Μετά τον κουρνιαχτό για την Σαμπιχά Σουλεϊμάν

H Θράκη και οι άνθρωποί της παραμένουν αντικείμενο εκμετάλλευσης: κομματικής, ενδοκομματικής, πολιτικής, ιδεολογικής, οικονομικής, διαλέχτε!

Περίμενα συνειδητά να καθίσει –λίγο– ο κουρνιαχτός από την υπόθεση της μη-υποψηφιότητας της (μη-Τουρκογενούς, αλλά Ρομά: έτσι αυτοπροσδιορίζεται, οπότε μάλλον έτσι πρέπει να την καταγράψουμε, όχι;) εκπροσώπου της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης (έτσι την προσδιορίζει η Συνθήκη Λωζάνης, που τα 100τόσα άρθρα της και τα παραρτήματά της είναι ζήτημα αν τα έχει κανείς διαβάσει: αλλοιωμένη κατά τα μεταπολεμικά διεθνή θέσμια περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων –ατομικών και συλλογικών– πάντως η Συνθήκη συνεχίζει να ισχύει) Σαμπιχά Σουλεϊμάν με το Ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Για να καταθέσω μερικές –κοινότοπες, φοβούμαι, αλλά χρήσιμες, ελπίζω– επισημάνσεις για ένα θέμα που είναι πολύ πιο σημαντικό και (κυρίως) που κουβαλάει πολύ περισσότερο μέλλον απ’ ό,τι το «αυτογκόλ» του ΣΥΡΙΖΑ ή ο σκυλοκαβγάς των εκπροσώπων Τύπου Κυβέρνησης/ΣΥΡΙΖΑ για το επεισόδιο. Λοιπόν:

Πρώτον, όπως κάποτε ειπώθηκε ατιμωτικά (για την Κύπρο ήταν), «η Θράκη κείται μακράν». Ούτε την ξέρουμε, ούτε την καταλαβαίνουμε. Δεύτερον, η Θράκη δεν είναι ενιαία υπόθεση: άλλο Ξάνθη/Κομοτηνή (απο το Δροσερό της Ξάνθης η Σαμπιχά), άλλο Έβρος/Αλεξανδρούπολη. Τρίτον, με την Θράκη ασχολείται (καλά: «ασχολείται») η Αθήνα με όλη την αθηνοκεντρική λογική του αφ’ υψηλού –και του τραγικά πρόσκαιρου. Τέταρτον –συνέπεια των προηγούμενων– «η Θράκη» είναι και παραμένει αντικείμενο εκμετάλλευσης: κομματικής, ενδοκομματικής, πολιτικής, ιδεολογικής, οικονομικής, διαλέχτε!

Πέμπτον, στην Θράκη υπάρχει και αναπτύσσεται (απολύτως νόμιμα, επιτακτικά μάλιστα κατά την Συνθήκη της Λωζάννης) η δραστηριότητα του Τουρκικού Προξενείου –που, τα τελευταία πάντως χρόνια, συσχετίζεται με την οικονομική ακμή και την διεθνοπολιτική αυτοπεποίθηση μιας γείτονος χώρας, μέλους του G-20: της Τουρκίας. Α, ναι, υπάρχει και το έκτο: στη Θράκη υπάρχει και ζει, πέρα από την μουσουλμανική μειονότητα, και ο υπόλοιπος πληθυσμός…

Αν, (λέμε: ΑΝ) τα δεχθεί κανείς αυτά τα κοινότοπα, πλην δύσκολα παραβλεπόμενα, θα δει ότι –δυστυχώς– τα πράγματα απλουστεύονται αρκετά. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε να κάνει μιαν «εύκολη» ωραία κίνηση, απευθυνόμενη όχι στη μειονότητα, την εκπροσώπησή της, την ένταξή της, τα μύρια προβλήματά της (η ίδια η προσωπική διαδρομή της Σαμπιχά με τη διεκδίκηση εκπαιδευτικών δικαιωμάτων π.χ. με σχολεία όπου θα διδάσκεται η πομακική γλώσσα και με χειραφέτηση της γυναίκας στην μειονότητα, το δείχνει), αλλά στη «γενική» κοινή γνώμη.

Όταν πιέσθηκε –πήγαμε να πούμε «εκβιάσθηκε»– από δικούς του ανθρώπους στην περιοχή, τον πρώην βουλευτή του ΣΥΝ Μουσταφά Μουσταφά, τον νυν βουλευτή Ξάνθης Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, ότι θα χάσει τα δικά τους (=των δικών τους ψηφοφόρων, των πολύ περισσότερων τουρκογενών) τα ψηφαλάκια, τότε αισθάνθηκε ηλεκτροσόκ. Και, τυπικός ΣΥΡΙΖΑ Απριλίου 2014, άλλαξε πλεύση και έδωσε την –συμβολική, φυσικά– θέση στο Ευρωψηφοδέλτιο στον (τουρκογενή) Ουμίτ Οσμάν Μεστά.

Εν τω μεταξύ… Εν τω μεταξύ, όμως, στις 9 Απριλίου είχε ανακοινωθεί η ανεξάρτητη, αυτοτελής συμμετοχή στις Ευρωεκλογές του DEB/Κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας, δημιουργήματος (1991-95) του Σαδίκ Αχμέτ, με σημερινό Πρόεδρο τον Μουσταφά Αλή Τσαβούς. Μετά από χρόνια αφάνειας, το 2010 ιδρύθηκε νομαρχιακή οργάνωση του DEB στην Κομοτηνή, αργότερα στην Ξάνθη και στο Δέρειο. Στόχος: «οι Τούρκοι της Δυτικής Ευρώπης να επιστρέψουν στον εαυτό τους». Που, άλλωστε, ρητά διακηρύσσουν ότι «όπου υπάρχει Τούρκος της Δυτικής Θράκης, θα πηγαίνουμε εκεί»: στη Θεσσαλονίκη, στο Διδυμότειχο, στην Αθήνα. Προσβλέποντας, σε κάποιες εκλογές κοντινές, το φράγμα του 3%.

Α, ναι, τη στήριξή του στο DEB έσπευσε να διαδηλώσει ο πρώην βουλευτής Ιλχάν Αχμέτ (επιρροών ΔΗΜΑΡ, αυτός). Και η υποψήφια δημοτική σύμβουλος Κομοτηνής Σιμπέλ Μουσταφάογλου (και αυτή, κάπως, άλλοτε κοντινή του ΙΣΤΑΜΕ). Και ο Πρόεδρος της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης Αχμέτ Κουρτ…

Πιο μπλεγμένη, η υπόθεση, από μια (ακόμη) κουτουράδα ΣΥΡΙΖΑ! Ή από μια (ακόμη) ευκαιρία για τον Θόδωρο (Πάγκαλο, ντε) να κηρύξει –τι, αλήθεια;

Αλλά είπαμε, «η Θράκη κείται μακράν» (και αυτή).

Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης είναι δημοσιογράφος.

Διαβάστε ακόμα: Στην αρένα, με τους πεχλιβάνηδες της Θράκης

TAGS :
ρομά Σαμπίχα Σουλειμαν Σύριζα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook