closed-κλειστον

Στις 200.000 μικρές επιχειρήσεις που έχουν θιγεί αντιστοιχούν 1 εκατ. συμπολίτες μας. Όμως, αυτοί δεν θα στηθούν έξω από ένα υπουργείο φορώντας κόκκινα, ροζ ή πράσινα γάντια…

Το 1949 ήταν η πρώτη παράσταση για το “Θάνατο του Εμποράκου”. Ένα έργο του Άρθουρ Μίλερ που κέρδισε ένα βραβείο Πούλιτζερ, ένα βραβείο Τόνι και αρκετή αγάπη από τους θεατρόφιλους, αφού ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές παίζεται στη βρετανική σκηνή του West End. Ένα έργο-σταθμός για την Αμερική, γιατί στην ουσία ο συγγραφέας κοιτούσε κατάματα το αμερικανικό όνειρο και το αμφισβητούσε.

Ένα φλέγον ζήτημα για την Ελλάδα του 2015, μιας και σε 200.000 καταμετρώνται οι επιχειρήσεις που έχει πλήξει η πιο βαθιά κρίση της Μεταπολίτευσης. Αν αναλογιστούμε το οικογενειακό μοντέλο της χώρας, αντιλαμβανόμαστε ότι περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι έχουν πληγεί άμεσα από την υπάρχουσα κατάσταση. Γι’ αυτούς δεν θα μιλήσει κανένας Υπουργός, γιατί κανείς τους δεν θα στηθεί έξω από κανένα Υπουργείο φορώντας κόκκινα, ροζ ή πράσινα γάντια. Μια κοινωνία πολλών ταχυτήτων, αυτό είμαστε.

Στη Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνον η κρίση. Τα έργα του μετρό, οι αναπλάσεις του Δήμου, οι αποφάσεις για τα τραπεζοκαθίσματα, όλα συντελούν ώστε το σκηνικό από θρίλερ να έχει εξελιχθεί σε σπλάτερ, σε βάρος μιας μεγάλης ομάδας δημιουργικών ανθρώπων.

Στη Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνον η κρίση. Τα έργα του μετρό, οι αναπλάσεις του Δήμου, οι αποφάσεις για τα τραπεζοκαθίσματα είναι λες και όλα συντελούν ώστε το σκηνικό από απλό θρίλερ να έχει εξελιχθεί σε σπλάτερ, σε βάρος μιας μεγάλης ομάδας δημιουργικών ανθρώπων που στην ουσία υπηρετούν την πόλη. Σκεφτείτε, άλλωστε, μια πόλη χωρίς καταστήματα, χωρίς καφέ. Είναι όλα τους μικρά κομμάτια που συμπληρώνουν το παζλ μιας εικόνας για την πόλη, ολοένα και πιο γοητευτικής.

Η τουριστική εικόνα της πόλης βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο κάθε ένα μαγαζί που πουλάει το καθετί μικρό ή μεγάλο. Το τουριστικό προϊόν είναι μια βιτρίνα: αν δεν την προσέξεις δεν θα προσελκύσεις αγοραστές.

"Γιε μου, όλα γίνονται. Αρκεί να κατέβουμε σε διαμαρτυρία έξω από κανένα υπουργείο..." Ο Ντάστιν Χόφμαν και ο -νεότατος ακόμη- Τζον Μάλκοβιτς στην αξιόλογη κινηματογραφική μεταφορά του έργου του Μίλερ.

“Γιε μου, όλα γίνονται. Αρκεί να κατέβουμε σε διαμαρτυρία έξω από κανένα υπουργείο…” Ο Ντάστιν Χόφμαν και ο -νεότατος ακόμη- Τζον Μάλκοβιτς στην αξιόλογη κινηματογραφική μεταφορά του έργου του Μίλερ.

Επιτέλους πρέπει Τοπική Αυτοδιοίκηση, Κεντρική Εξουσία και αρμόδιοι φορείς να δουν όλο αυτό τον κλάδο της μικρής -κυρίως, οικογενεικής επιχείρηση- με άλλο μάτι. Αυτό της υποστήριξης και της προώθησης. Διαφορετικά, το μόνο που θα συμβαίνει είναι ότι θα δημιουργείται η απορία σε όλους αυτούς εάν χρειάζεται να βγουν στους δρόμους και τα τηλεοπτικά παράθυρα, για να διεκδικήσουν το δίκιο τους.

Η συγκίνηση και η χαρά που σου προσφέρει το ελεύθερο επάγγελμα είναι τεράστια. Απλώς, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, στην Ελλάδα του σήμερα πρέπει να ξέρουμε πως, προτού στήσεις τη δική σου επιχείρηση, πρέπει να κάνεις ένα ιατρικό check-up, για να δεις αν αντέχεις τις συγκινήσεις…

 

Διαβάστε ακόμα: O ίδιος μας ο εαυτός είναι μια startup.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top