Credit: flickr.com/woodlouse

Η επιθετική «θα σου δείξω εγώ ρε» διάσταση των κασιδιάρηδων είχε πάει πίσω. Credit: flickr.com/woodlouse

Δεν ήταν, βέβαια, δυνατόν να αποφευχθεί το αυτονόητο αντανακλαστικό: έχοντας δυο θύματα – κι έναν να χαροπαλεύει – στις τάξεις τους, οι Χρυσαυγίτες (πάντως οι εκτός φυλακής ηγεσία τους, Κασιδιάρης, κόρη Μιχαλολικάκου κοκ) πήγαν να «χτίσουν» πάνω στην έννοια του διωκόμενου. Κατήγγειλαν την Κυβέρνηση (ή/και την δημοκρατία) που δεν τους έδινε προστασία, καθύβρισαν τον Τύπο (αυτονόητο), έδειξαν ηθικούς αυτουργούς της εναντίον τους επίθεσης (ελάχιστα πρωτότυπο: τον δρόμο χάραξε πολύ πιο light Καμμένος για πολύ πιο light προσβολή).

Όσοι συμπολίτες μας ακολούθησαν την απεχθή ιδεολογία του νεοναζισμού μαζί με την αίσθηση της βίας από την άνετη πλευρά της, να φαντασθεί κανείς ότι θα τους δει να αφυπνίζονται τώρα που βλέπουν πού φτάνει το πράγμα;

Πλην όμως, να, στις δηλώσεις και τοποθετήσεις που επακολούθησαν – ακόμη και Κασιδιάρης – σαν κάπως η ίδια η τονικότητα της φωνής είχε αλλάξει. Η επιθετική, υπερήφανη, «θα σου δείξω εγώ ρε» διάσταση είχε πάει πίσω. Μια, πώς να την πούμε, διαλλακτικότητα με στοιχεία μεσότητας, ίσως-ίσως και με διάσταση (αν το τολμήσουμε!) φόβου είχε πάρει την θέση της. Είχε ήδη φανεί αυτό το γλίστρημα όταν η Χρυσαυγή είχε αχθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης: ναι μεν οι Κασιδιαρέοι βγήκαν με μπουνιές και κλωτσιές και φωνή στο διαπασών όταν αφήνονταν ελεύθεροι, αλλά μπροστά στους ανακριτές (ήδη: στις ανακρίτριες…) είχαν πολύ πιο προβατόσχημη παρουσία. Τώρα, την φρικτή ώρα που συνειδητοποιεί κανείς ότι το να είσαι απέναντι, στην άβολη πλευρά της βίας – στην αιχμή της σφαίρας που μπαίνει και σου ξεσκίζει τα όργανα, αν και οι έως τώρα είχαν την λογική της κάμας του μαχαιριού ή της φαλτσέτας (και κατά προτίμησιν, μέχρι Φύσσα, σε έγχρωμη σάρκα) – η επιθετικότητα προσγειώνεται. Φάνηκε αυτό.

Και η μεν ηγεσία της Χρυσαυγής,  καμμένα μυαλά, τι να την μελετά κανείς! Όμως όσοι συμπολίτες μας ακολούθησαν την απεχθή ιδεολογία του νεοναζισμού μαζί με την αίσθηση της βίας από την άνετη πλευρά της, να φαντασθεί κανείς ότι θα τους δει να αφυπνίζονται τώρα που βλέπουν πού θα φτάσει / που φτάνει το πράγμα;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top