Νεοέλληνες, ο χάρτης της σεξουαλικότητας αλλάζει!

Η βούληση δύο ανθρώπων να δημιουργήσουν «κοινότητα βίου», όπως γράφει ο Ν. Αλιβιζάτος, ανεξάρτητα φύλου, τώρα δικαιώνεται. Credit: Phillipe Leroyer/Flickr

Kαλούμε την Ελληνική Πολιτεία να εναρμονίσει τη νομοθεσία της με το χαρακτήρα του άρθρου 13 της συνθήκης του Άμστερνταμ, με τις πολιτικές προστασίας των ομοφυλόφιλων πολιτών όπως αυτές προσδιορίζονται από τις οδηγίες η ΕΕ και το άρθρο 21 του χάρτη θεμελιωδών δικσιωμάτων της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος σε σύμβαση συμβίωσης», έγραφαν όλες οι οργανώσεις της ΛΟΑΤ (λεσβίες ομοφυλόφιλοι αμφισεξουαλικοί και διεμφυλικοί) κοινότητας στις 14 Απριλίου 2003 σε μια σπαρακτική μακρά ανοιχτή επιστολή με τίτλο «ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ», μετά τις αστυνομικές και τηλεοπτικές αυθαιρεσίες στο μπαρ Spices με προεξάρχουσα την Τατιάνα Στεφανίδου! Ήταν η πρώτη επίσημη διατύπωση του αιτήματος του οργανωμένου τμήματος της κοινότητας για νομική αναγνώριση της συμβίωσης δύο ανδρών ή δύο γυναικών στην ελληνική κοινωνία.

Η συζήτηση στην ΕΕ για τη νέα μορφή οικογένειας από δύο άντρες ή δύο γυναίκες καλά κρατεί και τον Οκτώβριο του 2004 ατυχείς δηλώσεις του υποψήφιου Επιτρόπου της ΕΕ Ρόκο Μπουτιλιόνε για την οικογένεια των ομοφυλόφιλων ξεσηκώνει πανευρωπαϊκή θύελλα αντιδράσεων και συζητήσεων σε κάθε χώρα της Ένωσης, με αποτέλεσμα στο τέλος ο ίδιος να χάσει τη θέση του.

«Η ιστορία του Συμφώνου Συμβίωσης στην Ελλάδα είναι η ιστορία της ‘’εξέλιξης’’ των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών στη χώρα μας!»

Επίσημα όμως η Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδος με ανοιχτή επιστολή της στον Υπουργό Δικαιοσύνης, με κοινοποίηση προς όλους τους βουλευτές, στις 18 Οκτωβρίου 2004 αναφέρει:

«Κύριε Υπουργέ,Με πίστη στην ισότητα των πολιτών κατά το Σύνταγμα της Ελλάδος και σεβασμό στην άρση των διακρίσεων με βάση και το σεξουαλικό προσανατολισμό στην Ευρωπαική Ένωση σας καλούμε να προβείτε στις απαραίτητες νομοθετικές και νομικές διεργασίες για την αναγνώριση των έννομων συνεπειών της δεδηλωμένης συμβίωσης πολιτών του ίδιου φύλου και στη χώρα μας. Οι παρακάτω οργανώσεις πολιτών θεωρούν ως κατάλληλη νομική πρόνοια για το θέμα τις διατάξεις του νόμου 1250/1982 για την καθιέρωση πολιτικού γάμου, οι οποίες θα πρέπει να ισχύουν και για πρόσωπα του ίδιου φύλου».

«Οι κοινωνικές συνθήκες δεν είναι σήμερα ώριμες για τη νομική αναγνώριση της συμβίωσης των ομοφυλοφίλων», δήλωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης (ΝΔ), Αναστάσης Παπαληγούρας, απαντώντας στη Βουλή σε σχετική επίκαιρη ερώτηση του προέδρου του ΣΥΝ Αλέκου Αλαβάνου στις 16/12/05. «Κάθε ορθή νομοθετική πρωτοβουλία οφείλει να είναι απότοκος των υφισταμένων συνθηκών και όχι να προκαταλαμβάνει ή ακόμη χειρότερα να βρίσκεται σε ανακολουθία με το κοινωνικό ήθος και έθος».

Το 2006 ο Γιώργος Παπανδρέου παραγγέλλει στον καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο ένα σύγχρονο Σύμφωνο Συμβίωσης για όλους, μετά από διαβούλευση με τις ΛΟΑΤ οργανώσεις. Το «Κάθε Μέρα Πολίτης» (ΠΑΣΟΚ) οργανώνει γκαλά με διεθνείς προσκεκλημένους από Σοσιαλιστές Γάλλους και Ισπανούς στο Bacaro της οδού Σοφοκλέους με παρόντες Ν Αλιβιζάτο, Μ. Σταθόπουλο, Αλ. Ηρακλείδη, Π. Ιωακειμίδη, Αντιγόνη Λυμπεράκη, Ν. Δήμου, Αντ. Καφετζόπουλο, Απ. Γκλέτσο, Θ. Μπαζάκα, Βάνα Μπάρμπα, Φ. Σεργουλόπουλο κ.α. Το ΠΑΣΟΚ θυμάται και τιμά το Σύμφωνο Συμβίωσης μόνο κάθε φορά που είναι στην αντιπολίτευση. Κάθε φορά που είναι στην Κυβέρνηση, το παραπέμπει σε επιτροπές… Η ΝΔ ποτέ δεν θέλησε να συζητήσει σοβαρά το ενδεχόμενο να νομιμοποιήσει με κάποιον τρόπο τη συμβίωση ομόφυλων παρ’ όλες τις χαριτωμένες συνεντεύξεις «φωτισμένων» δεξιών βουλευτών, όπως απέδειξαν πάντα οι ψήφοι των βουλευτών της όταν ερχόταν η ώρα της ψηφοφορίας… Ο ΣΥΝ και κατόπιν ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και η ΔΗΜΑΡ) σταθερά στήριζε τόσο το γάμο όσο και το Σύμφωνο (με μερικές παραφωνίες και υπερβολές όταν καμωνόταν πως θα έκανε πολιτικούς γάμους μεταξύ ομόφυλων με τον ισχύοντα νόμο όπως υποσχόταν ο Αλέξης Τσίπρας στη Athens Pride του 2006 αλλά και σε Δελτία Τύπου το κόμμα του). Προσβλητική και απαξιωτική ήταν πάντα η στάση του ΚΚΕ και εκκωφαντική η σιωπή της Λιάνας Κανέλλη. Με σκαμπανεβάσματα και η θέση του ΛΑΟΣ, από αποδοχή μιας μορφής σχέσης μέχρι χυδαιότητες στις ομιλίες των βουλευτών του σε σχετικές συζητήσεις στη Βουλή των Ελλήνων. Σταθερή και δραστήρια η στήριξη των Οικολόγων, της Φιλελεύθερης Συμμαχίας και της Δράσης στο θέμα.

«Σε λίγο η συζήτηση για την ομοφυλοφιλία στην Ελλάδα, από υπονοούμενα και γελάκια για κάποιους που κάνουν «ανώμαλο» σεξ, θα μεταμορφωθεί σε μια νηφάλια συζήτηση για τις πολλές σύγχρονες μορφές της οικογένειας».

Η στάση της Εκκλησίας της Ελλάδος ανάλογα με τον Μητροπολίτη και τον κληρικό που θα πέσει κανείς. Από τον θεατρικά αντιδραστικό αλλά φτιατσιδωμένο λόγο του Χριστόδουλου, μέχρι τον πιό νηφάλιο του Ιερώνυμου αλλά και τον μισαλλόδοξο του Μητροπολίτη Πειραιώς, του Θεσσαλονίκης, του Αιγιαλείας, αλλά και διάφορων μαγεμένων παπάδων που έπιαναν στασίδι στα τηλεοπτικά πάνελ.

Ο Βαγγέλης Γιαννέλος, τότε πρόεδρος της Ελληνικής Ομοφυλοφιλικής Κοινότητας, με άρθρα του διαφωνεί με κάθε Σύμφωνο Συμβίωσης και καθετί λιγότερο από τον πολιτικό γάμο του νόμου 1250/82.

Στις 12 Μαρτίου 2008 η συζήτηση για ένα νομοσχέδιο περί Συμφώνου Συμβίωσης εισάγεται από τον Υπουργό Δικαιοσύνης Σωτήρη Χατζηγάκη κι αρχίζει ένα γαϊτανάκι με το Σύμφωνο Συμβίωσης να συζητείται σε κάθε εκπομπή και σε κάθε επιθεώρηση.

Στις 12 Μαρτίου 2008 αντιπροσωπεία της ΟΛΚΕ επισκέπτεται τον Υπουργό Δικαιοσύνης, του παραθέτει τα αιτήματά της και η συζήτηση επικεντρώνεται στο Σύμφωνο Συμβίωσης. Ο Υπουργός πληροφορεί πως το Σύμφωνο θα αφορά ετερόφυλους, για «πρακτικούς λόγους»… Είναι τόση η αηδία που κινδυνεύει να παρανοηθεί η συμβολή του συγκεκριμένου Υπουργού στην έκβαση της υπόθεσης στο Δικαστήριο του Στρασβούργου. Στην πραγματικότητα η στυγνή διατύπωση του νόμου 3719/08 ήταν φτιαγμένη για να καταπέσει ευκολότερα και, για να είμαι ειλικρινής, ο Υπουργός μας το είπε από τότε. Οργισμένη ήταν η αντίδραση της ΟΛΚΕ, η οποία πληροφόρησε τον Υπουργό πως θα προχωρήσει άμεσα σε διενέργεια πολιτικού γάμου μεταξύ ομοφύλων.

Η ιστορία του Συμφώνου Συμβίωσης στην Ελλάδα είναι η ιστορία της «εξέλιξης» των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών στη χώρα μας! Αντίσταση σε καθετί νέο και τολμηρό, αδιαφορία για τις ατομικές ελευθερίες, απουσία πολιτικής βούλησης για αλλαγή και εναρμόνιση με τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ανάλογων νομοθετικών πρωτοβουλιών άλλων χωρών της ΕΕ. Καθυστερήσεις πισωγυρίσματα παρεξηγήσεις έλλειψη σεβασμού στην ατομικότητα και την ελευθερία των πολιτών.

Η βούληση δύο ανθρώπων να δημιουργήσουν «κοινότητα βίου», όπως γράφει ο Ν. Αλιβιζάτος, ανεξάρτητα φύλου, μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης της 7ης Νοεμβρίου 2013 στην «Υπόθεση Βαλλιανάτος και Άλλοι κατά Ελλάδος», αλλάζει τον χάρτη της σεξουαλικότητας των νεοελλήνων.

Σε λίγο η συζήτηση για την ομοφυλοφιλία στην Ελλάδα, από μια συζήτηση με υπονοούμενα και γελάκια για κάποιους που κάνουν «ανώμαλο» σεξ, θα μεταμορφωθεί σε μια νηφάλια συζήτηση για τις πολλές σύγχρονες μορφές της οικογένειας.

Αυτό που πεισματικά αρνήθηκαν να αντιμετωπίσουν στη χώρα μας θεσμοί όπως η εκπαίδευση, η νομοθεσία, η δημοσιογραφία, η εκκλησία, τα περισσότερα και κυρίαρχα κόμματα, το έλυσαν απλοί πολίτες και αποφασισμένες εθελοντικές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών (ΕΠΣΕ, Σύνθεση) μαζί με αποφασισμένους νομικούς και ακτιβιστές. Άνθρωποι που αποφάσισαν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, πολίτες που ξέρουν να τιμούν τα μάτια που αγαπούν, σπάζοντας τους φραγμούς μεταξύ των φύλων των ερωτευμένων ανθρώπων…

Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος είναι Πρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.

Διαβάστε ακόμα: “Βεβαίως να υιοθετούν παιδιά τα ομόφυλα ζευγάρια!”, γράφει ο Φώτης Κοκοτός