Ολυμπιακός εξωτερικού

Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο ή ανεξήγητο στο προχτεσινό 2-0, τη μεγαλύτερη επιτυχία του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού στην ευρωπαϊκή του ιστορία.

Αν στο ποδόσφαιρο ίσχυε η απλή μέθοδος των τριών, ο Ολυμπιακός που κέρδισε με το ζόρι τον Παναιτωλικό στο Καραϊσκάκης και απέκλεισε με δύο ισοπαλίες τον Ατρόμητο στο Κύπελλο, δεν θα υπήρχε ποτέ πιθανότητα να νικήσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την Τρίτη. Αν πάλι λειτουργούσαν οι αρχές της πολιτικής οικονομίας (και τα μπάτζετ έπαιζαν μπάλα, όπως συχνά-πυκνά υπενθυμίζουν ορισμένοι, όταν τα αποτελέσματα τούς βολεύουν) οι κόκκινοι δεν θα κατάφερναν ποτέ να κοιτάξουν στα μάτια μια από τις πλουσιότερες ομάδες του πλανήτη (το καινούργιο συμβόλαιο του Ρούνεϊ μόνο προβλέπει αποδοχές 350.000 λιρών την εβδομάδα!).

Ίσως τελικά μόνο τα ζώδια να έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο. Ο Ήλιος αυτήν την περίοδο, είναι στους Ιχθείς, άρα οι γαύροι δικαιούνται να είναι ευτυχείς και να τους έρχονται όλα βολικά. Ή μήπως όχι;

Προσωπικά δεν βλέπω κανένα συμπαντικό μυστήριο ή ανεξήγητο στο προχτεσινό 2-0, την αληθινά μεγαλύτερη επιτυχία του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού στην ευρωπαϊκή του ιστορία. Οι Ερυθρόλευκοι πέτυχαν (ναι, δεν προκρίθηκαν ακόμα στους 8 του Champions League αλλά είναι το φαβορί για να το πετύχουν) για τον ίδιο λόγο και με τον ίδιο τρόπο που πετυχαίνουν και οι Έλληνες στα ξένα (και λένε μετά, στοχαστικά, στα καφενεία «μα πώς ο Δημητράκης, που εδώ δεν του έδινε σημασία κανείς, έφτασε να είναι καθηγητής στο LSE, να δουλεύει στη Wall Street και τη Silicon Valley ή τα κεντρικά της Toyota;»). Γιατί έπαιξαν και παίζουν το παιχνίδι της Ευρώπης με τους δικούς του κανόνες –κανόνες που υπάρχουν και για όλους λειτουργούν– απαλλαγμένοι από τα κλεφτοκοτάδικα ελληνικά ήθη και τα τηλέφωνα στο κονέ για να καθαρίσει. Με την (όποια) αξία τους.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν πήρε παίκτες (ακόμα και τα μυθώδη λεφτά από την πώληση Μήτρογλου στη Φούλαμ έσπευσε γρήγορα-γρήγορα να τα επενδύσει στην ανανέωση του συμβολαίου του Ρομπέρτο και την απόκτηση των Πέρεζ και Βαλντέζ), προπονητή με ευρωπαϊκό προφίλ (που ομολογώ πως αποδείχθηκε πολύ καλύτερος απ’ όσο προφήτευα τον Οκτώβριο), έκανε τα πολιτισμένα PR του με τις αρχές και τους θεσμικούς παράγοντες του χώρου (είναι λίγο, λέτε, να έρχεται ολόκληρος Πλατινί τρεις μέρες πριν το ματς στην Αθήνα και να συναντιέται επίσημα με τον Μαρινάκη;) κι ούτε καν διανοήθηκε να διδάξει ήθη α λα ελληνικά στη φυσούνα στους φιλοξενούμενους. Τον Ολυμπιακό της Ευρώπης εκπροσωπεί ένας παγκόσμιος αστέρας του βεληνεκούς του Κριστιάν Καρεμπέ, όχι ο… Σάββας.

Στην πραγματικότητα μάλιστα, πιο εντυπωσιακό από το τακουνάκι του Τσόρι Ντομίνγκεζ ή το σλάλομ του Κάμπελ, είναι, νομίζω, η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα με την οποία προσεγγίζουν στον Ολυμπιακό τις προκλήσεις και απαιτήσεις δύο διαφορετικών κόσμων, της Ελλάδας και της Ευρώπης. Το ότι εντός συνόρων παίζουν τα χαρτιά τους με τον τρόπο που χρειάζεται για να είναι απόλυτοι άρχοντες και εκτός αυτών φορούν το ευρωπαϊκό τους κοστούμι δίχως να κομπιάζουν. Το ότι εναλλάσσουν πρόσωπα ανάλογα με τη διοργάνωση στην οποία συμμετέχουν (περιμένετε μόνο να δείτε πόσο διαφορετική θα είναι η εικόνα του Καραϊσκάκης και όλη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα την Κυριακή…)

Θέλει εξυπνάδα για να καταλαβαίνεις τις διακριτές απαιτήσεις που ο έχει κάθε χώρος. Να παραγγέλνεις Πάολα στα μπουζούκια και να εκστασιάζεσαι με Ραχμάνινοφ στο Μέγαρο. Να αντιλαμβάνεσαι πως την Τετάρτη η οπαδική εφημερίδα των γαύρων βγήκε με πρωτοσέλιδο «τους ξεπάτωσε», ενώ η αγγλική εφημερίδα με τίτλο «Mousaka for Moyes»…

Ο Τάκης Τσιρτσώνης είναι δημοσιογράφος.

Δείτε ακόμα: Έτσι μπαίνουν τα τρίποντα. Ο Γιώργος Πρίντεζης μας δείχνει τον τρόπο.

TAGS :
olympiacos μαντσεστερ ολυμπιακός Ποδόσφαιρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook