Επαγγελματίες Vs ερασιτέχνες στην πολιτική: Ποιους θέλουμε τελικά;

Tη στιγμή που ο πλανήτης αναρωτιέται τι ακριβώς συμβαίνει εκεί, οι Βραζιλιάνοι, με την εκλογή του ακροδεξιού Μπολσονάρο, ανέλπιστα αποφασίζουν τι είδους πολιτικών, επιθυμούν. (photo: Buda Mendes/Getty Images/Ideal Image).

Παρακολουθώντας τα ειδικά δημογραφικά από τις τοπικές εκλογές στην Έσση, στη Γερμανία, διαπίστωσα ότι τουλάχιστον οι μισοί ψηφοφόροι ψήφισαν στέλνοντας μήνυμα στα «κεντρικά», στο Βερολίνο. Επίσης, ότι ένα περίπου 80% πιστεύει πως οι πολιτικοί στο Βερολίνο «κοιτάζουν τον εαυτό τους και όχι τον απλό λαό».

Προφανώς σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά – είναι τα κατεξοχήν επιχειρήματα του λαϊκισμού που οδηγούν σε αυτοκτονικά εκλογικά αποτελέσματα. Ασταθείς κυβερνήσεις, εξαρτημένες από δυο τρεις εξόφθαλμες περιπτώσεις πολιτικών (άλλοτε γραφικών, άλλοτε διεφθαρμένων, άλλοτε απλώς ολιγόμυαλων).

Τα νούμερα γίνονται εύκολοι στόχοι, το σύστημα εξαρθρώνεται ακόμη περισσότερο, δημιουργούνται νέες κοινωνικές αντιλήψεις και αποτυπώνονται στις κάλπες, καμιά φορά με αποτελέσματα που μοιάζουν παράλογα και αδιανόητα (όπως π.χ. στη Βραζιλία).

Δεν θέλω να κάνω παραπομπή σε βαϊμαρικές καταστάσεις κ.λπ., αλλά θέλω να σταθώ σε αυτό το 80% που πιστεύει ότι οι πολιτικοί κοιτάζουν «πρώτα τον εαυτό τους». Όμως ας σκεφτούμε τι σημαίνει ότι θα κάνει ένας πολιτικός που κοιτάζει «πρώτα τον εαυτό του»; Φροντίζει να επανεκλεγεί, άρα να συγκεντρώσει ψήφους. Ποιοι έχουν όμως τις ψήφους;

Φεύγοντας από αυτό, θέλω να σταθώ στην ουσία αυτής της φράσης, που κυκλοφορεί με παρόμοιες διατυπώσεις παντού. Τι ακριβώς ζητάμε από τους πολιτικούς; «Να μην είναι επαγγελματίες», μου είπε χτες ένας φίλος. «Μα ζούμε τώρα τους ερασιτέχνες, περνάμε καλά;» του απάντησα. «Θα ζήταγες από τον γιατρό ή τον δικηγόρο σου – ή τον υδραυλικό και τον μπουφετζή σου να μην είναι επαγγελματίες;»

– Όμως ο νεποτισμός…

– Που δεν μας ενοχλεί όμως σε καμία άλλη έκφανση της κοινωνικής ζωής. «Το μαγαζί ιδρύθηκε το 1958», βλέπουμε σε περήφανες επιγραφές. «Χρήστος Μπακαλόπουλος και Υιοί», βλέπαμε παλαιότερα. Είναι δυνατόν να μην έχει γονείς ένας πολιτικός; Και είναι αρνητικό αν οι γονείς του ήταν και οι ίδιοι πολιτικοί, ώστε να έχει μάθει τις τεχνικές της δουλειάς από μικρός;

– Μα έτσι μένουν έξω από την πολιτική όσοι δεν είναι από τζάκια.

– Όχι. Όπως δεν μένει έξω από κανένα επάγγελμα όποιος θέλει να το ασκήσει. Άλλωστε είδαμε κι αυτό πώς γίνεται.

– Οπότε η ουσία είναι…

– Η ουσία είναι καλοί και καταρτισμένοι και τίμιοι πολιτικοί, με διαφανείς αρχές και λογικό πρόγραμμα. Φυσικά και θα κοιτάνε και τον εαυτό τους, δεν χρειαζόμαστε καμικάζι. Αλλά να κάνουν σωστά τη δουλειά τους υπέρ του συνόλου. Αυτό και μόνο.

Διαβάστε ακόμα: Όταν το προνεωτερικό τυραννεί το θεσμικό.

TAGS :
Πολιτική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook