Η πολιτική φιλοσοφία ψάχνει πώς η ηγετική γητειά, επινοώντας μόδες, ασκεί επιρροή στο πλήθος και το σέρνει πίσω τους. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Joanna)

Ραμφισμοί κατά Ανορθολογισμού

Σήμερα ολοκληρώνουμε την τετραλογία περί στυλ και μόδας*. Φίλος αγαπητός διέδρασε στο προηγούμενο άρθρο «Μόδα (φονέας του στυλ), αυτή η μάστιγα»* και οδήγησε στον προσφυή όρο «irrational ομαδο-οπαδο-ποίηση», για καλύτερη κατανόηση του μηχανισμού που γεννάει Μόδες.

Σκεφτείτε, λοιπόν, εάν η ενδυματολογική μόδα των φάσιον-βίκτιμς γέμει ανορθολογισμού, τότε τι να πεις για την irrational πολιτική-ως-μόδα, όταν η πολιτική κατ’ εξοχήν οφείλει να είναι ορθολογική; Επί πλέον, η απλή μόδα είναι ανεκτική. Πώς τα βγάζεις πέρα, όμως, με την δυσανεξία (ου μην και επιθετικότητα) που συχνά εκδηλώνει η πολιτική-ως-μόδα;

Αδύνατον να αγνοηθεί (και) ως πολιτικό γεγονός η προχτεσινή συζήτηση μεταξύ δύο θηρίων. Ράμφος-Βενιζέλος έπαιξαν σκουώς ενώπιον τυχερού ακροατηρίου και του ομόρφυναν την ζωή. Σύντομα θα επανέλθουμε, αλλά προσώρας κρατούμε μια ραμφίζουσα ατάκα, ανατροφοδοτική της ανάλυσής μας: «το απωθημένο του Έλληνα για έλλογη ατομικότητα».

Η Φιλοσοφία της Πολιτικής-ως-Μόδας

Πολύτιμη για την σημερινή ανάλυση θα είναι η σύνδεση με το προηγούμενο*: Φιλοσοφία της Μόδας, Μόδες που μας σέρνουν, λύκος/στυλ/ελευθερία-πρόβατο/μόδα/δουλικότητα, Μοδάτες κορρεκτίλες «Ιν-και-Άουτ», «ημιτελής επανάσταση του Yan Anton». Ίσως έτσι επινοήσουμε και στην Πολιτική ένα «customized pret-a-porter», ο καθένας να φτιάχνει την προσωπική του μόδα δηλαδή.

Η πολιτική φιλοσοφία ψάχνει πώς η ηγετική γητειά, επινοώντας μόδες, ασκεί επιρροή στο πλήθος και το σέρνει πίσω τους. Καπάκι έρχεται η πολιτική επιστήμη να αναλύσει τη γένεση και λειτουργία τέτοιων λαϊκιστικών μηχανισμών. Ας προχωρήσουμε λίγο πιο μέσα στο θέμα. Τι χρειάζεται για να δράσει η ηγετική γητειά, ας πούμε στο-καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ;

Ένα ισχυρό μοδάτο επικοινωνιακό μήνυμα, με εχθρούς/δράκους και σωτήρες/Αη-Γιώργηδες, ανταποκρινόμενο μάλιστα στους εθνικούς μύθους περί πικραμένου/αδικημένου Ελληνισμού, που ζυγόν δεν υπομένει. Εμπέδωση της μόδας με περιφερειακές συνοδές/συσφικτικές νοστιμιές πελατειακού τύπου (τερπνόν μετά ωφελίμου). Διαμόρφωση Καθεστώτος που τείνει να αναπαράγει την επιτυχή Μόδα. Ορισμός σχετικού κανονιστικού πλαισίου ορθοπρέπειας/κορρεκτίλας (άμυνα ΤΟΥ Συστήματος απέναντι σε φθοροποιές αντιστάσεις/κριτικές) και σχετική αστυνόμευση των «κακών».

Μόνο λαμπερά/στυλάτα άτομα υψηλής ηθικής/αισθητικής συγκρότησης «γκομένιζαν» απρόσκοπτα στο ξεδίπλωμα της Μεταπολιτευτικής πραγματικότητας.

Η («Αριστερή») Μόδα της Μεταπολίτευσης

Οι γενικευμένοι σκοταδισμοί (Αντιδυτικισμός/Κολλεκτιβισμός), όπου συχνά αναφερόμαστε, εκδηλώνονται πάγια ως ελληνορθόδοξη και κομμουνιστική ίωση, υπό παραλλάσσουσες εκδοχές. Αυτές είναι το οριστικό πλαίσιο κάθε μόδας. Αυτές νοηματοδοτούν έκτοτε δημόσιες/ιδιωτικές συμπεριφορές.

Μόνο λαμπερά/στυλάτα άτομα υψηλής ηθικής/αισθητικής συγκρότησης «γκομένιζαν» απρόσκοπτα στο ξεδίπλωμα της Μεταπολιτευτικής πραγματικότητας. Όσοι «δεν-το-‘χαν», έπρεπε να υποκύψουν στη δουλεία της Μόδας που τους άνοιγε τη Λεωφόρο της Αποκατάστασης. Δήλωνες «Αριστερός» κάθε εκδοχής -αναθεωρητικής/ορθόδοξης/κινέζικης, σταδιακά και πασοκτζήδικης- ανάλογα με καταγωγές/ιδιοσυστασίες και προσέγγιζες αποτελεσματικότατα το άλλο φύλο.

Καθείς και η Εκκλησία του, λίγοι πήγαιναν «Κύριε-των-Δυνάμεων», περισσότεροι έτρεχαν Τζαβέλα για αντάρτικες μυσταγωγίες «Βροντάει-ο-Όλυμπος, …Ο-Άρης-κάνει-πόλεμο». Ορδές εκατομμύριων αντιστασιακών, «Εγώ-Πολυτεχνείο,-Εγώ-Πολυτεχνείο!», «Άλα, Πολιτευτάκια!». Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση και γουστάρω δημοκρατικές διαδικασίες, λέμε. «Εμένα ο πατέρας-(ή-παππούς) μου είχε ανέβει στο βουνό, πώς, λοιπόν, θα μπορούσα να ψηφίσω δεξιά;», «Στου-λαού-την-καρδιά, δεν-χωρά’-η-Δεξιά!», έτσι ανδρώθηκε το ανορθολογικό καθεστώς της τίμιας/ηθικής μοδάτης αριστεροσύνης, που καταστρέφει μεν, αντέχει δε.

Ιδανικά περιβάλλοντα για ματιές, αγκαλιές, έρωτες και μετά γκαστρώματα, παιδάκια, οικογένειες, μια τρύπα στο δημόσιο να χωθούμε κι εμείς. Ιδού το κοινωνικό μοντέλο μιας εποχής που κρατάει δεκαετίες και πλέον εκπνέει χρεωκοπημένο υπό το κράτος των αντινομιών του, που ακόμα δεν χαμπαριάσαμε. Απέσβετο και λάλον ύδωρ, αλλά η Μεταπολιτευτική Μόδα αντέχει. Γιατί η μήτρα ελληνορθόδοξη/κομμουνιστική ίωση αντιστέκεται στην μνημονιακή αντιβίωση, υποβαστάζοντας ΤΟ Σύστημα, ΤΟ Καθεστώς-Ζόμπι.

Μάλιστα, μόλις μας ειδοποίησαν οι Κουτόφραγκοι πως ξεράθηκαν τα χορηγά λεφτόδεντρα, από τσαντίλα επιτρέψαμε στην ηγετική γητειά να νομιμοποιήσει τη Γυφτιά του Αποενοχοποιημένου Τρελοκομείου της Αυτοδικίας. Η πολιτική βία εντάθηκε στην Ξενοφοβική Πλατεία του Ακροδεξιού Αντιμνημονιακού Ανεξυριζαυγιτισμού και ολοκληρώνεται σταδιακά σε Εξάρχεια/Κερατέες/Σκουριές/Μενίδια και λοιπές δημοκρατικές διαδικασίες στο-καθ’-ημάς-ανομικό-εθνικό-ισλάμ.

Η στρατηγική της κορρεκτίλας γενικώς είναι διττή. Και εξουδετερώνει τις έξωθεν απειλές και επιβλέπει την ένταση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου της. Έτσι διασφαλίζεται η συνοχή στην επικράτειά της και αστυνομεύονται όποιες συνειδήσεις τείνουν να ξεφύγουν. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Fraktion DIE LINKE)

Κορρεκτίλα: η Αστυνομία της Μόδας

Κάθε μόδα για να αντεπεξέλθει στις δυσχέρειες και επιθέσεις που δέχεται από αντίπαλες μόδες, στήνει αμυντική βεντάλια, δίνοντας κυρίαρχο θεσμικό ρόλο στην Αστυνομία/Κορρεκτίλα της. Όποιος της πολυκολλάει, τις τρώει.

Η στρατηγική της κορρεκτίλας γενικώς είναι διττή. Και εξουδετερώνει τις έξωθεν απειλές και επιβλέπει την ένταση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου της. Έτσι διασφαλίζεται η συνοχή στην επικράτειά της και αστυνομεύονται όποιες συνειδήσεις τείνουν να ξεφύγουν.

Είναι ένα κουτί η κορρεκτίλα, από όπου διασφαλίζεται ότι δεν θα διαφύγουν οι οπαδοί της μόδας. Ένα μαντρί, όπου μπαινοβγαίνουν τα πρόβατα μόνο κατά τις εντολές του τσομπάνη και τις υλακές των τσομπανόσκυλων της κορρεκτίλας.

Είσαι στυλάτος-ελεύθερος-μοναχικός-λύκος επιλέγων α-λα-καρτ (υλικο-πνευματικο-ψυχική)-διατροφή, σύμφωνα με τις ίδιες ανάγκες σου; Θα υπάρξουν συνέπειες. Πώς τολμάς να περιφρονείς την άνωθεν επιβεβλημένη κορρεκτίλα της κυρίαρχης μόδας, που πασσάρει ένα πακέτο-(take-it-or-leave-it) μενού για να το φάνε αγόγγυστα όλα τα μοδάτα-δουλικά-κοπαδίσια-πρόβατα;

Ιδιαίτερα στο-καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Αδιακρίτως του τι υποστηρίζουν οι συγκεκριμένοι λύκοι, μόνο που βγαίνουν στη δημοσιά και εκφέρουν αιρετική γνώμη, έρχονται οι αρμόδιοι κορρεκτόμπατσοι και την καταδιώκουν, για προσβολή δημοσίας αιδούς. Κάθε κορρεκτίλα αστυνομεύει χωριστά διασφαλίζοντας τα σύνορά της από τους κατάπτυστους/ινκορρέκτ λύκους, οι οποίοι όσο πιο ευρύχωρα στυλάτοι είναι, τόσο πιο πολύ ξύλο τρώνε (από πιο πολλούς κορρεκτόμπατσους).

Κάθε μόδα για να αντεπεξέλθει στις επιθέσεις από αντίπαλες μόδες, στήνει αμυντική βεντάλια, δίνοντας κυρίαρχο θεσμικό ρόλο στην Αστυνομία/Κορρεκτίλα της. Όποιος της πολυκολλάει, τις τρώει.

Αποκλεισμοί από την αστυνομεύουσα κορρεκτίλα

Ας δούμε ένα παράδειγμα. Ουδόλως «μου χαλάνε την αισθητική» οι γκαίυ, μπορώ να απέχω από όσα με ξενερώνουν. Απλώς με ενοχλούν (ουδέποτε συμμετείχα/παρακολούθησα) όλες ανεξαιρέτως οι παρελάσεις, μαθητικές/στρατιωτικές, αλλά και καρναβαλικές (Απόκρεω και Γκαίυ-Πράιντ**). Εμένα ενοχλούν και δεν πάω, χαίρομαι που άλλοι γουστάρουν και πάνε, όμως, ιδίως αφού θεωρούν ότι έτσι ανακτούν την (καταπιεσμένη/ρημαγμένη από την κοινωνική δυσανεξία) υπερηφάνειά τους.

«Ως λάτρης της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας ώφειλες να πας στο Γκαίυ-Πράιντ», με κατατρόπωσε υποτιμητικά κάποιος «φιλελεύθερος». Περιττόν να αναλυθεί το βλακωδώς αντιφιλελεύθερο αυτής της κουβέντας. Κάποιοι μοδάτοι (κ)οπαδοί πιστεύουν ότι στο όνομα της ελευθερίας μπορούν να επιβάλουν μουτζαχεντινηδόν στον Άλλον κάτι που δεν γουστάρει. Αμαρτία.

Μείζων αμαρτία, όμως, υπήρξε ο καταδιωγμός γνωστού φιλελεύθερου αρθρογράφου/ακτιβιστή στα σόσιαλ-μήντια. Αιτία; Ανάρτησε τολμηρό σχόλιο (που του «κατέβασαν» άλλοι «φιλελεύθεροι») επιχειρηματολογώντας για αποχή από «Πράιντ» και άρνηση γκαίυ-τεκνοθεσίας. Κλασική απρέπεια σε όποιον παραβαίνει την ορθοπρέπεια. Είπαμε: είσαι φιλελές; Αυτά που λέμε θα λες!…

Ένα-ειν’-το-ΚΚΕ,-μία-είναι-η-γραμμή, μην μας σκοτίζεις τον Κώζμο, άρπα τώρα ένα αποκλειζμό που θα είναι όλος δικός σου, για να μάθεις. Εφεξής θα ρουφάς όλη τη γραμμή αγόγγυστα/απαρέκκλιτα! Όποιος αυτολογίζεται (φιλ)ελεύθερος, οφείλει να τρώει όλο το μενού που του προσφέρουμε, δεν θα μας στηρίζει α-λα-καρτ…


Διαβάστε ακόμα: Τι είναι ο Ισότιμος Φιλελευθερισμός; Ας κατανοήσουμε την φιλοσοφία του Μακρόν


Δημοσιογραφική μόδα, επικοινωνιακά τιπς

Μόδα της δημοσιογραφικής συντεχνίας ήταν να καταγγέλλουμε τους πάντες, πλην του προνομιακού πλαισίου λειτουργίας μας. Όποιος έσπαγε αυτή τη μόδα έτρωγε πολύ τσουχτερό ξύλο από την αρμόδια αστυνομευτική κορρεκτίλα. Αρχικά ολίγο μπούλλυϊνγκ, κατόπιν συνωμοσία της σιωπής (μας ενοχλείς, αλλά δεν αναφέρουμε ποτέ το όνομά σου, ώσπου να μην «υπάρχεις»). Και εφόσον επιμένεις ανυπότακτα, οριστικός αποκλεισμός.

Εγώ προσωπικά, πάντως, πέρασα απέναντι και έφαγα ποινή ισόβιου αποκλεισμού. Αναρωτιέστε πώς τώρα ξαναγράφω; Απλώς, δεκαπέντε χρόνια μετά, κατέρρευσε/ψιλοαυτοδιαλύθηκε η ΕΣΗΕΑ και έτσι ξαναβγήκα δημοσιολογών από το παράθυρο (2012), διεγείροντας κακόβολες μνήμες σε αρκετούς εξ όσων επέβαλαν/ώθησαν κυνικά τον αποκλεισμό μου. Αυτός και με ανάγκασε να βιοπορίζομαι στην πολιτική επικοινωνία.

Όθεν και εξ εικοσαετούς πείρας αντλώ ολίγα τιπς προς γκαίυς, που θεωρούν πως με το καρναβαλικό αγκρεσσάρισμα των πράιντς, η υπανάπτυκτη/δυσανεκτική κοινωνία μας θα τους αποδεχθεί καλύτερα. Λάθος. Μόνο «ξέδωμα» τους διασφαλίζει τέτοιο καρναβαλικό ξεσάλωμα. Δικαίωμά τους να συνεχίσουν έτσι, αλλά ίσως στραβά αρμενίζουν.

Μοδάτο/δουλικό/Μενού ή Στυλάτο/ελεύθερο/Α-λα-καρτ;

Τελικά, οι δύο αντίθετες κουλτούρες, Μοδάτη/Εικονολατρία- Στυλάτη/Εικονοκλασία, θα έπρεπε να διαγκωνίζονται για την κυριαρχία της Αγοράς Ιδεών και Λειτουργιών στην Κοινωνία. Όμως, η δεύτερη είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Ελάχιστοι βάζουν τον εαυτό τους στη βάσανο ερευνώ/επιλέγω/βελτιστοποιώ την (υλική/ψυχική/πνευματική) διατροφή μου, φτιάχνοντας μόνος μου το-δικό-μου-το-μενού, μην τρώγοντας όσα μου σερβίρουν άσχετοι με τα γούστα/ανάγκες μου.

Μήπως εδώ είναι κρυμμένη η παρατήρηση Ράμφου περί ανύπαρκτης έλλογης ατομικότητας; Εδώ και η ασέβεια στην ελευθερία, όπως προτάσσει η Μεταπολιτευτική Μόδα της Αγίας Κολλεκτιβιστικής Αριστεροσύνης; Μήπως έτσι κυριαρχεί η λογική ό, τι αποφασίσουν για μένα οι άλλοι, ό, τι λέει ο Ηγέτης και η Παράταξη-Μαντρί; Μήπως έτσι αποκλείεται να διευρυνθεί κάποτε η κοινωνία Πολιτών που απαιτεί ελεύθερους αυτάρκεις/αυθυπόστατους Πολίτες και όχι δουλικά πρόβατα, τρεφόμενα με την φαντασίωση πως είναι ανυπότακτα σαν του Έλληνος τον τράχηλον; Να-τα-λέμε-κι-αυτά.

***

Μεγάλη συγκίνηση προκάλεσε η είδηση για την ασθένεια του Σταύρου, ακόμα και στις τάξεις των ψεκαζμένων. Περαστικά του με πολλή αγάπη.

* Περί Στυλ, Πολιτικού Στυλ, Μόδας, Πολιτικής Μόδας, αφού προηγήθηκαν:
Στυλ, ή γοητευτική διακριτότητα»
Πολιτικό στυλ, κίνητρο, όραμα, ηγετικότητα»
Μόδα (φονέας του στυλ), αυτή η μάστιγα»

** «Pride Κρήτης: Μια Μεγάλη Ευκαιρία» (Ανάλυση Φώτη Κοκοτού: εδώ συμφωνούμε και υπερθεματίζουμε)

 

Διαβάστε ακόμα: Ο Donald Trump και η πραγματική σημασία της λέξης «idiot»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top