afissa013

Oταν το ΠΑΣΟΚ του Μαΐου-Ιουνίου 2012 βρέθηκε αγνώριστη σκιά του παλιού του εαυτού (στις κάλπες, όχι στα λόγια ή τις δημοσκοπήσεις!) κάποιοι μοχθηροί έσπευσαν να μιλήσουν για «επανάληψη του φαινομένου Ένωσης Κέντρου – ΕΔΗΚ». Όταν δε ο μελίρρυτος και αυτοδικαιωτικός λόγος του Βαγγέλη Βενιζέλου προσπάθησε να καλύψει το κενό, δεν έλειψαν οι παρομοιώσεις με Γιάννη Ζίγδη.

Πέρασε καιρός. Η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση Σαμαρά-Στουρνάρα και «στα δύσκολα» της διαχείρισης της οικονομίας (και της ακόμη πιο γονατισμένης κοινωνίας!) σε συνεχή τριβή με τους Ευρωπαίους «εταίρους» και την Τρόικα, πρώτα ως ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, ύστερα σαφέστερα ως ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αφενός ανέβασε το προφίλ του ως συντελεστή διακυβέρνησης (αναγκαστικού, σχεδόν αναπόδραστου, δεν παύει να θυμίζει ο ΒΒ), αφετέρου στοχοποίησε ακόμη περισσότερο το άλλοτε λαϊκό Κίνημα ως φορέα των πιο αγριωπών προσαρμογών. (Ως «χαράτσι Βενιζέλου» έχει χαραχτεί στην μνήμη του κόσμου η επιδρομή στα ακίνητα που τώρα – μαζί 2011, 2012, 2013! – επιπίπτει στα κεφάλια της αστικής τάξης).

Για τη διοργάνωση του Συνεδρίου επέλεξαν την αίθουσα «Ιφιγένεια» στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος». Ποιος, αλήθεια, ο συμβολισμός;

Παράλληλα, το ίδιο ΠΑΣΟΚ πάσχισε να συμμετάσχει (δηλαδή: να καθοδηγήσει, άλλο ρόλο δεν γνωρίζει!) την συζήτηση περί ΚεντροΑριστεράς, την οποία η ΔΗΜΑΡ δεν δέχθηκε να υποστεί ως κομπάρσος. Ενώ, αυτοαναγορευόμενος σε βασικό συντελεστή της «ευρωπαϊκής» λύσης, εγκαταστάθηκε σε θέση συμβόλου της αδυσώπητης πλευράς της Τροϊκανής πραγματικότητας. Αντιστάθμισμα (πολιτικό αντίβαρο κατά ΒΒ) σε όλα αυτά, η προσπάθεια οξύτητας έναντι/εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.

Σ’ αυτά/σε τέτοια δεδομένα (και σε δημοσκοπικά ευρήματα που το εγκαθιστούν πέμπτο κόμμα, μετά και το ΚΚΕ και κάτω από το μισό της Χρυσής Αυγής!) επιχείρησε να δώσει μιαν απάντηση η διοργάνωση Συνεδρίου από το ΠΑΣΟΚ μέσω του ΙΣΤΑΜΕ («Από την μεταπολίτευση στην κρίση: το ΠΑΣΟΚ και η ελληνική πραγματικότητα, 1974-2014») προκειμένου να γιορτάσει την 3η του Σεπτέμβρη. Επέλεξαν την αίθουσα «Ιφιγένεια» στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» (ποιος, αλήθεια, ο συμβολισμός;), με τους Τρεις Αρχηγούς (Κ. Σημίτη-ΓΑΠ-ΒΒ) επί σκηνής, και με κορύφωση στις 4 Σεπτεμβρίου (εδώ ο συμβολισμός είναι… η στροφή προς το μέλλον, λέει!). Πολλή, σχεδόν πληθωρική συζήτηση περί Κεντροαριστεράς. Όμως όταν στις συζητήσεις με την ΝΔ το συγκυβερνών ΠΑΣΟΚ ζητά (δια ΒΒ) τη μοιρασιά του πριμ των 50 εδρών «Παυλόπουλου», του πριμ που δημιουργεί Κυβέρνηση, μεταξύ των κομμάτων εκείνων που τυχόν πρωτεύσουν στις κάλπες, άπαξ και έχουν δηλώσει προεκλογικά ότι θα συνεργαστούν, δεν αντιλαμβάνονται οι άνθρωποί του ότι το ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου «κολλάει» πάνω στη Ν.Δ. Σαμαρά;

Η δε αγχώδης προσπάθεια ΒΒ να αποκλείσει κάθε «Σχέδιο Β» στις σχέσεις με Τρόικα και Ευρώπη (ίσον Γερμανία), μαζί με την ακόμη πιο αγχώδη απόπειρα να μονοπωλήσει το ΠΑΣΟΚ τα υποτιθέμενα οφέλη από την Ευρωπαϊκή Προεδρία, κάνει την αναζήτηση πολιτικής γραμμής για το επί το πάλαι ποτέ διαλάμψαν Κίνημα να θυμίζει τυφλόμυγα. Που όμως παίζεται πάνω στον γκρεμό.

 

Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης είναι δημοσιογράφος.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top