Ο Γιώργος το ’πε κι έγινε!

Όχι, παίζουμε…

Ναι, ποιος θα το έλεγε, ποιος στ’ αλήθεια θα το πίστευε; Ότι ο Μήτρογλου, ο Σαλπιγγίδης, ο Παπασταθόπουλος και ο Καραγκούνης θα μας έκαναν Δανία του Νότου. Και όμως, αν το καλοσκεφτεί κανείς κάτι τέτοιο (πλέον) είμαστε. Ποδοσφαιρική Δανία, Σουηδία και Φινλανδία α λα παλαιά. Μια χώρα με αστείο πρωτάθλημα που κατά βάση χρησιμοποιείται για… δειγματισμό της υπόλοιπης Ευρώπης (όποιος διαφωνεί, ας μου πει ένα σοβαρό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο οποίο οι μισές ομάδες να έχουν εξασφαλίσει άδεια συμμετοχής περίπου χαριστικά, στο οποίο να υπάρχουν ομάδες-τσιγγάνοι όπως η Καλλονή που παίζει τα εντός έδρας της… όπου βρει και όπου να υπάρχει ένας παντοκράτορας και δέκα-δεκατέσσερις αυλικοί), με ομάδες που κατά κανόνα ιδροκοπούν για να περάσουν γύρο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με παίκτες που (δεν είναι ακριβώς ερασιτέχνες και «ψαράδες» αλλά) πληρώνονται όποτε και αν ευκολύνεται η ομάδα, αλλά με μια Εθνική που διακρίνεται, εξασφαλίζει προκρίσεις σε τελικές φάσεις Μουντιάλ (δεύτερη στη σειρά η προχτεσινή) και ενίοτε κερδίζει και κανένα Euro από το πουθενά.

Ποιοι συγκροτούν την εν λόγω Εθνική; Κατά βάση παίκτες που αγωνίζονται σε –κανονικά– ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (όπως ο Παπασταθόπουλος, ο Καραγκούνης, ο Τοροσίδης, ο Σαμαράς, ο Καρνέζης, ο Γκέκας, ο Κονέ, ο Χριστοδουλόπουλος, ο Ταχτσίδης, ο Βύντρα), παίκτες που έκαναν το πέρασμά τους από αυτά και επέστρεψαν στα πάτρια, είτε γιατί παραμεγάλωσαν (Κατσουράνης) είτε γιατί δεν «έπιασαν» στο βαθμό που ονειρεύονταν (Τζιόλης, Νίνης, Τζαβέλλας) και δυο-τρεις ακόμα που πιθανότατα ήδη ετοιμάζουν βαλίτσες γι αλλού (όπως ο Μήτρογλου ή ο Μανωλάς).

Μην τα μπλέκουμε λοιπόν –είτε λόγω φούριας είτε για τους δικούς μας, ελαφρά πονηρούς σκοπούς. Άλλο ελληνικό ποδόσφαιρο και άλλο ελληνικό πρωτάθλημα. Κι αν στην Εθνική που κατέκτησε το Euro της Πορτογαλίας υπήρχε ευδιάκριτη η σφραγίδα προέλευσης του ελληνικού πρωταθλήματος (με τον κορμό της ομάδας εκείνης να απαρτίζεται από παίκτες που αγωνίζονταν σε αυτό), στην ομάδα του Σάντος περισσεύει ο κοσμοπολιτισμός. Οι εμπειρίες από το «εκεί έξω» και η νοοτροπία που τις συνοδεύει. Που αποτυπώνεται και στις εντός αγωνιστικού χώρου κινήσεις (τι να του πει π.χ. του Σωκράτη ο… Μαρικά, όταν έχει παίξει τόσες φορές κόντρα στους Ρόμπεν, Ραούλ και Ριμπερί).

Τώρα που το σκέφτομαι μάλιστα, η βασική διαφορά ανάμεσα στον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και τον Σαλπιγγίδη δεν είναι στο μαλλί. Είναι στο ότι ο δεύτερος θα πάει στο Μουντιάλ της Βραζιλίας.

Ο Τάκης Τσιρτσώνης είναι δημοσιογράφος.

TAGS :
εθνική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook