Παιδιά, προσέχουμε με ποιους πίνουμε «ποτάρες» 
Τα ευχολόγια του κυρίου Μητσοτάκη για τα Τέμπη, ένα χρόνο μετά 
Όλα του (gay) γάμου δύσκολα: Βρέθηκε θέμα για να παίζουν οι πολιτικοί -αυτάρεσκα- με τη φωτιά 
Το «ναι μεν αλλά» για τα ομόφυλα ζευγάρια είναι η αποθέωση του τακτικισμού 
5η φορά «σερίφης»: θα στηριχτεί σε τούτο τον «γύρο» ο Χρυσοχοΐδης; 
Μάθαμε πολλά από την παρουσία του κ.Πατέρα στον ΣΚΑΪ. Οχι πως αγνοούσαμε τα περισσότερα.
[Γκρούεζας]: κινηματογραφικός ρόλος που ενσάρκωσε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στην ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο». Συνώνυμο του τοπικού κομματάρχη. Επιδέξιος, καταφερτζής, άνθρωπος της πιάτσας που κουβαλάει χιλιάδες ψήφους στην πλάτη του και… κάνει σλάλομ στους κομματικούς μηχανισμούς της Αθήνας.
Στο νότιο βασίλειο της Ευρώπης, εκεί όπου η φαιδρά πορτοκαλέα ποτέ δεν έριξε τα άνθη της και έστεκε πάντα αειθαλής και καρπερή, τύποι σαν τον Γκρούεζα υπάρχουν, δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας. Κι αν νομίζουμε πως ο γέλωτας που σκορπάει στην οθόνη είναι απλώς ένα κατάλοιπο μιας άλλης Ελλάδας (προνεωτερικής που λέει και ο Σακελλάρης Σκουμπουρδής), μάλλον αδυνατούμε να κατανοήσουμε τις λεπτές αποχρώσεις του βαθυκράτους.
Η περίπτωση του Κωνσταντίνου Πατέρα που για ελάχιστες ώρες χρίστηκε διοικητής του Νοσοκομείου Καρδίτσας και τελικά παραιτήθηκε έπειτα από τον σάλο που προκλήθηκε γύρω από την κομματική σκοπιμότητα της πρόσληψής του, είναι ενδεικτική.
Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου ασχολήθηκε με την ηλικία του ανδρός (περπατάει ήδη την όγδοη δεκαετία της ζωής του). Καλά, να είναι ο άνθρωπος να ζήσει ως τα εκατό. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο στην περίπτωσή του. Αν και δεν μπορείς να μην θαυμάσεις την γεροντολαγνεία που ήταν πάντα ίδιον του δημόσιου βίου αυτής της χώρας.
Κάπως έτσι, όμως, μάς διέφυγε το μείζον στην υπόθεση και, ευτυχώς, ήρθε ο ίδιος να μας το υπενθυμίσει σήμερα (27/11) με δηλώσεις του στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ. Ιδού τι είπε «έξω καρδιά» και ουχί sotto voce: «Εγώ θα γύριζα στη ΝΔ, γιατί είχα προσχωρήσει στους ΑΝΕΛ. Είχα πάρει χιλιάδες σταυρούς και είχα μια δύναμη, είχα ένα στρατό δικό μου στα Τρίκαλα. Με καλέσανε κάτω (στην Αθήνα), διότι με ήθελε τότε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και πραγματοποίησα το ραντεβού. Είπα “θα γυρίσω πίσω, κύριε πρόεδρε, να σας βοηθήσω αφού θέλετε τη βοήθειά μου, αν έχετε την ευγενή καλοσύνη όταν γίνετε πρωθυπουργός και μπορείτε και θέλετε, δώστε μου μια από αυτές τις θέσεις”».
Αν δεν το καταλάβατε: έτσι γίνονται οι παστρικές δουλειές μεταξύ Αθήνας και επαρχίας. Ένα κλασικό «εμπόριο» μεταξύ ανθρώπων που κουβαλούν στον ασκό τους τούς ψηφοφόρους και κάνουν κομματικό νταραβέρι ακόμη και με τον αρχηγό του κόμματος. Και, φυσικά, όλο αυτό δεν γίνεται για την ιδεολογία του κόμματος ή για το καλό της πατρίδας (βρε αδελφέ!), αλλά γιατί κάτι πρέπει να αποκομίσουμε κι εμείς.
Ομως, ο κ. Πατέρας δεν περιορίστηκε μόνο στη δική του περίπτωση. Μίλησε ευθαρσώς και για το τι συμβαίνει στον κρατικό μηχανισμό και τους τρόπους που αυτός στελεχώνεται. Μίλησε για σχέση που εξαρτάται από το δούναι και λαβείν που μετριέται σε μερικές χιλιάδες ψήφους.
Θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση; Μήπως εδώ δεν ζούμε τόσα χρόνια; Μήπως ο κομματισμός δεν είναι ένα από τα βαρέα και ανθυγιεινά του δημόσιου βίου αυτής της χώρας; Επιπροσθέτως, όσοι πιστεύουν πως η κρίση μάς έκανε καλύτερους ή μάς έβαλε στη διαδικασία της αυτογνωσίας και της εσωτερικής αλλαγής, καλό είναι να γυρίσει πλευρό γιατί θα πιαστεί από το ένα.
Ακόμη κι αν αυτός ο… Γκρούεζας μάς τελείωσε νωρίς, άλλος θα έρθει σύντομα. Δόξα να έχει το κόμμα (το κάθε κυβερνητικό κόμμα) έχουμε πολλούς από δαύτους να περιμένουν στην ουρά για να «τρουπώσουν».
Διαβάστε ακόμα: Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος – «Είχαμε στο παρελθόν υψηλής ποιότητας ελίτ και αυτό ήταν ευτύχημα».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
