Πού πας Κυριάκο με τέτοιο καιρό;

Οι κακές γλώσσες θα έλεγαν ότι το ύφος παραπέμπει σε «κύριε, μπορώ να πω το μάθημα;» (Photo by Alex Wong/Getty Images/Idealimage).

O Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι ήταν ένας πρακτικός άνθρωπος. Άτυχος μεν, αλλά πρακτικός. Συνήθιζε να λέει πως η καλύτερη στιγμή για να διορθώσεις μια στέγη είναι όταν έχει ήλιο. Χθες στην Ουάσιγκτον, πριν και κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Ντόναλντ Τραμπ με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, χιόνιζε συνεχώς και η θερμοκρασία ήταν στα πολύ χαμηλά της επίπεδα. Πού καιρός για διορθώσεις;

Φευ, η συγκυρία παίζει σημαντικό ρόλο στην πολιτική. Να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος στη σωστή στιγμή. Δεν συνέβη με τον έλληνα πρωθυπουργό. Η χρονική συνθήκη τον κατάπιε, η πολεμική επικαιρότητα παραλίγο να τον εξαφανίσει. Τη στιγμή που η Αθήνα αποζητούσε με ζέση την αμερικανική χείρα βοηθείας στη διπλωματική διελκυστίνδα της με την Άγκυρα, ο Τραμπ πήγαινε τοίχο-τοίχο να καλύψει τα νώτα του.

Η απονενοημένη κίνησή του να εξαφανίσει από προσώπου γης τον Ιρανό στρατηγό Σουλεϊμανί και τα επίχειρα αυτής της πράξης του (ήδη, το Ιράν έκανε την πρώτη κίνηση πυραυλικής αντεκδίκησης) αποτελούν, αυτή τη στιγμή, τη σταθερή ατζέντα του Τραμπ. Κι επειδή γνωρίζει πως είναι σφόδρα πιθανό να εμπλέξει τις ΗΠΑ σε έναν άγονο πόλεμο, χρησιμοποίησε τη συνέντευξη Τύπου με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως προσωπικό σόου ενός στρατάρχη με σπασμένα δόντια. Καμία νύξη για την Τουρκία, ουδεμία καταδίκη, ελαχιστότατο ενδιαφέρον για τα δικά μας. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων ήσαν εστιασμένες σ’ αυτό το θέμα.

Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι έπειτα από χρόνια ένας έλληνας πρωθυπουργός δεν μεταβαίνει στον Λευκό Οίκο ωσάν επαίτης, δεν αναλώνεται σε σχοινοτενείς συζητήσεις με τους επιτελείς του ΔΝΤ, δεν ζητάει οικονομική βοήθεια, δεν έχει πάνω από το κεφάλι του τη Δαμόκλειο Σπάθη μιας επικείμενης χρεοκοπίας. Αυτό συνέβη στον Αλέξη Τσίπρα που ούτε κι αυτός κατάφερε να εκπληρώσει το στόχο του ή να ενδυθεί σωστά το ρόλο του.

Αυτή τη φορά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε ως εκπρόσωπος μιας χώρας που έχει αρχίσει να αναζωπυρώνει τις ελπίδες της για το μέλλον. Τα οικονομικά του οίκου μας δεν έχουν διορθωθεί εξ ολοκλήρου, αλλά είμαστε μακριά από το μπάχαλο του πρόσφατου παρελθόντος. Πήγε, λοιπόν, ως πρωθυπουργός μιας συμμάχου χώρας που έχει την μόνιμη ατυχία να διαθέτει έναν δύσκολο και επικίνδυνο γείτονα (επίσης σύμμαχο των ΗΠΑ μην ξεχνάμε). Τι κρίμα που δεν ακούστηκε διότι δεν θα έχει πολλές ευκαιρίες στο μέλλον. Αυτή μάλλον χάθηκε.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός στη σημειολογία για να καταγράψει την αμηχανία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αντίστοιχη, αλλά διαφορετικής υφής, είχε εμφανιστεί έκτυπα και στον προκάτοχό του. Μπορεί ο τωρινός πρωθυπουργός να ξέρει άπταιστα αγγλικά, όμως, δεν τον ακούσαμε να τα εξασκεί θαρρετά δίπλα στον Τραμπ. Ο «μεγάλος» δεν τον άφησε. Το κοινό είχε πληρώσει εισιτήριο για μονόλογο. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι είναι προεκλογική χρονιά για τις ΗΠΑ.

Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μην έβγαλε προς τα έξω ένα «μισοκουτσαβάκικο» στιλ, όπως ο Τσίπρας, όμως η καμπουριαστή στάση του σώματος και τα σφιγμένα χέρια του δήλωσαν πολλά περισσότερα. Όπως και η αβέβαιη στιγμή που εξέρχεται από τον Λευκό Οίκο χωρίς το παλτό του (πού πας άνθρωπέ μου με τέτοιο καιρό) και απλώνει το χέρι να πάρει την ομπρέλα από τον αγαλμάτινο φρουρό για να το ξαναμαζέψει βιαστικά. Καμιά φορά ακόμη και οι μικρές λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά.

Δεν ήταν λίγος ο Μητσοτάκης. Θα ήταν άδικο να πει κανείς τέτοιο. Απλώς, δεν ήταν διαφορετικός από όλους σχεδόν τους έλληνες πρωθυπουργούς που πέρασαν το κατώφλι του Λευκού Οίκου. Που μπήκαν και βγήκαν ωσάν φτωχοί συγγενείς που τους δίδεται η ευκαιρία να δοκιμάσουν το… γλυκό του αφέντη σε ελάχιστη δόση – μόλις μια κουταλιά κι αυτή με το στανιό.

Λένε πως αν δεν χτίσεις σπίτι και δεν παντρέψεις δεν έχεις κάνει τίποτα στη ζωή σου. Αν είσαι πρωθυπουργός, ομοίως, δεν έχεις κάνει τίποτα αν δεν σε δεξιωθεί ο αμερικανός πρόεδρος. Είναι εύκολο, όταν είσαι στην αντιπολίτευση, να στηλιτεύεις τον εκάστοτε πρωθυπουργό για τις παραλείψεις ή τις ελλείψεις του (το έπραξε η ΝΔ στις συναντήσεις του Τσίπρα με τον Ομπάμα και τον Τραμπ).

Όταν, όμως, μπεις στον χορό καταλαβαίνεις πως ο σκοπός που αναγκάζεσαι να παίξεις είναι country style κι όχι γυροβολιά ζεϊμπέκικου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποχαιρέτησε την Ουάσιγκτον, αλλά «ούτε φουστάνι στη στεριά κι ούτε μαντήλι» που λέει και ο ποιητής. Οψόμεθα.

Διαβάστε ακόμα: Μετά από μια σκοτεινή δεκαετία, το 2020 μπήκε αισιόδοξα.

TAGS :
Κυριάκος μητσοτάκης Ντόναλντ Τραμπ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook