Επιδημία χολής κατά Σαββόπουλου, Άλκηστης κ.α.

Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη ήταν η τελευταία που έπεσε θύμα της εχθροπάθειας ορισμένων (George Vitsaras / SOOC).

Η δύσκολη ώρα της «μετά»-κουβέντας

Κανονικά, εν όψει αποκλιμάκωσης των κορωνο-μέτρων, τώρα θα έπρεπε να συνοψίσουμε τα γενόμενα, ξεκινώντας την κουβέντα του «μετά». Όχι μόνο για το χαριτωμένο «ζήτημα των κομμωτηρίων», αλλά κυρίως για την δραματική προοπτική της ύφεσης/ανεργίας και της οικονομικής καταστροφής που κουβαλάει ο καταραμένος Κορόνας.

Από πανδημία σε επιδημία χολής

Αντ’ αυτών, όμως, έρχεται η θλιβερή επικαιρότητα και αλλάζει την ατζέντα, αφού ενσκήπτουν στραβές που δεν μας αφήνουν να αγιάσουμε. Γιατί, παρά τις μυρωδάτες ολάνθιστες νεραντζιές, κάποιες αγριεμένες ψυχές δεν λένε να φιλιώσουν με την σκληρή πραγματικότητα.

Μετά την πανδημία χολής επί Ή-Εμείς-Ή-Αυτοί-Αγανάκτησης, έχοντας αποκτήσει και Κυβέρνηση Αγανακτισμένων, πετύχαμε πλέον ανοσία αγέλης. Έτσι πάθαμε τώρα απλή επιδημία χολής, γιατί ο ιός της κολλάει μόνο σε ελάχιστους υπερτοξικούς εχθροπαθείς – #θα_λογαριαστουμε_μετα.

Αυτοί, με πρόσχημα ορισμένες τάχα αισθητικές/ηθικές ενστάσεις, εξαπολύουν τοξικά κύματα μίσους προς όποιον αισθάνονται ότι αποδομεί την πετυχημένη μέχρι πρόσφατα δεκαετή ψεκαζμένη στράτευσή τους.

Αιφνιδιάζει άσχημα η σκληρή ζωή

Έτσι, όμως, απλώς απαρνιούνται την αμείλικτη ζωή, που τελικά μεταλλάχθηκε. Και λόγω της αλλαγής παραδείγματος που επέβαλε η περσινή αλλαγή ηγετικής φρουράς, οι παλαιότεροι θριαμβευτές ψεκαζμένοι εχθροπαθείς, πλέον, αντί για νίκες, μετράνε ήττες.

Βέβαια, καθυστερούν από αδράνεια να το καταλάβουν: αργεί να συλλάβει ο νους όσα φωνάζει η στιγμή. Μόνο η ηγεσία τους έπιασε το υπονοούμενο, λόγω αιφνίδιας συρροής «αλλόκοτων» δημοσκοπικών/επικοινωνιολογικών στοιχείων. Έβρος – Κορόνας μετέστρεψαν την ελληνική κοινωνία, που είδε φως στην λογική «σύνεση και γνώση είναι το φάρμακο για κρίσεις», μπορώντας πια να συγκρίνει και να σοβαρευτεί.

Οπότε, βρέθηκε αιφνιδίως στα σκουπίδια κάθε κυρίαρχη ως τώρα κουλτούρα χαβαλέ (τύπου-επονείδιστο-επαχθές-χρέος-γέλια…). Και αντίστοιχα κάθε κουλτούρα αποτελεσματικής σοβαρότητας θεωρείται λαοφιλής επιλογή. Η αλλαγή ήταν σαρωτική και όσο πιο αργά την αντιλαμβάνονται οι ενδιαφερόμενοι, τόσο πιο δεινό ξύλο τρώνε.

Αλλαγή κλίματος πραγματολογική όχι ιδεολογική

Προφανώς αναφερόμαστε στην ξινή έως τοξική στάση κάποιων, απέναντι σε όσους σημαντικούς Έλληνες αυτονόητα τολμάνε να συγχαρούν ευθέως ή έμμεσα την ηγεσία που άλλαξε/σοβάρεψε τάχιστα την Ελληνική Εικόνα. Έτσι, οι εχθροπαθείς – #θα_λογαριαστουμε_μετα από εγωιστική σκ@τοψυχιά δεν παραδέχονται ότι πόνταραν στο λάθος άλογο (με κριτήρια γκομενικά/όχι-αξιολογικά, ενώ το άλογο που υποτίμησαν κέρδισε επάξια και τώρα αναβαθμίζει τον τόπο.

Ούτε μπορούν οι κακόμοιροι να νοιώσουν ότι οι αιτίες που άλλαξαν το «κλίμα» δεν είναι ιδεολογικοπολιτικές, όπως τις είχαν ως τώρα στο μυαλό τους τύπου μισητός-νεοφιλελεύθερος KOULHW. Είναι απλώς πραγματολογικές τύπου μας αρέσει ότι ο KOULHW κάνει δέκα σωστά και ένα λάθος (που αμέσως αντιλαμβάνεται και καπάκι το διορθώνει), ότι κάνει προσεκτικά βήματα παράγοντας θετικά αποτελέσματα. Και αυτό περνάει απέναντι, στην πλευρά των κουρασμένων από την δεκαετή απραξία μετριοπαθέστερων αντίπαλων ψηφοφόρων -φτάνει να μην τους αγριεύουν οι μπλε συριζαίοι. Έτσι,  τρελαίνεται η τράπουλα, που επιφυλάσσει πλέον δυσάρεστες εκπλήξεις στους ιδεοληπτικούς/αργοκίνητους εχθροπαθείς παίκτες.

Προσοχή, ο Κυριάκος επανενοποιεί την διασπασμένη κοινωνία και αναβαθμίζει την Ελλάδα, όχι η ΝΔ: μην ξεχνάμε, αν δεν ήταν ο Κυριάκος, θα είχαμε Μεϊμαράκη. Δεν «κέρδισε-η-Δεξιά-την-Αριστερά». Δεν είναι «φιλελεύθερη παράταξη η ΝΔ»: το Κυρίαρχο-Ν.Δ.-Σύστημα-Τράγκας-Πάκης-Κωστάκης, που χρεωκόπησε την χώρα, ξεπουπούλιασε/κατηγορούσε τον Σημίτη ως «νεοφιλελεύθερο». Με τον Κυριάκο κέρδισε η διακομματική Φιλελεύθερη Δημοκρατία τον διακομματικό Λαϊκισμό, η εκσυγχρονιστική σοβαρότητα τον αναχρονιστικό χαβαλέ. Η Μεταρρύθμιση κερδίζει ΤΟ Σύστημα, δηλαδή ΤΟ χρεωκόπο δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-(πρώην-ΠΑΣΟΚ). Κι ας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ η χυδαιότερη εκδοχή ΤΟΥ Συστήματος. Να-τα-λέμε-κι-αυτά.

Όσα φοβερά κάνει τώρα σε νεκρό κορονοχρόνο ο Πιερρακάκης (ας αναλάβει άμεσα ως SOS-magnum-opus την Ψηφιοποίηση και της Δικαιοσύνης), ψηφιοποιώντας Δημόσια Διοίκηση και Παιδεία/Υγεία, μαζί με πάμπολλους φιλότιμους εθελοντές δημόσιους λειτουργούς, είναι έργο βούλησης Μητσοτάκη. Και η κουρασμένη κοινωνία καταλαβαίνει.

Σαββόπουλος, Ράμφος, Αρβελέρ και βάλε

Τα ακόλουθα πρόσωπα έχουν ένα κοινό: προσπαθούν να ενισχύσουν την εθνική αισιοδοξία έναντι της κορονοκρίσης, εξοργίζοντας τους ανωτέρω εχθροπαθείς:

Κυρίως ήταν ο Εθνικός Διονύσης που μάρκαρε ασυγχώρητα (έχει και παλιούς λογαριασμούς με Αυριανισμό/Αυγιανισμό). Η Πασχαλιά πέρασε όμορφα, όπως ακριβώς την περιέγραψε: «ποτέ δεν ήμασταν πιο μαζί». Πρόσεξε και τούτο, μεταξύ πολλών άλλων διεισδυτικών παρατηρήσεων: «Για πρώτη φορά ηγεσία προέταξε την επιστημονική γνώση, χτίζοντας πάνω της τις αναγκαίες πολιτικές» ορίζοντας αντιστικτικά εκσυγχρονισμό-λαϊκισμό (μια παρατήρηση που θα ζήλευε κάθε πολιτικός φιλόσοφος). Να-τα-λέμε-κι-αυτά, γιατί η πικραμένη εκδίκηση της (Κωλοελληνικής) γυφτιάς φουντώνει, κάθε φορά που την τσούζει ο Εθνικός Ποιητής, ξαναδείχνοντας πόσο είναι κάτι πολύ περισσότερο από «τραγουδοποιός», αυτός ο οραματιστής της «Ελληνικής-Σύνθεσης-Δύσης-Ανατολής».

Είχε προηγηθεί νωρίτερα ο Στέλιος Ράμφος που επίσης είπε το τολμηρό αλλά αυτονόητο («Ο Κορονοϊός μπορεί να εξελιχθεί σε ευλογία, πάντα επιχαίρων για την αλλαγή της Διεθνούς μας Εικόνας που οφείλεται στην αλλαγή ηγετικής φρουράς.

Μετά ήταν η σειρά της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ που με τον φρέσκο/χειμαρρώδη λόγο της έκανε απολαυστικό σεφτέ στο «pod.gr» (νέο δημοσιογραφικό εγχείρημα του Σταύρου Θεοδωράκη), πάλι και αυτή εκθειάζοντας Κυριάκο.

Βέβαια, όπως προαναφέραμε, όλες αυτές οι προσωπικότητες, δεν βγήκαν ξεκούδουνα. Περίπου τα ίδια λέει και ο οικουμενικά σημαντικότερος εν ζωή νέος διανοούμενος Χαράρι, που σύγκρινε την στάση απέναντι στον Κορονοϊό ΗΠΑ-Ελλάδας προτείνοντας ως διεθνές πρότυπο την Ελλάδα (!), όπως και ΟΛΑ τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ.

Άσφαιρος κυκλοφορείς κι οπλοφορείς, Σταμάτη

Κάτι έλειπε, όμως: άμεσα-ή-έμμεσα κάποιο πρόσωπο από ‘απέναντι’ να στηρίξει Κυριάκο. Το έκανε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, που βγήκε τσάρκα «Από τον δρόμο με αγάπη». Και εξόργισε τον «δεν-θέλω-τα-τραγούδια-μου-στου-Κούλη-τα-λημέρια» κολλημένο Κραουνάκη, ατυχώς διολισθαίνοντα σε πολύ πόρκα μιζέρια καταστάσεις αλλοτινών μας εποχών.

Κάθε μεγάλος καλλιτέχνης διεθνώς στηρίζει με θινκ-πόζιτιβ διάθεση τους κορονόπληκτους πλανητάνθρωπους. Ο Μικ Τζάγκερ παρηγορητικός μάς εξήγησε στην προχτεσινή πλανητική («μαζί-στο-σπίτι») συναυλία της Λαίηντυ-Γκάγκα ότι you-can’t-always-get-what-you-want και καπάκι μάς τραγουδάει ενθαρρυντικά «Ζώντας-σε-μια-πόλη-φαντασμάτων».

Ενώ εσύ και λίγοι εχθροπαθείς, καλέ μου Σταμάτη, αυτοεξαιρείστε/αυτοεξευτελίζεστε γινόμενοι ρόμπαι.  Αντί, λοιπόν, να ενθαρρύνεις την κοινωνία που παλεύει με το χτικιό, έχεις κολλήσει με το μίσος για τον KOULHW (που στηρίζει η κοινωνία).

Δέκα χρόνια κομμάτια του βάθους και του ύψους

Λίγοι (θέλουν να) θυμούνται ότι ήταν πριν ακριβώς δέκα χρόνια που υπογράφαμε το πρώτο μνημόνιο, χωρίς να (θέλουμε να) καταλάβουμε ότι απλώς είχαμε χρεωκοπήσει. Και ότι δεν θα ζούσαμε πια με λιγότερα, αλλά ότι πριν ζούσαμε με περισσότερα. Αυτή η κωμική παρεξήγηση προσέλαβε άμεσα ένα διαρκή τραγικό χαρακτήρα, που μας έτσουξε εθνικώς και μας διέσυρε διεθνώς.

Πολλοί Συνέλληνες ακόμα (κάνουν πως) δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς είχε συμβεί, γιατί κάποιος πανεθνικός συσκοτισμός επιβλήθηκε από τον αρχικά κυρίαρχο (95+%) Αντιμνημονιακό Ψεκαζμένο Ανορθολογισμό. Και όλα αυτά, απλώς και μόνο για να γίνουν πρωθυπουργοί δυο αδίστακτοι λαϊκιστές, οι οποίοι το πέτυχαν πολυδιασπώντας μας σε ποικιλώνυμες κατηγορίες εχθροπαθών ανορθολογιστών, που χαμπάρι δεν παίρναμε πόθεν πέρδεται το μπαρμπούνι.

Οι δίδυμες εκλογές 2012-2015 και οι τέσσερις ψεκαζμένες συνθέσεις Κοινοβουλίου που τότε επιλέξαμε, θα παραμείνουν στην Ελληνική Ιστορία ως ένα αξέχαστο σύνθετο όνειδος της «παραδόξως νεωτερικής χώρας». Η σημερινή αναπάντεχη αλλαγή παραδείγματος, δείχνει κάτι που επαναλαμβάνουμε συχνά. Δεν γίναμε ξαφνικά νεωτερικοί-ορθολογιστές πολίτες. Απλώς είδαμε μπροστά μας ηγεσία σοβαρή/αποτελεσματική και διαισθητικά είπαμε εδώ καλά είμαστε, οπότε, από τα βάθη, ξαφνιασμένοι, απολαμβάνουμε τα υψηλότερα. Μέχρι νεωτέρας. Αυτό.

Διαβάστε ακόμα: Ας βάλουμε λίγο στο mute τον «γκουρού» Διονύση Σαββόπουλο, γράφει ο Διονύσης Μαρίνος.

TAGS :
COVID-19 Κορονοϊός Κυριάκος μητσοτάκης σαββόπουλος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook