Πιερρακάκης – Μιχαηλίδου: δυο μοντέρνοι πολιτικοί με διακομματική αποδοχή

Κυριάκος Πιερρακάκης και Δόμνα Μιχαηλίδου Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να τους κάνει υπουργούς αποδείχθηκε σωστή (Φωτογραφίες: Taph Team για το Andro/Sooc).

Λίγο οι κομματικές διευθετήσεις, λίγο οι υποομάδες που ανθούν πάντα κάτω από το βλέμμα του αρχηγού, λίγο και η στελεχιακή επετηρίδα που φέρνει τους παλιούς μπροστά από τους νέους, δεν θέλει και πολύ να μετατραπεί μια κυβέρνηση (όχι μόνο η τωρινή, αλλά όλες) σε κουρασμένη και προβλέψιμη μπριγάδα. Έχουμε δει το έργο πολλές φορές στο παρελθόν.

Βεβαίως, σχεδόν κάθε κυβέρνηση έχει και τους εξωκοινοβουλευτικούς της, οι οποίοι όμως συχνά εισπράττουν και δυσανάλογο ποσοστό γκρίνιας και φθείρονται γρήγορα στα γρανάζια της αμείλικτης πολιτικής καθημερινότητας. Αντίθετα στην προκειμένη περίπτωση τα πρόσωπα που εξετάζουμε, χωρίς να πηγάζουν από τα ύδατα της δεξιάς παράταξης, έχουν γίνει δύο από τα πιο συμπαθητικά πρόσωπα του υπουργικού συμβουλίου.

Δεν είναι εύκολο να διευθύνεις ένα υπουργείο και να έρχεσαι από αλλότριο χώρο (εκτός πολιτικής). Η άλλη πλευρά του νομίσματος, όμως, είναι ότι αν ένας υπουργός τέτοιου προφίλ πετύχει, τότε το κέρδος μπορεί να είναι πολλαπλάσιο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πόνταρε στον Κυριάκο Πιερρακάκη και στην Δόμνα Μηχαηλίδου. Είναι φανερό πως μέχρι τώρα τουλάχιστον το στοίχημα του έχει βγει.

Τον Πιερρακάκη τον έχρισε υπουργό Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης, τη Μιχαηλίδου υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων αρμόδια για θέματα Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Μπορεί η βαρύτητα των δύο χαρτοφυλακίων να μην είναι η ίδια, όμως και τα δύο έχουν μεγάλες απαιτήσεις. Δεν τους έδωσε να ασχοληθούν με κάτι μη παραγωγικό. Δεν τους «διευθέτησε». Τους έριξε στα βαθιά και κολύμπησαν.

Εχουν αρκετά κοινά και οι δύο τους: Είναι κάτω από 40 ετών (μόλις 33 η Μιχαηλίδου και 38 ο Πιερρακάκης). Έχουν σπουδάσει στο εξωτερικό και μάλιστα σε κορυφαία πανεπιστήμια (Harvard και ΜΙΤ ο Πιερρακάκης, διδάκτωρ του Cambridge η Μιχαηλίδου). Δεν είναι κομματικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και δεν φαίνεται να διακατέχονται από το άγχος της επιβεβαίωσης εντός του κομματικού κύκλου. Ίσως γι αυτό απολαμβάνουν τόση υπερκομματική αποδοχή, σε σε συνδυασμό φυσικά με το έργο τους:

Ο Πιερρακάκης κατάφερε να μετατρέψει το ανύπαρκτο ψηφιακό στίγμα του σύγχρονου ελληνικού κράτους σε παράσημο του. Αυτό που ως πρόσφατα ήταν ανέκδοτο που προκαλούσε έντονο γέλωτα, τώρα είναι μια κοινή πραγματικότητα. Η διαφανής, φιλική, γρήγορη και αποτελεσματική λειτουργία του κράτους online, και η εξ αποστάσεως σχέση του με τους πολίτες συνθέτουν μια μικρή επανάσταση.

Τομές όπως η ψηφιοποίηση υπηρεσιών, η απλοποίηση διαδικασιών και η διαλειτουργικότητα, η κυβερνοασφάλεια, η ανάπτυξη τηλεπικοινωνιών υποδομών και η ανάπτυξη νέων δικτύων φέρουν την υπογραφή του. Εν μέσω πανδημίας το μέχρι πρότινος ράθυμο και δυσλειτουργικό κράτος αποδείχθηκε ψηφιακά ετοιμοπόλεμο. Το gov.gr έχει λύσει τα χέρια των πολιτών εξαφανίζοντας εκατομμύρια εργατοώρες που σπαταλιόνταν στη γραφειοκρατία. Η οργάνωση των εμβολιασμών είναι ένα ακόμα παράδειγμα.

Από την άλλη, η Δόμνα Μιχαηλίδου μπορεί να ξεκίνησε την υπουργική πορεία της με κάποιες μικρές στραβοτιμονιές επικοινωνιακού κυρίως χαρακτήρα (δείγμα απειρίας), γρήγορα όμως καθιερώθηκε. Η στρατηγική της στο πρόσφατο νομοσχέδιο για την αναδοχή θα πρέπει να χειροκροτηθεί. Ένα ζήτημα που έχει ταλανίσει την ελληνική κοινωνία, αυτό του μαραζώματος εκατοντάδων παιδιών σε ιδρύματα, τώρα μπαίνει επιτέλους σε έναν αισιόδοξο δρόμο με το νέο πλαίσιο που καθιερώνεται για την αναδοχή.

Ήδη σε 8 μήνες, 700 παιδιά έχουν βγει από ιδρύματα και έχουν αποκτήσει ένα σπίτι. Το νομοσχέδιο σπάει πολλά ταμπού. Θα μπορούν να γίνουν ανάδοχοι γονείς άνθρωποι έως και 75 ετών, ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων, γαμήλιας κατάστασης ή σεξουαλικών επιλογών (άρα και ομοφυλόφιλοι συμπολίτες μας).

Επίσης, κατόπιν πρωτοβουλιών της, η Ελλάδα επιλέχθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την πιλοτική εφαρμογή δράσεων της πρωτοβουλίας «Child Guarantee» για την αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Το αμέσως επόμενο διάστημα οι δράσεις της θα επεκταθούν στα ιδρύματα για ανθρώπους με αναπηρία και στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Θα θεσπιστούν ποιοτικές προδιαγραφές διαπαιδαγώγησης, απασχόλησης και φροντίδας των παιδιών, ανεξαρτήτως περιοχής και κοινωνικοοικονομικού υποβάθρου. Έτσι ώστε οι σταθμοί να συνεισφέρουν δημιουργικά στην ανάπτυξη των παιδιών και να μην είναι απλώς «χώροι στάθμευσης» για τα μικρά, όσο οι γονείς τους εργάζονται.

Τι μας δηλώνουν όλα αυτά; Πως ένας υπουργός δεν χρειάζεται να γεννηθεί από τον κομματικό σωλήνα για να είναι καλός και παραγωγικός. Επίσης, οι νέοι σε ηλικία υπουργοί μπορεί να μην έχουν πείρα στην πολιτική αλλά έχουν την ενέργεια, στην ιλιγγιώδη εποχή μας, να ανταποκρίνονται σε προκλήσεις τεχνολογικές και κοινωνικές που αλλάζουν διαρκώς. Τρίτον, ότι το εξωκοινοβουλευτικός δεν σημαίνει «κηπουρός». Τέταρτον: εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι με ικανότητες που μπορούν και πρέπει να αξιοποιούνται σε κυβερνητικά πόστα.

Υπάρχει και ένα πέμπτο στοιχείο, για όσους έχουν γνωρίσει από κοντά τα δύο αυτά μέλη του υπουργικού συμβουλίου: Είναι ακομπλεξάριστοι και φιλικοί, με ανοιχτά μυαλά, με χιούμορ και χωρίς σοβαροφάνεια. Με δυό λόγια, μοιάζουν «κανονικοί» άνθρωποι.

Διαβάστε ακόμα: Η μοίρα του επαγγελματία λαϊκιστή.

TAGS :
δομνα μιχαηλίδου Πιερρακάκης υιοθεσία ψηφιακό

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook