«Τσούλες» όλες τους; Ο μύθος του ευγενικού τυπάκου

Ένας αναπάντεχος πλεϊμπόϊ, ο μοναδικός Τζων Τορτούρο, αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει τον… Γούντι Άλεν στην ταινία “Fading Gigolo”. Τζον και Γούντι, ή Δημήτρης και Γιώργος; Διαβάστε παρακάτω.

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που ξέρετε ήδη. Ήταν κάποτε ένα αγόρι που λεγόταν Γιώργος. Στον Γιώργο άρεσε να έχει πάρε-δώσε με κορίτσια. Είχε μάθει πως έπρεπε να είναι ευγενικός μαζί τους, και ο Γιώργος ήταν ούτως ή άλλως. Δεν χρειαζόταν να του το πεις δυο φορές και τό ‘κανε.

Ο γείτονας του Γιώργου λεγόταν Δημήτρης. Ο Δημήτρης δεν ήταν καθόλου ευγενικός. Έκανε τις κοπέλες να κλαίνε κι αυτές πήγαιναν να παρηγορηθούν στον Γιώργο. Αυτός, φυσικά, αποδοκίμαζε τη συμπεριφορά του Δημήτρη. Ο Γιώργος ήταν εντάξει τύπος. Σεβόταν τα κορίτσια, τα άκουγε, αστειευόταν μαζί τους. Με δυο λόγια, ήταν ο φίλος τους.

Ωστόσο, ο Γιώργος ψιλοζήλευε τον Δημήτρη. Δεν μπορούσε να καταλάβει. Ενώ ήταν ευγενικός, περιποιητικός, ευχάριστος, παρέμενε απελπιστικά εργένης.

Ο Δημήτρης είχε ένα σωρό «γκόμενες», ενώ δεν έκανε τίποτα απ’ όσα έπρεπε. Πάνω απ’ όλα, τον ενδιέφερε ο εαυτός του. Ας πάρουμε τη Μαρία, λόγου χάρη. Η Μαρία ήταν η πρώην του Δημήτρη. Όσο καιρό ήντουσαν μαζί, του τηλεφωνούσε αργά το βράδυ, και ο Δημήτρης την έστελνε στο διάολο, γιατί η ώρα ήταν ακατάλληλη.

Μετά, τον έπαιρνε μέσα στη μέρα, αλλά τη διαλόστελνε και πάλι, γιατί ήταν υποτίθεται απασχολημένος. Ποτέ δεν της έλεγε με τι. Ύστερα, γύρναγε αργά και ξέχναγε να της τηλεφωνήσει, γιατί προτιμούσε να είναι με τους φίλους του παρά με κείνη.

Μια μέρα, την απάτησε με τη Λόλα, και η καρδιά της Μαρίας έγινε κομμάτια. Στράφηκε στον Γιώργο. Ο Γιώργος την άκουσε, την παρηγόρησε. Της είπε τη γνώμη του για τον Δημήτρη. Φαίνεται, όμως, ότι τα κορίτσια γουστάρουν τα κωλόπαιδα: Δυο βδομάδες αργότερα, η Μαρία ρίχτηκε ξανά στην αγκαλιά του Δημήτρη, και ο Γιώργος έμεινε μόνος. Μόνος και λυπημένος.

Ο Γιώργος δεν καταλάβαινε γιατί στις γυναίκες αρέσουν τα τσογλάνια. Αυτός ήταν σωστός, δεν θα απατούσε ποτέ τη Μαρία. Μήπως τους άρεσε να υποφέρουν; Όπως και να είχαν τα πράγματα, ο Γιώργος εξακολουθούσε να είναι μόνος του, και όσο περνούσε ο καιρός τόσο περισσότερο θύμωνε. Θα τον πρόσεχαν επιτέλους; Θα διέκριναν το προφανές: ότι ήταν ένας εντάξει τύπος που είχε τόσα να τους προσφέρει; Θα έπεφταν επιτέλους στην αγκαλιά του, συγκινημένες από τόση ευγένεια και προσοχή;

Τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Ο Γιώργος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα κορίτσια γουστάρουν τους αλήτες. Εκείνος ήταν υπερβολικά ευγενικός. Οπότε του την έφερναν πάλι και πάλι. Τόση ευγένεια την εκμεταλλεύονται τα τσουλιά… Ωστόσο, εξακουλουθεί να είναι ευγενής. Έτσι είναι φτιαγμένος. Και εξακολουθεί να ελπίζει ότι μια μέρα, η θαυμαστή ευγένειά του θα αποφέρει καρπούς.

Η συνέχεια της ιστορίας είναι η αναμενόμενη. Θα τα φτιάξει η Μαρία με τον Γιώργο και θα περάσουν μια συναρπαστική ζωή μαζί; Πιθανότατα όχι. Αναρωτιέσαι, λοιπόν: Μήπως οι άντρες είναι υπερβολικά ευγενικοί; Τα κορίτσια γουστάρουν τους αλήτες; Είναι μαζοχίστριες; Μήπως ο Γιώργος δεν έχει αρκετή εμπιστοσύνη στον εαυτό του; Μήπως η ευγένειά του είναι ένα είδος υποταγής;

Διαβάστε ακόμα: Δεσποινίδες, ας έχετε όσους εραστές κάνετε κέφι, μονάχα μην διηγείστε στους νέους όσα κάνετε με τους γέρους.

Άνθρωποι σαν τον Γιώργο υπάρχουν παντού, φυτρώνουν στα δέντρα, ανέκαθεν. Ακόμα και σήμερα, στο Ίντερνετ. Και παραπονιούνται. Γιατί είναι ευγενείς, αλλά καμιά δεν τους το αναγνωρίζει. Στην τελική, η ευγένειά τους τούς αφήνει με άδεια χέρια.

Προσέξτε, όμως, αυτό. Η ευγένεια υπάρχει με σκοπό να αποφέρει κάτι; Το να είσαι ευγενής σημαίνει ότι θέλεις να δώσεις και όχι να συναλλαγείς. Η συναλλαγή είναι εμπόριο. Βέβαια, όταν είσαι ευγενής, αναμένεις κάποια στιγμή μια αναγνωρίση, είναι φυσιολογικό. Αλλά δεν είμαστε ευγενείς γι’ αυτό. Είμαστε ευγενικοί γιατί θέλουμε να δώσουμε χαρά στον άλλο. Αν ο Γιώργος επιθυμεί να ευχαριστήσει τους άλλους, γιατί να τρώμε συνεχώς στη μάπα ότι δεν κερδίζει τίποτα απ’ αυτό;

Ο Γιώργος είναι πραγματικά ευγενικός ή υπάρχει κάτι άλλο που τον παρακινεί; Και ποιο είναι αυτό; Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό εδώ. Ο Γιώργος θέλει να το κάνει με τη Μαρία. Δεν της το λέει. Κάνει ό,τι μπορεί να την κρατήσει κοντά του, ελπίζοντας πως θα έρθει η ώρα να ακουμπήσει πάνω του. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί να ελπίζει σε κάτι τέτοιο;

Το διασκεδαστικό είναι πως πολλοί είναι πεπεισμένοι ότι ο Γιώργος είναι ένα καθαρό προϊόν του φεμινισμού: πάντα ευγενικός με τα κορίτσια, δεν τα πληγώνει ποτέ… Στην πραγματικότητα, ο Γιώργος είναι ένα κλασικό προϊόν της πατριαρχικής κοινωνίας. Δεν καταλαβαίνει γιατί δεν ανταμείβεται, αφού κάνει τα πάντα σωστά.

Στις γυναίκες αρέσει η ευγένεια, αφού όταν η καρδιά τους γίνει χίλια κομμάτια, τρέχουν στην αγκαλιά του Γιώργου. Επειδή είναι περιποιητικός και τρυφερός. Ωστόσο, δεν κάνουν έρωτα μαζί του. Γιατί απλούστατα το να βρεις κάποιον που είναι ευγενικός δεν είναι επαρκής λόγος να πας στο κρεβάτι μαζί του.

Διαβάστε ακόμα: Πέντε συμβουλές για να γοητεύσετε μια δεσμευμένη γυναίκα. 

Του Γιώργου δεν του περνάει απ’ το μυαλό ότι οι γυναίκες έχουν σεξουαλικές σχέσεις μόνο και μόνο γιατί κάποιος τις έλκει σεξουαλικά. Θεωρεί πως μία σεξουαλική ανταμοιβή είναι υποχρέωσή τους απέναντί του, αφού παρέχει καλές και έντιμες υπηρεσίες.

Ο Γιώργος δεν βλέπει τα κορίτσια ως προσωπικότητες που έχουν τις προτιμήσεις τους, κάνουν τις επιλογές τους, διαθέτουν μία λίμπιντο και ελεύθερη βούληση. Ο Γιώργος πιστεύει ότι μια κοπέλα κάνει έρωτα μαζί σου αυτόματα, όταν πληροίς έναν ορισμένο αριθμό προϋποθέσεων. Σκοτώνεις το δράκο και, τσακ, τσιμπάς και την κοπέλα. Έτσι γίνεται στα video-games.

Η σειρά του Δημήτρη τώρα. Είναι όντως ένα τσογλάνι; Πιθανόν. H αλήθεια, ωστόσο, είναι πως όταν βγαίνουμε με κάποιον υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να τον απογοητεύσουμε, να τον πληγώσουμε, να τον κάνουμε να κλάψει. Ο Γιώργος δεν βλάπτει καμιά τους. Ίσως, όμως, και να πλήγωνε αν όλα τα κορίτσια τον κυνηγούσαν. Είναι βέβαιο μάλιστα.

Ο Γιώργος αναθέτει στον εαυτό του τον καλό ρόλο, εκείνο του ευγενικού. Άρα, ο κακός είναι ο Δημήτρης, αυτός που δεν σέβεται τα κορίτσια, που τα κάνει και κλαίνε. Βέβαια, ο κόσμος είναι γεμάτος από Δημήτρηδες. Μάλιστα, μερικοί απ’ αυτούς είναι κομμάτι, αν όχι πολύ, μάτσο. Δεν μιλάμε για αγγελούδια εδώ.

Αλλά κι ο Γιώργος δεν αμφισβητεί ποτέ τη συμπεριφορά των φιλενάδων του, δεν ομολογεί ποτέ πως υπάρχουν φορές που και κείνες κάνουν τους άντρες να υποφέρουν ή ότι έχουν την τάση να μπλέκονται σε σχέσεις που τις κάνουν δυστυχείς, αλλά χωρίς να ξέρουν ή να τολμούν να βάλουν όρια… Χωρίς αυτό να σημαίνει πως για όλα φταίνε εκείνες, μια σχέση θέλει δύο. Αυτό που βλέπει ο Γιώργος είναι κακόμοιρα θύματα κι έναν ελεεινό κακό. Θεωρεί τις γυναίκες παθητικά αντικείμενα που ακολουθούν τη μοίρα τους, και δεν ευθύνονται διόλου για ό,τι τους συμβαίνει;

Διαβάστε ακόμα: «Αγάπη μου, πάρε μου ένα νησάκι…»

Η ιδέα που έχει σχηματίσει ο Γιώργος για τις σχέσεις ανδρών-γυναικών είναι ένα μείγμα προβολών, εξειδανικεύσεων και όλων όσων του μετέφεραν άλλοι. Η ιδέα που έχει γι’αυτές είναι εσφαλμένη, προϊόν φαντασίας των ερωτικών σχέσεων. Αγνοεί οικτρά πως ενδεχομένως να έκανε ακριβώς τα ίδια με τον ελεεινό, άκαρδο Δημήτρη αν βρισκόταν στην ίδια θέση, με πολλά κορίτσια που τον θεωρούν έναν εν δυνάμει σεξουαλικό σύντροφο, με τη δική του ζωή, η οποία δεν περιστρέφεται ντε και καλά γύρω απ’αυτές.

Φαντάζεται πως θά ‘ταν ο φιλαράκος τους και ένας τέλειος σύζυγος. Δεν ξέρει πως η κοινή ζωή δύο ανθρώπων δεν είναι κάτι τόσο απλό. Κυρίως υπάρχει μια τέτοια απόσταση σε σχέση με τα κορίτσια που, στη μάτσο αγγελικότητα του μυαλού του, δεν πρόκειται για ανθρώπινα όντα όπως εκείνος, αλλά πρώτ’ απ’ όλα για κορίτσια.

Μια μέρα, ο Γιώργος μπορεί να έπαιρνε την απόφαση να γίνει κι εκείνος ένα καθίκι. Θα έκανε την εγγραφή του σε μια ηλίθια ομάδα στο Facebook όπου διάφοροι τύποι σαν κι αυτόν θέτουν υπό αμφισβήτηση ένα σωρό πράγματα, ώστε να έχουν την ψευδαίσθηση ότι κάνουν τη διαφορά, όχι όμως αρκετή για να βγουν από το αδιέξοδο. Οι συμμετέχοντες είναι απολύτως σίγουροι πως, για να κατακτήσεις μια κοπέλα, πρέπει να κάνεις έτσι κι έτσι, όπως κάνουν και στα video-games: η κοπέλα είναι η ανταμοιβή. Αν όλα τα κάνεις όπως πρέπει, θα κοιμηθείς μαζί της. Στο Internet, βρίσκεις εγχειρίδια για το πώς γίνεται το σωστό καμάκι, γραμμένο από τύπους των οποίων δεν θα ήθελα να ήμουν ο ψυχαναλυτής.

Η περιφρόνησή τους των γυναικών είναι λίγο-πολύ συνειδητή στον έναν, κρυμμένη στον άλλο πίσω από μια συνεχή θυματοποίηση. Ενώ ο Γιώργος βλέπει τον εαυτό του ως αιώνιο θύμα της γυναικείας αστάθειας, ο άλλος δικαιολογεί την περιφρόνηση και την κακία του για τις γυναίκες ως ένα είδος εκδίκησης για όλα τα δεινά που του προκάλεσαν.

Και το πιο λυπηρό; Ο Γιώργος αγνοεί τι σημαίνει πραγματική ευγένεια. Τη γενναιοδωρία χωρίς αντάλλαγμα. Θα μου πείτε γιατί μιλάω σχεδόν μόνο για τον Γιώργο κι όχι για τον Δημήτρη και τη Μαρία. Είναι απλό: Ο Δημήτρης δεν υπάρχει. Ουδείς θεωρεί τον εαυτό του Δημήτρη. Όλοι οι άντρες πιστεύουν βαθιά μέσα τους ότι είναι καλά παιδιά. Είναι ο μύθος της ταυτότητας. Κι ο Δημήτρης είναι ένας αντρικός μύθος, αλλά κατασκευασμένος ως αντίστροφο είδωλο του Γιώργου.

Για να το πω διαφορετικά, ο Γιώργος είναι ένα είδος συμπύκνωσης του τι σκέπτονται οι άνδρες για τον εαυτό τους, ενώ ο Δημήτρης είναι ένα είδος συμπύκνωσης του τι σκέπτονται οι άνδρες για τους άλλους άντρες. Γι’ αυτό δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να μιλάει κάποιος για τον Δημήτρη. Αντίθετα, σήμερα έχει ενδιαφέρον να μιλάει κάποιος για το πόσοι πολλοί γίνανε οι Γιώργηδες κι οι Δημήτρηδες γένους θηλυκού.

Διαβάστε ακόμα: Μην πυροβολείτε τα καμάκια.

TAGS :
ευγένεια σεξ σχέση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook