ν/σ Μενδώνη για την ελληνική μουσική: Αστεία η επιβολή αλλά θα μπορούσε να εφαρμοστεί οικειοθελώς 
O Κώστας Μπακογιάννης στο Andro: μια μαραθώνια συνέντευξη για όλα 
Αλήθεια τώρα, κουράζονται οι πολιτικοί; 
Εκλογές, πυρκαγιές, ακρίβεια: Ο Καζαμίας του καλοκαιριού 
Κριστιάν Τομπιρά: η αριστερή, μαύρη κυρία που μπορεί να κάνει τη διαφορά στις γαλλικές εκλογές 
Οι παλαιότεροι θυμόμαστε τι συνέβη με τα χρήματα των πακέτων Ντελόρ, τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα και τα ΕΣΠΑ. (Φωτό: SOOC).
Δεν υπάρχει κανείς, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, που να μην παραδέχεται το αυτονόητο: η Ελλάδα βρίσκεται στο κρίσιμο εκείνο σταυροδρόμι που είτε θα επιλέξει το νέο αφήγημα για να πορευτεί στο μέλλον ή θα καταλήξει αναμνηστική καρτ ποστάλ.
Χθες, η περίφημη «επιτροπή Πισσαρίδη» παρουσίασε τις προτάσεις της για το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της ελληνικής οικονομίας, το οποίο θα βασιστεί στα περίπου 70 δισεκατομμύρια ευρώ που θα λάβει η χώρα μας από την ΕΕ, μέσα στην επόμενη δεκαετία. Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του ποσού, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ξεπερνά το ένα τρίτο το ΑΕΠ. Ενώ, λοιπόν, σπάμε το κεφάλι μας πως θα κόψουμε 100 εκατομμύρια από ‘δω, 200 από ‘κει και ούτω καθεξής, έχουμε την τύχη να «βρέχει» δεκάδες δισεκατομμύρια.
Η στήλη δεν θα αξιολογήσει της προτάσεις της Επιτροπής. Αφενός επειδή δεν διαθέτει την απαιτούμενη επάρκεια οικονομικών γνώσεων, αφετέρου γιατί αυτές θα εξειδικευτούν σε δεύτερο χρόνο, τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Επιγραμματικά και μόνο, μεταξύ των προτάσεων μπορεί κανείς να ξεχωρίσει την αύξηση της παραγωγικότητας και της εξωστρέφειας, δηλαδή της συμμετοχής των διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών στο εθνικό προϊόν, τη στενότερη διασύνδεση της παραγωγής με την τεχνολογία και την καινοτομία καθώς και τη μείωση των φορολογικών βαρών για τα γνωστά υποζύγια, τους μισθωτούς. Σε πρώτη ανάγνωση δεν φαίνονται και άσχημες.
Ωστόσο το ζητούμενο είναι να εφαρμοστούν και να μην καταλήξουν στις ελληνικές καλένδες, όπως αντίστοιχες προτάσεις του παρελθόντος. Οι παλαιότεροι θυμόμαστε τι συνέβη με τα χρήματα των πακέτων Ντελόρ, τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα και τα ΕΣΠΑ. Πόροι που έκρυβαν τη δυναμική να μεταμορφώσουν την Ελλάδα, εν πολλοίς κατασπαταλήθηκαν σε ένα ρωμαϊκό όργιο κατανάλωσης εισαγόμενων προϊόντων και καλοπέρασης στα μπουζούκια και στις πιατέλες με τις αστακομακαρονάδες. Την ίδια στιγμή, συντεχνίες και κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες είχαν μπήξει τα δόντια τους στο δημόσιο κορβανά, όπως οι λευκοί καρχαρίες ξεσκίζουν τις σάρκες από τα κουφάρια φαλαινών.
Το πρόβλημα δεν ήταν οικονομικό, ήταν βαθιά πολιτικό. Και αυτό γιατί οι πολιτικές ηγεσίες του παρελθόντος μοίραζαν ξένα λεφτά, προκειμένου να τα έχουν καλά με όλους: και με τις ελίτ και με το πόπολο. Απέφευγαν το προσωπικό πολιτικό ρίσκο, προτιμώντας να ρισκάρουν την ίδια τη χώρα. Το μόνο ευκταίο είναι ότι οι προτάσεις της «επιτροπής Πισσαρίδη» θα σαρώσουν μουχλιασμένες νοοτροπίες δεκαετιών και θα φέρουν πλήγμα στο οικονομικό μοντέλο του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού. Γι’ αυτό άλλωστε και τις τελευταίες ημέρες ο ίδιος ο Χριστόφορος Πισσαρίδης έχει μπει στο στόχαστρο πολλών ως ο «νεοφιλελεύθερος» εχθρός του… υπαρκτού ελληνισμού.
Αυτή είναι η πολλοστή φορά που λεφτά πραγματικά υπάρχουν. Πιθανότατα, όμως, θα είναι και η τελευταία. Τα πολλά δισεκατομμύρια ευρώ των κοινοτικών ενισχύσεων είναι η αναγκαία συνθήκη για την επανίδρυση της χώρας. Η ικανή, όμως, θα έρθει με μια σειρά μεταρρυθμίσεων που έχουν μπει στον πάγο για πολλές δεκαετίες. Επειδή ο κόσμος αλλάζει με αστραπιαία ταχύτητα, η Ελλάδα δεν θα είναι για πάντα ο ομφαλός του κόσμου. Μπορούμε και κυρίως πρέπει να σπάσουμε όλα τα αποστήματα που μας δηλητηριάζουν. Γιατί αν δεν το κάνουμε τώρα δεν θα έχουμε άλλη παρόμοια ευκαιρία τις επόμενες δεκαετίες.
Διαβάστε ακόμα: 5 χρόνια από το Δημοψήφισμα, τότε που η Ελλάδα αναστέναξε…
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
