O κλασικός… χαμός στα αποδυτήρια μετά την πρόκριση στο φάιναλ φορ στο Κάουνας.

Πριν από τρεις μήνες θέταμε ένα, εν πολλοίς, ρητορικό ερώτημα: «Είναι ο φετινός μπασκετικός Ολυμπιακός η πληρέστερη ομάδα της 20ετίας;». Είχε προηγηθεί η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας με άνετο τρόπο. Από χθες, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ετοιμάζει βαλίτσες για το Κάουνας.

Για δεύτερη συνεχόμενη φορά πηγαίνει σε φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας και ό,τι δεν κατάφερε πέρυσι στον ημιτελικό κόντρα στην Εφές, θέλει να το κάνει φέτος… all the way. Nα κατακτήσει την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση του ευρωπαϊκού μπάσκετ για 4η φορά στην ιστορία του.

Περισσότερο από τις… πριμαντόνες του, ο Ολυμπιακός θαυμάζεται για τους ρολίστες του.

Ας ξεκινήσουμε με τα… απλά: είναι, όντως, ο Ολυμπιακός η πιο πλήρης ομάδα που εμφανίστηκε στο ελληνικό μπάσκετ τα τελευταία 20 χρόνια; Τι προσδίδει σε μια ομάδα την έννοια της πληρότητας; Τα μεγάλα αστέρια; Τα βαρυσήμαντα ονόματα; Ο προπονητής ηγέτης; Τίποτα από όλα αυτά, δίχως να είναι αμελητέες ποσότητες αν τα έχει μια ομάδα.

Πλήρης ομάδα, κατά την ταπεινή μας άποψη, είχε ο Παναθηναϊκός όταν πήγε στην Μπολόνια, κόντρα σε όλα τα δεδομένα, και κατέκτησε την Ευρωλίγκα με αντίπαλο την τότε πανίσχυρη Κίντερ του Μεσίνα. Ηταν μια ομάδα καλοδουλεμένη, όπου και ο τελευταίος παίκτης είχε ρόλο στο παρκέ και όταν χρειαζόταν τον ξεδίπλωνε στο μέτρο των δυνατοτήτων του.

Επίσης, ήταν μια ομάδα που δεν γνώριζε τη λέξη «ίντριγκα» στα αποδυτήρια και όλοι πάλευαν για την ομάδα και όχι για τη στατιστική τους. Μήπως τώρα γίνεται περισσότερο κατανοητό τι προσδίδει σε μια ομάδα το παράσημο της πληρότητας;

Ο φετινός Ολυμπιακός δεν έχει Μποντιρόγκα ή Κουτλουάι, αλλά έχει Βεζένκοφ και Σλούκα. Ωστόσο, δεν έχει μόνο αυτούς. Αν στηριζόταν σε δύο παίκτες θα έμενε στον Πειραιά κατά πάσα πιθανότητα και δεν θα ετοίμαζε βαλίτσες για το Κάουνας.

Περισσότερο από τις… πριμαντόνες του, ο Ολυμπιακός θαυμάζεται για τους ρολίστες του. Το σύγχρονο μπάσκετ δεν είναι χώρος επιδείξεων. Δεν είναι σόου για να βλέπει ο κόσμος τρώγοντας ποπ κορν. Είναι ένα πεδίο διερεύνησης των δυνατοτήτων κάθε παίκτη στους όρους που θέτει ο προπονητής του.

Δύσκολα συναντάς τέτοια αυταπάρνηση από παίκτες που σε άλλες ομάδες θα ζητούσαν τη μπάλα να σουτάρουν δίχως δεύτερη σκέψη ή να κάνουν το… κομμάτι τους για την εξέδρα. Στον Ολυμπιακό, ακόμη και οι σταρ, είναι «υποταγμένοι» στο σύνολο. Να γιατί, εκεί που δεν το περιμένεις, κάθε φορά εμφανίζεται άλλος killer στην επίθεση. Δεν ξέρει από πού θα σου ξεφυτρώσει αυτός που θα σε ξεκάνει.

Ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα δεν είναι η ομάδα των αρχηγών και των υπαρχηγών. Είναι η ομάδα των στρατιωτών που μπαίνουν στη μάχη σαν να είναι η τελευταία τους, επομένως πρέπει να τα δώσουν όλα στο παρκέ. Οχι, δεν είναι αήττητη ομάδα οι «ερυθρόλευκοι». Δεν υπάρχουν τέτοιες στον ορίζοντα. Μπορεί στην Ελλάδα να έχουν ξεχάσει τι θα πει ήττα, αλλά η Ευρώπη έχει άλλες δυναμικές.

Υπόδειγμα ομάδας.

Η ήττα δεν είναι το «κακό» της υπόθεσης, αλλά το επιβεβλημένο. Μαθαίνεις απ’ αυτή, γίνεσαι ενεργός συμμέτοχος της μοίρας σου. Αλλιώς, αφήνεσαι στα κλέη να σε πάνε μόνα τους. Φυσικά, δεν θα σε πάνε πουθενά.

Αυτό που κατάφερε ο Μπαρτζώκας, πέραν των τεχνικών δεξιοτήτων του, είναι να φτιάξει μια ομάδα-ορχήστρα. Καθένας έχει το ρόλο του, τον οποίο όχι μόνο αποδέχεται και ασπάζεται, αλλά τον εφαρμόζει κατά γράμμα κι αν του έρθει η ευκαιρία τον υπερβαίνει.

Τις πλήρεις ομάδες τις κάνει η φιλοσοφία τους μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, η στάση που κρατούν στα καλά και τα άσχημα.

Τις πλήρεις ομάδες δεν τις κάνουν οι τίτλοι, αυτοί απλώς τις καταξιώνουν στη συνείδηση του κόσμου. Τις πλήρεις ομάδες τις κάνει η φιλοσοφία τους μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, η στάση που κρατούν στα καλά και τα άσχημα, το κλίμα που διαμορφώνουν στο «οικοσύστημα» των αποδυτηρίων.

Σε όλα αυτά η απόφανση του κλαμπ είναι θετική. Αν παρατηρήσει κανείς τις σχέσεις που υπάρχουν μέσα στην ομάδα θα διαπιστώσει τέτοιο βαθμό σύμπνοιας που μοιάζει σχεδόν αφύσικος. Ακόμη και τα διοικητικά στελέχη αισθάνονται ότι παίζουν στον αγώνα. Οι παίκτες, δε, συχνά αναφέρονται σε διοικητικούς (τους αφιερώνουν νίκες και τρόπαια) λες και είναι συμπαίκτες τους. Τι άλλο να ζητήσεις από μια ομάδα που λειτουργεί σαν γροθιά;

Θα την πάρει, άραγε, την Ευρωλίγκα ο Ολυμπιακός; Αυτό κανείς δεν το γνωρίζει. Είναι το «γκραν» φαβορί, ας μην γελιόμαστε, αλλά μιλάμε για τη γνωστή ρώσικη ρουλέτα δύο αγώνων, επομένως ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Αν την κατακτήσει θα δικαιώσει όλα τις προβλέψεις. Αν δεν την κατακτήσει, τούτο δεν θα ακυρώσει με τίποτα την εικόνα που με επιμέλεια έχει χτίσει.

Οπως είπε πρόσφατα και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν υπάρχει αποτυχία ή καταστροφή στον αθλητισμό. Μόνο καθημερινή μάχη να γίνεσαι καλύτερος. Ο Ολυμπιακός γίνεται. Κι αυτό είναι αυταπόδεικτο.

 

Διαβάστε ακόμα: Zέλικο Ομπράντοβιτς. Ενας legend 63 ετών και πολλών καρατίων.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top