Πόση αισιοδοξία αντέχεις, Διονύση Σαββόπουλε; (KONSTANTINOS TSAKALIDIS / SOOC).

Πεταλούδες στο Σύνταγμα, ανθάκια να σπέρνουν αρώματα στην Ομόνοια, μελισσούλες να ζουζουνίζουν ηδονικά καθώς θα περπατάμε στη μέση του δρόμου. Περιβεβλημένοι με την εγκαρτέρηση του πρωτόπλαστου που όλα τα βλέπει για πρώτη φορά θα χαμογελάμε στον διπλανό μας με ερωτική διάθεση. Πόση ομορφιά, μια ολοκαίνουργια γόμωση ζωής έπειτα από τόσο καιρό εγκλεισμού. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο πια. Θα επινοήσουμε μια νέα μορφή χαράς. Ένα πανδαιμόνιο σπιρτάδας και αισιοδοξίας που θα στείλει την πρότερη θλίψη για σωφρονισμό.

Ω τι κόσμος, μπαμπά!

Και τώρα ας γυρίσουμε από το άλλο πλευρό κι ας βάλουμε στο mute τον γκουρού Διονύση Σαββόπουλο (σεβαστός κατά τα λοιπά για το έργο του) που στην πρόσφατη συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ είδε τη φωτεινή πλευρά της ζωής – μόνο που η ματιά του δεν ήταν αρκούντως λοξή όπως αυτή των Monty Python. Αλήθεια, είναι κακό να θέλει κάποιος να οπλιστεί με αισιοδοξία και να δει την επόμενη ημέρα υπό το πρίσμα μιας τελεολογίας του καλού; Τα πράγματα γίνονται για κάποιο σκοπό, γεννιούνται από συγκεκριμένες αιτίες για να καταλήξουν (πάντα;) σε κάτι καλύτερο από αυτό που ήταν αρχικά.

Απάντηση: όχι, δεν είναι κακό. Αντίθετα, είναι και χρήσιμο. Όπως έλεγε και ο Μαρκ Τουέιν: «Ο άνθρωπος που είναι πεσιμιστής πριν από τα 48 του ξέρει πολλά. Εάν γίνει αισιόδοξος στη συνέχεια, τότε ξέρει πολύ λίγα». Πόσο χρονών είπαμε πως είναι ο εθνικός μας Νιόνιος;

Βγαίνοντας από μια κατάσταση εξόχως δύσκολη και πρωτόγνωρη, εάν βγαίνουμε και πώς βγαίνουμε μένει να αποδειχθεί, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείς για την επόμενη ημέρα είναι πώς θα κατευνάσεις την παγωμάρα που αισθάνεσαι μέσα σου και γύρω σου. Η αισιοδοξία είναι μέρος της συνθήκης, δεν μπορεί να είναι ολόκληρη η συνθήκη.

Αν ο άνθρωπος μάθαινε από τα λάθη του και διόρθωνε τις στραβοτιμονιές του θα είχαμε μείνει ακόμη στο προπατορικό αμάρτημα.

Αν θεωρείς πως όλα θα πάνε καλά, θα τα καταφέρουμε, έτσι γενικά και αόριστα, ότι ο κόσμος πλέον θα χαιρετιέται στα μπαλκόνια, θα μοιράζουμε ευχές ο ένας στον άλλον και, γενικώς, μάθαμε από τον ιό τόσα πολλά που το αλισβερίσι μας δεν θα έχει καμία σχέση με την προηγούμενη ανθρωπίλα, τότε φτάνεις εύκολα στο σημείο να γίνεις ένας γκουρού που μπροστά του ο Κοέλιο θα είναι παρωχημένος.

Υπάρχουν τριγύρω μας, τους βλέπουμε ήδη να υποτονθορύζουν τη χαρούμενη μπαλάντα τους. Μην νοιάζεστε, η γνώση πριν από την πολιτική. Είμαστε ο ανθός της γης, ο ιός δεν μας έπληξε, η οικονομία μας το 2021 θα πετάξει στους πέντε ουρανούς. Οσο για τους Γερμανούς που αντιστέκονται, δεν ξέρουν, δεν κατάλαβαν. Πρόκειται για αντεστραμμένο μανιχαϊσμό της χαζοχαρούμενης κολακείας στην καλύτερη των περιπτώσεων και για πρόσχημα στη χειρότερη.

Κανένας δεν μπορεί να μας εγγυηθεί, λες και έχει διαβάσει το φλιτζάνι ότι το μέλλον μας θα είναι καλύτερο.

Προφανώς και πρέπει να παλέψουμε για την επόμενη ημέρα. Εννοείται πως ο καθένας οφείλει να κάνει τον απολογισμό του, να δει κάποια πράγματα με άλλο πρίσμα και να γίνει πιο δεκτικός σε ιδέες που μέχρι πρόσφατα του φαίνονταν ξένες. Ομως δεν υπάρχει καμία νομοτέλεια σ’ αυτό. Αν ο άνθρωπος μάθαινε από τα λάθη του και διόρθωνε τις στραβοτιμονιές του θα είχαμε μείνει ακόμη στο προπατορικό αμάρτημα. Είμαστε άνθρωποι, άρα μισιακά όντα, επειδή ακριβώς επαναλαμβάνουμε με παβλοφικό τρόπο τα ίδια σφάλματα, πέφτουμε στις ίδιες τρύπες, εξακοντίζουμε τα ίδια βέλη και, απλώς, κάποιοι προσπαθούν να αποτύχουν με καλύτερο τρόπο, όπως έλεγε και ο Σάμουελ Μπέκετ.

Κανένας δεν μπορεί να μας εγγυηθεί, λες και έχει διαβάσει το φλιτζάνι, ότι το μέλλον μας θα είναι καλύτερο. Να γιατί ο Σαββόπουλος και οι διάφοροι γκουρού της επόμενης ημέρας ακούγονται σαν παράφωνοι Νοστράδαμοι. Μόνο που δεν προφητεύουν καταστροφές, αλλά την αείζωη χαρά. Λίγο ακόμη και θα μας πουν πως τα καινούργια φρούτα δεν θα έχουν κουκούτσια!

Τι κρίμα για την θερμαντική τους σκέψη: και κουκούτσια θα έχουν και ορισμένα από αυτά θα τα καταπιούμε αμάσητα ή μπορεί και να μας κάτσουν στο λαιμό.

 

Διαβάστε ακόμα: Η φετινή Ανάσταση είναι η καραντίνα.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top