Μέσα σε ένα 24ωρο από δημοσιογράφος έγινε πολιτικός η Πόπη Τσαπανίδου.

Τι αν δεν έχουν καταρτιστεί ακόμη οι λίστες με τους υποψήφιους βουλευτές των επικείμενων εκλογών; Υπάρχει, διαχρονικά, μια επιλεκτική τάση των κομματικών μηχανισμών να αρδεύουν πρόσωπα από τον λειμώνα της δημοσιογραφίας. Η ανάδειξη της Πόπης Τσαπανίδου ως εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ εξέπληξε μόνο τους… «αφελείς».

Πάντα ήταν συγκοινωνούντα δοχεία αυτοί οι δύο κόσμοι που, κανονικά, έχουν φτιαχτεί για να αντιτίθενται ο ένας στον άλλον. Κάποτε, παλιά! Στις μέρες μας, η σύμπλευση της δημοσιογραφίας με την πολιτική -σε όλα τα κόμματα- επέχει τη θέση ενός γάμου συμφέροντος που βρίσκει τρόπους να μακροημερεύει δίχως μεγάλες προστριβές.

Το να περνάς από τη δημοσιογραφία στην πολιτική σημαίνει πως διαβαίνεις τον Ρουβίκωνα.

Το ξέρουμε όλοι, ακόμη κι εμείς που λειτουργούμε μέσα στο επάγγελμα, πως η τιμή της δημοσιογραφίας εξαργυρώνεται με ένα νόμισμα που αν δεν έχει χάσει εντελώς την αξία, σίγουρα είναι πολλαπλώς υποτιμημένο. Αν σώζει κάτι ενίους του επαγγέλματος είναι το ακριβό τάλαντο της αναγνωρισμότητάς του μέσω της τηλεόρασης. Αυτή η σύγχρονη κολυμβήθρα του Σιλωάμ που μπορεί να περιλούσει με χρυσόσκονη τις πιο ετερόκλητες υπάρξεις.

Γιατί λοιπόν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση που η Πόπη Τσαπανίδου ανέλαβε χρέη εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ; Αντίθετα, θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση αν δεν δεχόταν την πρόταση. Όπως μας κάνει εντύπωση που κάποιοι δημοσιογράφοι εξακολουθούν να αρνούνται τις προτάσεις των κομμάτων και να μένουν στο δημοσιογραφικό τους πόστο.

Προσοχή: η Πόπη Τσαπανίδου και η/ο κάθε δημοσιογράφος έχει δικαίωμα να περάσει φανερά «απέναντι». Για να είμαστε τίμιοι, είναι προτιμότερο ορισμένοι δημοσιογράφοι να αφήνουν τη δουλειά τους και να το γυρνάνε στην πολιτική με διαφάνεια, εν αντιθέσει με πλείστους συναδέλφους τους που το κάνουν υπογείως και υποκριτικά. Αυτό, επαναλαμβάνουμε, ισχύει για όλα τα κόμματα.

Βέβαια, είναι πειρασμός να ανασύρεις παλαιότερες δηλώσεις της κυρίας Τσαπανίδου που έλεγε με επίταση πως δεν σκόπευε ποτέ να κατέλθει στην πολιτική διότι τότε θα σήμαινε πως τόσο καιρό ενημέρωνε τους τηλεθεατές υπό το πρίσμα μιας συγκεκριμένης πολιτικής γραμμής.

Έστω. Πόσες φορές δεν έχουμε πει πράγματα πάνω στη στιγμή και στη συνέχεια τα αναιρούμε; Οπως έλεγε και ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης: γηράσκω αεί αναθεωρών. Εδώ, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μια εκ βάθρων αναθεώρηση, καθώς η γνωστή δημοσιογράφος (anchorwoman συγκεκριμένα) αποφάσισε να ενταχθεί σε ένα κόμμα και μάλιστα σε θέση ευθύνης. Ίσως την πιο… υπεύθυνη, καθώς ζούμε σε εποχές που τα κόμματα περισσότερο ενδιαφέρονται για την εικόνα τους παρά για τις πολιτικές τους θέσεις.

Οι δημοσιογράφοι που επιζητούν θέση πολιτικού οφείλουν να καταλάβουν πως δεν γίνεται να επιστρέψουν στην πρότερη κατάσταση αν κάτι στραβώσει στην πορεία.

Και μετά; Το να περνάς από τη δημοσιογραφία στην πολιτική, και μάλιστα σε μια εποχή όπου οι συγκρούσεις αναμένεται να είναι σφοδρές και τα λακτίσματα κάτω από τη ζώνη να γίνονται πιο έντονα, σημαίνει πως διαβαίνεις τον Ρουβίκωνα. Δεν υπάρχει γυρισμός, κι ας ξέρουμε πως στην Ελλάδα έχουμε κοντή μνήμη και όλα τα ξεχνάμε με τον καιρό.

Είναι μια απόφαση που, όχι, δεν την παίρνεις εξ ενστίκτου ή ως απόρροια μιας στιγμιαίας παρόρμησης. Αν το κάνεις μ’ αυτή τη λογική, τότε θα αποτύχεις. Όπως οι παίκτες που θέλουν να γίνουν προπονητές πρέπει πρώτα να «σκοτώσουν» τον αθλητή μέσα τους, έτσι και οι δημοσιογράφοι που επιζητούν θέση πολιτικού οφείλουν να καταλάβουν πως δεν γίνεται να επιστρέψουν στην πρότερη κατάσταση αν κάτι στραβώσει στην πορεία.

Όσοι δημοσιογράφοι επέστρεψαν με κατεβασμένα τα φτερά στο επάγγελμα δεν τα κατάφεραν. Τυχαίο; Όχι. Κάτι έχασαν την πορεία. Η πολιτική άλλωστε είναι ο καλύτερος τρόπος για να απομαγευτείς και να χάσεις κάθε ικμάδα ενδιαφέροντος για τα πράγματα. Μαθαίνεις να αποδομείς τα πάντα προς χάριν της κομματικής «νίκης». Στο τέλος, όμως, μένεις με το μέγα κενό να χαίνει μπροστά σου.

Η δημοσιογραφία, όσο κι αν έχει χάσει τη παλαιότερη αξιοπιστία της στη χώρα μας, είναι ένας γόνιμα διεκδικητικός χώρος. Ουσιωδώς αναζητεί την αλήθεια και όχι τη στρέβλωση ή τη δημιουργία «τσίγκινων» εντυπώσεων, όταν ασκείται σωστά.

Το πιο ειλικρινές θα ήταν όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι που πέρασαν από το χώρο της δημοσιογραφίας να μην επιστρέψουν. Να κάνουν κάτι άλλο.

Το πιο ειλικρινές θα ήταν λοιπόν όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι που πέρασαν από το χώρο της δημοσιογραφίας να μην επιστρέψουν. Να κάνουν κάτι άλλο αν αφήσουν την πολιτική. Η υπερέκθεσή τους, και στα δυο μέτωπα, τούς έχει κάνει άλλους από αυτό που ήταν (αν ήταν) κάποτε.

Τί να περιμένουμε από τη νέα εκπρόσωπο Τύπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Ακόμα είναι νωρίς. Πάντως, ας μην περιμένουμε να δούμε την Πόπη Τσαπανίδου που ξέραμε ως τώρα. Βέβαια, κι εκείνη ασ μην περιμένει να την αντιμετωπίσουμε όπως παλιά. Δεν είναι, πλέον, μια επαγγελματίας που πασάρει ειδήσεις, που τις εκφωνεί σωστά ή κάνει ωραίες συνεντεύξεις με μεγαλοσχήμονες. Τώρα, πέρασε σε άλλο στρατόπεδο. Μέσα σε ένα 24ωρο ενδύθηκε έναν ρόλο από τον οποίο δεν θα καταφέρει ποτέ να αποστασιοποιηθεί πλήρως ακόμα και αν αλλάξει  κόμμα (όλα είναι πιθανά σ’ αυτόν τον κόσμο) ή αφήσει την πολιτική μελλοντικά.

 

Διαβάστε ακόμα: Καζαμίας 2023. Mας περιμένει μια «χρονιά» 17+ μηνών και 4 εκλογών.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top