Προς τον κ. Ι. Μιχελάκη, Υπουργό Εσωτερικών

«Εσείς έχετε το πεπόνι, εσείς και το μαχαίρι. Αλλ’ όταν σας ρωτούν τι και πώς θα κόψετε (και θα ράψετε) τώρα, εσείς απαντάτε: Βλέποντας και κάνοντας». © European Union – Tim De Backer

Αξιότιμε, κ. Υπουργέ,

«Απλά και λογικά πράγματα» είπατε πως μας λέτε. Η λογική, όμως, δύο πράγματα κυρίως δεν αντέχει: τις αντιφάσεις και την αναλυτική απορία.

Ως προς τις αντιφάσεις ή, αν προτιμάτε, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, κατά το κοινώς λεγόμενο. Επαινετή μεν η προσήλωσή σας στην τήρηση των αποφάσεων της Δικαιοσύνης, τις οποίες όλοι ανεξαιρέτως οφείλουμε να σεβόμαστε. Κι από τη στιγμή που η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ως αντισυνταγματική την προηγούμενη εκτελεστική και νομοθετική πρωτοβουλία που εκχωρούσε σε όλους όσους νομίμως διαμένουν στη χώρα το (αυτονόητο πάντως) δικαίωμα να εκλέγουν και να εκλέγονται ως αντιπρόσωποι των συμπολιτών τους, η Πολιτεία όφειλε, πράγματι, να συμμορφωθεί.

Αλλά τότε, με το Σύμφωνο Συμβίωσης, που έχει αμετάκλητα κυρωθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ‒υπέρτατη δικαστική αρχή και για τη χώρα μας‒ τι γίνεται; Γιατί καθυστερεί (ή και αμφισβητείται) εδώ η υποχρεωτική συμμόρφωσή μας; Και με τα τελεσίδικα επίσης χαρακτηρισμένα ως παράνομα/ αυθαίρετα και συνεπώς κατεδαφιστέα κτήρια τι συμβαίνει; Οι σχετικές αποφάσεις εκπορεύονται και εδώ από το ΣΤΕ, αλλά για την τήρηση/ εφαρμογή τους αρμόδια/ υπεύθυνα είναι άλλα όργανα του Κράτους (κεντρικές, περιφερειακές και δημοτικές αρχές).

Θα σας επισημάνω εν προκειμένω μιαν ελεεινή, κακόγουστη τουλάχιστον, σύμπτωση, που μου προκάλεσε αλγεινές εντυπώσεις, προσβάλλοντας βαθύτατα το αίσθημα δικαίου που φωλιάζει μέσα σε όλους μας. Ήταν η ημέρα, προ μηνός περίπου, που, ύστερα από πολύχρονες διαβουλεύσεις, η ολομέλεια και πάλι του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε οριστικά και αμετάκλητα ως παράνομο το εν πολλαίς δομικαίς αμαρτίαις περιπεσόν Mall του Μαρουσιού. Κάτι ειπώθηκε περί του ότι οι αυθαιρέτως ενεργήσαντες κατασκευαστές και ιδιοκτήτες του πολυτελούς εμπορικού συγκροτήματος θα κληθούν να πληρώσουν πρόστιμα.

Την ίδια μέρα, ωστόσο, και στα ίδια δελτία ειδήσεων που κοινοποιούσαν την ως άνω καταδικαστική απόφαση του ΣΤΕ, καμαρώσαμε στις τηλεοράσεις μας τις μπουλντόζες μιας δημοτικής αρχής των Μεσογείων που εφορμούσαν μαινόμενες κατά των τσίγγινων παραπηγμάτων που παραβατικά βέβαια είχαν στήσει, για να στεγαστούν προσωρινά, οικογένειες Τσιγγάνων. Γι’ άλλους (μάλλον αντιμετωπίσιμα) χρηματικά πρόστιμα και γι’ άλλους στάχτη και μπούρμπερη.

Για να μην ξαναθυμηθούμε και την ολιγωρία (τουλάχιστον) κατά τη συμμόρφωση της Πολιτείας με τον σιβυλλικό, έστω, χρησμό του ΣΤΕ για την επιστροφή στη συνταγματική τάξη ύστερα από την αυθαίρετη εκτελεστική πράξη κατάργησης της ΕΡΤ τον περασμένο Ιούνιο. (Και είναι ένα φάντασμα, σημειωτέον, δημόσιας τηλεόρασης αυτό που τριγυρνάει ακόμα ως σήμερα στα κανάλια μας.)

Ως προς την αναλυτική δυστοκία τώρα. Λογικό θεωρείτε επίσης, κ. Μιχελάκη, το ότι υποχρεωθήκατε να αποσύρετε μιαν εσπευσμένη τροπολογία (μια τσόντα δηλαδή που προστέθηκε, κατά την παγίως αυθαίρετη κοινοβουλευτική πρακτική, σε κάποιο άλλο υπό ψήφιση άσχετο νομοσχέδιο) με την οποία επιχειρούσατε να διαγράψετε το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι που είχε επεκταθεί από προηγούμενο νομοθετικό σώμα σε όλους τους νόμιμους μόνιμους κατοίκους της χώρας ‒με ή χωρίς ελληνική ιθαγένεια. Ως εδώ (ίσως) καλά. Εσείς έχετε το πεπόνι, εσείς και το μαχαίρι. Αλλ’ όταν σας ρωτούν τι και πώς θα κόψετε (και θα ράψετε) τώρα, εσείς ούτε λίγο ούτε πολύ απαντάτε: Βλέποντας και κάνοντας. Αρτιμελή πάντως νόμο –όχι τσόντα– θα εισαγάγουμε εν ευθέτω χρόνω στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Κι έχει ο Θεός μετά με την ολομέλεια.

Και στο εύλογο επίσης ερώτημα, μα καλά, εσείς προς ποια νομοθετική λογική κινείστε τώρα, η απάντησή σας είναι πάνω κάτω: ίδωμεν, οψόμεθα, ες αύριον τα σπουδαία. Ας περιμένουμε, λοιπόν, μόνο που η λογική είτε έχει είτε δεν έχει μια παντός καιρού αδιαμφισβήτητη ραχοκοκκαλιά.

Και να σας πω και κάτι ακόμα, κ. Υπουργέ. Υπάρχει, πράγματι, η προτασιακή λογική, την οποία άλλωστε εισήγαγαν και δόξασαν οι πρόγονοί μας. Ισχύει όμως ‒κατά κανόνα δε μάλιστα υπερτερεί‒ και η οικολογική λογική, που την μαθαίνουμε και την παίζουμε όλοι στα δάχτυλα από τα γεννοφάσκια μας, καθώς είναι η μόνη που μπορεί να μας οδηγήσει σε γρήγορες και ορθές αποφάσεις, όταν επιχειρούμε ν’ αντιμετωπίσουμε την αγωνιώδη αβεβαιότητα που μας περιβάλλει.

Κάτι, λοιπόν, που θαύμασα περισσότερο από πολλά άλλα πράγματα τον χρόνο που μας πέρασε ήταν οι επιδόσεις του Αφρο- Έλληνα μπακετμπολίστα Γιάννη Αντετοκούμπο, καθώς και του αδελφού του επίσης. Τους θαύμασα δε και τους δύο, όχι μόνο για τα αλτικά τους κατορθώματα, τ’ αέρινα εκείνα καρφώματα στα καλάθια των αντιπάλων τους, αλλά και για τα υπέροχα ελληνικά που μιλούν. Σε μια πρόσφατη, εξ άλλου, ερευνητική τηλεοπτική εκπομπή της κ. Παπαϊωάννου, είχα την ευκαιρία να χαρώ και τα γάργαρα κι ευφρόσυνα ελληνικά λόγια που πρόφεραν (πολύ πιο παραστατικά και ευσύντακτα απ’ ό, τι πολλών άλλων «συμπατριωτών» μας) ορισμένες Αφρο-Ελληνίδες, γεννημένες ή από πολύ νωρίς εγκατεστημένες εδώ στον τόπο μας, αλλά που ακόμα περιμένουν την πολυπόθητη πολιτογράφησή τους ως υπηκόων της χώρας.

Ε, και; Η οικολογική λογική μού λέει πως τέτοιους έναρθρους συμπολίτες θέλουμε και χρειαζόμαστε, ώστε να συναποφασίζουμε για τις τύχες μας. Τ’ άλλα, τα ληξιαρχικά, που συγκροτούν την προτασιακή λογική, ωχριούν εμπρός της. Είναι, άλλωστε, εγγεγραμμένη η λογική αυτή και σε μιαν άλλη πολύ παλιά παράδοσή μας: Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της παιδείας μας.

Μην αργείτε λοιπόν άλλο, κ. Μιχελάκη, να κρίνετε και να νομοθετήσετε. Κι όταν μιλάτε για «απλά και λογικά πράγματα» να θυμάστε πάντα και το σοφό γνωμικό: Τα μεταξωτά βρακιά… (για ευνοήτους λόγους σας αφήνω εσάς να το συμπληρώσετε).

Με εκτίμηση,
Δ. Π.

TAGS :
υπουργοί

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook