Από τον Άρη Βελουχιώτη στον Άρη Σπηλιωτόπουλο ένας ΣΥΡΙΖΑ δρόμος

Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος είδε φως. Θα μπει δεν θα μπει; (Menelaos Myrillas / SOOC).

Για κάθε άνθρωπο έρχεται η στιγμή, για κάθε άντρα έρχεται η ώρα. Είναι εκείνη η μεταιχμιακή κατάσταση όπου πρέπει να αποφασίσει με ποιους είναι. Ποιους θα αφήσει πίσω του και με ποιους θα πορευτεί.

Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος βρίσκεται μπροστά στη μεγάλη απόφαση της ζωής του. Θα διαβεί τον Ρουβίκωνα ή θα πέσει ωσάν αφρόψαρο σε ήσυχα νερά; Μιλώντας τη Δευτέρα (20/5) στο ραδιόφωνο «Πρακτορείο 104,9 FM» παραδέχθηκε πως τον αφορά το προσκλητήριο του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία ενός προοδευτικού τόξου στην Ευρώπη.

Τον αφορά; Από πότε και πώς; Τι είδους αλλαγή συνέβη μέσα του; Ποιο υπαρξιακό ρήγμα τον συντάραξε συθέμελα; Ποια λεόντεια ορμή τον έκανε να ταρακουνηθεί από τη θέση του (αλήθεια, ποια είναι η θέση του); Και πώς ένας πρώην εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ επί Κώστα Καραμανλή, υπουργός των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και υποψήφιος για τη δημαρχία της Αθήνας το 2014, να αλλάζει στρατόπεδο;

Χαμένος μέσα στους χαμένους, από τα παλικάρια που άφησε ο Κώστας Καραμανλής «ορφανά» όταν έφυγε από την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος χάθηκε ωσάν αστέρας που έπεσε από τον ουρανό. Επειδή, όμως, δεν αντέχει δίχως λίγο φέγγος -συχνά πυκνά- κάνει την εμφάνισή λάμποντας θαμπά.

Προφανώς δεν είναι ο πρώτος και δεν θα είναι ο τελευταίος. Δεν πρόκειται περί ασύγγνωστου λάθους να αλλάζει ένας πολιτικός ρότα και να ξεχνάει τον παρελθόντα εαυτό του προς χάριν του μέλλοντα. Τα τελευταία χρόνια, δε, έχουν υπάρξει τόσες πολλές αλλαγές που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την… Παπακώστα (και λοιπούς συγγενείς).

Υπό άλλες συνθήκες θα κάναμε λόγο για σεισμικές μετατοπίσεις. Ναι, σε προηγούμενα χρόνια που τα πολιτικά μεγέθη ήταν ικανά να προκαλέσουν ρηγματώσεις και να δημιουργήσουν κατάσταση. Τώρα, πλέον, μιλάμε για μικροδονήσεις, μόλις στην επιφάνεια μιας ανέμελης θάλασσας, ρηχής για να μην ξεχνιόμαστε, επομένως ουδείς μπορεί να πει πως συνέβη κάτι το φοβερό και το τρομερό.

Βέβαια, τα ερωτήματα παραμένουν. Ποιος άλλος θα δει φως και θα μπει; Ποιος άλλος θα προσπαθήσει να προλάβει τα μελλούμενα και να πάρει καλή θέση στο κομματικό μαντρί; Διότι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, όλες αυτές οι μετακινήσεις και οι μετεγγραφές στελεχών (από τον ένα πύργο στον άλλον) δεν συνιστούν κάποιο ιδεολογικό ρεύμα που αναζητεί την ταυτότητά του σε έναν κόσμο που αλλάζει. Πρόκειται ολοκάθαρα για προσωπικές στρατηγικές, για άγχος γύρω από την πολιτική ύπαρξη ενός εκάστου.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Κατερίνα Παπακώστα (Menelaos Myrillas / SOOC).

Είναι περίεργα όντα οι επαγγελματίες πολιτικοί. Δεν μπορούν να παραδεχθούν ότι έμειναν εκτός νυμφώνος. Δεν αντέχουν τη σκιά όταν πέσουν τα φώτα της ράμπας γι’ αυτούς. Είναι σαν τους ηθοποιούς – τους πιάνει ένας υπαρξιακός ίλιγγος. Και τώρα τι θα απογίνω;

Από την άλλη, μην τρέφουμε αυταπάτες, αν ο Άρης Σπηλιωτόπουλος πει ευθαρσώς και δημόσια πως τάσσεται με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας θα του τείνει το χέρι. Το κυβερνών κόμμα έχει πάψει προ πολλού να είναι ένα «καθαρό» αριστερό-κινηματικό μόρφωμα. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα είναι ένας πολυσυλλεκτικός σχηματισμός που μπορεί να «καταπιεί» αμάσητους την Κουντουρά, την Παπακώστα, τον Πολάκη, τον Πέτρο Κόκκαλη και φυσικά τον Άρη.

Από τον Άρη Βελουχιώτη στον Άρη Σπηλιωτόπουλο; Ε, οι εποχές αλλάζουν. Τα ονόματα πλέον δεν σημαίνει κάτι. Αυτό που διαμορφώνει τη συνθήκη είναι ο κρότος (έστω κι αυτός ο ελάχιστος) που προκαλεί μια μετεγγραφή. Με όρους ποδοσφαίρου: δεν θα μιλάμε για μεταγραφή αεροδρομίου, αλλά τι πειράζει; Πού να τρέχεις τώρα.

Διαβάστε ακόμα: Γρηγόρης Ψαριανός, ο αφιονισμένος πολιτικός που είδε δεξιό φως και μπήκε.

TAGS :
Αλέξης Τσίπρας Άρης Σπηλιωτόπουλος Σύριζα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook