πήρε πραγματικά ασήμαντα εφόδια, και καμία επαφή με τους άρχοντες, επέστρεψε και είχε ανακαλύψει τον εαυτό του, και συνάμα είχε αποκτήσει εικόνα του δρόμου του πώς να τον εφεύρει, κιόλας.

Στον ιππόδρομο πανηγύριζε με εντελώς περίεργη εκφορά λόγου, και όψη έχιδνας με άμφια, τις νίκες της αγαπημένης του κατά περίπτωση ομάδας.

Επιστρέφοντας, έδωσε στον εαυτό του τον τίτλο του Ιεράρχη, εξωτικού Τιτουλάριου της Αυλής του ανώτατου Άρχοντα της Φλωρεντίας, αυτόκλητα και ψευδώς, και είχε αποφασίσει να οδηγήσει στα άκρα την εμπλοκή του με τον ιππόδρομο, όπου πανηγύριζε με εντελώς περίεργη εκφορά λόγου, και όψη έχιδνας με άμφια, τις νίκες της αγαπημένης του κατά περίπτωση ομάδας ιππέων, που συνεχώς άλλαζε ανάλογα με τις εποχές, η οποία εμπλοκή ήταν λαμπρή κυρίως προς την αντίθετη πτυχή του να υβρίζει σκαιά και ακατάληπτα τους εκάστοτε αδυνάμους ιππείς όταν αποτύγχαναν, χωρίς καμία μνήμη των επιτυχιών τους, και χωρίς καμία αθλητική συναίσθηση του γεγονότος ότι ο επιτυχημένος του χτες είναι ο αποτυχημένος ιππέας του σήμερα, και ίσως ξανά ο επιτυχημένος του αύριο, και χωρίς καμία συναίσθηση ότι είχε αποκτήσει ενοχλητική υπόσταση βδέλλας σε παραλήρημα για οποιονδήποτε αναγνώριζε ως σημαντικό ο,τιδήποτε άλλο εκτός του Ιπποδρόμου, και κυρίως σε οποιονδήποτε κάπως σοβαρό που ασχολούταν με τον Ιππόδρομο για πρόσκαιρα ή πιο μόνιμα κέρδη, αλλά έμοιαζε να αποκτά επιρροή και κοινό ως σεβάσμιος σοφός ιππολάτρης και λόγιος ευσεβής άνδρας, ανάμεσα στην μεγάλη μάζα των αφελών στο Ιπποδρόμιο.

Η χρυσή στιγμή του Θεοφάνη, που του προσέδωσε για πάντα το προσωνύμιο «Ο Απολογητής» ήταν όταν ένας παρηκμασμένος Αυτοκράτορας στην χειρότερη και πιο αστεία στιγμή της αστείας και κακής εποχής της Αυτοκρατορίας όπου έτυχε να ζήσει ο Θεοφάνης, έμοιαζε να αναγνωρίζει λογιοσύνη και βάθος στην πομφολυγώδη του ύπαρξη, και τον διόρισε από σεβασμό αλλά και συμφέρον, στην άλλοτε σοβαρή θέση του Δομέστικου των σχολών, δείχνοντας να καταλαβαίνει ότι μαζί με το θέαμα του Ιπποδρόμου ο τότε χειμαζόμενος και απορρυθμισμένος λαός θα είχε ανάγκη από αρκετό γέλιο, και αρκετή οργή μαζί, σαν ένα είδος εκτόνωσης και αντιπερισπασμού από προβλήματα που γινόταν όλο και πιο έντονα, και άρα χρειαζόταν κάποιον ευκαιριακά να παίξει έναν τέτοιο ρόλο, του υπευθύνου για το βαρύ ιππικό της αυτοκρατορίας, λόγω της σχέσης του με άλογα και τον Ιππόδρομο, απλά για να καταποντιστεί μετά από γέλωτες, προκλητικές ρητορείες, και τελικά μετά από και μια προσπάθεια να στρέψει το ιππικό εναντίον αντίπαλων ομάδων του Ιπποδρόμου, ρητορεύοντας με το ακαταλαβίστικο και αστείο του ύφος αισχρά, και καταλήγοντας απλά να ασχημονεί προς πάσα κατεύθυνση, εξοργίζοντας και το πλήθος, και τον ίδιο τον αυτοκράτορα.

Ο Θεοφάνης, την τελευταία αυτή δημόσια στιγμή του, αντέδρασε παράξενα, τελικά, αρχίζοντας να επαινεί μαζί με την οργίλη αντίδραση όλων των θεατών ουσιαστικά, την σοφία του μοχθηρού Αυτοκράτορα, στον οποίο αναγνώρισε παρόμοια στοιχεία με τα δικά του, και ένιωσε ότι ήταν κάποιος ίδιος με αυτόν, αλλά και με το αδαές πλήθος, αλλά με περισσότερη τύχη, και ουσιαστικά καταλαβαίνοντας ότι τον αγαπά, για αυτή την άγνοιά του, και έτσι, κατέληξε να μείνει στην ιστορία εκείνης της κακής εποχής ως ο Θεοφάνης, ο Απολογήτης, ή κάπως έτσι.

 

Λίγα λόγια για τον αξιολάτρευτο Μάνφρεντ:

Μάνφρεντ Ριρής. 29 ετών, Ενεργός Πρόσκοπος, βοηθός προπονητή σε ομάδα χάντμπολ γυναικών, πρώην ορκωτός λογιστής σε ΔΕΚΟ, πολύτεκνος, κληρονόμος, παράνομη αγάπη, υποψήφιος Δήμαρχος Αιτωλικού υποστηριζόμενος από το Σύριζα, πιλότος σε ψεκαστικά Τσέσνα στο Αγρίνιο, οδηγός αγώνων, μέτοχος λούνα πάρκ, μικροπωλητής, αναγνώστης Χελόου και Μίκυ Μάους, πρώην χρήστης αλκοόλ, συνταξιούχος αστυνομικός, απόστρατος ναυαγοσώστης, νυν στέλεχος Υπουργείου Οικονομικών, κρουπιέρης στο καζίνο Λουτρακίου, πάστρι σεφ, ΠΑΟΚ, πρώην ΠΑΣΟΚ, Στράτος Διονυσίου, οικολόγος, γυμνιστής, Έλληνας δεύτερης γενιάς από Καρσλρούη, συνδέεται με την Άκρα Δεξιά, υγιεινιστής, χειμερινός διαδρομιστής, ασχολείται από μικρός με προβλέψεις, τον έχει απασχολήσει το παρελθόν, τον συνδέει μακρόχρονη φιλία με τη Βάνα Μπάρμπα, σπάνια πίστεψε σε κάτι και ήταν λάθος, ασχολήθηκε επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο και ερασιτεχνικά με το σατανισμό και τη γναθοχειρουργική μικρών ζωων. Θα είναι εδώ. Ως άλλος Πλούταρχος (της αρχαιότητας) με κληρονομικό χάρισμα μέντιουμ προς τα πίσω, θα ερευνά τους παράλληλους βίους σημαντικών προσωπικοτήτων και θα μας τους βιογραφεί.

 

Διαβάστε ακόμα: Ποιος υπουργός ήταν ο αρχαίος συβαρίτης στρατηγός Βιλδιρίδης;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top