Δημήτρης Παπαζυμούρης: Μην είστε γεροπαράξενοι, ξεβολευτείτε από τη «θέση σας»!

Aπό την αγαπημένη του θέση, τη βολικότατη και συνηθισμένη ο Δημήτρης Παπαζημούρης εξετάζει την πιθανότητα να… ξεβολευτεί.

H «θέση μου»

Εσείς αγαπητέ μου έχετε κάποια συγκεκριμένη θέση σε ένα καναπέ ή σε μια πολυθρόνα που κάθεστε στο σαλόνι του σπιτιού σας; Στο τραπέζι σας όταν τρώτε με την οικογένεια, κάθεστε πάντα στην ίδια καρέκλα; Στην ταβέρνα, ψάχνετε μια αντίστοιχη; Κι’ όταν πάτε σε ξενοδοχείο φαντάζομαι κοιμάστε πάντα απ’ τη ίδια πλευρά που κοιμάστε και στο σπίτι; Είστε δηλαδή απ’ αυτούς που έχουν ΜΙΑ αγαπημένη θέση που σας βολεύει για κάθε περίσταση; Μια θέση που νιώθετε δικιά σας και όταν κάποιος πάει να σας την πάρει ενοχλείστε;

Πάντως εγώ έχω δώσει ειδικές εντολές απ’ αυτού του θέματος στη συμβία μου, που με βάση και την παρούσα, δημόσια δήλωση και δέσμευσή μου, έχει πλέον το ελεύθερο να εφαρμόσει όποια ευφάνταστη μέθοδο ευθανασίας την βολεύει,  όταν αρχίσω να διεκδικώ επιμόνως μια θέση στο σπίτι ή στο κρεβάτι ως «δικιά μου».

Τώρα θα μου πείτε ότι είμαι υπερβολικός με κάτι επουσιώδες, με κάτι απόλυτα φυσικό στους ανθρώπους, που νιώθουν οικειότητα σε ένα χώρο και τείνουν να την προσδιορίζουν όχι μόνο ανάμεσα σε κλειστούς τοίχους αλλά και όταν χαζεύουν, τρώνε ή ξαπλώνουν. Άλλωστε όλα αυτά είναι γούτσου-γούτσου, γιατί να μην τ’ αποδεχτούμε ως μέρος της καθημερινότητάς μας, γιατί να μην τα εντάξουμε στη ζωή μας ως βολικές συνήθειες;

Το αντεπιχείρημα που με κάνει να αντιστέκομαι, είναι ότι η συνήθεια σου στερεί τη χαρά του νέου και του απρόβλεπτου, δίνοντάς σου μια βολική δήθεν ασφάλεια που καθώς σε χαλαρώνει, ταυτόχρονα σε υπνωτίζει σαν φακίρης… Σε εγκλωβίζει σε ένα χούι που εν τέλει σου στερεί την ελευθερία της ενδεχόμενα διαφορετικής κατάληξης σε μια δεδομένη εμπειρία. Σε κάνει ανελαστικό, σε κάνει δέσμιο δεδομένων τρόπων αντίδρασης, σε πείθει πως η ευτυχία βρίσκεται στην επανάληψη του οικείου και όχι στην φρέσκια ματιά και τη γνωριμία με το απρόβλεπτο νέο, έστω κι αν το απορρίψεις τελικά.

Έτσι, παρόλο που η ψυχή μου έχει όλο και περισσότερο ανάγκη απ’ αυτή την καθησυχαστική οικειότητα όσο μεγαλώνω, νιώθω κάτι να μου ψιθυρίζει παράλληλα υπέρ μιας κόντρα ανάγκης που ακόμη μου φαντάζει αρκετά σημαντική: Του να συνεχίσω να φλερτάρω ευχάριστα με την τυχαιότητα της στιγμής και της ζωής, αντιστεκόμενος στη βολική, ασφαλή συνήθεια.

Οπότε, καθίστε «στη θέση μου» ελεύθερα…

Μην ανησυχείτε, θα κάτσω εγώ στη δικιά σας, να σας τη κρατήσω ζεστή!

Διαβάστε ακόμα, Δημήτρης Παπαζυμούρης: Το Noma και τα άνομα της υψηλής γαστρονομίας.

TAGS :
γνώση ζωή

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook