Κι όμως, η ψευτομαγκιά του Τραμπ αρέσει στους Αμερικανούς (thestar.com).

Οι «έγκυροι» και «σοβαροί» δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι και αναλυτές τρίβουν τα μάτια τους, όχι γιατί έπεσαν για μια ακόμα φορά έξω, αλλά γιατί απεδείχθησαν για μια ακόμα φορά ότι δεν είναι γνωρίζουν την αμερικανική ευαισθησία.

Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει Αμερικανός πολίτης. Όλοι ήταν απέναντι στον Τραμπ. Τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Τα social Media. Twitter και Facebook. Οι πλέον έγκυροι δημοσιογραφικοί οργανισμοί. Όλοι οι δημοσκόποι. Οι φυλετικές ταραχές, όμως, ευνόησαν τον Τραμπ, ο οποίος κατέβηκε με ένα σκληρό πρόγραμμα υπέρ του νόμου και της τάξεως.

Το βασικό πρόβλημα των Δημοκρατικών ήταν ο ίδιος ο Μπαιντεν. Είναι γέρος. Δεν είναι χαρισματικός. Δεν έχει χιούμορ.

Τα ανεξέλεγκτα επεισόδια και η αχαλίνωτη βία κλόνισε την ανασφάλεια του μέσου Αμερικάνου, όσο δεν την κλόνισε ο κορωνοϊός. Αυτές οι πυροβολημένες γειτονιές που κάλυπταν με ξύλα τις προσόψεις των σπιτιών και των καταστημάτων τους, τις τελευταίες μέρες, ψήφισαν τον ρεπουμπλικανό πρόεδρο.

Το φλερτ των Δημοκρατικών με ακρότητες του τύπου «κόψτε από την αστυνομία τη χρηματοδότηση», σε μια χώρα με τεράστιο πρόβλημα εγκληματικότητας ήταν το βούτυρο στο ψωμί του Τραμπ. Τους τελευταίους μήνες ανέβηκαν 47% οι πωλήσεις όπλων στις συνοικίες αυτές.

Ακόμη και στο εσωτερικό της μαύρης κοινότητας δεν έβρισκαν αυτά τα συνθήματα απήχηση. Το βασικό πρόβλημα των Δημοκρατικών ήταν ο ίδιος ο Μπαιντεν. Είναι γέρος. Δεν είναι χαρισματικός. Δεν έχει χιούμορ.
Αντίθετα ο Τράμπ είναι καθημερινός. Απλός. Λαϊκός. Γνήσιος. Λέει αυτό που σκέφτεται. Κι ας κάνει τις περισσότερες φορές λάθος. Αναφέρεται στις μάζες και όχι στις ελίτ της χώρας του. Ο λαϊκός κόσμος τον άκουγε όπως ακούει έναν φίλο την ώρα που μαζί πίνουν καφέ. Είναι λαϊκός. Είναι λαϊκιστής.

Ο Τραμπ απευθύνθηκε στις μάζες. Όχι στις ελίτ της χώρας του, όπως ο Μπάιντεν.

Είχα διαβάσει εδώ και μήνες ότι ο Μπάιντεν εκφράζει την αμερικανική ελίτ. Το βαθύ κράτος εκφράζει ο Μπάιντεν και τους πολεμοκάπηλους της αμυντικής βιομηχανίας. Τους νευρωτικούς ψυχωτικούς δικαιωματιστές που θέλουν να τους ζει το κράτος παρότι το μισούν. Τους κατατρεγμένους νεοεισελθόντες μετανάστες τους οποίους η αριστερά πάντοτε εκμεταλλευόταν για να αναρριχηθεί στην εξουσία. Τους συνωμοσιοκτόνους ψεκασμένους επαναστάτες της άκροαριστεράς που τους ταΐζει το κεφάλαιο.

Αυτούς εξέφραζε ο δημοκρατικός Μπάιντεν. Ο Τραμπ απευθύνθηκε στις μάζες. Όχι στις ελίτ της χώρας του, όπως ο Μπάιντεν. Ο μόνος υποψήφιος που ήταν διαρκώς πίσω στις δημοσκοπήσεις και τις εκτιμήσεις των «έγκυρων» και «ειδικών» ήταν ο Χάρι Τρούμαν στις εκλογές του 1948, όταν ύστερα από έναν προεκλογικό μαραθώνιο 35.000 χιλιομέτρων, κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές διαψεύδοντας κάθε προγνωστικό.

 

Διαβάστε ακόμα: O Τραμπ είναι ο κακός μας εαυτός που κέρδισε προς στιγμήν τον καλό

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top