Real-Madrid-vs-Barcelona-3-4-2014-All-Goals-HD-Wallpaper08

Πού αλλού μπορείς να δεις αντιμέτωπους Μέσι και Ρονάλντο; Καλύτερο κι από την Αγγλία σχεδόν πια το πρωτάθλημα των Ισπανών, με την Ιταλία κιόλας πολύ πίσω τους.

Από τη μια, στη Ρεάλ, πολλοί, πάρα πολλοί αντιπαθείς (με εξαίρεση μόνο κάναν Κασίγιας όταν παίζει, κάναν Καρβαχάλ νεόκοπο και κάνα Τσάβι Αλόνσο οριακά…), κι από την άλλη, στη Μπαρτσελόνα, αντιπαθείς λιγότεροι (αλλά κάποιοι κι εδώ πολύ, σαν τον Νεϊμάρ π.χ. ήδη, αλλά με τον Μέσι, τον σε όλους συμπαθή ως τώρα, να σώζει κι εδώ την κατάσταση…), με παθογένειες εγωισμών φανερά ανοικονόμητων, και ύφη ναπολεόντεια, αλαζονικά κι ανελέητα.

Κι εκεί πόλεμος τών πολέμων και μάχες τών μαχών εκτός γηπέδου συνέχεια, και διαιτησίας το αιώνιο ανάγνωσμα, μέχρι και υποταγμένου άλλου λαού, λέει, οι θυμοί, τα ξεσπάσματα, οι φασαρίες. Αλλά εκεί, εντός γηπέδου, τα ’δαμε και πρόσφατα, τα ξαναβλέπουμε συχνά: ποδόσφαιρο, τρεχαλητό, άμυνες, επιθέσεις, απόλαυση, γκολάρες, γήπεδα κατάμεστα, των οπαδών τα πάθη εντός ορίων, πρωτάθλημα κανονικό, κι Ευρώπη για πολύ περισσότερες κι από αυτές τις δύο ομάδες τα τελευταία χρόνια θριαμβική. (Χρωστάνε κι αυτοί, το ξέρετε, μυθικά μάλιστα λεφτά, αλλά ταυτόχρονα, τελείως αντίθετα μ’ εμάς στο ποδόσφαιρό τους, στο μπάσκετ τους, έχουν και μυθικά έσοδα, οπότε δύσκολα τους πιάνουν από το λαιμό τα κοράκια. Να ’χουν να περιμένουν απ’ αυτούς, μάλλον τους λένε).

Καλύτερα κι από την Αγγλία σχεδόν πια, με την Ιταλία κιόλας πολύ πίσω τους, με τη Γερμανία μόνο την επίμονη να τους συναγωνίζεται, να τους καταδιώκει. Στη στρατόσφαιρα Ισπανοί και Καταλανοί τα ξαδέλφια μας, πώς να μην υπερηφανεύονται, πώς αφ’ υψηλού να μην κοιτάνε όλον τον κόσμο; Ας κατεβάζει το επίπεδο αυτή η αιώνια τού Ρονάλντο τής μπαλαρίνας η γκρίνια, ας λένε πριν και μετά, κι αυτοί ως μεσογειακοί, μερικές κουβέντες παραπάνω.

Ποδόσφαιρο, άμυνες, επιθέσεις, απόλαυση, γκολάρες, γήπεδα κατάμεστα… Το αντίθετο από το δικό μας ληγμένο εδώ και χρόνια προϊόν.

Δηλαδή, το αντίθετό μας. Τα αντίθετά μας διαρκώς, φευ. Εμείς εδώ μες στο κλάμα, μες στο αντι-ποδόσφαιρο, μες στης διαιτησίας τα φρικτά, μες στων οπαδών τη μαύρη μαυρίλα, μες σ’ ενός πρωταθλήματος –ο Θεός να το κάνει– το πολύ τίποτα, την αλλοίωση, το ληγμένο εδώ και χρόνια προϊόν.

Και λύση, πού να βρεθεί; Είμαστε όπως στην πόκα: τα λεφτά είναι όλα στους άλλους, κι εμείς με κάτι παλιο-καπίκια προσπαθούμε καραμπίνα σε μιαν άκρη να τη βγάλουμε, να ψευτο-πατσίσουμε, μέχρι από δωδέκατοι να πάμε σύντομα πολύ πιο κάτω, σ’ άλλα τραπέζια άσημα, σ’ άλλες ακόμα πιο σκοτεινές κι αδιάφορες των καζίνων αίθουσες.

Γιατί όταν ο Θεός που λέγαμε, ο Θεός της Ελλάδος που λένε, μοίραζε μυαλό, εμείς αγρούς αγοράζαμε σε γήπεδα χωράφια και σε λίγκες… λύκων αφιερωμένοι. Κι έτσι, το λέω, το ξαναλέω, έχουμε φτάσει εκεί που είμαστε. Τουλάχιστο, μ’ αυτή την τηλεόραση, το όπλο του Διαβόλου, ξέρουμε πού βρισκόμαστε, όσοι από μας δεν έχουν οδηγήσει ό,τι μυαλό τους έμεινε στα κάγκελα του φανατισμού, ή στου διάσημου τραγουδιού τού Πανούση την ανήλιαγη, την απέλπιδη φυλακή.

Ο Σωτήρης Κακίσης είναι ποιητής.

 

Διαβάστε ακόμα: Αυτός είναι ο πιο αντιπαθητικός παίκτης της Primera División –και όχι μόνο!

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top