Παρά τον μόχθο Καμμένου τα Ύμια είναι ελληνικά

Τελικά που εξαφανίστηκε χθες ο Υπουργός Άμυνας μέσα στην δυσάρεστη αντάρα του ελληνοτουρκικού επεισοδίου; (Menelaos Myrillas / SOOC)

Θα προχωρούσαμε σήμερα στους επόμενους συλλογισμούς: γιατί το εθνικό συμφέρον επιτάσσει άμεσο Συμβιβασμό με τα Σκόπια, παρά την αντίθετη (αντεθνική) αδιάλλακτη τροπή των πραγμάτων.

Αλλά είπαμε. Σήμερα επανερχόμαστε στο θέμα των Υμίων (αυτή είναι η σωστή ορθογραφία), γιατί η πατριδοκαπηλία βλάπτει σοβαρά την εθνική υγεία. Και τώρα προσπαθούμε να μαζέψουμε τα αποκαΐδια που άφησε η Ψεκαζμένη Εθνική Μειοδοσία.

Γιατί κρύβεται ο Ψεκαζμένος Υπουργός/Εταίρος

Πλέον οι αναγνώστες μας (που θυμούνται το παραλειπόμενο του προηγούμενου κειμένου) ξέρουν καλά γιατί εξαφανίστηκε χτες ο λεγάμενος Υπουργός Άμυνας μέσα στην δυσάρεστη αντάρα του ελληνοτουρκικού επεισοδίου. Όχι, ίσως, επειδή «έπεσε στα τέσσερα» ή είναι «κότα λειράτη», όπως βοούσαν ολημερίς τα σόσιαλ-μήντια για την ένοχη/ταπεινωτική σιωπή του.

Αλλά, κυρίως, διότι καταλυτικά αποδείξαμε τότε ότι ο συγκεκριμένος πατριδοκάπηλος, προφανώς λόγω ευήθειας, άκων «παρέδωσε» τα Ύμια στους Τούρκους, που τον έπιασαν κότσο (παρά το γεγονός ότι επίσης οι Τούρκοι ξέρουν πως τα Ύμια είναι ελληνικά, όπως θα δούμε παρακάτω). Ο εν λόγω είναι πλέον εθνικός γκαφατζής με πατέντα. Και ως τέτοιον τον έβαλε χτες ο Πρωθυπουργός στην καραντίνα, κρύβοντάς τον, μια που έχει και το σκάνδαλο των βλημάτων ξοπίσω, άρα είναι τοξικός για την κυβέρνηση, που δεν ξέρει από-πού-να-τον-πιάσει και πώς-να-τον-χειριστεί…

Η προβλέψιμη ατυχής εθνική τροπή

Η αλληλουχία γεγονότων που διαμόρφωσε την νυν κατάσταση των πραγμάτων έχει ως εξής. Η συγκυρία ενός εκσυγχρονιστή Ζάεφ στα Σκόπια επαναφέρει την Ελλάδα σε θέση βολής, για να πετύχει ένα (παντελώς χαμένο) στόχο: να γλιτώσει από την ταπεινωτική Σκέτη Μακεδονία, που επέβαλε προγενέστερα η βλακώδης/αυτοκαταστροφική εθνική αδιαλλαξία μας («ούτε-Μακεδονία-ούτε-παράγωγα»).

Αυτός ο εθνικός μας στόχος, όμως, έρχεται σε αντίθεση με τον τουρκικό στόχο να παραμένουμε εσαεί τσακωμένοι με τα Σκόπια βάσει του μακεδονικού Δόγματος Οζάλ (που αναλυτικά παρουσιάσαμε στα δύο προηγούμενα κείμενα). Ώσπου, ως από μηχανής θεούλης για τους Τούρκους, εμφανίζεται ο Ψεκαζμένος Υπουργός. Και διαπράττει την πατριδοκάπηλη/λεβεντοβουβαλέ γκάφα, με την προβλέψιμη (όχι-και-τόσο-τζάμπα)-μαγκιά του στεφανιού στα Ύμια, όπου ήταν σαν να τον περίμενε ο Τούρκος με την καραμπίνα αραχτός χαλαρά κάτω από την αμυγδαλιά (θυμηθείτε ξανά το προηγούμενο «παραλειπόμενο»).

Αυτή η άσχημη στιγμή για την Ελλάδα, δυστυχώς είχε μεγάλη ουρά. Η πατρίδα χάνει προσκαίρως (;) στα σημεία τα Ύμια, τα οποία εν τούτοις θεωρούνται ελληνικά ΚΑΙ από τους Τούρκους. Αυτό προκύπτει ξεκάθαρα από παλιότερο δημοσίευμά μας (βλ. σχετικό σύνδεσμο πάλι στο προηγούμενο «παραλειπόμενο»).

Είχαμε εκτιμήσει επίσης προ δεκαπενθημέρου, ότι η Τουρκία μάς παρενοχλεί παντού στο Αιγαίο, διεγείροντας «αντισκοπιανά» ανακλαστικά στο πλαίσιο του Μακεδονικού Δόγματος Οζάλ. Έκτοτε αυτό επιβεβαιώθηκε και με τις επόμενες δηλώσεις Ερντογάν («Άγκυρα-Σκόπια μαζί, αδέλφια μας οι «Μακεδόνες»), όπως και με την προχτεσινή επίσκεψη Ζάεφ στην Τουρκία. Έκτοτε, εσχάτως η Τουρκία εκδήλωσε σύνθετη στρατηγική κίνηση σε πολυμέτωπο/παράτολμο πακέτο: Συρία (Αφρίν), Κύπρος (ΑΟΖ), Αιγαίο (Ύμια-Θάσος/κλπ).

Νέα ακόμα-πιο-ανυπόφορη ήττα χτες

Δυστυχώς, μετά το καμμένο στεφάνι του Ψεκαζμένου, αυτή η αποκοτιά χτες απέφερε νεότερη ήττα (πρωτοφανής Τουρκική γραπτή ανακοίνωση «Τα Ύμια είναι Τουρκικά»). Πιθανότερη ερμηνεία της: η Τουρκία ξεδίπλωσε υπό αμερικανο-ρωσική ανοχή τα συνήθη αναθεωρητικά της παίγνια στην πόλη Αφρίν (Κουρδικό-μέτωπο-στη-Βόρεια-Συρία). Όμως και πολλούς νεκρούς μάζεψε και άρχισε εξαίφνης να πιέζεται από την αμερικανική οργή.

Έτσι, ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Ρεξ Τίλερσον (που αύριο πάει Τουρκία…) χτες δήλωσε «Η τουρκική στρατιωτική επιχείρηση στην Αφρίν εξασθενεί τη μάχη κατά του ISIS». Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η υπερδύναμη απαίτησε τουρκική χαλάρωση στην Συρία. Αυτό, όμως, ο Ερντογάν θα το δεχόταν μόνο με ένα εναλλακτικό φιλοδώρημα, που του παρεχώρησε προφανώς στο παζάρι ο αμερικανικός παράγων, ώσπου χτες ο κύβος ερρίφθη εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων.

Το χρύσωμα του χαπιού, με την φιλολογία ότι έκτοτε η Τουρκία επιζητεί αποκλιμάκωση, είναι για μικρά παιδιά. Εάν μάλιστα αληθεύουν οι αδιάψευστες μέχρι αυτή την ώρα φήμες ότι αυτή προέκυψε βάσει νέου κοινά συνομολογημένου δόγματος: «Τα ελληνικά πλοία δεν θα πλησιάζουν τα Ύμια και τα τούρκικα θα αποχωρήσουν σταδιακά»… Μην ξεχνάμε ότι, στην ταπεινωτική για τον Μολυβιάτη κρίση του 2004, το δόγμα ήταν «ταυτόχρονη αποχώρηση», ενώ τώρα αποχωρούν πρώτα τα ελληνικά πλοία. Τέτοια ταπείνωση αντέχεται;

Προφανώς, τώρα, η Τουρκία «παντελονιάζει» κέρδη. Έχει κάτσει πάνω στην κεφαλαιοποιημένη/κεκτημένη δημιουργία διεθνών εντυπώσεων: «τα Ύμια είναι τουρκικά»… Πόσω μάλλον, όταν πλέον ο Ερντογάν δεν μιλάει με τον Τσίπρα, στον οποίο τώρα απευθύνεται ο (μετακλητός) πρωθυπουργός Γιλντιρίν. Ήττα στα στρατιωτικά πεδία, ήττα και στους συμβολισμούς…

Έτσι, η Ελλάδα των συνήθων λεβεντοβούβαλων, που ασκούν εξωτερική πολιτική με το κάτω κεφάλι, δια της ανωτέρω περιγραφείσας πολύπλοκης καραμπόλας πήρε αυτό που ήταν αναμενόμενο στην προνεωτερική πολιτική της ανάλυση/πρακτική.

Προσοχή: αυτή η πρακτική, στο μεν Τουρκικό μέτωπο θέλει στεφάνια στα Ύμια, στο δε «Σκοπιανό» θέλει τα Συλλαλητήρια να αποτελούν υποκείμενο της εξωτερικής πολιτικής. Και όλα αυτά συμβαίνουν στη βάση του Ανδρεϊκού Δόγματος «Δεν υπάρχουν θεσμοί, υπάρχει μόνο κυρίαρχος λαός!». Να-τα-λέμε-κι-αυτά, για να ξέρουμε τι συμβαίνει γύρω μας και πόσο πολλές φωλιές είναι λερωμένες στο καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ…

Διαβάστε ακόμα: Όταν γκαφατζήδες παίζουν «Εξωτερική Πολιτική»

Στον αντίποδα μια ευτυχής «ιταλική» συγκυρία

Η Ιταλία έχει πρόβλημα με την Τουρκία, όπως ιδιαιτέρως χτες αυτό εκδηλώθηκε από την αγανάκτηση της ιταλικής εταιρείας που οι Τούρκοι παρενοχλούν στο Κυπριακό «οικόπεδο» υδρογονανθράκων. Όμως, το Ιταλικό Υπουργείο Εξωτερικών έχει επίσης στην διάθεσή του και πολύτιμο για την Ελλάδα υλικό περί των Υμίων. Σε αυτό αναφέρθηκε πριν 14 χρόνια ο Διευθυντής της «Ραντικάλ» Ισμέτ Μπερκάν (διαβάστε λεπτομερώς/αναλυτικά «Ύμια: Καλά κάνει η Τουρκία. Η Ελλάδα, όμως;») επικρίνοντας τους υφιστάμενους της Τσιλέρ για την μεγάλη Κρίση των Υμίων.

Εδώ δυνάμει παρεμβάλλεται ο (ζων σήμερα) Λαμπέρτο Ντίνι, τότε Ιταλός Πρωθυπουργός και ΥΠΕΞ, που είχε σπεύσει να μας βοηθήσει, εξηγώντας ότι τα Ύμια βρίσκονταν στο πακέτο των νησιών που εκχωρήθηκε στην Ελλάδα κατά την «Ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων». Δηλαδή -ΚΑΙ νομικά- τα Ύμια είναι ελληνικά… Υπάρχουν εδώ δύο πιθανές εκδοχές.

Α. Η Ελλάδα έχει διπλωματική ικανότητα/κύρος (που δεν πολυέχει), αλλά κυρίως διαθέτει εταίρους που θα μπορούσαν να την βοηθήσουν (όπως συμβαίνει εδώ και οχτώ χρόνια). Έτσι, η Ιταλία μπορεί να μάς συνδράμει με το πολύτιμο διπλωματικό υλικό της σχετικά με την νομική ιδιοκτησία των Υμίων, τα οποία κατείχε (επί Ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα).

Β. Η Ιταλία παγερά αδιαφορεί περί ιστορικών δεδομένων. Και εφόσον κάνει ένα καλό παζάρι με τον Ερντογάν, που να της διασφαλίζει ομαλή ροή εργασιών στο οικόπεδο υδρογονανθράκων της ΕΝΙ, κάνει το κορόιδο σχετικά με την ιστορική αλήθεια περί Υμίων που «δικαιώνει» την Ελλάδα. Αυτή η δεύτερη εκδοχή πρέπει πάση θυσία να αποτραπεί (;) από την ελληνική διπλωματία. Όπως ανάλογα πρέπει να ανασχεθεί και η εκδοχή του αμερικανικού παράγοντα, που άδειασε την Ελλάδα στα Ύμια, προκειμένου να κατευνάσει τον Σουλτάνο στο Αφρίν…

Πολιτικές εξελίξεις ΤΩΡΑ, όχι και τόσο ραγδαίες

Η ανωτέρω καταφανής εθνική ήττα χρεώνεται ευθέως στην άγνοια κινδύνου και ψηφοθηρική επιπολαιότητα του ανυπόληπτου/ακυρωμένου πλέον Υπουργού Άμυνας, που μας έφερε προ ορατού κινδύνου οριστικής απώλειας εθνικής κυριαρχίας, κάτι που ισοδυναμεί (όχι βέβαια με προδοσία που λένε κάποιοι) αλλά με ακούσια εθνική μειοδοσία.

Πάντως, παρά την προφανή εξ αυτού κυβερνητική κρίση, θα ήταν πολύ προχωρημένος κάποιος συλλογισμός για παραίτηση της κυβέρνησης, αν και μετράει αποτυχίες παντού. Ο λόγος είναι απλός: ΟΛΑ τα «εθνικά θέματα» είναι ανοιχτά και δεν αλλάζεις άλογα όταν το κάρο βρίσκεται στη μέση του ορμητικού ποταμού.

Τώρα (μετά το Μακεδονικό και για τα ελληνοτουρκικά), η πασιφανώς αδύναμη ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται στήριξη. Άρα, είναι ανεπίτρεπτο να πιέσει άμεσα η Ν.Δ. για ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Επαναλαμβάνουμε, χρειάζεται ομαλότητα τώρα: τα πράγματα είναι μεν πολύ σοβαρά για την κυβέρνηση Τσίπρα, αλλά είναι σοβαρότερα για την Πατρίδα.

Ο Υπουργός Άμυνας είναι πλέον καμμένο χαρτί για την κυβέρνηση, γι’ αυτό και ετέθη εκτός κάδρου διαχείρισης καθ’ όλη την διάρκεια του ελληνοτουρκικού επεισοδίου. Οπότε, τι γίνεται; Είναι απλό. Όσο και αν τώρα παραστεί στο ΝΑΤΟ παριστάνοντας τον Υπουργό, είναι εκ των πραγμάτων τοξικός απονομιμοποιημένος/ακυρωμένος Εθνικός Γκαφατζής εκτός του ζητουμένου από τις περιστάσεις πλαισίου σοβαρότητας.

Θα έπρεπε με την πρώτη ευκαιρία να διωχθεί άρον-άρον εκτός κυβέρνησης, για να μην χρεωθεί και η ίδια την εθνική ήττα που εκείνος καταφανώς προκάλεσε εκών-ή-άκων. Αυτό θα έπρεπε να συμβεί, όσο και αν πονέσει το στομάχι του εξουσιολιγούρη Πρωθυπουργού, ανατρέποντάς του ατυχώς τον λογικοφανή/φιλόδοξο εκλογικό σχεδιασμό τετραετίας.

Δεν χρειάζεται να είναι περισσότερο «ραγδαίες» οι πολιτικές εξελίξεις. Χωρίς τον ματαιωμένο ΥΠΕΘΑ, ίσως και το κόμμα του, πλέον εθνικά συμφέρουσα λύση θα ήταν η κυβέρνηση να συνεχίσει ως κυβέρνηση μειοψηφίας. Οφείλει να την στηρίξει η Αντιπολίτευση, σε συναινετικό πλάνο διευθέτησης του Συμβιβασμού με τα Σκόπια και αποκατάστασης της ελληνικής κυριαρχίας στα Ύμια. Θα χρειαστούν βοήθειες από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στον βαθμό που η Υπερδύναμη δεν προτίθεται (;) να εισφέρει σχετικά.

Έτσι, όσοι επείγονται για άμεση διενέργεια εκλογών, μπορούν να περιμένουν αυτή την ομαλοποίηση των «εθνικών θεμάτων». Η οικονομική απεμπλοκή προς ανασυγκρότηση της χώρας μπορεί να περιμένει λίγους μήνες.

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

Ύμια ή Ίμια
Όταν πρωτακούσαμε για αυτές τις δύο περίεργες βραχονησίδες, ψάχνοντας την σωστή ορθογράφησή τους βρήκαμε πειστικότερη την λιγότερο διαδεδομένη «Ύμια» (από καλύμνια, ύμνια, ύμια) και λιγότερο πειστική την επικρατήσασα «Ίμια», που υποτίθεται ότι προέρχεται από την νήσο Καλόλιμνο της οποίας είναι δορυφόροι (Καλολίμνια, λίμνια, ίμνια, ίμια), επειδή η ονομασία Καλόλιμνος θεωρούνταν μεταγενέστερη της ονομασίας των Υμίων. Έφτασαν στα χέρια μου και γραπτές μαρτυρίες με σταμπαρισμένο το όνομα Ύμια, έτσι και τα κατέγραψα με αυτή την ορθογράφηση στο βιβλίο μου «Makedonissimo, η στρατηγική της πλάκας» και έκτοτε το τηρώ. Ας μην ενοχλούνται κάποιοι που προτιμούν το Ίμια, δεν θέλω να τους προσβάλω.

Διαβάστε ακόμα: Όταν Τσίπρας κυριακίζει και Κυριάκος τσιπρίζει

TAGS :
Ελλάδα Ίμια Πάνος Καμμένος τουρκία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook