Εδώ Παππάς, εκεί Παππάς, πού πήγε το ηθικό πλεονέκτημα;

Μιλώντας περί ηθικού πλεονεκτήματος (George Vitsaras / SOOC).

Σάμπως και δεν το γνωρίζαμε ή τυχόν μας είχε διαφύγει: όποιος μπλέκεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες. Ιδιαιτέρως αν είναι άτεχνος κόκορας. Ο πρώην υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, δεν θα μείνει -τελικά- στην ιστορία μόνο για τις τραγελαφικές καταστάσεις που ενορχήστρωσε με τις τηλεοπτικές άδειες, αλλά και για την εξόχως αποκαλυπτική συνομιλία του με τον επιχειρηματία, Σάμπυ Μιωνή.

Το αρχικό σάστισμα της αποκάλυψης των συνομιλιών (δεν ήταν μια, δεν ήταν δύο…), έδωσε τη θέση του σε πολιτικές πομφόλυγες κατά της Νέας Δημοκρατίας με τον Νίκο Παππά να κάνει λόγο για παραποιημένες συνομιλίες που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να ρίξει λάσπη. Να, όμως, που οδηγηθήκαμε στη χθεσινή (25/6) έμμεση παραδοχή του πρώην κορυφαίου υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ πως αναλαμβάνει την ευθύνη και ότι όσα ειπώθηκαν μεταξύ του ιδίου και του επιχειρηματία «δεν ήταν αυθεντικές μου πεποιθήσεις».

Λαμπρά. Μένει να διερευνήσει η επιστήμη -πλέον- πόσα στρώματα πεποιθήσεων έχει ένας άνθρωπος. Είναι κάτι σαν το εγώ και το υπερεγώ; Υπάρχει κάποια υποκείμενη πεποίθηση; Μήπως κάποια υπερκείμενη; Κάποια που χρησιμοποιείται τις καθημερινές κι άλλη τα Σαββατοκύριακα;

Είναι γνωστό πως για να γίνει δεκτή μια συγγνώμη οφείλει να είναι αυθεντική. Αυτή που έδωσε ο Νίκος Παππάς δυστυχώς μοιάζει σαν τις «πεποιθήσεις» του. Επί του πρακτέου, όμως, όταν ακούς έναν υπουργό που θεωρεί εαυτόν αριστερό να κάνει λόγο για «μαγαζιά», «outsourcing» και αναθέσεις με «πολλά λεφτά», κάπου ψυλλιάζεσαι πως η ιδεολογία έχει χαθεί.

Όταν εμπλέκει στην κουβέντα τον Παπαγγελόπουλο λέγοντας στον Μιωνή πως «έχει δική του ατζέντα» τότε, αν όλα αυτά είναι αληθή, η αριστεροσύνη έχει πάει περίπατο στο πάρκο να μαζέψει μαργαρίτες.

Ο Νίκος Παππάς δεν ήταν ένας τυχαίος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν ο επιστήθιος φίλος και συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα. Πρόσωπο που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις της τότε κυβέρνησης και σεπτό μέλος της λεγόμενης «δρακογενιάς» που έγραφε και ο πατέρας του. Μόνο που το παραμύθι έχει, όντως, δράκο.

Φευ, ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαθηλώνει εκουσίως τον εαυτό του. Αφαιρεί ένα ένα τα ηθικά πέπλα με τα οποία ενδύθηκε. Πόνταρε στην λεγόμενη ηθική του ανωτερότητα απέναντι στα παλαιά κόμματα, πολιτικοποίησε αυτό το δήθεν πλεονέκτημα και τώρα βρίσκεται να τρώει αυτογκόλ μέσα στο γήπεδό του.

Το γεγονός ότι χθες, μπροστά σε οικεία πολιτικά πρόσωπα και δημοσίως, ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε ουσιαστικά από τον Παππά να αναλάβει την ευθύνη των λεγομένων του με τον Μιωνή (χωρίς, φυσικά, να τον κατονομάσει) δείχνει πως το θέμα υφίσταται και κηλιδώνει το κόμμα του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα δικαίωμα να λέει πως έπεσε από την εξουσία λόγω των αργυρώνητων δημοσιογράφων (για να θυμηθούμε το φαιδρό σποτ) που έγραφαν καθημερινά «δράκους». Ο δράκος υπήρξε. Οταν ένας αριστερός υπουργός προσπαθεί να ηρεμήσει έναν επιχειρηματία που βρίσκεται εν εξάλλω (για να δεχθούμε την άποψη του κ. Παππά), τότε δείχνει πως δεν έχει καταλάβει τη σημασία του ρόλου του.

Ο κ. Παππάς θα έπρεπε να συνομιλεί με επιχειρηματίες που θέλουν να επενδύσουν στη χώρα, να αναπτύξουν καινοτομίες, να προσφέρουν έργο και θέσεις εργασίας και όχι να παίζει το ρόλο εμψυχωτή ή ψυχαναλυτή του καθενός. Εκείνος επέλεξε τον δεύτερο ρόλο και η απόφασή του τον βαραίνει. Όχι, όμως, μόνο τον ίδιο αλλά ολόκληρη την τότε κυβέρνηση και φυσικά τον Αλέξη Τσίπρα.

Αν όλα αυτά έγιναν εν αγνοία του, τότε αποδεικνύεται -εν τοις πράγμασι- «λίγος» να ελέγξει τα του οίκου του. Πόσο μάλλον τις τύχες μιας χώρας. Αν τα γνώριζε, αλλά σιώπησε, τότε το ζήτημα, όντως, έχει έντονη ηθική χροιά. Τελικά, όταν μπλέκεσαι με την ηθική σε τρώνε οι αποκαλύψεις.

Διαβάστε ακόμα: Φοίβος Καρζής – «Η καραντίνα θα είναι το ορόσημο για τις κοσμογονικές αλλαγές στην εργασία».

TAGS :
Αλέξης Τσίπρας νεα δημοκρατία Σύριζα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook