Λευκό, ροζέ, κόκκινο. To Seiradi μπαίνει δυναμικά στον οινικό στίβο.

Στις αρχές Μαΐου ήμουν στο Παρίσι και προετοιμάζομαι για το γύρο της Ελλάδας που κάνω αυτές τις ημέρες, για την έκδοση του λευκώματος Nouvelle Vague Grecque, με θέμα την ελληνική γαατρονομία. Αφετηρία μου επρόκειτο να είναι ο Πόρος. Όχι τόσο για τις ανάγκες του λευκώματος, αλλά για την προσωπική μου ανάγκη ηρεμίας και ηλιοθεραπείας πριν ξεκινήσει το ξέφρενο ράλι τρώγοντας και πίνοντας σε ολάκερη την Ελλάδα.

Και τότε χτύπησε το τηλέφωνό μου: ήταν ο Κίμων Φραγκακης στο ακουστικό. Μου είπε επί λέξει: «Ξέρω ότι πας στον Πόρο για ξεκούραση, αλλά σημείωσε ότι κάτι σπουδαίο προετοιμάζεται στην Πάρο, όπου ο αγροτικός συνεταιρισμός φιλοδοξεί να κάνει κρασάρες υπό το νέο σήμα SEIRADI. Θες να πας να γράψεις το άρθρο;». Δεν είμαι δημοσιογράφος, αλλά ως τρανός κρασάς και λάτρης του ελληνικού αμπελώνα, είπα από μέσα μου: «Τι Πόρος τι Πάρος;»! Και πήγα.

Από αυτά τα παριανά αμπέλια ξεκινούν όλα.

Σε λίγες μέρες βρισκόμουν στο κέντρο των Κυκλάδων. Στις παλιές εγκαταστάσεις του συνεταιρισμού, μας υποδέχτηκαν θερμά ο Δημήτρης Μανσόλας με την Μαρία Ταμιωλάκη. Κρατήστε αυτά τα δυο ονόματα: είναι οι οινολόγοι που φιλοδοξούν να ταράξουν τα νερά του Παριανού αμπελώνα.

Η ξενάγηση ξεκίνησε από το τυροκομείο του συνεταιρισμού όπου γευτήκαμε κάθε λογής γραβιέρες νεαρές και παλαιωμένες, ενώ δοκιμάσαμε και ανθότυρο. Ουπς, συγγνώμη, στην Πάρο το λένε μυζήθρα και είναι μούρλια!

Οι κάβες του συνεταιρισμού όπου ωριμάζει το κρασί σε δρύινα βαρέλια προκαλούν δέος και συνάμα ένα αίσθημα ξεθωριασμένου πίνακα.

Ξεκίνημα με ντόπιες γραβιέρες και μυζήθρες.

Αφήνουμε τα τυριά και μπαίνουμε στα έγκατα του συνεταιρισμού. Τρυπώνουμε στις κάβες όπου ωριμάζει το κρασί σε δρύινα βαρέλια. Ο χώρος προκαλεί δέος και συνάμα ένα αίσθημα ξεθωριασμένου πίνακα. «Αν θέλουμε να μείνουν όλα όπως είναι, τότε πρέπει όλα ν’ αλλάξουν», λέει ο Τανκρέντι Φαλκονέρι στον θείο του Πρίγκιπα ντι Σαλίνα, στον περίφημο Γατόπαρδο, το αγαπημένο βιβλίο του Andro.

Στο κατάλληλο περιβάλλον για να ωριμάσουν τα κρασιά.

Στην Παριανή εκδοχή του γατοπάρδειου αρχέτυπου, ο θείος είναι ο αγροτικός συνεταιρισμός Πάρου, ενώ ο φιλόδοξος ανιψιός είναι το νέο οινικό δημιούργημα «SEIRADI». Ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Πάρου περνάει σε νέα εποχή και επανασυστήνεται ως Paros Farming Community.

Μαθαίνω μάλιστα ότι το οινοποιείο θα γκρεμιστεί εξ ολοκλήρου και ότι η οικογένεια Βαρδινογιάννη μπαίνει δυναμικά στο μετοχικό κεφάλαιο του συνεταιρισμού με την ανάληψη και της διοίκησης.

H οικογένεια Βαρδινογιάννη μπαίνει δυναμικά στο μετοχικό κεφάλαιο του συνεταιρισμού με την ανάληψη και της διοίκησης.

Οι νέες εγκαταστάσεις σχεδιάζονται για να φιλοξενούν ετήσια παραγωγή 450.000 φιαλών.

Ως αναπόσπαστο κομμάτι της Παριανής γης, ο Αγροτικός Συνεταιρισμός της Πάρου εισέρχεται σε μία νέα εποχή αμπελουργικής και οινοποιητικής προσέγγισης. Αντλεί έμπνευση από την εκατονταετή ιστορία του και θέτει ως στόχους τη θωράκιση της ταυτότητας και υπεραξίας των αγροτικών αγαθών του νησιού.

Φαντάζεστε τι κρασάρες θα κάνουν στο σούπερ ντούπερ νεόδμητο οινοποιείο των επτά εκατομυρίων ευρώ; Επειδή η πραγματικότητα ξεπερνάει τα όρια της φαντασίας, μιλώντας με την ομάδα του νέου σχήματος αντιλαμβάνομαι πως θα γίνουν πράματα και θάματα στην Πάρο με την αναβάθμιση του οινοποιητικού και τυροκομικού εξοπλισμού, την ανάπτυξη του οινο-αγροτουρισμού και την καθιέρωση βιώσιμων γεωργικών και κτηνοτροφικών μοντέλων ανάπτυξης. Οι νέες εγκαταστάσεις σχεδιάζονται για να φιλοξενούν ετήσια παραγωγή 450.000 φιαλών.

Φαντάζεστε τι κρασάρες θα κάνουνε στο σούπερ ντούπερ νεόδμητο οινοποιείο των επτά εκατομυρίων ευρώ;

Ο υπογράφων, Συμεών Καμσίζογλου, δοκιμάζει τα κρασιά και αποφαίνεται για την ομορφιά τους.

Το απογευματάκι δοκιμάσαμε τα κρασιά στην παραλία Μοναστήρι. Εκεί άλλοτε βασίλευαν τα μπιτσόμπαρα από τα οποία όλοι έχουμε περάσει στον παρελθόν πίνοντας  ιλιγγιώδη ποτά άγνωστης προσελεύσεως αναζητώντας την ματαιότητα του βίου.

Τώρα έχει γίνει χάρμα οφθαλμών αυτός ο παραδεισένιος τόπος υπό την αιγίδα του νέου σχήματος Paros Farming Community. Υπόσχομαι στον εαυτό μου πως θα ξαναγυρίσω σύντομα εκεί να περάσω ανέμελες στιγμές.

Η ατμόσφαιρα της γευσιγνωσίας των κρασιών είχε κάτι από «Live at Pompeii» των Pink Floyd.

Κατά τη διάρκεια της οινογνωσίας.

Μπορεί να έχω κόλλημα με τους Pink Floyd αλλά σας πληροφορώ πως η ατμόσφαιρα της γευσιγνωσίας των κρασιών είχε κάτι από “Live at Pompeii” του θρυλικού συγκροτήματος. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στους διοργανωτές, you rock Paros!

Το SEIRADI διαθέτει αμιγώς αμπελουργική διάσταση, καθώς το όνομά του κυριολεκτικά σημαίνει και το σύνολο των φυτών, διατεταγμένων σε μια σειρά. Υπό αυτό το πρίσμα, το Paros Farming Community επενδύει αρχικά στις γηγενείς ποικιλίες του νησιού, την Μονεμβασιά και την Μανδηλαριά, χαρίζοντάς τους φινέτσα, τόσο μέσα από την σύγχρονη αμπελουργική προσέγγιση, όσο και την άρτια τεχνολογικά οινοποίηση.

Το ροζέ τους είναι ανοιχτόχρωμο όπως το αγαπάνε οι Γαλλιδούλες στην Κυανή Ακτή, και ακόμα καλύτερο.

Η Πάρος έχει αγροτική παράδοση. Πλέον, θα έχει και κρασιά πρώτης γραμμής.

Ξεκινήσαμε με το Seiradi White 2022. Παρότι είχε πολλή ζέστη εκείνη την μέρα, αν δεν έκανα γευσιγνωσία, θα το είχα κάνει μια γουλιά με την μία: Διακριτικό άρωμα κίτρου με μια ευχάριστη δροσερή επίγευση από αλμυρίκια και ένα κιτρινωπό χρώμα που θυμίζει Κυκλάδες τον Αύγουστο, όπου τα πάντα έχουν ξεραθεί.

Περάσαμε στο δεύτερο λευκό, Seiradi Cuvée Topos White 2022. Εδώ το πράγμα σοβάρεψε και είχα την εντύπωση πως έπινα ένα στιβαρό Condrieu του Ροδανού. Αμ δέ ! Η Μαλβαζιά (Μονεμβασιά) σε όλο της το μεγαλείο. Αρωματικά εκφράζεται μέσα από ώριμα, εξωτικά φρούτα, σε συνδυασμό με διακριτικές νύξεις πυρίτιδας και ορυκτότητας με μια εκπληκτική, ξεδιψάστικη οξύτητα.

Το ροζέ τους είναι ανοιχτόχρωμο όπως το αγαπάνε οι Γαλλιδούλες στην Κυανή Ακτή -και είναι ακόμα καλύτερο! Το ελληνικό καλοκαίρι σε μια γουλιά, σα να περνάει ο τσιγγάνος με το Ντάτσουν διαλαλώντας: «Εχω κεράσια, έχω φράουλες, έχω καρπουζιά! Και θα συμπληρώσω εγώ: «Εχω και πάστα ντομάτας…».

Σβήνουμε με το Seiradi Red 2022 και λέω στην σύζυγό μου, Delphine, «τυφλά να έχει το Arbois!». Σαν να λέμε: φραγκοστάφυλα και βύσσινα, που σταδιακά πλαισιώνονται από νότες φύλλων τομάτας. Διακριτή οξύτητα που εξισορροπείται από τη ζεστασιά της αλκοόλης και τον φινιρισμένο φαινολικό όγκο,  με επίγευση μακράς διάρκειας.

Στην παραλία Μοναστήρι την ώρα που πέφτει ο ήλιος. Σιγοπίνοντας το κρασί μας.

Ήταν μια μαγευτική μέρα που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου και είμαι τρισευτυχισμένος που ανακάλυψα σχεδόν κατά τύχη ένα σπουδαίο οινοποιείο. Ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση τον Γιάννη Κοροβέση την Μαρία Ταμιωλάκη με τον Δημήτρη Μανσόλα και τον ανεπανάληπτο Δημήτρη Σκαρμούτσο για τον συνδυασμό φαγητά / κρασιά.

Εύγε, και αέρα στα πανιά σας!

 

Διαβάστε ακόμα: Eίναι το εστιατόριο «Άκρα» στο Παγκράτι η Μούργα των hip χαμουτζήδων;

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top