Οι ποιητές για τα Χριστούγεννα των παιδικών τους χρόνων 
Wine Vixen: Τα κρασιά που μου πρότειναν οι οινογνώστες φίλοι μου για τις γιορτές 
10 τραγούδια και 10 άλμπουμ για τα Χριστούγεννα 
Οι ποιητές μας για το χριστουγεννιάτικο δέντρο 
Γιατί στολίζουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο; 
Αν το καλοσκεφτείτε, όλοι έχουμε μια δική μας «βαλκάνια» οικογένεια Simpsons.
Τώρα που πέρασαν ανώδυνα αυτές οι γιορτές, με λίγη μόνο γκρίνια γιατί η σκυτάλη του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού κάπως κατάφερε να περάσει από τη μαμά σε εμένα –αν με διαβάζει η αγαπημένη μου οικογένεια (ευγενική υπενθύμιση) έχουμε πει πως η ευθύνη θα αλλάζει χέρια κάθε χρόνο–, μπορώ να κοιτάξω κατάματα το… «τέρας».
Μεγαλώνουμε μαθαίνοντας πως το πατροπαράδοτο είναι εξ ορισμού καλό πράγμα, ειδικά τις Άγιες Μέρες των Χριστουγέννων. Πατροπαράδοτα, ανασύρουμε σκοροφαγωμένες κάλτσες που κρεμάμε στο τζάκι, τρώμε όλη η οικογένεια μαζί ανήμερα και μαγειρεύουμε, απαρέγκλιτα, συγκεκριμένα φαγητά.
Αγοράζουμε άχρηστα αντικείμενα, δώρα που δεν θα κάναμε, ρεβεγιονάρουμε φορώντας τα καλά μας στης θείας Χαρίκλειας ή στους Παπατρέχα. Παίζουμε chemin de fer «για το καλό» του χρόνου και ξενυχτάμε γιατί έτσι είθισται. Πατροπαράδοτα, ας το παραδεχτούμε, σημαίνει και ελαφρώς ψυχαναγκαστικά. Μη και χαθούν οι παραδόσεις.
Χριστούγεννα σημαίνει γαλοπούλα. Που κανείς δεν τη γουστάρει πραγματικά και όλοι τρώνε τη γέμιση και τα συμπαρομαρτούντα, αφήνοντας το στεγνό πουλί να γίνει την επομένη σάντουιτς, πίτα και σαλάτα. Ή σημαίνει γουρουνόπουλο. Ή ελάφι. Πάντως κάτι που διαχρονικά επιστρέφει στο οικογενειακό εορταστικό τραπέζι, βάσει συνταγής που όσο πιο παλιά τόσο πιο καλά.
Μη φανταστείς πως πέρασα μαύρα Χριστούγεννα παιδί. Κάθε άλλο. Πατροπαράδοτα κι εμείς, ανοίγαμε πρωί-πρωί τα δώρα μας, πηγαίναμε στη γιαγιά για μεσημεριανό (με πηχτή που ευτυχώς χάθηκε στο βάθος των ετών), ξανανοίγαμε δώρα, το βράδυ έρχονταν οι νονοί μου, ξανανοίγαμε δώρα, την επομένη στην άλλη γιαγιά (με άλλο μενού) και ούτω καθ’ εξής.
Δυο σετ παππουδογιαγιάδες, τέσσερις μπακούροι μεγαλοθείοι, θείος, θεία, ξαδέλφες, κανείς μαλωμένος, κανείς χωρισμένος, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, όλα εκεί. Οι δυσκολίες μου με τους «θεσμούς» ήρθαν πολύ αργότερα, με την ενηλικίωση.
Ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς. Φράση βγαλμένη από ιστορία τρόμου της πρώιμης ενήλικης ζωής μου. Κομμωτήρια, νύχια, γυαλιστερά ρούχα της μιας βραδιάς… Μιας ατελείωτης βραδιάς, ξενύχτι με το στανιό, να μας βρει η ανατολή να τρώμε πρωινό στο Βυζαντινό.
– Σήκω ν’ ανοίξεις να μας πουν τα κάλαντα. Για το καλό.
– Τι θα πει δεν θα έρθετε; Αφού πάντα τα περνάμε μαζί. Δεν θα μας μπει καλά ο χρόνος.
– Έλα, θα περάσουμε καλά, δεν μπορείς να μείνεις μόνη σου στο σπίτι (τις αζευγάρωτες εποχές αυτό) είναι γκαντεμιά. (Καμία γκαντεμιά).
Την ωραιότερη αλλαγή χρόνου την έχω κάνει σε παραλία του Ινδικού. Από τις υπόλοιπες έχω να θυμάμαι μια, στα όρθια, στα Ηλύσια Πεδία, μια σουρεαλιστική είσοδο του Millennium στην ορεινή Αρκαδία, μια εφιαλτική φοιτητική στο Trafalgar Square και μερικές πιο συμπαθητικές σε διάφορα χιονοδρομικά της επικράτειας και εκτός αυτής. Κανένας χρόνος δεν με βρήκε ευτυχή, ντυμένη βραδινά, κανένας με ψηλά τακούνια, κανένας «πατροπαράδοτα» με την υποχρέωση να περάσω καλά.
Το εορταστικό κλίμα δεν φοριέται σαν αλυσίδα από λαμπιόνια στα κάγκελα του μπαλκονιού. Η διάθεση δεν επιβάλλεται με Jingle Bells και σαμπάνια. Οι σχέσεις των οικογενειών, των ζευγαριών και των φίλων, δεν επιβεβαιώνονται επειδή κάθισαν όλοι στο ίδιο τραπέζι – αγαπιούνται, είτε περνούν καλά γύρω από μια γαλοπούλα κάθε χρονιά, είτε προτιμούν κάποια φορά να απέχουν.
Κι αν δεν αγαπιούνται, το στρίμωγμα στα μαγαζιά, η ουρά στο σουπερμάρκετ και οι ατελείωτες ώρες σε μια κουζίνα άνω-κάτω δεν τις βοηθούν τις σχέσεις. Οι γυναίκες είναι όμορφες μέρα-νύχτα ολοχρονίς, οι άντρες γοητευτικοί επίσης. Δώρα υπάρχουν πάντα να αγοραστούν, φαγητά να μαγειρευτούν, ποτά να καταναλωθούν, 365 νύχτες έχει ο χρόνος για να χωρέσουν τα ξενύχτια μας. Μη στριμώχνεστε.
Καλή Χρονιά!
Διαβάστε ακόμα: Xριστουγεννιάτικα δώρα. «Μα, δεν ήταν ανάγκη…».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
