Νεότερη Τάξη Πραγμάτων: μετά την Νέα, η Νεότερη

Mια γροθιά για την Ουκρανία (Φωτογραφία: Alexandros Michailidis / SOOC).

Αρχές Αυγούστου του 1990, αυτοεγκαθιδρυθείς ως φρέσκος Πλανητάρχης, ο Μπους ο Πρεσβύτερος με ένα πρωτοφανές οικουμενικό διάγγελμα αντέδρασε άμεσα απέναντι στην ανοίκεια εισβολή του Σαντάμ  Χουσεΐν στο Κουβέιτ. Μιλώντας για μια Νέα Τάξη Πραγμάτων (αντιστικτικά δημοκρατική αυτή την φορά), υπαινίχθηκε τότε ότι μετά την κατάρρευση και του τελευταίου Ολοκληρωτισμού, εφεξής είναι απαράδεκτη κάθε αναθεωρητική πράξη στο πλανητικό χωριό. Και εφόσον οι πολλοί συναινούν, τέτοιες διεθνείς αθλιότητες πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά.

Και -μέσα Γενάρη του 1991- με την πλήρη στήριξη του ΟΗΕ*, στήνοντας την «Καταιγίδα της Ερήμου», έστειλε τον Σαντάμ ταπεινωμένο πίσω στο σπίτι του. Τότε και η -σε αποδρομή- Σοβιετική Ένωση του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ συναίνεσε (δεν είχαν ακόμα αρχίσει να εμφανίζονται τα γνωστά Γκρέμλινς στο Κρεμλίνο). Έκτοτε γύρισαν πολλές πυκνές σελίδες στην Ιστορία, που δεν είναι της παρούσης, ώσπου προχτές ήρθε η ώρα για μια «ακόμα πιο Νέα» Τάξη Πραγμάτων.

Παρανο-ιός Πούτιν και αξιοθαύμαστοι Ουκρανοί

Προχτές, ανοίγοντας την Πόρτα του Τρελοκομείου, ο Παρανο-ιός Πούτιν, έχοντας συστηματικά ήδη αλώσει κρυφά μεγάλο της μέρος, προσέβαλε εξαίφνης και φανερά την Ανθρωπότητα. Αλλά, ω-του-θαύματος, ο οργανισμός της αντέδρασε εξαιρετικά και έφτιαξε αντισώματα που σφοδρά άρχισαν να κατατρώγουν τον Παρανο-ιό αμέσως. Τόσο που, ίσως, βγαίνοντας από αυτή την νέα πανδημική επίθεση, όλα θα εκβούν ένα κλικ καλύτερα από την πρότερη κατάσταση, για όλους πλην του Πούτιν και των θυμάτων του στην Ουκρανία.

Το επικρατήσαν νικητήριο προαιώνιο αίσθημα «Νυν-υπέρ-πάντων-αγών!» για την ώρα ακόμα επιτρέπει στους Ουκρανούς να αντιστέκονται στην άδικη εισβολή. Άλλοι με όπλα, άλλοι με μολότοφ, άλλοι τραγουδώντας τον εθνικό τους ύμνο -βάζοντας καθ’ ομάδες τα άοπλα σώματά τους- μπροστά από τανκς, αλλά και από σαστισμένους ένοπλους ρωσικούς λόχους (και αυτό το είδαμε στις τηλεοπτικές οθόνες μας)!

Είτε πάρει άμεσα είτε όχι το Κίεβο, είτε πετύχει -ελπίζουμε όχι- να προσβάλει την σωματική ακεραιότητα του Ζελένσκυ, πλέον ο Εισβολέας είναι χαμένος. Όση και αν είναι η καταστροφική βία που θα αναγκαστεί να πετάξει κατακέφαλα στους Ουκρανούς για να τους υποτάξει, όσες Γκερνίκες («Γκουέρνικες») και αν ξεκάνει, όσες πυρηνικές απειλές κι αν εξεμέσει, ήδη ο Δαυίδ κέρδισε ηθικά. Ο Γολιάθ την πάτησε, παρά τον απόλυτο αρχικό αιφνιδιασμό του, που μάταια κατάγγελλαν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

Και πλέον προεξοφλείται ότι αυτό που τελικά θα μείνει, είναι μια οικουμενική κατακραυγή κατά του κάθε δυνάστη ατόμων και λαών, δηλαδή κατά της εσωτερικής σκλαβιάς των ομοεθνών (δια  φασισμού) και κατά της εξωτερικής σκλαβιάς των αλλοεθνών (δια κρατικής εισβολής σε ξένο έδαφος).

Oσες Γκερνίκες και αν ξεκάνει o Πούτιν, όσες πυρηνικές απειλές κι αν εξεμέσει, ήδη ο Δαυίδ κέρδισε ηθικά.

Ταλαίπωρος Ρωσικός Λαός

Δεν έχουμε τίποτε εναντίον του ευγενούς πλην ατυχούς Ρωσικού Λαού. Λυπούμαστε που αν και εμπνευσμένος από τα μεγάλα του τέκνα (Τσαϊκόφσκι, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι, Τσέχοφ κλπ), δεν μπόρεσε να πετάξει. Ούτε και να ζήσει τις χαρές των νεωτερικότερων λαών, καθώς δεν έχει πάψει εδώ και αιώνες να βασανίζεται από τους ποικιλώνυμους «Τσάρους», ζουμπηγμένος στον πάτο του προνεωτερικού κόσμου της ανελευθερίας της φτώχειας και της δυστυχίας. «Όσα χρόνια υπάρχει η Ρωσία μόνο βία γνωρίζει και απολυταρχία» (Στέλιος Ράμφος). Το διεφθαρμένο/διεστραμμένο/εγκληματικό Σύστημα Πούτιν, που έχει γεμίσει τον Βόλγα από μπετοναρισμένα πτώματα, είναι ΚΑΙ εχθρός των Ρώσων, όχι μόνο του Διεθνούς Συστήματος Ασφαλείας και των άλλων λαών.

Περιμένοντας τον Γκοντό να πληρώσει

Ελπίζουμε ο Πούτιν να λογοδοτήσει σύντομα για όσες καταστροφές προκάλεσε και ακόμα θα προκαλέσει στις τεχνικές/ενεργειακές/οικονομικές (πέρα από τις αναμενόμενες σε ένα πόλεμο αμυντικές) υποδομές και στον πλούτο των φτωχών Ουκρανών. Φυσικά και για την προσφυγική και ανθρωπιστική κρίση που κληροδότησε. Αλλά και σύντομα να πληρώσει τον λογαριασμό της ανασυγκρότησης της προσβεβλημένης Ουκρανίας, ενώ ο παγκόσμιος λογαριασμός της διεθνούς οικονομικής καταστροφής που προκάλεσε θα παραμείνει απροσδιόριστος.

Και όλα αυτά πριν ακόμα αρχίσουμε να συζητούμε για την μείζονα ηθική καταστροφή που προκάλεσε ο παράφρων Εγκληματίας κατά της Ανθρωπότητας Πούτιν, διαρρηγνύοντας την Διεθνή Νομιμότητα και προσβάλλοντας το αίσθημα Διεθνούς Ασφάλειας που είχε εμπεδωθεί με τους Μεταπολεμικούς Θεσμούς.

Αφήστε που σιγά-σιγά θα κατανοήσουμε όλοι ότι Άγιο είχε η Ανθρωπότητα, που σε τέτοια κρίσιμη συγκυρία, είχαμε μια σώφρονα ηγεσία στις ΗΠΑ και δεν είχαμε τον Τραμπ ως πουτινικό ανδρείκελο και θαυμαστή του Παράφρονα Εγκληματία.

Το Τέλος της Ιστορίας (πάλι)

Πάντα στην Ιστορία του Ανθρώπινου Πολιτισμού ήταν σπάνιες οι εποχές μακράς ευημερίας και ειρήνης, καθώς αενάως εμφανιζόταν στην οικουμένη (τουλάχιστον) ένας ανωμαλάρας «Σωτήρας» των Καλών εις βάρος των Κακών της ανθρωπότητας, σκορπώντας τον όλεθρο και την καταστροφή. Ώσπου η αλλαγή ήρθε ως αποτέλεσμα της οργανωμένης θεσμικής ανθοφορίας των ώριμων μεταπολεμικών δεκαετιών, που βασίστηκε στην γενική συμφωνία «Ποτέ-Πόλεμος-πια!».

Μαζί η ανθρωπότητα απαρνήθηκε και τα αίτια και τους αίτιους που απεργάστηκαν τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και την Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (του Συμβουλίου της Ευρώπης). Αυτή η φάση, που πολιτικά ταυτίζεται με την υψηλότερης ποτέ ποιότητας (Φιλελεύθερη) Δημοκρατία σταθεροποιήθηκε στα υψηλά της μετά το 1989.

Τότε διατυπώθηκε ως αφελές αξίωμα «Το Τέλος της Ιστορίας» του Φουκουγιάμα, που οι πολλοί άργησαν να καταλάβουν ότι χάνει από παντού, ενώ σήμερα πλέον η αποτρόπαιη πουτινιά το καθιστά ολοφάνερα υπεραισιόδοξο. Κυρίως γιατί η δύναμη του αενάως ζωηρού λαϊκισμού πάντα θα σπάει τις γραμμικότητες, ώστε να μην υπάρχει ποτέ «Τέλος» για καμία βέβαιη θεωρία. Αλλά και γιατί αυτή η κυκλικότητα Ειρηνικής Ευημερίας και Πολεμικής Ανακατωσούρας θα είναι παντοτινό γέννημα του Ανθρώπινου Ανορθολογισμού.

Γιατί είναι άθλιος ο Αναθεωρητισμός;

Αυτονόητα κάθε αναθεώρηση είναι εξ ορισμού εποικοδομητική, δημιουργική, ευεργετική, φτάνει να είναι συναινετική, δηλαδή να την εγκρίνουν όλες οι πλευρές που αυτή αγγίζει. Τότε φρεσκάρει και ισχυροποιεί ηθικά και αισθητικά τις σχέσεις των ανθρώπων. Αλλά ο Αναθεωρητισμός νοείται ως ηθικά και αισθητικά απαράδεκτος σε κάθε μονομερή του εκδήλωση, όπου βάρβαρα/ατεκμηρίωτα καταλύει τις κοινές παραδοχές και δημιουργεί ζημιές παντού έξω από τα ιδιοτελή του συμφέροντα.

Ξαφνική αναστάτωση, ανησυχία, φόβος, τρόμος, καταστροφή και ξεκλήρισμα προσωπικοτήτων, οικογενειών, περιουσιών, κοινωνιών, εθνών, πόνος, ξεριζωμός, δυστυχία, όλεθρος. Αυτό είναι ο Πόλεμος που προκαλεί ο Αναθεωρητισμός, γι’ αυτό είχε πει μεταπολεμικά ο Ανθρώπινος Πολιτισμός «Ποτέ-Πόλεμος-Πια!», φτιάχνοντας τον ΟΗΕ.

Όταν ο Πούτιν λέει του Ζελένσκυ: «Πιστεύω ότι πριν εκατό χρόνια ο παππούς μου χάρισε στον παππού σου το σπίτι όπου τώρα κατοικείς. Γι’ αυτό αποφάσισα μονομερώς τώρα να σου πάρω το σπίτι», αυτός τι θα του απαντήσει; «Νταξ, αυτό το έχω πάθει και με μία πρώην μου, οπότε θα σηκωθώ να φύγω»; Για λόγους αυτονόητους εδώ σταματάει ο ορθός λόγος και αν δεν υπάρξει μια στιβαρή ορθολογική διαιτησία, γίνονται Πούτιν Όλα. Δηλαδή, εδώ έρχεται η αναγκαιότητα του ΟΗΕ, τον οποίο μόλις κατήργησε η σημερινή Ρωσία.

Το SWIFT να είναι μόνο η αρχή, έπεται ο ΟΗΕ

Δυστυχώς, οι κυρώσεις κατά Πούτιν θα τσούξουν άσχημα και τον καλομαθημένο/συβαριτισμένο Δυτικό Κόσμο και όλο τον πλανήτη, αλλά δυστυχώς αυτό φαίνεται θα είναι το τίμημα για να καθαρθεί από δαύτον η οικουμένη. Το πανίσχυρο τελικά εφφέ της εξόδου από το SWIFT, που φέρνει καταρράκτη πιέσεων στο Πουτινικό Καθεστώς, φαίνεται ότι είναι μόνο η αρχή, καθώς η οργή της Δύσης απελευθερώνεται κλιμακωτά (βλέπουν όλοι ότι κακώς τόσον καιρό τού παρείχαν ευμενή ανοχή σε όλα του τα παρατράγουδα). Ανοίγουν τώρα και θέματα «εγκλημάτων πολέμου» μεταξύ πολλών άλλων, έτσι εικάζεται και ότι ανυποχώρητα το τέλος θα είναι μόνο το Τέλος του Πούτιν.

Μετά τον αποκλεισμό της Ρωσίας από το Συμβούλιο της Ευρώπης, αυτές τις μέρες παίζεται (ψιλοαπαρατήρητος) και ένας αγώνας κατά του Πουτινισμού στον ΟΗΕ, ανάμεσα στην Φιλελεύθερη Διεθνή και την Αυταρχική-Ψεκαζμένη Διεθνή. Άδηλο πού θα καταλήξει, καθώς Ρωσία και Κίνα βρίσκονται κατσικωμένες στις δύο από τις πέντε καρέκλες των μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, από όπου μπλοκάρουν κάθε στόχευση του Οργανισμού κατά πάσης αντιδημοκρατικής αυθαιρεσίας στον πλανήτη. Εδώ είμαστε τώρα: η Ρωσία, αδίστακτος καταπατητής του Καταστατικού Χάρτη είναι και θέσει «εγγυητής» του. Αυτή η αντίφαση, όσο υπάρχει Πούτιν πρέπει να αρθεί: να βρεθεί κάθε νομικό παράθυρο για αποκλεισμό παντοιοτρόπως της Πουτινικής Ρωσίας από τον ΟΗΕ. Περιμένουμε για αρχή -αν και θα αργήσει κάπως- αυτό το ψήφισμα της Ολομέλειας του ΟΗΕ που θα προκύψει  να αποτελέσει μαζικό σκληρό χαστούκι στον Πούτιν.

Και -ουδέν κακόν αμιγές καλού- παρά την δυστυχία που ταλανίζει τώρα τον Ουκρανικό λαό, χαιρόμαστε για λογαριασμό του, καθώς χαλκεύεται τώρα μια απόδρασή του από την εμμένουσα προνεωτερικότητα και ετοιμάζεται να εισέλθει στον νεωτερικό Ευρωπαϊκό Κόσμο (αίτηση ένταξης στην ΕΕ).

Μια ακόμα μικρή κίνηση προς τον (ασταθή) εξορθολογισμό της ανθρωπότητας είναι ευπρόσδεκτη, με στόχο περισσότερη δημοκρατία, ελευθερία, αυτοδιάθεση των ατόμων και των λαών, που αποτελούν εν τέλει τα μεγάλα διακυβεύματα της σύγχρονης εποχής. Γιατί αν και η «αργή» δημοκρατία μειονεκτεί έναντι των «γρήγορων» φασισμών, αξίζει για τους πλούσιους και νόστιμους χυμούς της.

Όλοι και όλα αλλάζουν μετά το σάλτο του Πούτιν, λοιπόν («Ακριβώς επειδή ο πόλεμος αυτός ήταν τόσο εκτός τόπου και χρόνου, σπρώχνει την Ευρώπη προς το μέλλον», όπως προσφυώς έγραψε ο Στάθης Καλύβας **). Οπότε, ας μην πάνε χαμένες οι ειρηνικές ευκαιρίες που δημιούργησε αυτή η πολεμική απειλή.

Τέλος, ας τελειώνουμε και με τα πυρηνικά, παίδες

Πράγματι, μετά το απονενοημένο διάβημα του νευροπαθούς Πούτιν, που επιστράτευσε και «πυρηνικές» απειλές στην απελπισμένη φαρέτρα του, πλέον όλα έχουν αλλάξει πίστα. Έτσι περάσαμε και στην επόμενη μέρα -ας την πούμε «Νεότερη Τάξη Πραγμάτων»-, οπότε ας εκμεταλλευτούμε να βάλουμε στην ατζέντα της κάποια σημαντικά χρονίζοντα ζητήματα που είχαν ψιλοσαπίσει άπρακτα.

Είναι πλέον ώρα, αφού επί Ρέηγκαν-Γκορμπατσώφ δεν πρόκανε να τελειώσει η δουλειά, να κλείνουμε με όλα τα ασύμμετρα όπλα: πυρηνικά, αλλά και θερμοβαρικά κλπ, να καταστραφούν άμεσα και με ασφαλή τρόπο, παντού και τώρα. Θα είναι ένα ακόμα μικρό βήμα για να απομονωθούν και να λιγοστέψουν οι ποικιλώνυμοι ανωμαλάρες της οικουμένης.  Όποιος διαφωνεί να σηκώσει το χέρι του, να μετρηθούμε.

* κάτι ανάλογο αλλά εντελώς διαφορετικό έγινε το 2003, όταν ο άλλος Μπους, ο Ελάσσων, μαζί με τους τρεις «πρόθυμους» Μπλαιρ, Αθνάρ, Μπαρόζο, μπούκαραν στο Ιράκ, χωρίς την συναίνεση του ΟΗΕ, με αλυσιτελή/δυσάρεστα αποτελέσματα.

** Θα άξιζε να διαβάσουν οι Έλληνες Σπούτνικ και αυτό το σπουδαίο κείμενο του ΣΚ, όπου θα βρουν ένα ακόμα σημαντικό λόγο να πάψουν να λειτουργούν ως δορυφόροι του Πούτιν.

Οπως λέει και το σύνθημα στο πλακάτ: «Αν η Ρωσία σταματήσει να πολεμάει δεν θα υπάρχει πόλεμος. Αν η Ουκρανία σταματήσει να πολεμάει, δεν θα υπάρχει Ουκρανία».

Παραλειπόμενα:

Μήπως είστε Σπούτνικ (δορυφόρος) του Πούτιν;

Στο μεταξύ μέσα σε όλα αυτά έχουμε και τους πλειονοτικούς Έλληνες Σπούτνικ (Δορυφόρους του Πουτινισμού, όχι υποχρεωτικά ψωμιζόμενους από τα πάμπολλα ρούβλια που αφειδώς ο διεφθαρμένος Τσάρος μοιράζει προς επιβίωση του απεχθούς καθεστώτος του). Οι συγκεκριμένοι δεν τολμάνε να πούν ‘Μπράβο Εισβολέα Πούτιν!’, βέβαια, αλλά σου αμολάνε ένα περιστεράκι με κλάδο ελαίας στο στόμα και καταγγέλλουν τον Πόλεμο γενικά και αόριστα, χωρίς να θυμούνται με ποια αφορμή τους έπιασε η ειρηνική πρεμούρα. Δεν τολμάνε δηλαδή να πούνε ‘Έξω Εισβολέα Πούτιν από την Ουκρανία τώρα!’ και τριπλάρουν την αλήθεια της εισβολής με υπεκφυγές (τους γελοιοποιεί εξαιρετικά αυτή η φωτογραφία που μας θυμίζει το αυτονόητο: «Αν η Ρωσία σταματήσει να πολεμάει δεν θα υπάρχει πόλεμος. Αν η Ουκρανία σταματήσει να πολεμάει, δεν θα υπάρχει Ουκρανία»).

Το γιατί είναι κρυμμένο στην ελληνική ανορθολογική καψούρα του Ξανθού Γένους και του Αντιδυτικισμού μας, αλλά και στην γενικευμένη κυριαρχία του Καραγκιόζειου Λογισμότυπου. Αλλά δεν είναι και λίγο νισάφι, όλος ο πλανήτης να χτυπάει αλύπητα τον Πούτιν και εμείς να κρυβόμαστε πίσω από την σκιά μας;

Όπως εδώ, χιλιάδες Κνίτορες σπεύδουν στην Αμερικανική Πρεσβεία, καταγγέλλοντες τον Αμερικάνικο Ιμπεριαλισμό για την Εισβολή στην Ουκρανία, αλαλάζοντες «Το παράλογο είναι εδώ, ενωμένο δυνατό!»:

Από πρόσφατη πορεία οπαδών του ΚΚΕ για το ζήτημα της Ουκρανίας, με αφετηρία τη ρωσική πρεσβεία αλλά κατάληξη την αμερικανική (!).

Δεν υπάρχουν εκ προοιμίου και αιώνια δυνάμεις του Καλού από δω και του Κακού από κει, υπάρχει ποικιλόχρους ιμπεριαλισμός που γεννιέται από κάθε ανεξέλεγκτη εξουσία και αντιμετωπίζεται με μέτρα που περιορίζουν τις δυνατότητές του. Σε αυτή τη βάση, λοιπόν, χτίστηκε ο ΟΗΕ που τώρα τον ξεφτιλίζει ο Πουτινικός Ιμπεριαλισμός, αρυόμενος ηθικά επιχειρήματα από τον πρόγονό του Σοβιετο-Σοσιαλ-Ιμπεριαλισμό. Επειδή κάποιοι μπερδεύεστε νομίζοντας ότι μόνο η Δύση προάγει ιμπεριαλισμούς.

Έλληνες Σπούτνικ δεν είναι μόνο κάποιοι ανταποκριτές στην Μόσχα Ελληνικών ΜΜΕ που βγάζουν μάτια. Είναι και κάποιοι διάσημοι Βελο-φαζάνηδες, είναι ασφαλώς και οι περισσότεροι Κνίτορες και όλες οι εκδοχές της Παΐσιας Αριστεροακροδεξιάς. Είναι δηλαδή λιγότεροι ψωμιζόμενοι από τον Πούτιν και περισσότεροι που δεν ψωμίζονται, αλλά είναι συμπαθείς ανορθολογικές/αντιδυτικές ψυχούλες.

Κυκλοφορούν τριγύρω μας πλειάδες ναι-μεν-αλλά-δικες ορδές Σπούτνικ, τύπου «Κακός ο Πούτιν, αλλά και οι Αμερικάνοι χειρότεροι». Υπάρχουν και οι «Έφαγε τα ουκρανικά λεφτά ο Ναζί ο Ζελένσκυ και πήγε στους Αμερικάνους για δανεικά και αυτοί τον εκβιάσανε: ‘θα στα δώσουμε, μόνο αν μπεις στο ΝΑΤΟ’»… Τα σχετικά επινοήματα των Ελληνοσπούτνικ είναι απαράμιλλα. Χτες, καινούργιες ορδές Σπούτνικ ενέσκηψαν βρίζοντας την Μενδώνη επειδή ακύρωσε όλες τις εκδηλώσεις Ρωσικών Πολιτιστικών Οργανισμών και δεν έχει τέλος ο κατάλογος που τους περιέχει στο καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ.

Η ανακλαστική χαζομάρα των Ελλήνων Σπούτνικ ή Και μια ελληνοτουρκική πινελιά κατά του Πούτιν

Είναι μήπως το βάθος της προνεωτερικής μας παράνοιας που κανοναρχεί και μας εμποδίζει ακόμα να προτάξουμε το εθνικό συμφέρον έναντι της ιδεοληψίας μας;  Ο κοινός νους το αναδεικνύει και κάνει μπαμ: όποιος στηρίζει την βαρβαρότητα Πούτιν, στηρίζει ταυτόχρονα και τίς ανάλογες Ερντογανικές αναθεωρητικές ονειρώξεις «Γαλάζια-Πατρίδα-μου-σβήσε-την-Ελλάδα-από-τον-χάρτη». Όμως, της αφέλειας το πέλαγο είναι βαθύ.

Ας καταλάβουν οι Έλληνες Σπούτνικ ότι μια Διεθνής Νίκη κατά του Εγκληματία Πούτιν εκτός από οδηγός Δημοκρατίας παντού θα είναι και ένα διακριτικό μάθημα στον κάθε Ερντογάν και κάθε άλλο αναθεωρητή σαλταδόρο με τις ανάλογες με του Πούτιν παράνοιες τύπου Γαλάζιες Πατρίδες και Πράσινα Άλογα.

Η αφίσα της σημερινής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα.

Δια ταύτα, σήμερα όλοι πάμε Σύνταγμα, στις 6 μ.μ.

Δείτε εδώ τα σχετικά της διοργάνωσης.

– Να πούμε Όχι στο Άγος των Ελλήνων Σπούτνικ του Πούτιν.

– Για να διατρανώσουμε προς τα μέσα και προς τα έξω την βεβαιότητα ότι υπάρχουμε κι εμείς οι Έλληνες που δεν είμαστε Σπούτνικ.

– Όχι μόνο για να κάνουμε ακτιβισμό, αλλά και να του δώσουμε και πολιτικό περιεχόμενο: θέλουμε σκληρή τιμωρία στον Φασισμό σε κάθε πεδίο, απηνή αποκλεισμό του Πούτιν παντού και «Δεν-θα-περάσει-ο-(κάθε)-Φασισμός!».

– Ας κάνουμε αυτό που έκαναν όλες αυτές τις μέρες οι Ευρωπαίοι, όπως στο Κυριακάτικο Βερολίνο φερ’ ειπείν:

Από τη μεγαλειώδη συγκέντρωση Γερμανών στο Βερολίνο υπέρ του ουκρανικού λαού. (AP Photo/Markus Schreiber)

Δείτε και αυτά από το Facebook:

-Καθηγητής Κώστας Υφαντής: Κοινή Δήλωση Ελληνικής Εταιρείας Διεθνούς Δικαίου.

-Περικλής Μοσχολιδάκης.

Διαβάστε ακόμα: Πώς ο πλανήτης -και η Ελλάδα- γελάστηκε από το παραμύθι του Πούτιν.

TAGS :
Βλαντιμίρ Πούτιν ουκρανία ρωσία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook