Πικρή η photo opportunity, τελικά

Προτού δεχθεί τον παραδοσιακό φίλο και σύμμαχο από την Ανατολική Μεσόγειο, ο Μπάρακ Ομπάμα είχε μακρά τηλεφωνική συνομιλία με τον μείζονα περιφερειακό παίκτη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Πιθανόν η επίσκεψη (και) Σαμαρά στην Ουάσιγκτον/Νέα Υόρκη – μετά τον δρόμο που άνοιξε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και πριν την εκεί παρουσία Βαγγέλη Βενιζέλου σ’ ένα μήνα από τώρα – να επικαθορίστηκε από την προσβολή του γενέθλιου Ποσειδώνα του από τον διελεύνοντα Άρη. Πάντως, το ύφος του την ώρα που μιλούσε ο Πλανητάρχης δεν ήταν ακριβώς ενθουσιασμένο. Μπορεί βέβαια να έπαιξε ρόλο το γεγονός/η επίγνωση Σαμαρά ότι, προτού δεχθεί τον παραδοσιακό φίλο και σύμμαχο από την Ανατολική Μεσόγειο, ο Μπάρακ Ομπάμα είχε μακρά τηλεφωνική συνομιλία με τον μείζονα περιφερειακό παίκτη (που εμείς τον θεωρούμε «στριμωγμένο στην γωνία», κάτι με την Αίγυπτο, κάτι με την Συρία, κάτι με τις ταραχές της Πλατείας Ταξίμ) Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. (Χώρια που οι ΗΠΑ δεν αντέδρασαν ιδιαίτερα βίαια όταν ο Μεχμετ Αλή Ταλάτ, χθεσινός ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, δεν απέκλειε στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο…).

Ούτως ή άλλως, το περιεχόμενο –και οι συμπαραδηλώσεις– των κατά καιρούς συναντήσεων Ελλήνων ηγετών με Αμερικανούς προέδρους, γίνεται ουσιαστικά γνωστά και αληθινά αποτιμάται πολύ καιρό αργότερα, ΟΤΑΝ έχει αληθινό περιεχόμενο (Ποιος θυμάται την συνάντηση Σημίτη-Μπους, τότε που δόθηκε το κέρμα ευρώ στον εμβρόντητο Αμερικάνο; Αντίθετα, ποιος δεν θυμάται την συνάντηση Γεωργίου Παπανδρέου-Τζόνσον, τότε που ειπώθηκε το «No, Mr. Johnson!»;). Και από την πλευρά των ενεργειακών, που υποτίθεται ότι συζητήθηκαν στην γεωπολιτική τους διάσταση, θα λέγαμε ότι αυτές τις ημέρες πολύ πιο ουσιαστικό περιεχόμενο είχε η συνάντηση Μανιάτη-Λακκοτρύπη-Σαλομ για το τεχνικό στήσιμο της συνεργασίας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ…

Ας είναι. Στην πέρα της photo-opportunity συνάντηση Ομπάμα-Σαμαρά, μας εξηγήθηκε επισήμως ότι η έμφαση δόθηκε στο οικονομικό πεδίο. Εκεί, η σαφήνεια της δήλωσης Ομπάμα ότι «δεν μπορούμε να βλέπουμε την λιτότητα σαν λύση για την Ελλάδα», ασφαλώς και ικανοποίησε την Ελληνική πλευρά – από Σαμαρά και Στουρνάρα και Βενιζέλο μέχρι Δραγασάκη και Μηλιό, δε. Η εξειδίκευση της συλλογιστικής του, ότι «εκτός από την δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων εργασίας, γιατί όπου υπάρχει εργασία εκεί υπάρχει και παραγωγικότητα» (και συνεπώς ενδεχόμενη διέξοδος από το χρέος…), θ’άξιζε να έχει προσεχθεί ακόμη περισσότερο. Όμως η «παραλαβή» των δηλώσεων αυτών από πλευράς Σαμαρά, για χρήση στην Ευρώπη (ιδίως στο Βερολίνο καθώς στις Βρυξέλλες τα περιθώρια κατανόησης είναι απελπιστικά στενά), υπήρξε αρκετά χλωμή: το «Η επιτυχία της Ελλάδας θα είναι και Ευρωπαϊκή» περισσότερο κάτι από ικεσία φέρνει… Ιδίως όταν μόλις δημοσιοποιήθηκε το κυριολεκτικά ασύλληπτο στοιχείο με την ανεργία των νέων να αγγίζει το 65%…

Καλή η photo opportunity στον Λευκό Οίκο, λοιπόν. Αλλά και πικρή συνάμα.

O Αντώνης Παπαγιαννίδης είναι δημοσιογράφος.

TAGS :
ομπάμα σαμαράς

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook