Πού πήγαν οι «μεταρρυθμιστές»;

Όλοι οι «μεταρρυθμιστές» με τις γενικές τους θεωρήσεις και προτάσεις για την κρίση, ή τους καταστρεπτικούς κοινωνικούς αυτοματισμούς που τόσο κακό έκαναν, πού είναι σήμερα; (Φωτό: politico.eu)

Από τη μία πλευρά, έχουμε το πελατειακό κράτος, τη διαπλοκή και τον πολιτικό κυνισμό που για δεκαετίες ντιλάρει με το πρόβλημα, και από την άλλη την ειλικρίνεια απέναντι στα προβλήματα μας, ως όρο για την επίλυση τους.

Όλοι οι «μεταρρυθμιστές» με τις γενικές τους θεωρήσεις και προτάσεις για την κρίση, ή τους καταστρεπτικούς κοινωνικούς αυτοματισμούς που τόσο κακό έκαναν, πού είναι σήμερα; Γιατί σιωπούν;

Όλα ήταν εύκολα όσο κατάφερναν με αφαιρετικές μεγαλοστομίες να κόψουν μέρος της πολιτικής πίτας και της δημοσιότητας, με χείριστο παράδειγμα το μίσος απέναντι στο Δημόσιο και το Κράτος, με ανεδαφικές απαιτήσεις απολύσεων χωρίς συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν την Πολιτεία μας και θα οδηγήσουν σε ένα άλλο Δημόσιο, ενδεχομένως μικρότερο – σε ένα λειτουργικό, επιτελικό Κράτος.

Οι «μεταρρυθμιστές» κινήθηκαν σαν τα ρεπορτάζ που παρακολουθούμε για το λαθρεμπόριο καυσίμων, όπου ο δημοσιογράφος μιλάει δέκα λεπτά για τα πρατήρια, αλλά κανείς δεν ρωτάει που παράχθηκε και πώς διακινήθηκε όλο αυτό το καύσιμο χωρίς χαρτιά, παρακάμπτοντας έτσι την ουσία του προβλήματος, και την αναγκαία σύγκρουση που πρέπει να υπάρξει με μεγάλα συμφέροντα για τη λύση. Ουδείς είναι τόσο αφελής να νομίζει πως το παράνομο καύσιμο φτιάχνεται σαν το τσίπουρο – σε βαρέλες, σε κάποιο κατώι. Αποτέλεσμα: μεγάλη αναστάτωση και καμία λύση. Ο λαθρέμπορος στο απυρόβλητο.

Στην υπόθεση Γεωργίου τα πράγματα είναι απλά: ή θα φανούμε ειλικρινείς για το τι συνέβη στη χώρα, για να το διορθώσουμε ή θα συνεχίσουμε να παίζουμε κρυφτό.

Το σταυροδρόμι της υπόθεσης Γεωργίου είναι απλό: ή θα φανούμε ειλικρινείς για το τι συνέβη και τι συνεχίζει να συμβαίνει στη χώρα, για να το διορθώσουμε ή θα συνεχίσουμε να παίζουμε κρυφτό. Η δεύτερη επιλογή μάς έχει φτάσει σε σχεδόν δεκαετή ύφεση, διεθνή αναξιοπιστία και φτωχοποίηση των πολλών μέσα από τη φορολογική αφαίμαξη που ούτε αυτή πλέον αποδίδει.

Η πρώτη επιλογή κουβαλάει το αίτημα μίας νέας αρχής, για τη χώρα που θέλουμε και μας αξίζει. Με διαφάνεια, ίδιους κανόνες για όλους, με κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, για να ξεπεράσουμε τον κάβο της μέχρι σήμερα πορείας.

Όσοι δεν τοποθετηθούν σήμερα, ας σωπάσουν για πάντα. (Φωτό: YouTube)

Όσοι δεν τοποθετηθούν σήμερα, ας σωπάσουν για πάντα. Αν είναι μία φορά πρόβλημα οι καραμανλικοί πολιτικοί και οι εκδότες που τους στηρίζουν ακόμα και σήμερα, υποστηρίζοντας πως η Eurostat και η Ευρωζώνη εν συνόλω, επί της ουσίας, συμμετείχαν σε ένα κόλπο υποδούλωσης της χώρας (του 2% της Ευρωζώνης), οι «μεταρρυθμιστές» θα είναι δέκα φορές χειρότεροι αν συνεχίσουν να σιωπούν την ώρα της μάχης, ως υποκριτές.

Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, τουλάχιστον, ήταν ειλικρινής για τα €2,3 δις έλλειμμα που παρέδωσε σε ΟΣΕ, Μετρό και ΜΜΜ. Όχι μόνο αποδέχτηκε τις κατηγορίες Ρακιτζή και Προβόπουλου για τους διορισμούς των συντοπιτών του από τη Ροδόπη στο Μετρό της Αθήνας και τον ΟΣΕ, το προεκλογικό καλοκαίρι του 2009, αλλά τις υποστήριξε ως «γεωγραφική δικαιοσύνη» στο ρουσφέτι δηλώνοντας πως: «δεν πρέπει να απολογηθώ εγώ γι’ αυτό, πρέπει να απολογηθεί το ελληνικό κράτος, που τα τελευταία 40 χρόνια δεν είχε ούτε έναν άνθρωπο από τη Θράκη και τη Ροδόπη μέσα σε τέτοιου είδους θέσεις εργασίας».

Σήμερα είναι η μάχη για τη χώρα που θέλουμε, με μόνο δρόμο την αλήθεια. Όχι αύριο, όχι σε ένα χρόνο με περίλυπα αρθράκια στο φιλικό Τύπο, όχι σε δέκα χρόνια με ημερίδες υποψήφιων «σωτήρων». Σήμερα!

Διαβάστε ακόμα: Το στοίχημα του Ελληνικού πρέπει να κερδηθεί

TAGS :
Ελλάδα μεταρρυθμιστές Πολιτική σωτήρες

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook