Προς τον Δήμαρχο της Αίγινας

«Θα μου λείψουν πολύ τα κοκόρια που λαλούν το πρωί και με ξυπνούν τόσο απολαυστικά κάθε που χαράζει η καινούρια μέρα στην ευλογημένη μας Αίγινα». Credit: Bagsgroove/Flickr

Η πλήρης και ορθή λίστα των παραληπτών θα ήταν:
Προς Νομοθέτη/ Συντάκτη Π.Δ. 899/76 (περί αξιωματικώς οριζόμενων τουριστικών τόπων).
Κοιν. Περιφερειάρχες, Δημάρχους, Κοινοτάρχες Επικράτειας, Μέλη Δημοτικού Συμβουλίου Αίγινας

Η επιστολή αυτή δεν ξέρω αν θα διαβαστεί από τον βασικό παραλήπτη της, τον νομοθέτη του Προεδρικού Διατάγματος 899, του 1976 (πράξη δημοσιευμένη στο ΦΕΚ 329 Α, 10 Δεκεμβρίου 1976). Έχουν περάσει κάμποσα χρόνια από τη ρυθμιστική εισήγησή του και πιθανόν να μην είναι πια μαζί μας, αλλά είμαι βέβαιος ότι όπου κι αν βρίσκεται θα έχει ήσυχη τη συνείδησή του, που με τόση ευθυκρισία και αμεροληψία όρισε τότε τις προϋποθέσεις για την «ανακήρυξη (συγκεκριμένων) περιοχών της χώρας ως τουριστικών τόπων».

Τώρα τι γίνεται όμως; Κι εδώ είναι που το θέμα αφορά όλους εκείνους προς τους οποίους κοινοποιείται η παρούσα επιστολή. Υπάρχει πράγματι στην προαναφερθείσα νομοθετική πράξη μια ήσσονος μάλλον σημασίας, αλλά πάντως δυσερμήνευτη, αν όχι και αμφιλεγόμενη, διάταξη, που προβλέπει τον αποκλεισμό των «οικόσιτων ζώων» από τους τόπους τουριστικού ενδιαφέροντος. Δεν μιλάμε βέβαια για τα κατοικίδια –γατιά, σκυλιά και οποιοδήποτε άλλο pet μπορεί να χωρέσει ο νους ενός φιλόζωου ανθρώπου (αν και τίποτα πια δεν μπορεί να είναι σίγουρο στη βαθιά παραζαλισμένη αυτή χώρα). Προσέξτε όμως τι περιλαμβάνουν τα ξορκισμένα οικόσιτα: τους εκάστοτε ενοίκους του κοτετσιού, κοκόρια, κότες, γαλοπούλες και γαλόπουλα, πάπιες, χήνες, και κατ’ επέκταση κουνέλια και άλλα πολλά, προβατίνες και κατσίκια, όχι κατ’ ανάγκην κοπαδιαστά, μοναχικές επίσης αγελαδίτσες, άλογα (που προφανώς δεν διατίθενται για ιππικές εξορμήσεις), μουλάρια, γαϊδουράκια (εξαιρούνται μάλλον εδώ όσα –λιγοστά– προτείνονται ακόμα στους τουρίστες της Σαντορίνης –φθίνει έτσι κι αλλιώς απελπιστικά το είδος στα λημέρια μας)…

Κι έρχομαι τώρα ειδικότερα σ’ εσάς, κύριε Δήμαρχε και αξιότιμα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου της Αίγινας. Πληροφορούμαστε ότι κατόπιν σειράς (;) καταγγελιών, αποφασίσατε να ενεργοποιήσετε τη διάταξη του ΠΔ 899/ 76 και να απαγορεύσετε την ανατροφή και τη φροντίδα οικόσιτων ζώων στον κατ’ εξοχήν τουριστικό τόπο που είναι το νησί μας. Θα μπορούσα να λαϊκίσω και να επικαλεστώ την ανυποχώρητη οικονομική κρίση, που υποχρεώνει πολλούς συντοπίτες μας να προσπαθήσουν να καλύψουν το εισοδηματικό κενό τους, αρμέγοντας γάλα από τις αγελάδες, τις προβατίνες, γιατί όχι και τις γαϊδούρες τους, κι εμπορευόμενοι τα πουλερικά και τα φρέσκα αβγά του κοτετσιού τους. Δεν θα το κάνω, όμως, αρκεί που οι ίδιοι οι περιστασιακοί κτηνοτρόφοι έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους και εκδηλώνουν ήδη δυναμικά την αντίθεσή τους προς τις ασυλλόγιστες αποφάσεις σας –και είτε αυτό είναι λαϊκισμός είτε όχι, είμαι σαφώς κι εγώ μαζί τους.

Θα σας επισημάνω, ωστόσο, δύο πράγματα. Το πρώτο είναι μια καθαρά ιδιωτική υπόθεση, και θα το καταλάβαινα αν δεν του δίνατε ιδιαίτερη σημασία. Θα μου λείψουν πολύ, εφόσον τελικώς ισχύσουν τα αβασάνιστα απαγορευτικά σας μέτρα, τα κοκόρια που λαλούν το πρωί και με ξυπνούν τόσο απολαυστικά κάθε που χαράζει η καινούρια μέρα στην ευλογημένη μας Αίγινα. Και θα μου λείψουν ίσως ακόμα περισσότερο τα ολόφρεσκα αβγά ημέρας από τα σκόρπια κοτέτσια του νησιού, με τις αληθινές αλανιάρες κότες, που όλο και ευρύτερα διατίθενται τελευταίως στα μικρά τοπικά λιανικά καταστήματα (μανάβικα, γαλατάδικα, φούρνοι, μινιμάρκετ), τα οποία, με το αζημίωτο βέβαια, τιμούν την εγχώρια παραγωγή.

Και κλείνω με τη δεύτερη επισήμανση, γενικότερου οπωσδήποτε αλλά και ειδικότερου τουριστικού –μιας και αναφερόμαστε σε δραστήριους «τουριστικούς τόπους»– ενδιαφέροντος. Ανάμεσα στα παραδοσιακά καμάρια της Αίγινας ήταν πάντα και τα πολύβουα και ποικιλότροπα κοτέτσια της. Σχεδόν το κάθε σπιτικό είχε τη ζηλευτή του basse – cour (συγχωρέστε μου τη «γαλλικούρα», αλλά για στενές επαφές με «ξένους» επιτέλους μιλάμε), με όλων των ειδών τα πουλερικά μέσα –και γι’ αρκετές ώρες την ημέρα, δόξα σοι ο Θεός, έξω. Και σας ρωτάω τώρα: Μα δεν το βλέπετε, ειλικρινά, πως ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά μας assets (να μην μείνουν παραπονεμένοι και οι Αγγλοσάξονες) είναι η διατήρηση σε ακμαία πάντα κατάσταση των παραδοσιακών μας ασχολιών; Τι πιστεύετε, εν τέλει, πως από τα φρέσκα ντόπια αβγά –σκεφτείτε λίγο την ακαταμάχητη ομελέτα, ας πούμε, με γνήσια συκωτάκια πουλιού–, οι καλοί και πραγματικά συναλλαγματοφόροι τουρίστες θα προτιμούσαν τα προϊόντα της «κοτομάζας» στα ερζάτς κλάμπ σάντουιτς, μεταξύ άλλων, των πληθυνομένων, δυστυχώς και εδώ, αισχροκερδών καταστημάτων; Κι από αγροτοτουρισμό έχετε άραγε ακούσει τίποτα;…

Φιλικά και με εκτίμηση,

Δ. Π.

Ο Δημήτρης Ποταμιάνος είναι Ομότιμος καθηγητής Επικοινωνίας και συγγραφέας.

TAGS :
Αίγινα ζώα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook