Χρειάστηκε να περάσουν 34 χρόνια για να πάρει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα. Και συνέβησαν πολλά μέχρι να συμβεί το ευτυχές γεγονός για τους οπαδούς του (Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Τριάντα τέσσερα χρόνια είναι πολλά. Σχεδόν μια ζωή ματαιωμένη που για αλλού ξεκίνησε κι αλλού οι συγκυρίες την πήγαιναν. Και μπορεί το παρόν να είναι λαμπρό, αλλά τίποτα από τα βάρη του παρελθόντος δεν παραγράφεται, δεν αποσιωπάται και δεν γίνεται να διαγραφεί με σφουγγάρι.

Ωσάν αυτοεκπληρούμενη προφητεία ήταν το φετινό πρωτάθλημα για τον ΠΑΟΚ. Ύστερα από τα περσινά, σχεδόν όλοι, από την αρχή κιόλας της σεζόν, έλεγαν μετά βεβαιότητας πως ο Δικέφαλος του Βορρά θα κόψει πρώτος το νήμα. Το επιβεβαίωσε. Να ήταν, άραγε, η ειμαρμένη που του το πρόσφερε; Μήπως ο Τσίπρας για αλλότριους λόγους; Ή οι αντίπαλοί του κατέβασαν ταχύτητα γνωρίζοντας πως δεν είχαν τύχη;

Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, κανένα τζίνι δεν βγαίνει από το μπουκάλι να εκπληρώσει μύχιες επιθυμίες. Το χορτάρι είναι ο καθρέφτης των πάντων. Και πέρυσι ο ΠΑΟΚ ήταν η καλύτερη ομάδα, αλλά τα δικά του αυτογκόλ ήταν που του στέρησαν τον τίτλο. Κι ας λέει άλλα ο κόουτς Λουτσέσκου. Φέτος, με περισσότερη ηρεμία στο μυαλό και φρέσκα πόδια, επιβεβαίωσε το προφανές. Ήρθε η σειρά του Ιβάν Σαββίδη να πανηγυρίσει τον τίτλο.

Ο Σαββίδης μπήκε ορμητικός, σάρωσε στον επιχειρηματικό στίβο, αγόρασε ΜΜΕ, ανέβηκε στο άρμα του ΠΑΟΚ και μοιάζει σαν μικρός πρωθυπουργός της Β. Ελλάδας.

Ακούγεται άσχημα, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Μπορεί οι παίκτες της ομάδας να ήταν αυτοί που απέδειξαν -αγωνιστική παρά αγωνιστική- πως ήταν οι καλύτεροι της πιάτσας, ωστόσο, στην Ελλάδα αυτός που καρπώνεται την επιτυχία είναι ο πρόεδρος. Αν το έπαιρνε ο Ολυμπιακός, ο Μαρινάκης θα ήταν ο «θεός». Το ίδιο συνέβη πέρυσι με την ΑΕΚ και τον «στρατηγό» Μελισσανίδη.

Ο Σαββίδης είναι το νέο τζάκι, η καινούργια φυσιογνωμία στα δημόσια πράγματα της χώρας. Μπήκε ορμητικός, σάρωσε στον επιχειρηματικό στίβο, αγόρασε ΜΜΕ, ανέβηκε στο άρμα του ΠΑΟΚ και μοιάζει σαν μικρός πρωθυπουργός της Β. Ελλάδας. Και κάπου εδώ ξεκίνησε το πρόβλημα. Ο γνωστός χωρισμός της χώρας σε Βόρειους και Νότιους. Κι επειδή το ποδόσφαιρο προσφέρεται για τέτοιου είδους ανόητες περιχαρακώσεις, ήρθε το πράγμα και ανέβασε θερμοκρασία σε επικίνδυνο βαθμό.

Δεν είναι ακριβώς τωρινό, με την έννοια ότι ο μέσος οπαδός του ΠΑΟΚ μπορεί να καταμαρτυρήσει κάμποσα στο κατεστημένο των Αθηνών, που δεν επέτρεψε στην ομάδα του να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα τα τελευταία 34 χρόνια. Εν μέρει έχει πολλά δίκια: το υδροκέφαλο κράτος της Αθήνας δεν έχει μετατρέψει (μόνο) την υπόλοιπη Ελλάδα σε διψασμένη επαρχία, αλλά, και ποδοσφαιρικά μιλώντας, σε άνυδρη περιοχή. Από την άλλη, είναι τραβηγμένο από τα μαλλιά να λέει κανείς πως ο ΠΑΟΚ, αυτές τις τρεις χαμένες δεκαετίες, είχε πάντα ομάδα ικανή να διεκδικήσει πρωτάθλημα.

Τώρα το έπραξε διότι, όντως, το δικαιούνταν. Όχι εκτός γηπέδου, αλλά μέσα σ’ αυτό. Αν θα γίνει μάθημα αυτός ο τίτλος για το πώς μπορεί να κατακτηθεί ξανά; Αν θα κατευνάσει τα οξυμένα πνεύματα; Φευ, το ξερό χώμα του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει ποτιστεί από το φαρμάκι του φανατισμού. Ο Σαββίδης δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Στο άγχος του να πάρει πρωτάθλημα εδώ και τώρα έκανε πολλά λάθη, πυροδότησε καταστάσεις με τις ενέργειές του. Πέρυσι, τέτοια εποχή, οι φανατικοί οπαδοί μιλούσαν για κλείσιμο των συνόρων στο ύψος των Τεμπών και για κράτος της Θεσσαλονίκης. Επικίνδυνες αστειότητες.

Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις λένε πως ο Σαββίδης κατάλαβε πως για να πάρει η ομάδα του πρωτάθλημα, αυτός θα πρέπει να βρίσκεται περισσότερο καιρό στην Ελλάδα και λιγότερο στη Ρωσία. Επίσης, να εμπιστευτεί τους σωστούς συνεργάτες και να ποντάρει σε παίκτες (αυτούς που υπήρχαν ή μεταγραφές) που θα του κάνουν τη διαφορά. Τα έπραξε όλα. Δεν άφησε τίποτα στην τύχη του. Αυτό που άφησε στην άκρη ήταν το τυφλό πάθος. Το… παντί τρόπω του τίτλου. Δεν υπάρχει αυτό, δεν πρέπει να υπάρχει για κανέναν. Αν είσαι άξιος ποδοσφαιρικά θα δικαιωθείς. Μπορεί όχι άμεσα, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση κανένα κράτος των Αθηνών να σου αφαιρέσει το δικαίωμα στην κούπα.

Αν ο ΠΑΟΚ θέλει να γίνει ο νέος αυτοκράτορας του ελληνικού ποδοσφαίρου θα πρέπει να σκεφτεί λογικά, τετράγωνα και ποδοσφαιρικά.

Ο ηττημένος πάντα αναζητεί το βολικό άλλοθί του. Ο Μαρινάκης, ας πούμε, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί λέει πως φέτος όλο το σύστημα δούλεψε με τέτοιο τρόπο για να μην πάρει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα. Το γεγονός ότι η ομάδα του πέταξε δεξιά και αριστερά βαθμούς και ότι άρχισε να παίζει καλά το τελευταίο δίμηνο, δεν το σκέφτεται. Σε αντίθεση με τον ΠΑΟΚ που είχε εξαρχής πρωταθληματική πορεία και δεν επέτρεψε σε κανέναν να αμφισβητήσει την κυριαρχία του μέσα στο γήπεδο.

Ο Ιβάν Σαββίδης είναι το νέο τζάκι στα ελληνικά πράγματα – όχι μόνο τα ποδοσφαιρικά (Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Αν ο ΠΑΟΚ θέλει να γίνει ο νέος αυτοκράτορας του ελληνικού ποδοσφαίρου και να μην περιμένει άλλα 34 χρόνια να ξαναπάρει το πρωτάθλημα, θα πρέπει να σκεφτεί λογικά, τετράγωνα και ποδοσφαιρικά. Όχι με τη λογική του μόνοι μας και όλοι τους. Μπορεί στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο να θυμίζει τοπίο Βαγδάτης, αλλά, νισάφι πια, τώρα που η κούπα ανέβηκε και στη Θεσσαλονίκη, ας ορίσουμε μια νέα συνθήκη για το ποιος θα κόβει πρώτος το νήμα.

 

Διαβάστε ακόμα: Όταν κάνεις συμφωνία με τον διάβολο και τους μπαχαλάκηδες.

 

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top