Βρείτε το λάθος: ένας 14χρονος στη φυλακή και οι ακραίοι κάνουν πάρτι

Στιγμιότυπο από τη χθεσινή συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της μαθητικής πορείας, στα Δικαστήρια Ευελπίδων (George Vitsaras / SOOC).

Δεν σκοτώνεις ένα κουνούπι με ένα κανόνι. Να είναι καλά ο Κομφούκιος που ακόμη και σήμερα μάς επαναφέρει στο μέτρο των πραγμάτων. Στην Ελλάδα, άλλωστε, συχνά πυκνά αυτή τη μέση οδό είναι που χάνουμε πρώτη. Τα υπόλοιπα ακολουθούν.

Υπάρχει αυτές τις ημέρες μια ηχηρή αντίφαση που δεν χωνεύεται εύκολα: από τη μια ένας 14χρονος μαθητής κρατήθηκε επί τέσσερις ημέρες για τη συμμετοχή του στα επεισόδια με τους αστυνομικούς, έπειτα από το πρόσφατο μαθητικό συλλαλητήριο και από την άλλη η παγερή αγόρευση της εισαγγελέως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, Αδαμαντίας Οικονόμου που για άλλη μια φορά προσπαθεί να βγάλει «λάδι» τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης και τους δίνει το δικαίωμα να επιστρέψουν στα σπίτια τους.

Προφανώς και οι δύο υποθέσεις δεν μπαίνουν στη βάσανο της σύγκρισης, διότι δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια. Ωστόσο, διαμορφώνουν κλίμα, σε εξοικειώνουν -βίαια- με την τυφλότητα της Δικαιοσύνης. Λειτουργούν με άνισα κριτήρια.

Αλήθεια, τι φοβήθηκε ο ανακριτής που αποφάσισε την προφυλάκιση του 14χρονου; Ότι θα διαφύγει από τη χώρα; Ότι θα κατέληγε στην Κούβα να πίνει ρούμι γελώντας με το πάθημα των διωκτικών αρχών; Αν ένα παιδί κρίνεται επικίνδυνο για την τέλεση κι άλλων αδικημάτων, τότε οι Χρυσαυγίτες για ποιο πράγμα δεν κρίνονται άκρως επικίνδυνοι; Εκτός και ξεχνάμε πως έπειτα από τη δολοφονία Φύσσα δεν υπέστειλαν καθόλου τη σημαία των βίαιων ενεργειών τους.

Ο 14χρονος δεν είναι ήρωας, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Πήρε μέρος στα επεισόδια, συνελήφθη για επίθεση στα αστυνομικά όργανα. Αυτό οφείλουμε να το δεχθούμε ως έχει. Τα τελευταία χρόνια, στα επεισόδια με αστυνομικούς μετέχουν ολοένα και περισσότερα αμούστακα. Έχει κατέβει αρκετά ο μέσος όρος ηλικίας των μπαχαλάκηδων. Δεν είναι της παρούσης να εξετάσουμε ενδελεχώς το φαινόμενο, αλλά είναι υπαρκτό.

Είναι, όμως, άλλο πράγμα να συλληφθεί ένας ανήλικος κι άλλο να κρατηθεί και να περάσει τέσσερις ημέρες στη στενή ωσάν να ήταν εγκέφαλος τρομοκρατικής οργάνωσης. Η οργανωμένη πολιτεία λειτούργησε εις βάρος του τιμωρητικά, με υπέρμετρο ζήλο. Στην ουσία, έδωσε στον νεαρό το πρώτο ισχυρό άλλοθι για να τεθεί αναφανδόν εναντίον της.

Τι ακριβώς περιμένουμε να συμβεί με τον κάθε πιτσιρικά που στην πραγματικότητα τον παραδίδουμε -αμαχητί- στους ακραίους; Υπάρχουν χίλιοι τρόποι να συνετιστεί, να καταλάβει πως με την βία δεν πρόκειται να διεκδικήσει και να κερδίσει πράγματα στη ζωή, να μάθει πως οι νόμοι του κράτους δεν καταλύονται με πέτρες και μολότοφ.

Οταν, όμως, τον συλλαμβάνεις και στη συνέχεια του συμπεριφέρεσαι λες και είναι ο Τσε Γκεβάρα που ετοιμάζει ένοπλη πάλη, τότε τον έχεις χάσει από τις αγκάλες σου. Ετοιμάζεται να περάσει στην αντίπερα όχθη και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το δεχθούμε αβασάνιστα.

Η ζημιά δεν θα είναι μόνο για το ίδιο το παιδί (και μετέπειτα ενήλικα), αλλά και για την κοινωνία, για όλους μας. Πώς γίνεται να προσδοκάς ένα καλύτερο μέλλον όταν μετατρέπεις τους βασικούς φορείς του (τους νέους) σε οιονεί εχθρούς; Και μόνο το άλλοθι της ηλικίας θα έπρεπε να είναι ισχυρό έτσι ώστε ο ανακριτής να μην εφαρμόσει το μέγιστο των ποινών που είχε στα χέρια του.

Τη στιγμή που τα μέλη της Χρυσής Αυγής επικαλούνται κάθε πιθανό και απίθανο επιχείρημα για να πείσουν πως είναι στην ουσία μωρές παρθένες, μήπως και καταφέρουν να την σκαπουλάρουν από τη φυλακή, ο εν λόγω πιτσιρικάς δεν χρειάζεται να πείσει για τίποτα: είναι ένα μικρό παιδί, άγουρο ακόμη, με μη διαμορφωμένη προσωπικότητα, ένας πηλός που ακόμη πλάθεται. Γιατί θέλουμε σώνει και ντε να τον παραδώσουμε στα χέρια ενός λάθος τεχνίτη;

Διαβάστε ακόμα: Ελευθερία του λόγου σημαίνει και δικαίωμα στην προσβολή.

TAGS :
διαδήλωση μαθητές χρυσή αυγή

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook