Ψωμί, Παιδεία, Φιλελεύθερη Δημοκρατία

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου απετέλεσε τον ιδρυτικό μύθο ΤΟΥ Συστήματος. (Η φωτογραφία είναι από τον χρήστη του Flickr Joanna).

Ήμασταν ανάμεσα στους ελάχιστους μαθητές που είχαν την τύχη να ζήσουν την εξεγερσιακή γιορτή (έκτοτε γνωστή ως «Πολυτεχνείο»), οπότε και έχουμε επίγνωση/αντίληψη των γεγονότων. Ήταν μεν μια απόλυτα ακομμάτιστη/ακαθοδήγητη δημοκρατικά νομιμοποιημένη εξέγερση κατά της Δικτατορίας. Ήταν δε και ενέργεια ολίγων νεαρών υποκειμένων, που αυθάδικα/αυταπαρνητικά αψήφησαν την φαιδρή/βάρβαρη χουντική καταστολή, με κεντρικό σύνθημα: «Ψωμί, Παιδεία, ελευθερία».

«Πολυτεχνείο»: ιδρυτικός μύθος ΤΟΥ Συστήματος

«Η-συντριπτική-πλειονότητα-του-ελληνικού-λαού αγωνίστηκε-κατά-της-Χούντας!»; Μπα!… Προσκυνημένη/κρυμμένη κρυβόταν κάτω από τους καναπέδες της, παρακολουθώντας τις τηλεοπτικές μαγκιές του Συνταγματάρχη Βαρτάνη. Αλλά, ω-του-θαύματος, με την αυτο-κατάρρευση της Χούντας μήνες αργότερα, πικρά διαπιστώσαμε ότι όσοι αγωνίστηκαν αντιδικτατορικά δεν ήσαν οι λίγοι που ξέραμε, αλλά εκατομμύρια «αγωνιστές».

Ήσαν οι θλιβερές μου ορδές ξελιγωμένων πελατών της Χούντας, εκφραζόμενες από τα Κηλαηδόνεια «Καλά τα ‘χω μ’ όλους» («Μικροαστικά») και «Κοιτάω την πάρτη μου». Ήσαν οι ένοχες πλειάδες αγωνιστών/διαδηλωτών στις παρελάσεις για την «Επέτειο του Πολυτεχνείου», που, όταν ο ανερχόμενος ήδη Μεταπολιτευτικός Πελατειακός Αυριανο-Εθνο-Λαϊκισμός τούς έκλεινε ματάκι, ψήφιζαν «σωστά». Και απαιτούσαν δεόντως ανταποδοτική απόλαυση/ένταξη στις ευεργεσίες/χάρες/χαρές ΤΟΥ Συστήματος (βλέπε: «Εγώ Πολυτεχνείο! Εγώ Πολυτεχνείο!»).

Με τις διαρκείς διακομματικές προσαρμογές/μεταλλάξεις αυτού του μύθου, ζήσαμε έτσι γέννηση/ζενίθ/ναδίρ ΤΟΥ Συστήματος, φτάνοντας στη σημερινή κουμουνιζμένη χρεωκοπία, ενώ τώρα ελπίζουμε στον θάνατό ΤΟΥ, καταπολεμώντας την έσχατη (;) εκδοχή ΤΟΥ. Γιατί έχουμε συχνά ξαναπεί: αν δεν σκοτωθεί ΤΟ Σύστημα, θα φάμε θάνατο του αποτυχημένου έθνους μας.

Το χρεωκόπο περιεχόμενο του «Πολυτεχνείου»

Έτσι αυτός ο μύθος γέννησε το μείζον μεταπολιτευτικό ψεύδος των «εκατομμυρίων αγωνιστών», υπονομεύοντας τον τόπο, στηριζόμενος σε μια ακόμα απαρατήρητη/αφαιρετική πλάνη. Καλώς μεν σηματοδοτήθηκε η Μεταπολιτευτική Δημοκρατία από το «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Κακώς, όμως, ξευτιλίστηκαν δολίως/ουσιωδώς/μεταπτωτικώς οι αξίες του.

Για το μεν «Ψωμί», στηρίζοντας τις υπερβολικές πελατειακές απαιτήσεις, υπερδανειζόμασταν, ώσπου χρεωκοπήσαμε. Τώρα τις στηρίζουμε αναγκαστικά υπερφορολογώντας τα θύματα-του-ιδιωτικού-τομέα, δημιουργώντας βαρειά/βαθειά φτώχεια, που υποτίθεται ότι ΤΟ Σύστημα επιμερίζει δίκαια (παραμύθα της «Δίκαιης Ανάπτυξης»)… Ούτε-καν-δίκαια επιμερίζεται, όμως: οι πελάτες ελάχιστα πλήττονται, οι μη-πελάτες τρώνε τα βάρη της κατακέφαλα…

Η δε «Παιδεία» καλλιεργεί το κλίμα και το ηθικό έρεισμα του προαναφερθέντος πελατειακού μύθου ΤΟΥ Συστήματος. Ανατροφοδοτεί την σκόπιμη μύηση/μετάδοση-του-ιού-της κομμουνιστικής-ίωσης, την κουμουνιζμένη λατρεία-της-ήσσονος-προσπάθειας-που θεωρεί-την-αριστεία-ρετσινιά, την δόλια λατρεία του Σοσιαλισμού-με-ξένα-λεφτά. Επιδιώκει -τελικά/άθελα- την εκπνοή του αποτυχημένου έθνους.

Ω-του-θαύματος, με την αυτο-κατάρρευση της Χούντας μήνες αργότερα, πικρά διαπιστώσαμε ότι όσοι αγωνίστηκαν αντιδικτατορικά δεν ήσαν οι λίγοι που ξέραμε, αλλά εκατομμύρια «αγωνιστές». (Η φωτογραφία είναι από τον χρήστη του Flickr Joanna).

Ο Φόβος εχθρός Ελευθερίας-Ισότητας

Όσο για την έννοια της Ελευθερίας, αυτή κι αν έχει φάει ξύλο… Η (Ενιαία-Πολιτική-Οικονομική-Κοινωνική) Ελευθερία είναι η πλέον βιασμένη αξία από όλους τους Ολοκληρωτισμούς, που επιβάλλουν τον Φόβο ως Άρνηση της Ελευθερίας, συνάμα επικαλούμενοι/προτάσσοντας την Ελευθερία ως μείζον «δικό τους» αγαθό… Έτσι κάνουν όχι μόνο οι τρεις γνωστοί/κλασικοί Ολοκληρωτισμοί του 20ου Αιώνα, αλλά και οι νεότεροι: Τρομοκρατία/Τζιχαντισμός/πας-μηδενιστικός-Χουλιγκανισμός, ως δυσανεκτικές/βίαιες/υπερ-εξουσιαστικές (Βία=έσχατη-βαρύτερη-μορφή-εξουσίας) αρνήσεις της ετερότητας…

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να καταλάβει κανείς πως είναι αδύνατο να υπάρξει δημιουργία όταν το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνεσαι. Η Δημιουργία γεννιέται από την Ελευθερία και σκοτώνεται από τον Φόβο. Ο Φόβος είναι παιδί της Βίας και ανθεί όπου κυριαρχεί το Δόγμα-«Εχθρός-Μίσος-Βία».

Έχουμε συχνά υποστηρίξει ότι η Ελευθερία δεν είναι εχθρός-αντίθετη-έννοια της Ισότητας (εννοείται των ευκαιριών, αφού άλλη ισότητα ΔΕΝ νοείται…), αλλά ότι είναι έννοιες μεταξύ τους συμπληρωματικές. Ειδικότερα, από την στιγμή που η Δυτική Φιλελεύθερη Δημοκρατία ολοκληρώθηκε εντός της εμπειρίας του Σύγχρονου Κράτους Δικαίου.

Ενώ, τελικά, εχθρός-αντίθετη-έννοια της Ελευθερίας είναι ο Φόβος, που κλείνει πορτοπαράθυρα και περιορίζει χέρια και μυαλό από το να δημιουργήσουν ελεύθερα στο πλαίσιο μιας ανοιχτής κοινωνίας.

Ψωμί, Παιδεία, Φιλελεύθερη Δημοκρατία

Οι αξίες του Κεντρικού Συνθήματος του Πολυτεχνείου, λοιπόν, σήμερα αντιστοιχούν/συνθέτουν το επαναστατικότερο σύστημα, που εκδήλωσε ποτέ ο Ανθρώπινος Πολιτισμός, την «Ανοιχτή» Δυτική/Σύγχρονη Φιλελεύθερη Δημοκρατία.

Αυτή μόνο εξασφαλίζει στους πολίτες της: Ψωμί (ευήμερο βιοτικό επίπεδο), Παιδεία (πολύπλευρη ανάπτυξη μιας ηθικής και αισθητικής συγκρότησης που διασφαλίζει καλύτερους πολίτες), Ελευθερία (καταλύτη/ενισχυτή/εκτοξευτή κάθε δημιουργικής προσπάθειας).

Έχουμε ήδη συχνά/προσφάτως εξηγήσει, γιατί ακριβώς οι πάσης φύσεως «Αριστερότητες» δεν δικαιούνται δια να μονοπωλούν την έννοια της προόδου, που ούτως ή άλλως τους έχει από καιρό ξεφύγει. Όσο για την Ελευθερία, θυμάστε, είναι οι χειρότεροι εχθροί της.

Όμως, έχουν και οι πραγματικοί επαναστάτες της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας την ευθύνη να καταστήσουν κοινωνούς τους πολίτες για τις δυνατότητες και την αθλοφόρα ορμή της. Επί τέλους η Ελευθερία δικαιούται να ανακτήσει την απαξιωμένη ολκή της, ώστε πάλι να σημαίνει το εισιτήριο για την Μεγάλη Δημιουργία και όχι την νιου-σπηκ μπίχλα του αντιερωτικού/νευρόσπαστου που ζει για να μισεί, να εχθρεύεται, να ασκεί καταστροφική βία.

Διαβάστε ακόμα: Πώς να μιλήσει κάποιος σήμερα σ’ έναν νέο για την εξέγερση του Πολυτεχνείου;

TAGS :
εξέγερση Πολυτενχείο σύστημα χούντα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook