Wine Vixen: Μπορεί ποτέ ένα κρασί να είναι αντικειμενικά καλύτερο από ένα άλλο; 
«Taverna»: Θαλπωρή και γεύση α λα γκρεκ στο Παρίσι 
24 ώρες στο Παρίσι του «δικού μας» monsieur Rastapopoulos 
Mondaine Depariso: το νέο-καμπαρέ των Παρισίων είναι μια αρένα για αχαλίνωτα πάρτι 
Πώς φτιάχτηκε η όπερα των Παρισίων: το άγνωστο «θρίλερ» 
Μπορεί να μη διακρίνεται πουθενά η επιγραφή “ANANKE”, αλλά οι ευμεγέθεις καμπάνες στο εσωτερικό της Παναγίας των Παρισίων προσφέρουν ένα σαφές σημαινόμενο.
Σύμφωνα με το μύθο, όταν ο Βικτόρ Ουγκό επισκέφθηκε την Παναγία των Παρισίων κι ανέβηκε σε έναν από τους δύο πύργους, πρόσεξε ότι σε έναν τοίχο ήταν χαραγμένη η λέξη «ΑΝΑΝΚΕ». Για κάποιο λόγο, η συγκεκριμένη αναγραφή του έκανε μεγάλη εντύπωση, γι’ αυτό κι έψαξε τη σημασία της. Επρόκειτο για την ελληνική λέξη «ΑΝΑΓΚΗ» γραμμένη με λατινικούς χαρακτήρες.
Όταν ο Ουγκό συνειδητοποίησε την ουσία του μονολεκτικού μηνύματος, άρχισε να φαντάζεται τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που είχε την έμπνευση να χαράξει αυτήν τη λέξη στον τοίχο ενός ναού. Τότε συνέλαβε το χαρακτήρα του Claude Frollo στο μυθιστόρημά του «Η Παναγία των Παρισίων». Ο χαρισματικός συγγραφέας αντελήφθη το μεγαλειώδες νόημα της λέξης και της προτροπής του χαράκτη. Η «ανάγκη» είναι αυτή που καθορίζει τις αποφάσεις και τις πράξεις κάθε ανθρώπου. Είναι ο υπέρτατος παράγων, ο απόλυτος υποβολέας των κινήσεών μας. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο και διαχρονικό. Η ανάγκη εξηγεί τα πάντα, δικαιολογεί πολλά, αγνοεί ελάχιστα, παρασύρει, συντηρεί, διασώζει. Η λανθασμένη επ’ αυτής αίσθηση, όμως, μπορεί να αποβεί μοιραία…
Η παγκόσμια ιστορία έχει αποδείξει του λόγου το αληθές πολλάκις. Η Μικρασιατική Καταστροφή ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός τραγικού λάθους που ακόμη πληρώνουμε, επειδή οι κυβερνήτες της εποχής είχαν λανθασμένη αίσθηση της βασικής ανάγκης του Έθνους. Δυστυχώς , η ιστορία έχει μια τάση να επαναλαμβάνεται… Οι καθημερινές πολιτικές εξελίξεις αποκαλύπτουν ότι αρκετοί από εμάς, απλοί πολίτες και πολιτικοί, δείχνουν να μην καταλαβαίνουν ποια είναι η βασική ανάγκη που οφείλουμε να καλύψουμε σήμερα.
Δυστυχώς συγκρίνουν ένα «αμαρτωλό» παρελθόν, με υψηλούς μισθούς, πρόωρες συντάξεις, εύκολο χρήμα και άνετη διαβίωση, τα οποία εν πολλοίς οφείλονταν στα δανεικά που αφειδώς ελάμβαναν όλες οι τραγικές κυβερνήσεις μέχρι την ημέρα που ο Γιούνκερ εκστόμισε τη διαβόητη φράση: «The party is over!»
Σήμερα, η ανάγκη μας δεν είναι η επιστροφή σ’ εκείνες τις ημέρες. Αυτό δεν γίνεται. Δεν μας δανείζουν πια έτσι ώστε να επανέλθουμε άμεσα σ’ εκείνα τα επίπεδα διαβίωσης. Η βασική μας ανάγκη είναι κατ’ αρχάς να σταθεροποιηθούμε, να μην οδηγηθούμε σε σκοτεινότερα μονοπάτια με συνθήκες απείρως χειρότερες από τις σημερινές. Κανείς δεν θέλει να μειώσει μισθούς και συντάξεις. Κανείς δεν θέλει να αυξήσει φόρους. Ίσως, όμως, να είναι αναγκαίο. Πολλοί λένε ότι προτιμούν να έρθουμε σε ρήξη και να επιστρέψουμε στη δραχμή, γιατί αρνούνται λένε να υποβαθμίσουν τη ζωή των μισθοσυντήρητων και των συνταξιούχων.
Αν όμως συμβεί η ρήξη και επιστρέψουμε στη δραχμή, τότε οι συντάξεις, οι μισθοί και η αγοραστική δύναμη του λαού θα μειωθούν τουλάχιστον στο μισό! Ποια ανάγκη θα έχουν εξυπηρετήσει τότε «οι λεβέντες» της δραχμής; Όταν έρχεται ο γιατρός και σου ανακοινώνει ότι έχεις γάγγραινα στο μικρό δάκτυλο του ποδιού, σου προτείνει τον άμεσο ακρωτηριασμό του, έτσι ώστε να μην εξαπλωθεί η σηψαιμία στο υπόλοιπο σώμα. Εκείνη τη στιγμή, το δίλημμα είναι μεταξύ του βέβαιου θανάτου ή του τετραδάκτυλου ποδιού. Αν κάνεις το λάθος και θεωρήσεις ότι το δίλημμα είναι εννιά ή δέκα δάκτυλα, αδυνατείς να διαγνώσεις τη βασική ανάγκη. Και τότε, το πεπρωμένον φυγείν αδύνατο!
Διαβάστε ακόμα: Τι είδαμε στο Σύνταγμα #MenoumeEvropi
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
