Ο καιρός των τσιγγάνων

Credit: flickr.com/giusibarbiani

Eνα κοριτσάκι με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια. Μια μειονότητα που δεν θέλησε ή δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στους κανόνες συμβίωσης των οργανωμένων κοινωνιών. Και ένας μιντιακός χορός, γεμάτος κακία, υπερβολές και ψέματα. Οι τσιγγάνοι, προφανώς, δεν φταίνε για όλα τα δεινά στην Ελλάδα. Οι τσιγγάνοι όμως φταίνε για πολλά από τα δεινά των ανθρώπων που είχαν και έχουν την ατυχία να είναι γείτονές τους.

Γράφω ως τέτοιος. Γείτονάς τους. Επί μια δεκαετία και βάλε κατοικώ απέναντι από τσιγγάνικο καταυλισμό. Στην αρχή προσπάθησα να βρω μια …λογοτεχνική χροιά στην καθημερινότητά τους (η οποία αναγκαστικά έγινε και δική μου). Τα ελεύθερα πνεύματα που καταργούν τις συμβάσεις του υλικού πολιτισμού μας (κρεβάτια, σπίτια, ανέσεις) και ζουν όπως εκείνοι θέλουν. Μια χαρά. Σύντομα όμως διαπίστωσα ότι ακόμα και η πιο καλοπροαίρετη φαντασία υποχωρεί μπροστά στις αδυσώπητες επιθέσεις των οσμών από τα στοιβαγμένα σκουπίδια ή των αφόρητων λυγμών του …Sotis Volanis στις τέσσερις τα ξημερώματα. Μπορώ να προσθέσω πάρα πολλά από την προσωπική μου εμπειρία, θα αρκεστώ όμως να πω τούτο: Παραχωρώ ευχαρίστως τα κλειδιά του διαμερίσματός  μου στους ανθρωπιστές και στους προοδευτικούς που βρίσκουν υπερβολικές και ίσως ρατσιστικές τις αιτιάσεις μου. Δεν θα χρειαστεί περισσότερο από μια εβδομάδα για να αρχίσουν να σκέφτονται διαφορετικά…

Θα μιλούσαμε ίσως για ρατσισμό αν, όπως είχε πει κάποτε ο Αντώνης Πανούτσος, όλα όσα κάνουν πολλοί Τσιγγάνοι τα έκαναν π.χ. Νορβηγοί και δεν αντιδρούσε κανείς. Θεωρώ, πάντως, ότι στη γειτονιά μου, ακόμα και Μορμόνοι να έμεναν απέναντί μας, εφόσον συμπεριφέρονταν με τον ίδιο τρόπο, θα ξεσηκώνονταν άπαντες. Δεν φταίει η καταγωγή των τσιγγάνων για τις αντιδράσεις εναντίον  τους. Φταίει η συμπεριφορά πολλών από αυτούς.

Και μπαίνουμε τώρα στο ουσιώδες ερώτημα.  Οι δημοκρατικές κοινωνίες οφείλουν να σέβονται τη διαφορετικότητα και να μην προσπαθούν να την ισοπεδώσουν. Αυτό είναι απολύτως σωστό. Και αφορά το χρώμα, τη φυλή, το φύλο, τις σεξουαλικές προτιμήσεις, τη θρησκεία, τη γλώσσα κ.α. Αφορά επίσης τις καθημερινές συνήθειες. Όποιος θέλει να κοιμάται στο πάτωμα ή στο χώμα, δικαίωμά  του. Όποιος θέλει να ακούσει τον νταλκά του μέσα στα μαύρα χαράματα στη διαπασών όμως; Όποιος αφήνει τα σκουπίδια του να γίνουν βουνό πριν τα πετάξει; Όποιος υποχρεώνει την  κόρη του να παντρευτεί από τα δέκα της; Πώς θέλουμε να λεγόμαστε σοβαρή χώρα (που και να θέλαμε δηλαδή, κανείς δεν μας λέει έτσι…) όταν επιτρέπουμε τέτοια πράγματα στην αυλή μας; Και στο βωμό ποιου ανόητου ανθρωπισμού θεωρείται «καταπίεση» να απαγορεύσεις ήθη και έθιμα σχεδόν κτηνώδη;

Ίσως βέβαια οι τσιγγάνοι στην  Ελλάδα να αντέγραψαν  τη νεοελληνική νοοτροπία στο χειρότερό της: Απατεωνιά, κουτοπονηριά και γκρίνια για τους «άλλους που θέλουν το κακό μας», επιδοτήσεις που έγιναν τζιπ, εκμετάλλευση προς ίδιον όφελος της ανοχής και της διαφθοράς  του κράτους. Υπό αυτή την έννοια, οι άνθρωποι δεν κάνουν κάτι διαφορετικό  απ’ ό,τι έκαναν επί σειρά ετών πάρα πολλοί άλλοι Έλληνες. Το συμπέρασμα δεν αλλάζει. Κακώς το επιτρέπουμε!

Όπως και  να ’χει , ο καιρός των τσιγγάνων είναι γοητευτικός όταν τον βλέπεις στον κινηματογράφο (ή όταν  ακούς το υπέροχο σάουντρακ του Μπρέγκοβιτς). Όταν τον ζεις κάθε μέρα όμως; Πιστέψτε με, όχι και τόσο…

Ο Κώστας Κεφαλογιάννης είναι δημοσιογράφος.

TAGS :
ρομά

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook