Οι Χριστιανοί και τα λιοντάρια

Ο Γιάννης Στουρνάρας θυμίζει τον Χριστιανό στην αρένα, που ψιθυρίζει στους γύρω του: «Εκείνο εκεί το λιοντάρι, το μεγάλο, δεξιά, είναι πιο φιλικό. Θα τα βρούμε!».
Credit: Scorpions and Centaurs/Flickr

Ο Αντώνης Σαμαράς, αποφασίζοντας να ακολουθήσει τις πιέσεις τη μιά των δικών του, την άλλη του Βαγγέλη Βενιζέλου, την τρίτη του Τύπου και των τηλεπαραθύρων και να στραφεί πλέον προς «πολιτική διαπραγμάτευση» με τους Τροϊκανούς θυμίζει –αλήθεια!– τους Χριστιανούς εκείνους που, καθώς ετοιμάζονταν να κατέβουν στην αρένα, έδιναν ο ένας στον άλλο θάρρος με βάση την πληροφορία ότι, αυτήν την φορά, στα λιοντάρια είχαν μόλις δώσει να φάνε, οπότε…

Ο δε Γιάννης Στουρνάρας, που έφτασε να παραπονιέται πως «είναι άδικο» που οι Ευρωπαίοι δεν δίνουν συνέχεια στο ελληνικό αίτημα/στην υπόσχεση για ρύθμιση του χρέους μας πριν τις Ευρωεκλογές του Μαΐου (πρωτύτερα ήταν οι γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, τώρα τρέχει ο σχηματισμός Γερμανικής Κυβέρνησης που πάει για γύρισμα του χρόνου…), στιγμές-στιγμές φέρνει στην μνήμη τον άλλο Χριστιανό, που ψιθυρίζει στους γύρω του: «Εκείνο εκεί το λιοντάρι, το μεγάλο, δεξιά, είναι πιο φιλικό. Θα τα βρούμε!»… (Να ’ναι ο Γιοργκ Άσμουσεν, να ’ναι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε; Να ’ναι οι προθέσεις της SPD γενικώς;).

Ατυχώς, εκείνο που εμείς οι ίδιοι δεν πολυπροσέξαμε, είναι ότι οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας περνούν ήδη –σταδιακά– σε προτεραιότητα Ευρωεκλογών. Οι Γερμανοί με τους Εναλλακτικούς (=αντι-Ευρωπαίους) τους, οι Ιταλοί με τον (αντισυστημικό) Μπέπε Γκρίλο τους, οι Γάλλοι με την (σε κατακόρυφη άνοδο) Μαρίν Λεπέν, οι Αυστριακοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί, οι Βέλγοι με τα δικά τους φυντάνια, δύσκολα θα δώσουν την πρώτη τους μέριμνα στην Ελλάδα. Ή τη δεύτερη. Ή και την τρίτη…

Σημειώστε, άλλωστε, πώς η παρουσία του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ-Μανουέλ Μπαρόζο, σε συγκέντρωση στο Βέλγιο (όπου σπανίως τα πνεύματα παίρνουν φωτιά, πλην αν είναι για το γλωσσικό τους ζήτημα και τους αυτονομισμούς…) συνοδεύτηκε με πόλεμο αυγών προς την σκηνή! Φοιτητές τον εγκαλούσαν για τη γενίκευση της συνταγής τής λιτότητας, κι εκείνος δεν μπόρεσε να περάσει με τίποτε το μήνυμα ότι… αντίθετος είναι κι ο ίδιος. Τελικά, προκειμένου να εκτονώσει την κατάσταση, χρειάστηκε να καταφύγει (χωρίς να έχει φάει αυγό, βέβαια!) στο γνώριμο «Ομελέτα δεν γίνεται, αν δεν σπάσεις αυγά».

Γιατί όμως ο Μπαρόζο να βρίσκεται σε λογική προεκλογικής καμπάνιας των Ευρωεκλογών; Μα, επιδιώκει την ανανέωση της θητείας του στην Προεδρία –της Ευρωπαϊκής Επιτροπής– και, από το 2014, πλέον, στην ανάδειξη σε αυτήν τη θέση θα παίζει ρόλο (όχι ακριβώς αποφασιστικό, πάντως όχι και απλώς συμβουλευτικό/επικυρωτικό) και το Ευρωκοινοβούλιο, ενώπιον του οποίου θα επιδιώκουν οι διάφορες πολιτικές ομάδες να συγκεντρώσουν ψηφαλάκια για τους προτιμώμενους υποψηφίους τους. Από το Λαϊκό Κόμμα/Χριστιανοδημοκράτες, ο Μπαρόζο είναι μια εκδοχή, ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ του Λουξεμβούργου (που τον γνωρίσαμε ως πρόεδρο του Eurogroup τις δύσκολες ώρες της ελληνικής κρίσης) μια άλλη. Από τους Ευρωσοσιαλιστές, μάλλον ο νυν πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, έχει ήδη το χρίσμα. Από την Ευρωπαϊκή Αριστερά –που διαθέτει κάτι σαν 5% των ψήφων στο σημερινό Ευρωκοινοβούλιο– έχει προκριθεί ο ημέτερος Αλέξης Τσίπρας. (Ξαναθυμηθείτε την θερμότητα του κλίματος Σουλτς με ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υποτίθεται ότι θα στήριζε … ΠΑΣΟΚ, και ξανασκεφτείτε!).

Η αρένα γίνεται πιο δύσκολη για τους Χριστιανούς, οι οποίοι ανακαλύπτουν (;) ότι η Ευρωπαϊκότητα δεν εξημερώνει αναγκαστικά τα θηρία –και ότι τα πλέον φιλικά σου λιοντάρια δεν είναι αξιόπιστα τη στιγμή της συνάντησης με Χριστιανούς…

Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης είναι δημοσιογράφος.

TAGS :
σαμαράς στουρνάρας

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook