Το πολιτικό πλαίσιο της επόμενης εκλογικής μάχης

Με αυτή την πολιτική, αργά και σταθερά το αποτέλεσμα είναι Κραχ. Η χώρα κατεδαφίζεται. Τόσο οικονομικά, όσο και ηθικά/ψυχολογικά. (Graffiti από την ομάδα Μακροβούτι)

Εθνικό Χτικιό

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα, τώρα παπάδες λεν τους γκαίυ εγκληματίες (θυμηθείτε: «Ελληνορθόδοξον ισλάμ και αντιανθρώπινοι γκαίυ»). Συμμορίες πολιτικές και μπουλούκια συμφερόντων στρατηγικά συμμαχούν ξεζουμίζοντας του τόπου την ικμάδα. «Αριστεροί»/ιδεοληπτικοί/βλαμμένοι γραφειοκράτες προετοιμάζουν τοξικά τροχαία πρόστιμα με πρόσημα ταξικά.

Ελληνορθόδοξο Σύνταγμα και νόμοι βασάνιζαν πενταετώς τον δόλιο Γέροντα Παστίτσιο, που χτες μόλις απηλλάγη/λυτρώθηκε (νομοτεχνικά-όχι-αθωωθείς…) από τις δαγκάνες του ανελεύθερου Καθεστώτος μας. Μας αξίζει να διώκεται η αυτονόητη κριτική ειρωνεία της υπανάπτυκτης σκοταδισμένης δεισιδαιμονίας, συνεπώς και οπισθοδρόμηση/φτώχεια/δυστυχία αναλόγως. Πιο βαθύ ισλάμ μέσα στον πυρήνα της Δύσης και πιο αναξιοπαθών λαός πεθαίνεις.

Επενδυτές από κάθε μέρος του κόσμου διαγκωνίζονται ποιος θα πρωτοπιάσει στασίδι στον εθνικό οικονομικό μας χώρο. Πού θα ξανάβρουν τέτοια μεγάλη-αναστάτωση-θαυμάσια-κατάσταση, που λατρεύει και ο πολυχρονεμένος μας βεζύρης, με τόσους ξεσαλωμένους απελευθερωμένους/απασφαλισμένους (εγγυητές σταθερότητας) μπάχαλους, πνιγμένους στο ηθικό πλεονέκτημα; Η ελπίδα κερδάει.

Κατοχή: «Καταχνιά βαρειά, σκοτεινή καταχνιά»

Έτσι εισήγε η φωνή του Μυράτ την «Καταχνιά» (Λεοντής, ενθυμητικό Κατοχής/Αντίστασης και κατόπιν αντιχουντικό σινιάλο). Η σημερινή αδιέξοδη κρίση ολοένα μας προετοιμάζει για σκοτεινότερη καταχνιά.

Χτεσινή συζήτηση σε θάλαμο νοσοκομείου περιτριγύριζε διαρκώς/επαναληπτικά/μονότονα την μνημειώδη ανικανότητα και δολιότητα της χειρότερης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης. Ανάμεσα στους τεθλιμμένους έβρισκες φασαριόζους κοψοχέρηδες (φανερούς/κρυμμένους) νεόκοπους αντι-Συριζαίους.

Ακόμα και τώρα μπερδεμένοι διερωτώνται, βέβαια: μήπως τελικά μπορέσει να πετάξει ο γάιδαρος… Το βλαμμένο «Χειρότερα δεν έχει» εξακολουθεί ακατάβλητο: ακόμα δεν τους περνάει από το μυαλό ενδεχόμενη άτακτη χρεωκοπία (όπου σφαιράτα αγόμεθα)…

Όλοι, πάντως, απαισιόδοξοι/καταθλιμμένοι/απελπισμένοι διερωτώνται: «Στην Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, είμαστε η νεκρά ή η όπισθεν;» (Γρηγόρης Ψαριανός) και ουδείς έχει κουράγια να σκεφτεί θετικά. Και πού να στηριχτεί κάποια αισιοδοξία; Ψευτιά/ανικανότητα/ιδεοληψία/ασυναρτησία κυβερνάει και κυριαρχούν χιονοστιβάδες αρνητικών ειδήσεων (θυμήσου χτες έρευνα ΣΕΒ: απεγνωσμένα νοικοκυριά) εντός-εκτός…

Τώρα αποκαλύπτεται η αγανακτισμένη/αγαναζισμένη γελοιότητα περί «Τοκογλυφικής Κατοχής». Ουσιωδώς επρόκειτο περί Κατοχής ομάδων συμφερόντων αρνούμενων να ξεβολευτούν. Μην ξεχνάμε: η ίδια η ελληνική κοινωνία είναι το απόλυτο υποκείμενο της αυτοκαταστροφής της, συστηματικά/ανεμπόδιστα επιλέγουσα λαοπλάνους ηγέτες. Θυμηθείτε τα «θέλω» και τα «πρέπει», που προσφυώς κατέδειξε παλιότερα ο Απόστολος Δοξιάδης. Κάτι σε απαιτώ-δικαιώματα, αρνούμαι-υποχρεώσεις…

Διαβάστε ακόμα: Αριστείδης Χατζής – «Θέλω να δημιουργήσω ενδιαφέρον για τις φιλελεύθερες ιδέες»

Διαπλέχθηκαν, γλυκάθηκαν, δε θέλουνε να φύγουν

Το πολυδιάστατο σκάνδαλο του νόμου των βοσκοκάναλων υπήρξε δευτερογενώς αξιοθαύμαστο/αποκαλυπτικό. Συνδύασε αφ’ ενός την εξαέρωση του ΤΣΜΕΔΕ (εξωφρενική χρηματοδότηση του ημετέρου Καλογρίτσα χουφτώνοντας τα λεφτά των ασφαλισμένων μηχανικών «βάζοντας υποθήκη στην Τράπεζα Αττικής το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς»). Και αφ’ ετέρου το «σπάσιμο στα τέσσερα» (χωρίς αυτό αδυνατούσε να χλαπακιάσει ο δικός μας τέτοια εργολαβία…) της «Δυτικής-Ολυμπίας-Οδού». Και χρηματοδότησε το Βαξεβάνειο «Ντοκουμέντο» (γιατί άραγε χτες χωρίσανε εξαίφνης;): κλασικά εικονογραφημένες δουλειές με φούντες δημοκρατικές.

Είναι η κομμουνιστική ηθική, ηλίθιε! «Επιτακτικά φτιάχνουμε την δική μας καλή/ηθική διαπλοκή, χωρίς την οποία δεν μπορούμε να πολεμήσουμε την κακή/ανήθικη διαπλοκή των Άλλων. Μόνο έτσι κατανοείς πώς λειτουργεί ο επικοινωνισμός ΤΟΥ Συστήματος, πώς λειτουργεί η Ψεκαζμένη ΥΕΝΕΡΤ («H δεξιά είχε ρίξει μαύρο στην EPT. Ευτυχώς ήρθε η αριστερά και έριξε χακί», Λίνα Παπαδάκη!)…

Αλλά είναι τόσο γλυκειά η εξουσία, που ουδόλως διανοούνται να την εγκαταλείψουν. Να χάσουν χλίδα, ταξίδια, ρεβεράντζες, γνωριμίες, τραπεζώματα με πολιτικοοικονομικούς μεγιστάνες και κυριαρχία επί φανατικών οπαδών; Μόνο ξαπλωτούς τους απομακρύνεις…

Μας προϊδέασε ο Ζουράρις («ποιος ζει ποιος πεθαίνει το 2019;»). Μας επιβεβαιώνει επίμονα το ρεπορτάζ: διαπραγματεύονται «καθαρό από μέτρα το 2018» (ώστε να τα χρεωθεί ο επόμενος το 2019…). Τίποτε άλλο δεν τους νοιάζει.

Θυσιάζουν κυνικά κάθε πατριωτισμό/αξιοπιστία, παραβαίνουν υποσχέσεις, φτάνει να μην χάσουν το-όν-και-το-ήν-και-το-ερχόμενον-ιερό-δισκοπότηρο, την Καρέκλα. Αν μάλιστα σκάσει και κάποιο θάμα τύπου Καγκελλάριος Σουλτζ, ίσως ξανανθίσουν τα λεφτόδεντρα, αναπτερώνοντας ελπίδες μακροημέρευσης…

Λεφτόδεντρα τέλος

Πλούτος για αναδιανομή δεν αυτογεννάται, μόνο δημιουργείται με επενδύσεις, που περιορίζουν ανεργία και ανορθώνουν κατεστραμμένη οικονομία/κοινωνία. Κανόνας απαράβατος. Κάνουν πως το ξεχνούν, τρώνε-(τρώμε-δηλαδή…) ήττες και ξύλο, αλλά αυτοί εκεί…

Η πανεθνικώς διεσπαρμένη κομμουνιστική ίωση και η παραδοχή ως εθνικού στάτους κβο του κομμουνισμού με (ξένα) λεφτά δεν τους επιτρέπει να χωνέψουν την αμείλικτη πραγματικότητα. Περισσότεροι διορισμοί και υπερφορολόγηση καταρρεουσών αποταμιεύσεων (αφού μηδενίζονται εισοδήματα) ρημάζουν τον τόπο…

«Τάζουν ξανά 500.000 προσλήψεις στο Δημόσιο όχι με Geuro αλλά με δάνειο 3 δισ. ευρώ από την Παγκόσμια Τράπεζα»… Όσο κι αν δανείζεσαι για να διορίζεις, ώστε να δημιουργήσεις μια τάχα παραγωγική μόχλευση, τόσο πιο βαθειά χώνεις την υπερχρεωμένη οικονομία/κοινωνία. Δανείσου για επενδύσεις και φέρε πλούτο/εργασία/ανάκαμψη…

Διαβάστε ακόμα: Μάζα, αγέλη, λαός, όχλος, ή μήπως υπεύθυνος πολίτης;

Το Κραχ της Τσιπρασιατικής Καταστροφής

Δεν ξέρουν τι θέλουν και δεν θα ησυχάσουν αν δεν το αποκτήσουν. Αυτή μπορεί να είναι η σαφέστερη περιγραφή της κυβερνητικής στρατηγικής. Θέλουν μόνο ένα: σαν τον Κυναίγειρο, πεισματικά/παντοιοτρόπως, να κρατηθούν από τον σκοπό τους. Αυτοί από την Καρέκλα…

Αποτελεσματικό όπλο τους: ο ενεργοβόρος επικοινωνισμός. Έτσι διατηρούν όρθια κάποια επιλεγμένα ανυπόστατα «στρατηγικά» σκιάχτρα: «με-την-Εθνική-Προσπάθεια-ή-με-τον-Σώυμπλε;», «μείωση χρέους», «προστασία αδυνάμων (που πολλαπλασιάζουν…)».

Και μετέρχονται (ταυτόχρονη ανικανότητα/ιδεοληψία αφού) την πονηρή αλυσιτελή μέθοδο που αποκαλύψαμε επί Αντιβασιλείας Βαρουφάκη και ονομάσαμε «Αντάρτικο Χρόνου». Έτσι, ακόμα και τώρα, σέρνουν ανύπαρκτες «διαπραγματεύσεις», κερδίζοντας χρόνο που δεν ξέρουν τι να κάνουν, ελπίζοντας καθ’ οδόν μπας και σκάσει καλύτερη ιδέα.

Όμως, αργά και σταθερά το αποτέλεσμα είναι Κραχ. Η χώρα συστηματικά κατεδαφίζεται. Τόσο οικονομικά: εξαερώνονται οι δουλειές και ο παρεπόμενος διαθέσιμος πλούτος που ευλόγως φορολογούμενος θα μπορούσε να συντηρήσει το κράτος, όχι το γενεσιουργό της ανωμαλίας Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος. Όσο και ηθικά/ψυχολογικά: καταθλιμμένοι πολίτες απελπίζονται και άπραγοι περιμένουν/εθίζονται στο χειρότερο, πλην ελαχίστων τολμηρών/αισιόδοξων που εκδίδουν διαβατήρια…

Δυστυχώς, όταν συνειδητοποιείς πως είσαι χωμένος σε βαθύ Κραχ, είναι πάντα πολύ αργά για να γλιτώσεις.

Το πολιτικό πλαίσιο

Κάθε μέρα που περνάει ζημιώνουν έτι περαιτέρω τον τόπο ανεπιστρόφως, ηθικά/υλικά. Απόλυτο πολιτικό δέον καθίσταται η απομάκρυνση της τυραννικής/δόλιας/ανίκανης βλακείας. Το πρόβλημα είναι ότι τεχνικά μπορούν να το αναβάλλουν εκμεταλλευόμενοι την λογική της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και την αφέλεια/άγνοια των δανειζόντων ευρωθεσμών.

Εσωτερική πίεση από πλευράς κοινωνίας πολιτών δεν είναι εύκολη. Όποιος μάλιστα την αποπειράται, οφείλει να ορίζει απαιτητικό πολιτικό πλαίσιο/περιεχόμενο κινητοποιήσεων. Ας πούμε, την Τετάρτη ετοιμάζεται στο Σύνταγμα αντικυβερνητικό Συλλαλητήριο «ΟΧΙ ΑΛΛΟ». Απαγορεύεται, ας πούμε, να συμπεριλάβει Κρήτες αγρότες, που απαιτούν μη φορολόγηση «και-λοιπά-αιτήματα»…

Το αδιέξοδο γαϊτανάκι της χρεωκοπίας εδώ στηρίχτηκε: φύγε-εσύ-έλα-εσύ-υποστηρικτή-των-καλών-ομάδων-συμφερόντων… Εγκληματούν όσοι ηγέτες/πολίτες ξαναστηρίξουν παρόμοιες συνδιαλλαγές/κουμπαριές: αύριο θα τους ξαναχρωστούν ανάλογες δουλείες/μουχαμπέτια.

Ο λογικά αυριανός Πρωθυπουργός Κυριάκος έχει λόγους να μην επαναλάβει την εύκολη, προκρίνοντας την εθνικά δυσκολότερη/λυσιτελέστερη συνταγή. Να πείσει την αξιότιμη πελατεία ότι απέσβετο και λάλον ύδωρ: κουμουνιζμένες χρεωκόπες δοσοληψίες τέλος!

Να τονίσει κατηγορηματικά: αυτός ουδόλως θα συνδιαλλαγεί/υποκύψει. Όλοι μαζί θα πληρώσουμε ακόμα, ώσπου να νοικοκυρευτούν παλιότερες/νεότερες αμαρτίες. Αλλά η δική του συνταγή, υπό την πίεση και άλλων επισπευδουσών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, θα σώσει το επίπεδο ζωής που ακόμα σώζεται.

Με Τσίπρα πάμε σφαιράτα για δραχμομισθούς ισοδύναμους με 30 ευρώ. Κάποιος ισχυρός Ευρωμεταρρυθμιστικός Συναγερμός μπορεί να διασώσει το (περίπου) εναπομείναν βιοτικό επίπεδο, προετοιμάζοντας/διασφαλίζοντας σύντομα ανάκαμψη και εθνική ανασυγκρότηση. Αυτό δεν το μπορεί ο Τσίπρας. Το εγγυάται (μόνο) υποβοηθούμενος από μεταρρυθμιστικές εξω-νεοδημοκρατικές συνέργειες ο Κυριάκος.

Πέρα από μικροσκοπιμότητες, αυτό είναι το πολιτικό πλαίσιο της επερχόμενης αργά ή γρήγορα κρίσιμης εκλογικής μάχης για το εθνικό μέλλον… Θα τολμήσει ο Κυριάκος το μονόδρομο πλαίσιο της σκληρής ευεργετικής αλήθειας;

Διαβάστε ακόμα: ΤΟ Σύστημα καλεί. Ή ψεκάζουμε, ή βουλιάζουμε

TAGS :
Αλέξης Τσίπρας εκλογές Ελλάδα κυβέρνηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook