«Υπήρξε άθλια πολιτική εκμετάλλευση από την πλευρά της Τουρκίας με όσα συνέβησαν στον Εβρο πριν από την πανδημία. Οι άνθρωποι χρησιμοποιήθηκαν ως άβουλα πιόνια» (Achilleas Chiras / SOOC).

Αν θυμηθούμε το θέμα που βρισκόταν στην κορυφή της ατζέντας προ του κορωνοϊού θα βρεθούμε, αίφνης, σε μια διακεκαυμένη περιοχή που έχει να κάνει με το μεταναστευτικό, τη διαχείρισή του από την Ευρώπη, την εργαλειοποίηση από την πλευρά του Ερντογάν, αλλά και τον εξανδραποδισμό αθώων ψυχών που γίνονται βορά σε πολιτικά και γεωστρατηγικά σχέδια.

Κινδυνεύουμε από το Ισλάμ ως χώρα και ως ήπειρος; Τα κύματά των προσφύγων και μεταναστών θα αλλάξουν δραστικά την πληθυσμιακή σύσταση των χωρών της Ευρώπης; Εντέλει, θα πέσουμε βορά των φανατικών του Κορανίου; Ο λέκτορας στο Τμήμα Θεολογίας του ΕΚΠΑ, Μιχάλης Μαριόρας, ειδικευμένος σε θέματα που αφορούν το Ισλάμ (με πλούσια συγγραφική δράση επί του θέματος), καταφέρει τις απόψεις του στο Andro.

– Προ του κορωνοϊού υπήρχε μια αίσθηση επείγοντος στη Δύση με αφορμή το μεταναστευτικό. Επρόκειτο για μια ευθεία απειλή από το Ισλάμ. Να περιμένουμε να επιστρέψει το θέμα στην πολιτική ατζέντα;
Η ερώτησή σας είναι στην καρδιά του προβλήματος. Υπάρχουν θέματα που πρέπει να μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε διαχρονικά και υπάρχει και το κατεπείγον όπως προέκυψε με την πανδημία. Η σχέση Δύση-Ισλάμ στη νεότερη εποχή δεν είναι κάτι καινούργιο. Στην Ευρώπη, μετά το τέλος της αποικιοκρατίας έχουμε μεγάλες συγκεντρώσεις μουσουλμάνων στις ευρωπαϊκές χώρες. Πλέον μεγάλα ποσοστά μουσουλμάνων που ζουν στη Δύση. Μπορούμε να δούμε το παράδειγμα των Τούρκων στη Γερμανία ή στη Γαλλία από διάφορες περιοχές -κυρίως του Μαγκρέμπ-, ενώ στην Ελλάδα μετράμε πλέον 10% μουσουλμάνων.

– Άρα δεν μιλάμε για αμελητέο ζήτημα.
Αυτά είναι νούμερα που μας βάζουν να σκεφτούμε πώς θα γίνει η διαχείριση. Ποια είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν και πώς απαντάμε γόνιμα.

– Αιχμή του δόρατος στη ρητορική όσων αντιτίθενται στο Ισλάμ είναι το μεταναστευτικό. Λέμε πως αυτό το κύμα μεταναστών θα αλλοιώσει τα εθνικά χαρακτηριστικά, αλλά και της Ευρώπης.
Στις αρχές του 2010, ο Νικολά Σαρκοζί είχε θέσει το ερώτημα: «Ποιος είναι Γάλλος σήμερα;». Το ίδιο ερώτημα μπορεί να τεθεί στην ευρωπαϊκή κοινωνία. Πρέπει να απαντήσουμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας. Σε ό,τι έχει να κάνει με την Ελλάδα: η γενιά των γονιών μας και των παππούδων μας θα απαντούσαν με ένα κυρίαρχο πρόταγμα τον χριστιανισμό και την Ορθοδοξία. Μπορούμε εμείς να απαντήσουμε το ίδιο πράγμα;

»Επίσης, καλό είναι να δούμε τη διαστρωμάτωση και τον ενδυματολογικό κώδικα των μουσουλμάνων που βρίσκονται στη χώρα μας. Οι γυναίκες δεν είναι οι περισσότερες μαντιλωμένες και οι άντρες δεν ακολουθούν την παραδοσιακή φορεσιά. Ούτε έχουν γενειάδα και ξυρισμένο μουστάκι που είναι δείγμα φανατισμού. Στα hot spots δεν βλέπεις τέτοια ενδυμασία, αλλά κοσμική, δυτικού τύπου. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αυτοί οι άνθρωποι θέλουν λιγότερο Ισλάμ.

«Πρέπει να καταλάβουν οι μετανάστες ότι βρίσκονται σε έναν χώρο που έχει διαφορετικό πλαίσιο αναφοράς και να προσφέρουν ανάλογα».

O συγγραφέας Μιχάλης Μαριόρας.

– Επομένως εσείς δεν βλέπετε κίνδυνο εν όψει;
Θα πρέπει να δούμε αν η Ελλάδα και η Ευρώπη κινδυνεύουν από τον δικό τους κακό εαυτό. Όταν τίθεται ένα ερώτημα «αν η Ευρώπη είναι ή παραμένει χριστιανική;» θα πρέπει να δούμε και το αντίστοιχο ότι οι εκκλησίες της Ευρώπης αδειάζουν γιατί ο κόσμος ακολουθεί την εκκοσμίκευση. Εάν δείτε συγκεκριμένες περιοχές στην Ευρώπη όπως στην Αγγλία, τη Γερμανία ή ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας, εκεί τα νούμερα είναι αποτρεπτικά. Συγκεντρώνονται τόσο μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες που σχεδόν δημιουργούνται γκέτο. Εχουμε εμπειρία από τέτοιες καταστάσεις. Τι είναι η Chinatown στη Ν. Υόρκη;

– Αναφέρατε πριν το παράδειγμα της Γαλλίας. Ήταν μια χώρα που εισήγαγε την έννοια της πολυπολιτισμικότητας. Συχνά, όμως, συμβαίνουν ακραία γεγονότα μεταξύ των μεταναστών και των ημεδαπών. Μήπως, λοιπόν, η πολυπολιτισμικότητα δεν είναι εφικτή;
Στην Ελλάδα, ας πούμε, δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό. Καλό είναι να βλέπουμε τι συμβαίνει σε άλλες χώρες και έτσι να βγάζουμε χρήσιμα συμπεράσματα και για ‘μας. Οταν ξέσπασαν τα μεγάλα επεισόδια στα περίχωρα του Παρισιού, το 2011-12, νομίζαμε πως ήταν μια σύγκρουση Γάλλων-μουσουλμάνων. Ωστόσο, αποδείχθηκε πως η σύγκρουση είχε άλλα κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια και αιτίες. Τύχαινε να περιλαμβάνει παιδιά μεταναστών που είχαν περιθωριοποιηθεί. Πολλοί από τους νεο-ριζοσπαστικοποιημένους μουσουλμάνους ωθούνται στην τρομοκρατία με πρόταγμα την ισλαμική τους ταυτότητα.

»Εχουν γεννηθεί σε ευρωπαϊκές χώρες, έχουν διανύσει όλη την πορεία στο εκπαιδευτικό σύστημα και κάποια στιγμή βγάζουν ένα πολύ δυναμικό πρόσωπο που οδηγείται στην ισλαμική τρομοκρατία. Ετσι προέκυψε ο Τζιχάντι Τζον ή οι αδελφοί Κουλιμπαλί στο Παρίσι.

Aπό αντιτρομοκρατική ενέργεια στις Βρυξέλλες (Aris Oikonomou / SOOC).

– Επιμένω: μπορούμε να ζήσουμε μαζί;
Ο καθένας πρέπει να διανύσει την πορεία που του αναλογεί. Πρέπει να καταλάβουν οι μετανάστες ότι βρίσκονται σε έναν χώρο που έχει διαφορετικό πλαίσιο αναφοράς και να προσφέρουν ανάλογα. Χωρίς φυσικά να μιλάμε για εκμετάλλευση όπως είχαμε στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’90 με τους Αλβανούς εργάτες. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι οφείλουν να συμμετέχουν σ’ αυτό το νέο πλαίσιο αναφοράς. Δεν θέλουμε να πάψουν να είναι μουσουλμάνοι, αλλά θέλουμε συμμετοχή.

»Το παράδειγμα της Θράκης με τη συμβίωση Ελλήνων και μουσουλμάνων είναι ένα καλό παράδειγμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι άνθρωποι ακολουθούν τις παραδόσεις τους, συνυπάρχουν και αν εξαιρέσουμε περιόδους πολιτικής έντασης όπου έχουμε φανατισμό, το πράγμα είναι ομαλό.

– Την ίδια στιγμή, όμως, υπάρχει μια συζήτηση που ανεβαίνει σε τόνους όταν μιλάμε για τη δημιουργία του τζαμιού στην Αθήνα. Υπάρχουν συντηρητικές φωνές τόσο σε πολιτικό όσο και σε εκκλησιαστικό επίπεδο.
Η επίσημη Εκκλησία δεν έχει αντιδράσει. Από εποχής Χριστόδουλου και μετά, η Εκκλησία ήταν θετική, είχε παραχωρήσει και συγκεκριμένη έκταση. Δεν είναι απέναντι σε όλο αυτό. Μεμονωμένες φωνές υπάρχουν, αλλά είναι προσωπικές. Η συζήτηση για το τζαμί στον Βοτανικό είναι πολύ μεγάλη, αλλά για ένα πουκάμισο αδειανό κατά την εκτίμησή μου. Πώς θα λειτουργήσει όταν δεν έχει θρησκευτική ταυτότητα;

«Από την 11η Σεπτεμβρίου και μετά ο κόσμος άλλαξε» (History.com).

– Τι εννοείτε;
Σας εξηγώ αμέσως: ένας χριστιανός Ορθόδοξος στην Αθήνα θα πήγαινε στον Ορθόδοξο Ρώσικο Ναό στη Φιλελλήνων; Ποτέ! Θα πήγαινε στον Ρωμαιοκαθολικό Ναό στην Πανεπιστημίου; Ποτέ! Ο Σουνίτης και ο Σιίτης δεν μπορούν να βρεθούν στον ίδιο χώρο. Εχουν διαφορετικό τρόπο που κάνουν την προσευχή τους και την τελετουργία τους. Το τζαμί αυτό έχει έναν περίεργο οργανισμό λειτουργίας και χρηματοδοτείται από μη μουσουλμάνους, κάτι που ο μουσουλμάνος δεν μπορεί να τον δεχθεί.

»Το περασμένο καλοκαίρι, ο τότε υπουργός Παιδείας επισκέφθηκε τον χώρο και μαζί του ήταν αρκετοί μουσουλμάνοι που φαίνονταν πως ήταν κοσμικοί. Δεν ήταν από αυτούς που γεμίζουν τα πολλά τζαμιά της Αθήνας και είναι έντονα θρησκευόμενοι. Επί Μαριέτας Γιαννάκου και Άννας Διαμαντόπουλου που προχώρησαν αυτές οι διαδικασίες, ήταν μια άλλη εποχή. Το 2012 θα μπορούσε να είναι μια απάντηση, τώρα όχι. Υπάρχει μεγάλη ένταση στους κόλπους των μουσουλμάνων σε όλη την Ευρώπη. Η λύση θα ήταν να αδειοδοτηθούν τα νόμιμα τζαμιά που ήδη λειτουργούν στην Αθήνα εδώ και 30 χρόνια τηρώντας όλους τους κανόνες του ελληνικού κράτους. Παράλληλα, να κλείσουν εκείνα που είναι περιττά.  Δεν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα που επισήμως να έχει φτιάξει και να ελέγχει ένα τζαμί.

«Εδώ έχουμε μεγάλες συγκεντρώσεις Πακιστανών και Αφγανών που είναι μια δεκαετία στη χώρα μας και δεν μιλούν ακόμη ελληνικά. Πρέπει να προσπαθήσουν».

– Θα μπορούσαμε να φανταστούμε την ελληνική κοινωνία στο μέλλον να έχει εντάξει οργανικά τους μουσουλμάνους στους κόλπους της;
Έχουμε ήδη τέτοιους μουσουλμάνους από τη δεκαετία του ’70 που ήρθαν για σπουδές ή για να εργαστούν. Έχουμε τα παιδιά τους που μεγάλωσαν εδώ. Στην Αχαρνών τα σχολεία έχουν πολλά παιδιά που προέρχονται από χώρες του Ισλάμ. Αυτή τη στιγμή έχουμε 30αρηδες που έχουν γεννηθεί εδώ, μιλούν άριστα ελληνικά ή σπουδάζουν και προσπαθούν. Είναι και δικό τους στοίχημα να λειτουργήσει όλο αυτό. Φανταστείτε τους πρώτους έλληνες μετανάστες στη Γερμανία όπου δούλευαν ατελείωτες ώρες, δεν μιλούσαν γερμανικά και έστελναν τα χρήματά τους πίσω στην πατρίδα. Τα παιδιά τους, όμως, διεκδικούν θέσεις στο κοινοβούλιο.

»Πρέπει να θέλεις να το κάνεις. Εδώ έχουμε μεγάλες συγκεντρώσεις Πακιστανών και Αφγανών που είναι μια δεκαετία στη χώρα μας και δεν μιλούν ακόμη ελληνικά. Πρέπει να προσπαθήσουν. Είναι ένα έργο για δύο πρωταγωνιστές αυτό.

«Ο Ερντογάν είχε ξεκινήσει με μια χαλαρή ρητορική σε σχέση με το Ισλάμ, αλλά από ένα σημείο και μετά δραστηριοποιείται ολοένα και πιο έντονα» (George Vitsaras / SOOC).

– Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι εμείς δεν έχουμε δεχθεί τα πυρά της μουσουλμανικής τρομοκρατίας σε αντίθεση με άλλες χώρες της Ευρώπης;
Η Ελλάδα δεν άσκησε ποτέ αποικιοκρατική πολιτική απέναντι στις χώρες του Ισλάμ. Σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που οι σχέσεις τους δημιούργησαν διάφορα ζητήματα. Η ρητορική των ριζοσπαστικοποιημένων μουσουλμάνων εστιάζεται στο πόσο έχουν υποφέρει από την αποικιοκρατία. Επιπλέον, από δεκαετίες υπάρχουν πολύ μεγάλες συγκεντρώσεις μουσουλμάνων σε ευρωπαϊκές πόλεις. Οι τζιχαντιστές μιλούν για τη συμμαχία του κακού που είναι οι δυτικές δυνάμεις. Θέλουν να εκδικηθούν αυτές τις χώρες. Εμείς παραδοσιακά είχαμε καλές σχέσεις με χώρες του Ισλάμ. Δεν έχουμε αναπτύξει καμία επιθετική εξωτερική πολιτική προς χώρες του Ισλάμ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει κάποια στιγμή μια τέτοια κίνηση. Αυτό έχει να κάνει και με τις διεθνείς συγκυρίες. Ως τώρα δεν έχουμε αντιμετωπίσει τέτοια περιστατικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να είμαστε έτοιμοι.

Τα βιβλία του Μιχάλη Μαριόρα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πεδίο.

– Η Τουρκία του Ερντογάν πόσο από το «κακό» Ισλάμ διαθέτει σε σχέση με εμάς;
Η Τουρκία είναι μια ολόκληρη συζήτηση από μόνη της. Από την Οθωμανική Αυτοκρατορία πέρασε στον Κεμάλ που εισήγαγε ένα κοσμικό κράτος. Aπό τότε έχουμε διάφορες φάσεις έντονου Ισλάμ ή πιο χαλαρού. Ο Ερντογάν είχε ξεκινήσει με μια χαλαρή ρητορική σε σχέση με το Ισλάμ, αλλά από ένα σημείο και μετά δραστηριοποιείται ολοένα και πιο έντονα. Χαρακτηριστική είναι η σχέση του με την Μουσουλμανική Αδελφότητα την οποία προωθεί φανερά ή παρασκηνιακά σε σχέση με την Τουρκία.

»Προσπαθεί να δημιουργήσει μια ήπια δύναμη για την επίτευξη του οθωμανικού στόχου που είναι η αποκλειστική εκπροσώπηση του μουσουλμανικού κόσμου. Αν και δεν είμαι ειδικός επί του θέματος, θα σημειώσω πως την ίδια στιγμή η Τουρκία είναι μια κοσμική χώρα – τουλάχιστον στις μισές της περιοχές. Καλό είναι να απαντήσουν οι ίδιοι οι Τούρκοι τι θέλουν. Η Τουρκία είναι μια χώρα πολλών ταχυτήτων.

«Δεν συμφέρει κανέναν να έχουμε ένα αιματηρό επεισόδιο με την Τουρκία».

– Θα βλέπατε κάποιο θερμό επεισόδιο ή κλιμάκωση;
Δεν σας μιλάω ως ειδικός επιστήμονας, αλλά ως ένας ενεργός πολίτης. Οσο ζορίζονται μηχανήματα και καταστάσεις από μια πίεση, μπορεί να συμβεί ένα ατύχημα. Τα εσωτερικά προβλήματα της Τουρκίας είναι μεγάλα και ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης είναι ένα ζητούμενο του Ερντογάν. Δεν συμφέρει κανέναν να έχουμε ένα αιματηρό επεισόδιο, αλλά καμιά φορά όταν τα αεροπλάνα πετούν πολλές ώρες και ζημιές συμβαίνουν και το προσωπικό κουράζεται. Δεν μιλάμε για την άθλια πολιτική εκμετάλλευση από την πλευρά της Τουρκίας με όσα συνέβησαν στον Εβρο πριν από την πανδημία. Οι άνθρωποι χρησιμοποιήθηκαν ως άβουλα πιόνια.

– Για να επιστρέψουμε στο δικό σας αντικείμενο: είναι το Ισλάμ από τη φύση του επιθετικό;
Σε γενικές γραμμές οι θρησκείες καταπραΰνουν τα πάθη των ανθρώπων. Το Ισλάμ, όταν εμφανίζεται στις αρχές του 7ου αιώνα, βρέθηκε σε έναν κόσμο που όλοι οι ενήλικες άνδρες έφεραν όπλα. Πράγματι, το Κοράνι αναφέρει ότι με τη βία πρέπει να κατακτηθούν εδάφη ή να τιμωρηθούν οι άπιστοι. Αυτά υπάρχουν σε ένα κείμενο του 7ου αιώνα, αλλά η ερμηνεία και η χρήση αυτών των κομματιών του Κορανίου σήμερα έχει μεγάλη σημασία. Ποιες διαστάσεις του αναδεικνύεις ως ώριμος ερμηνευτής μουσουλμάνος, νομοδιδάσκαλος, ιμάμης ή δάσκαλος; Οι Σιωνιστές Εβραίοι αποδέχονται τη χρήση βίας για την κατάκτηση εδαφών που τους παραχωρεί ο θεός στο Δευτερονόμιο της Παλαιάς Διαθήκης. Αν, όμως, αυτό το πιστεύεις το 2020, κάτι πάει στραβά.

»Αντίστοιχα, στους μουσουλμάνους, αν θέλουν να εφαρμόσουν κατά λέξη αυτή τη επιθετική ρητορική του Κορανίου, τότε είναι εκτός εποχής. Υπάρχουν φυσικά τέτοιες φωνές που χρησιμοποιούν αυτά τα χωρία για δικές τους επιδιώξεις. Οι Σταυροφορίες, επί παραδείγματι, στο όνομα του θεού έγιναν, αλλά ποιου θεού; O ISIS έχει μια ρητορική που βγαίνει από το Κοράνι, αλλά παράλληλα πουλάει κομμάτι-κομμάτι την Παλμύρα σε αρχαιοκάπηλους ή βγάζει χρήματα από το εμπόριο πετρελαίου. Δεν έχει καμία σχέση με το Κοράνι. Οι τρελοί φανατικοί που σκοτώνουν είναι μια μικρή μειοψηφία σε σχέση με τους μουσουλμάνους που έχουν σώας τας φρένας. Αυτοί είναι που πρέπει να  απομακρύνουν τους ακραίους από το προσκήνιο.

– Σε αυτή την περίπτωση το «κακό» κερδίζει. Ας μην ξεχνάμε πως ο κόσμος μας άλλαξε μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Ακόμη και μετριοπαθείς δυτικοί στέκονται κριτικά απέναντι στο Ισλάμ.
Μα ήταν το συγκλονιστικότερο γεγονός η 11η Σεπτεμβρίου. Χρειάζεται πολύς χρόνος για να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον. Μπορεί να μας πάρει και χρόνια. Οταν, όμως, ο Τζιχάντι Τζον αποκεφαλίζει το 2012 on camera, δημιουργεί ένα γεγονός που δεν ξεπερνιέται.

Η εικόνα του Τζιχάντι Τζον προκαλεί τον φόβο στον μέσο Ευρωπαίο.

– Και προφανώς δημιουργεί ένα φοβικό κλίμα.
Φυσικά. Γι’ αυτό πρέπει να μάθουμε ο ένας τον άλλον. Δεν είναι αναγκαίο να γίνουμε φίλοι, αλλά είναι αναγκαίο να μην σκοτωνόμαστε. Μαφίες από τη Γεωργία, ας πούμε, είναι πολύ σκληρές. Η θρησκεία είναι μια μικρή διάσταση του ζητήματος.

«Επιτρέπεται η θρησκεία να γίνεται αντικείμενο τέτοιας εκμετάλλευσης; Αυτό είναι πολιτική όχι θρησκεία».

– Από την άλλη, η βασική αντίδραση της Δύσης είναι η χρήση των όπλων. Οταν ένας πρόεδρος των ΗΠΑ έχει θέματα, συχνά εξαπολύει και μια επίθεση για να τονώσει το προφίλ του.
Άρα να ετοιμαζόμαστε τώρα λόγω Τραμπ! Χρειάζεται συντονισμένη προσπάθεια από πολλές πλευρές για να υπάρξει αυτή η αλληλοκατανόηση. Η βία δεν αποδίδει σε κανένα επίπεδο. Οταν θίγονται, βέβαια, κυριαρχικά σου δικαιώματα φυσικά δεν μένεις απαθής. Αυτό είναι άλλο θέμα. Εκεί δεν κάνεις διαλογική συζήτηση και έχει φτάσει στην Καβάλα ο Τούρκος. Το αίμα, όμως, φέρνει περισσότερο αίμα. Θα φτάσουμε στο σημείο να αυτοκαταστραφούμε. Η Ιστορία μάς έχει διδάξει, γιατί δεν θέλουμε να το καταλάβουμε; Επιτρέπεται η θρησκεία να γίνεται αντικείμενο τέτοιας εκμετάλλευσης; Αυτό είναι πολιτική όχι θρησκεία. Οι ίδιοι πιστοί αυτών των θρησκειών πρέπει να περιορίσουν τις ακραίες φωνές. Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε. Θέλει κόπο αυτή η προσπάθεια και η παιδεία παίζει καθοριστικό ρόλο. Τα όπλα είναι ηχηρά εντυπωσιακά, αλλά είναι αναποτελεσματικά.

– Μου έρχεται στο μυαλό το βιβλίο του Μισέλ Ουελμπέκ «Υποταγή» όπου σε μια μελλοντική Γαλλία οι μουσουλμάνοι αναλαμβάνουν την κυβέρνηση με αποτέλεσμα η χώρα θα ξεφύγει τελείως από τον ευρωπαϊκό της χαρακτήρα. Μυθοπλασία, φυσικά, αλλά για φανταστείτε να συνέβαινε στην πραγματικότητα.
Οι άνθρωποι που σκέφτονται δεν σημαίνει πως δεν έχουν πολιτικό πρόσημο στην ανάγνωσή τους. Εξαρτάται ποιος μιλάει και ποια είναι η ιδεολογική του τοποθέτηση. Πρέπει να προτείνουμε βιώσιμες και ειρηνικές λύσεις. Το ερώτημα είναι το εξής: Το 2050 ποια Ευρώπη θα θέλουμε; Η δική μας ταυτότητα, ας πούμε, είναι η χριστιανική θρησκεία. Ωραία, γιατί δεν γεμίζουμε τις εκκλησίες; Μας απομακρύνουν οι μουσουλμάνοι;

»Η απομάκρυνσή μας από ήθη, έθιμα και παραδόσεις προέρχονται από τους μουσουλμάνους; Μήπως είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης μιας κοινωνίας; Μας ενοχλεί που ο Χασάν κάνει πέντε φορές την προσευχή του παραδίπλα; Εσύ τι κάνεις; Τι είναι αυτό που μας φταίει τελικά; Βέβαια, η Ευρώπη κάποτε εξέφραζε και ένα όραμα πέρα από το οικονομικό. Μπορούσαμε να επικοινωνούμε και να μετακινούμαστε ελεύθερα. Οι τζιχαντιστικές επιθέσεις μας αφαιρούν αυτή την οραματική διάσταση – φοβόμαστε.

»Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ευρωπαίοι δεν συζητούσαν γι’ αυτά τα πράγματα. Γιατί γυρνάμε σ’ αυτά; Είναι το Ισλάμ που μας ενοχλεί ή είναι συγκεκριμένες επιδιώξεις και στοχεύσεις; Όταν δημιουργούνται γκέτο με μουσουλμάνους διαφορετικής εθνικής προέλευσης, εκεί ξεκινούν τα προβλήματα. Υπάρχει ένα αριθμητικό όριο στο πόσο αντέχεις. Από ένα όριο και πάνω η κατάσταση δεν είναι διαχειρίσιμη. Αν από το 10% μουσουλμάνων στην Ελλάδα φτάσουμε στο 30%-40%, η κατάσταση δεν θα είναι διαχειρίσιμη.

 

//Ο Μιχάλης Μαριόρας γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Ειδικεύτηκε στο Ισλάμ με σπουδές στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Γενεύης, Φριβούργου Ελβετίας και Μαρβούργου Γερμανίας. Είναι λέκτορας στο Τμήμα Θεολογίας του ΕΚΠΑ, όπου διδάσκει Ισλάμ, ιστορία θρησκευμάτων, συγκριτική θρησκειολογία και αρχαία ελληνική θρησκεία. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα του επικεντρώνονται, μεταξύ άλλων, στην ανάδειξη της ισλαμικής αυθεντικότητας των μουσουλμανικών θέσεων, την αναψηλάφηση εσφαλμένων στερεοτυπικών αντιλήψεων της δυτικής κοινής γνώμης περί Ισλάμ και την έμπρακτη υλοποίηση της ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων μεταναστών στην Ελλάδα.

 

Διαβάστε ακόμα: Ήταν δικτάτορας ο Ιωάννης Καποδίστριας;

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top