Τόπο στα μπλεϊζεράκια

Καλές οι selfies και τα preppy χαμόγελα, αλλά πότε θα ακούσουμε και έναν πιο σύγχρονο πολιτικό λόγο σε αυτή τη χώρα; (Φωτογραφία από το Flickr της Νέας Δημοκρατίας)

Από το 2009 και μετά, εβδομάδα παρά εβδομάδα, είχαμε και από ένα ή και περισσότερα αποχαιρετιστήρια πάρτι, για φίλους ή συγγενείς, οι οποίοι φεύγουν συν γυναιξί και τέκνοις, για κάποια χώρα εκτός Ελλάδας. Γιατροί, οδοντίατροι, αρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί, μάνατζερς, τραπεζικοί, επιχειρηματίες, καθηγητές Πανεπιστημίου, καλλιτέχνες, επιστήμονες, barmen, σεφ, μπουφετζήδες, ανειδίκευτοι, μικροπωλητές… Δεν ξέρω πόσους-πόσες πρέπει να σβήσαμε από την αθηναϊκή ατζέντα μας. Πωλήθηκαν μεζονέτες και 4×4 τσάτρα-πάτρα, διαμερίσματα στο άψε-σβήσε και όσο-όσο, σε τυχερούς ελληνοποιημένους αλλοδαπούς με κομπόδεμα – αφού δεν είχαν επιβαρυνθεί τόσα χρόνια με φόρους ή εισφορές στα Ταμεία…

Τελευταία, έχουμε άλλο φαινόμενο: τους εγκλωβισμένους. Αυτούς που δεν πρόλαβαν ή δεν τόλμησαν (σε μεγαλύτερη ηλικία) ή δεν μπόρεσαν (λόγω του αντικειμένου τους) να μεταναστεύσουν εγκαίρως και τώρα με την διττή αγχόνη αφενός της εσωτερικής υποτίμησης και της απώλειας της αξίας της περιουσίας τους και αφ’ ετέρου των capital controls και να θέλουν να φύγουν, είναι ακόμη πιο δύσκολο. Τους συναντώ ενίοτε και είναι απεγνωσμένοι και θυμωμένοι, κοινοποιούν posts τα οποία περιγράφουν την δυσαρέσκειά τους. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

Ζουν, όπως κι εγώ, σε κάψουλα. Ο υπολογιστής με τα sites και τα social-media με αυστηρά επιλεγμένους φίλους, η Nova με τα ελληνικά κανάλια μπλοκαρισμένα, Αττική Οδός, W.H.Smith’s για food-for-thought και Παντοπωλείον για real-food από τους 4.361 αγροτικούς συνεταιρισμούς της χώρας μας (αριθμός ρεκόρ στην ΕΕ!) στο Ελ. Βενιζέλος, στο ΚΠΙΣΝ με θέα την Ακρόπολη από τον Φάρο, γωνία Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου (στο Κολωνάκι πλέον δεσπόζει ένα… αρτοπωλείο) και σε κάποιο της προκοπής γυμναστήριο (λέμε τώρα), προϋπολογισμού επιτρέποντος. Σε κάψουλα. Πολιτισμικά αποξενωμένοι, απομονωμένοι, συντετριμμένοι, περιμένοντας η κάψουλα να εκτοξευθεί σε κάποια future city, για να αρχίσουμε πάλι να εκκρίνουμε ενδορφίνες, αδρεναλίνη και να παράγουμε έργο.

Εννοείται ότι, όπως κι εγώ, ουδεμία σχέση ή άποψη μπορεί να έχουμε με τα τεκταινόμενα στην χώρα. Δεν υπάρχει διάλογος με τους κυβερνώντες, καθώς ούτε μέτρο σύγκρισης έχουμε με κάτι ανάλογο, κάπου αλλού στην ΕΕ τουλάχιστον, ούτε έχει ιδιαίτερο νόημα να συζητείς με κάποιον πολιτικές και οικονομικές απόψεις εμπνευσμένες από κάτι κιτρινισμένες εκδόσεις του ’70, που αφορούν σε θεωρίες του 19ου αιώνα και οι οποίοι επιδεικτικά αγνοούν 150 χρόνια και πλέον, νεότερης και σύγχρονης οικονομικής σκέψης στον δυτικό πολιτισμό. Όλοι εστιάζουν στις αλλόκοτες ενδυματολογικές τους επιλογές και τα ετεροχρονισμένα look τους, που είναι χάλια φυσικά, αγνοώντας ίσως το πραγματικό πρόβλημα, την εντελώς διαστρεβλωμένη αντίληψή τους (κατ’ εικόνα, καθ’ ομοίωσιν…).

Θα περίμενε λοιπόν κάποιος, η Αντιπολίτευση, να εκφέρει σύγχρονο «μιλλέννιαλ» πολιτικό λόγο. Και αναφέρομαι βέβαια στην ΝΔ. Αντ’ αυτού ακούμε για μαντινάδες και πεντοζάληδες (όπως παλαιότερα ζεϊμπέκικα ή καλαματιανούς), για κουμπάρους, μπάρμπες (όχι τη Βάνα) και νονούς, για θείους από την Αμερική και Άραβες μεγιστάνες – επενδυτές αμφότεροι (αυτό σίγουρο), για «παιδιά» και βλέπουμε κύρηδες και κυράδες να φλυαρούν ενοχλητικά πολύ στα κανάλια και στα ραδιόφωνα (που τα έχουμε μπλοκαρισμένα) και να μην ξέρεις σε ποια δεκαετία είσαι, τέλη των ‘80s ή στο 2017;

Διαβάστε ακόμα – Τάσος Καρατάσσος: Προετοιμάσου για τα χειρότερα και σταμάτα να είσαι «χάχας»

Δεν υπάρχει άραγε κανείς από τα Χάρβαρντ και τα Κολέγια να μιλήσει μία γλώσσα μιλλέννιαλ; Φυσικά και υπάρχουν. Απλά δεν χρειάζεται να το κάνουν. Το εκλογικό σώμα είναι σαν το κοινό της τηλεόρασης: 60% άνω των εξήντα (και βάλε) και 80% αγρότες. (Να προσθέσω και 100% απόφοιτοι της ελληνικής πρωτοβάθμιας και μέσης εκπαίδευσης, όπου το μείζον δίλημμα παραμένει ακόμη εάν θα έπρεπε να διδάσκονται Αρχαία ή Θρησκευτικά και όχι Προγραμματισμός ή Ρομποτική, για παράδειγμα). Γιατί να ταράξουν τα νερά; Απλά πράγματα, γαλάζια πουκάμισα, γραβάτα φυσικά, penny-loafers (κολεγιακό λουκ) και τα μπλεϊζεράκια έτσι μπόλικα, χαχόλικα με τα μανίκια μακρούτσικα, να τονίζουν όχι μόνο τον χαρισματικό γονιδιακό σωματότυπο, αλλά και την σοφιστικέ συντήρησή του με λάθος διατροφή, έλλειψη άσκησης και κακή στάση (εντάξει, μπροστά στον Τσακαλώτο… μοντέλα!). Και βέβαια τα παχουλά χεράκια που προσγειώνονται αποφαστικο-καταφατικά παράλληλα πάνω στο τραπέζι και δηλώνουν, την μαγική-λέξη-κλειδί: «νοικοκύρεμα» (sooo Millennial, indeed!).

Καμία σχέση με το Ντε Γκωλ παράστημα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το «αυθάδες» 3-piece λουκ του γαιοκτήμονα-ευπατρίδη Ε. Αβέρωφ ή το old money suave του Γ. Ράλλη (μιλάω για την πρώτη ΝΔ). Όλοι με τα μπλεϊζεράκια σαν ιπτάμενο προσωπικό αεροπορικής εταιρείας. Εξάλλου έτοιμοι είναι για τα road-shows που θα προωθήσουν τις επενδύσεις στην Ελλάδα, όπως είναι άλλωστε και οι shopping λίστες στο Bloomingdale’s και τις Galleries Lafayette.

Φυσικά δεν πρόκειται να γίνουν επενδύσεις στην Ελλάδα. Επενδύσεις δεν έγιναν ποτέ – από το ’80 και έκτοτε. Με εξαίρεση την περίοδο 1997-2007, όπου στην πλειοψηφία τους τα μάζεψαν και έφυγαν έκτοτε. Άντε να πάρει η Λάμδα τον Μαραθώνα, να κάνει το μίνι Άμπου Ντάμπι, στον αντίποδα του μίνι Ντουμπάι που σχεδιάζει για το Ελληνικό. Θα παραδοθεί γύρω στο 2030, όταν το Ελληνικό Κράτος θα γιορτάζει τα πρώτα 200 χρόνια από την σύστασή του. Υπό την προϋπόθεση ότι θα υφίσταται. Και θα υφίσταται υπό κάποια μορφή κηδεμονίας, όσο οι Μεγάλες Δυνάμεις που το αναβίωσαν, θα επιμένουν να υπάρχει. Αλλιώς, ο Τιτανικός έχει βουλιάξει και εμείς, οι επιζώντες, περιφερόμαστε ασκόπως πάνω στις σωσίβιες λέμβους (tender to Titanikos)…

Σε ένα συλλογικό φαντασιακό που διασκεδάζει με το «πέρασε το ραβασάκι, κάτω από το τραπεζάκι» (εν έτει 2017, το τονίζω!) τι να πεις ακριβώς σε πολιτικό λόγο; «Τα ποτήρια μας ψηλά! Άντε στην υγειά μας βρε παιδιά!» (έτερον δημοφιλές άσμα της στιγμής). Και βέβαια αυτό, μετά τις 10 το βράδυ, επειδή τότε πρέπει να δειπνήσει κάποιος -εμείς έτσι το έχουμε- και έχουμε και 80% των κλινών των νοσοκομείων καταλυμένες, από συνέπειες κακής διατροφής, εθισμών (ζάχαρη, αλκοόλ, τσιγάρο) και έλλειψης άσκησης. Οι ναύτες του Τσαρούχη συνεχίζουν να αποτελούν την επιτομή του Μοντέρνου και οι εικαστικοί επιμένουν να απεικονίζουν το Ελληνικό Φως, το (θαλασσινό) Νερό (για Τηλέφωνο ούτε κουβέντα, για Τεχνολογία δηλαδή) με την ελπίδα κάποιος εφοπλιστής, ο οποίος θα έχει επιτύχει καλή «κούρσα» (καλύτερη από εκείνη του Noυρ1) να πληρώσει για να το αποκτήσει.

Μια χώρα η οποία απλά θα παραμείνει το γραφικό ψαροχώρι του πλανήτη (με κάποιες-πολλές ακαλαίσθητες κατασκευές), fly-over ανάμεσα στις future-cities, με τράνζιτ στοπ-οβερ για καμιά «βουτίτσα», το καλοκαιράκι, όταν κάνει ζέστη, δεν απαιτείται ιδιαίτερο περιεχόμενο. (Εκτός κι’αν…).

Διαβάστε ακόμα – Δημήτρης Ποτηρόπουλος: Η Ελλάδα συρρικνώνεται διότι αρκείται στη μετριότητα

TAGS :
Αντιπολίτευση Ελλάδα λόγος νεα δημοκρατία Πολιτική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook