Ο Μητσοτάκης πέταξε την μπάλα στην εξέδρα. Δεν ξέρει πώς να λύσει το θέμα της βίας στα γήπεδα 
«Κοράκι», εσύ σούπερ σταρ! 
Είδε ο Εμπαπέ τον «Ναπολέοντα» πριν το ματς με το Γιβραλτάρ; 
Από τον Μαραντόνα στον Μουσολίνι, δύο βιβλία δρόμος 
Τι έχουν τα έρμα και δεν προκρίνονται; 
O Klaus Fischer πανηγυρίζει στον ημιτελικό του ’82 (φωτογραφία: Bob Thomas Sports Photography).
Ναι, το ομολογώ. Είμαι γερμανόφιλος. Αυστηρά ποδοσφαιρικά εννοώ. Σαράντα χρόνια τώρα. Από το σωτήριον έτος 1982 και εκείνο το συγκλονιστικό Μουντιάλ της Ισπανίας. Η Ελλάδα είχε φυσικά αποκλειστεί και έπρεπε οπωσδήποτε να βρω κάποιον να υποστηρίξω για να φχαριστηθώ περισσότερο τα παιχνίδια. Θυμάμαι πως ήμουν ανάμεσα στην Αγγλία και τη Γερμανία και τελικά επέλεξα τη δεύτερη γιατί (όπως για κάποιο λόγο αποφάσισα) στο πρωτάθλημά της μπαίνουν γκολ από μακριά (sic).
Δεν το μετάνιωσα ποτέ. Εκείνη τη χρονιά, η Νατσιοναλμάνσαφτ έφτασε ως τον τελικό, αποκλείοντας στον ημιτελικό, σε ένα ματς ανθολογίας, τη Γαλλία του Πλατινί στα πέναλτι. Και δε σταμάτησε εκεί. Έκτοτε, συμμετείχε σε όλες τις τελικές φάσεις των Μουντιάλ και των Γιούρο κατακτώντας παγκόσμια και ευρωπαϊκά, φτάνοντας κάθε τρεις και λίγο σε τελικούς και σχεδόν πάντα τουλάχιστον στα ημιτελικά.
Το τίμημα βέβαια ήταν βαρύ. Όταν ήμουν παιδάκι άκουγα συνεχώς για «τους ναζήδες τους γερμαναράδες που αιματοκύλησαν τον κόσμο», για τα Καλάβρυτα, το Δίστομο και εκείνη την ταινία όπου βασάνιζαν τη Βουγιουκλάκη. Μάταια προσπαθούσα να τους εξηγήσω πως μιλάμε για μπάλα και πως ο Ρουμενίγκε, ο Χρούμπες και ο Καλτζ δεν είχαν καν γεννηθεί όταν συνέβαιναν όλα αυτά.
H στίγμη της στέψης και της μέθης στο Μουντιάλ του 2014 (φωτογραφία: Action Press/Zuma Press).
Στα 90’s και τα 00’s με την ενοποίηση των Γερμανιών και τα «γουίντς οφ τσέιντζ» ηρέμησαν λίγο τα πράγματα αλλά από τα ειδεχθή, επαχθή και επονείδιστα μνημόνια και μετά, οι επιθέσεις επανήλθαν δριμύτερες. Προφανώς το γεγονός πως εκείνη την εποχή ήμουν πιστός στρατιώτης του ΠΑΣΟΚ έπαιξε και αυτό τον ρόλο του. Ένα παλιό ποστ μου όπου απαριθμώ τους τίτλους της Γερμανίας όσα χρόνια την υποστηρίζω τρεντάρει ακόμα στο Twitter κάτω από τον γενικό τίτλο «ΙΔΟΥ Ο ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΣ!»
H Γερμανία είναι αποφασισμένη να δείξει τη δυναμική της στο Κατάρ (φωτογραφία: Alex Grimm).
Άσε τα ψέματα… Τόσα χρόνια ακούμε για τους «άτεχνους» και «σκληρούς» Γερμανούς αντίθετα με τους φινετσάτους Ιταλούς, Ισπανούς, Αργεντινοβραζιλιάνους και δε συμμαζεύεται. Ποιος ήταν άτεχνος ρε; Ο Μπεκενμπάουερ; Ο Μπράιτνερ; Ο Ματέους; Ο Μπάλακ; Ο Οζίλ; Ο Κρος; Ποιος εφηύρε το κατενάτσιο; Ο Ζεπ Χερμπέργκερ; Για να μη μιλήσω για τα «τσεκούρια» τα οποία προέρχονται ΟΛΑ από τη Λατινική Αμερική.
Και φέτος λοιπόν, θα αράξω μπροστά στην TV μου και θα υποστηρίξω χωρίς καμία ενοχή την αρμάδα του Μίλερ, του Ρούντιγκερ, του Χάβερτζ, του Γκνάμπρι και του Σανέ (και πολυπολιτισμικότητα έχουμε- όχι σας τους Ισπανούς που λέγονται όλοι Λόπεθ και Ροντρίγκεθ). Και το βράδυ της 18ης Δεκεμβρίου, με την κούπα για παρέα, θα γράψω ένα (ακόμα) εμπρηστικό ποστ για να σας τσαντίσω.
Διαβάστε ακόμα: Μουντιάλ. Πόσο μας λείπεις, Squadra Azzurra!
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
