Πέραν των συμβολισμών, το πείραμα «Χρυσοχοϊδη» θα κριθεί στην πράξη (Nick Paleologos / SOOC).

Υπήρχαν ούτως ή άλλως δυο βασικά στοιχήματα στο «πείραμα Χρυσοχοϊδη» που επιχείρησε στο κυβερνητικό ξεκίνημά του ο Κυριάκος Μητοστάκης. το τυχαίο («ποτέ μην υποτιμάτε τον ρόλο του τυχαίου στην πολιτική διαδρομή», δίδασκε κάποτε ο Μιχάλης Ράπτης/Πάμπλο) προσέθεσε ένα τρίτο. Κι όμως  το πείραμα Χρυσοχοϊδη από άλλα θα κριθεί και άλλα θα κρίνει.

Πάμε τώρα να ξεμπλέξουμε κάπως αυτό τον χρησμό. Ένα πρώτο στοίχημα ήταν – για μας, αλλά μάλλον είναι πασίδηλα διαφανές αυτό – να πλαγιοκοπήσει τον χώρο του Κέντρου μέσα από την Πασοκική (και μάλιστα βαθύτερη Πασοκική, καίτοι Σημιτίσασα) πλευρά του χώρου. Ο Μ. Χρυσοχοϊδης δεν υπήρξε απλώς στρατευμένος στο ΠΑΣΟΚ μέσης περιόδου – με Ανδρέα υπαρκτό – που «περπάτησε» τα χρόνια Σημίτη, αλλά είχε και διατηρεί την αύρα της Πασοκικής εποχής.

Το δεύτερο στοίχημα είναι η άσκηση καθηκόντων στον καυτό/ζεματιστό/εκδικητικό χώρο του «Τάξη και Ασφάλεια» από κάποιον που και πείρα κτηθείσα-και-αποδεχθείσα εν τω στρατεύματι («εξάρθρωση της 17Ν») διέθετε, αλλά και δεν ανήκει/δεν χρεώνεται στον κομματικό κορμό της Ν.Δ./Δεξιάς. Άμα πετύχει, πέτυχε η Κυβέρνηση. άμα πέσει το ταβάνι (και, ώ πόσοι τρόποι υπάρχουν να πέσει το ταβάνι εν προκειμένω!), φταίει αυτός – τι να κάνουμε!

Πάμε εν τάχει και στο τυχαίο – που πάλι καλά δεν ήταν ακραίο (Μάνδρα) ή μοιραίο (Μάτι). Ο τρόπος χειρισμού, της πρώτης ώρας εννοούμε, προτού κινηθεί ο συνολικός μηχανισμός και η μηντιακή παρακολουθηματική συνοδεία, της καταστροφής στην Χαλκιδική – παίρνουμε αυτοκίνητο, βρισκόμαστε πρώτες ώρες επί τόπου, γνωρίζουμε κάπως τι συνέβη, στήνουμε ενημέρωση Τύπου με λιτό ύφος και χωρίς πολιτικές αιχμές, με σεβασμό στους νεκρούς και στους κατεστραμμένους, δίνουμε μια αίσθηση επόμενων κινήσεων, «παρασύρουμε» τους λοιπούς παράγοντες (ακόμη και Απ. Τζιτζικώστα) στο ίδιο ύφος, φεύγουμε για την συνέχεια δράσης – «έδειξε» τον βετεράνο κρίσεων (ΠΑΣΟΚ, είπαμε).

Η δίδυμη «υπόσχεση» για κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και για ανακατάληψη των Εξαρχείων, απειλεί αληθινά μέτωπα.

Αυτά, θαρρούμε, ήδη δείχνουν «κάτι» από το πείραμα Χρυσοχοϊδη. Όμως… η ουσία βρίσκεται αλλού. Ούτως ή άλλως η Κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει εκλεγεί με μια ατζέντα όπου το «Νόμος και Τάξη» παίζει ρόλο. Ως υπόσχεση, θα πουν οι θιασώτες. Ως απειλή, θα σκεφθούν όσοι την φοβούνται, αν μη την απεχθάνονται αυτήν την λογική. Αν είναι πάντως  μια τέτοια πολιτική να εφαρμοσθεί, το να μην επιχειρηθεί αυτό από πολιτικό επικεφαλής εκ της παραδοσιακής ή της Σαμαρικής Δεξιάς – απ’ όσους δηλαδή από την λογική του «Νόμου και Τάξη» βγάζουν και μια πολιτική δικαίωση, όχι απλώς μια αναζήτηση αποτελέσματος – μάλλον για καλό θα είναι. Ειδικά η δίδυμη «υπόσχεση» για κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και για ανακατάληψη των Εξαρχείων, απειλεί αληθινά μέτωπα. Στα χέρια πιο μαχητικών στελεχών, η διάσταση απειλής θα ήταν σαφέστερη.

Ομως υπάρχει και το άλλο: άμα οι άλλες πτυχές για τις οποίες εξελέγη η Κυβέρνηση ΝΔ/Μητσοτάκη – η προσδοκία «άλλης» οικονομικής πολιτικής, με φορολογικές ελαφρύνσεις/λιγότερο Κράτος, βασικά – δεν πάνε καλά, άμα επιπλέον έχουμε αναταράξεις στα μέτωπα εξωτερικής πολιτικής – κυρίως στα Ελληνοτουρκικά/στο Κυπριακό: το Μακεδονικό μόνο στα όνειρα/εφιάλτες των πιο εμμονικών υπάρχει ως ενεστώτα απειλή, όσο κι αν λειτούργησε εκλογικά «μια χαρά» – τότε ο πειρασμός θα είναι ισχυρός να τονιστεί το «Νόμος και Τάξη». Αντισταθμιστικά. Ακόμη περισσότερο, τότε θα έχει σημασία να βρίσκεται στο τιμόνι ένας τύπου Χρυσοχοϊδη. Ή μάλλον … ο Χρυσοχοϊδης, ως ζευγάρι με τον Λευτέρη Οικονόμου, ο οποίος ανέβηκε όλη την ιεραρχία στο Δημόσιας Τάξης (όταν δεν παρίστανε το ΠΡοΠο/ Προστασίας του Πολίτη) και λειτούργησε μαζί με τον  Χρυσοχοϊδη.

Ο Χρυσοχοϊδης θα προσπαθήσει θα εξασφαλίζει την λειτουργικότητα της αστυνόμευσης – της τήρησης δηλαδή της τάξης, κι όχι της ιδεολογικοποίησης της.

Κι έτσι, φθάνουμε στον πυρήνα των πραγμάτων. Τι υπόσχεται μια θητεία Χρυσοχοϊδη; Τι το ουσιαστικά διαφορετικό; Κατά βάσιν ότι γνωρίζει το υλικό των σωμάτων ασφαλείας. Οτι μπορεί να γνωρίζει τους κινδύνους και του μπασκινισμού και του μπατσισμού (το πρώτο αφορά την παλιότερη εικόνα του «μυστικού», του παρακολουθητή: άμα επανέλθει, θα πάει πίσω την Μεταπολίτευση, όλη. το δεύτερο αφορά την εικόνα της εύκολης βίας, εκείνης που ταυτίσθηκε π.χ.με την Ομάδα ΔΕΛΤΑ, με την υπερπρόθυμη καταστολή) και ως εκ τούτου να επιχειρήσει αυτού του είδους την λογική να την αποθαρρύνει. Ενώ θα εξασφαλίζει την λειτουργικότητα της αστυνόμευσης – της τήρησης δηλαδή της τάξης, κι όχι της ιδεολογικοποίησης της ή της άντλησης πολιτικού/εκλογικού οφέλους.

Φυσικά, όλα αυτά είναι σχήματα του νου. Στην πράξη θα κριθεί το «στοίχημα Χρυσοχοϊδη», όπως και τα άλλα, άλλωστε.

Φορτώνεται κι άλλο η συζήτηση με την περιέλευση στο Υπουργείο ΠροΠο της αρμοδιότητας για τις φυλακές και της – έστω με αυτονομία, αλλά με εμφανή/βαρύ τον συμβολισμό – μεταναστευτικής πολιτικής. Όμως ας μην κάνουμε το σημείωμα αυτό Πανδέκτη σκέψεων για το θέμα.

Υ.Γ. Λες και ήταν για να υποδεχθεί τον Χρυσοχοϊδη, συνέπεσε η πολιτικά κρετινική ανάρτηση «η Ελλάδα θα κυβερνιέται αποκλειστικά με την ισχύ των γκλομπ μας» από αξιωματικό/υπαστυνόμο Α που υπηρετεί (ακόμη;) στην Βόρεια Ελλαδα. Ο οποίος επιπλέον φέρεται να σχετιζόταν με το ήδη κυβερνών κόμμα. Η ταυτόχρονη άσκηση ΕΔΕ και κομματικής απομάκρυνσης δεν αφαιρεί τίποτε από την λειτουργία σήματος κινδύνου αυτού του φαινομένου. Σε τέτοιες περιπτώσεις , η παρουσία του δίδυμου Χρυσοχοϊδη/Οικονόμου παρουσιάζει ενδιαφέρον.

 

Διαβάστε ακόμα: Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο πολιτικός της χρονιάς, «έκανε δουλίτσα».

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top