Έχει δικαίωμα ο Νιόνιος να ψηφίσει τον Μητσοτάκη;

Για άλλη μια φορά οι δηλώσεις του Διονύση Σαββόπουλου προκαλούν μερίδα της κοινής γνώμης.

Ισως η πιο εύκολη -ρητορική- ερώτηση που μπορεί να θέσει ένας τίτλος άρθρου. Προφανώς και ο Διονύσης Σαββόπουλος, όπως και κάθε Έλληνας πολίτης, έχει το αναφαίρετο δικαίωμα την προσεχή Κυριακή να ψηφίσει όποιον κομματικό σχηματισμό επιθυμεί.

Αν μη τι άλλο στη χώρα μας, ανεξάρτητα από τις όποιες παθογένειες κουβαλάει στην καμπούρα της, εξακολουθούμε να ζούμε σε περιβάλλον δημοκρατίας. Τουτέστιν: ψηφίζουμε όποιον θέλουμε για πρωθυπουργό και δικαιούμαστε, άνευ φόβου, να μιλάμε δημοσίως για τα πολιτικά μας πιστεύω.

Ως εκ τούτου: γιατί, άραγε, ο Νιόνιος να μην έχει το δικαίωμα να μιλήσει ευθέως για την προτίμησή του; Ποιος έχει την εξουσία να του αφαιρέσει το λόγο; Το ζήτημα, βέβαια, που εγείρεται από εκείνους που ξιφούλκησαν εις βάρος του στα social media (αχ, αυτά τα αναμάρτητα social media) δεν είναι το δικαίωμα στην άποψη, αλλά η… άποψη και μάλιστα η άποψη του συγκεκριμένου ανθρώπου.

Είναι το ίδιο πράγμα που συμβαίνει (από την άλλη πλευρά) όταν η Νατάσα Μποφίλιου, η Τάνια Τσανακλίδου ή ο Φοίβος Δεληβοριάς ραίνουν στον δημόσιο λόγο με αντικυβερνητικά σχόλια. Καλοί ως τραγουδιστές, αλλά στο πυρ το εξώτερο ως πολίτες.

Προς τι, όμως, η έκπληξη για την άποψη που εξέφρασε ο Διονύσης Σαββόπουλος; Δεν είναι πρώτη φορά που τάσσεται υπέρ της Νέας Δημοκρατίας. Και στις προηγούμενες εκλογές είχε διαφανεί η προτίμησή του προς τη δεξιά «πολυκατοικία». Την περίοδο της πανδημίας τα είχε βρει όλα καλώς καμωμένα και, γενικώς, είναι ένας καλλιτέχνης που δείχνει να έχει αναθεωρήσει πολλές από τις ιδεολογικές σταθερές του από την εποχή που ήταν επαναστατημένος νεολαίος.

Εχει το δικαίωμα να το κάνει; Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. Αφήστε, δε, που δεν είναι καν αμαρτία να αλλάζεις πολιτική και ιδεολογική θέση. Και ο Ντανιέλ Κον Μπετίτ ήταν το ’68 επαναστατημένος νεανίας, αλλά τώρα είναι σεπτό μέλος του συστήματος.

Σε μια χώρα, όπως η δική μας, που φημίζεται για τους «κοψοχέρηδες», τους ψηφοφόρους που κάθε 4ετία αλλάζουν κόμμα και στη συνέχεια σιχτιρίζουν την επιλογή τους, το να αλλάζει στρατόπεδο ο Σαββόπουλος δεν συνιστά ασυγχώρητο λάθος στα όρια της ύβρεως. Ο καθένας έχει το δικαίωμα της αναθεώρησης ή της μετατόπισης.

Μάλλον, το ζήτημα αναφλέγεται κάθε φορά από εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν πως είμαστε στη δεκαετία του ΄70, άρα ο Σαββόπουλος οφείλει να τραγουδάει με στεντόρεια φωνή το γνωστό τραγούδι του «Στη συγκέντρωση της ΕΦΕΕ». Πώς να το κάνουμε, έκτοτε έχει τραγουδήσει κι άλλα άσματα λιγότερα στομφώδη ως προς το πολιτικό τους εκτόπισμα.

Ο Σαββόπουλος δεν μετατοπίστηκε τώρα ιδεολογικά. Αρχισε να το κάνει από το Κούρεμα, επομένως τώρα δείχνει να είναι κατασταλαγμένος. Λένε, βέβαια, οι πολέμιοί του ότι, πλέον, ανήκει στο σύστημα κι αυτός, έχει παχυλές καταθέσεις, είναι βολεμένος κι άλλα ηχηρά παρόμοια. Μπορεί και να ισχύουν όλα αυτά, όμως, τριγύρω δεν βλέπουμε και κανέναν εκκολαπτόμενο Τσε που να πετάει τη σκούφια του για λαϊκή επανάσταση εν Ελλάδι.

Αυτοί που λοιδορούν τώρα τον Σαββόπουλο είναι οι ίδιοι που τον αγάπησαν σφόδρα στα νιάτα τους. Η αντίδρασή τους είναι τυπική ενός ερωτευμένου: όταν πάψει ο έρωτας να σου χτυπάει την πόρτα θα έρθει να κάτσει σιμά σου το αντεστραμμένο είδωλό του, το μίσος.

Μπορεί, άραγε, η δημόσια τοποθέτηση του Διονύση Σαββόπουλου να επηρεάσει καταστάσεις; Να προκαλέσει ένα κύμα συμπάθειας προς τον Μητσοτάκη; Να «αρπάξει» ψήφους της τελευταίας στιγμής; Ας είμαστε ειλικρινείς, ο Σαββόπουλος δεν έχει, πλέον, το εύρος που είχε παλιά. Στις μέρες μας πιο εύκολα μπορεί να επηρεάσει ένας TikToker το πόπολο, παρά ο Σαββόπουλος.

Οι νέοι δεν τον γνωρίζουν καν για να ακούσουν τη γνώμη του, οι δε παλιοί βομβαρδίζονται καθημερινά από τόσες πολλές και ετερόκλιτες πηγές πληροφόρησης που ζήτημα είναι να θυμούνται τον Νιόνιο όταν θα μπουν στο παραβάν. Όποιος πιστεύει πως ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι κάποιος φοβερός και τρομερός διαμορφωτής άποψης, τότε έχει μείνει δεκαετίες πίσω.

Η συζήτηση γύρω από τις απόψεις του Νιόνιου έχει, πλέον, κουράσει. Ενδέχεται, δε, κι εκείνος να το προκαλεί όλο αυτό διότι έχει βρει ένα πεδίο αντιπαράθεσης που τον κινητοποιεί εσωτερικά. Ας μην ξεχνάμε πως ποτέ δεν υπήρξε «καλό» παιδί και πάντα του άρεσαν οι αντιπαραθέσεις. Ποιος λησμονεί τις ομηρικές μάχες που έδινε από τηλεοράσεως (και όχι μόνο) με τον Βασίλη Ραφαηλίδη;

Ας αφήσουμε τον Διονύση Σαββόπουλο και τον κάθε καλλιτέχνη (όπως και κάθε άλλο πολίτη) να πιστεύει αυτό που θέλει και για τους λόγους που επιθυμεί. Είμαστε μικρή χώρα και όλοι, πάνω κάτω, γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Ούτε κάποιος έχει κανένα ηθικό πλεονέκτημα έναντι άλλου, ούτε υπάρχουν στις μέρες μας προδότες, εξωνημένοι και πεμπτοφαλαγγίτες. Νισάφι με την δήθεν επαναστατικότητα…

Διαβάστε ακόμα: Μήπως έχετε… ψηφολογικά προβλήματα;

TAGS :
Διονύσης Σαββόπουλος Κυριάκος μητσοτάκης νεα δημοκρατία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook