Ο Μητσοτάκης πέταξε την μπάλα στην εξέδρα. Δεν ξέρει πώς να λύσει το θέμα της βίας στα γήπεδα 
«Κοράκι», εσύ σούπερ σταρ! 
Είδε ο Εμπαπέ τον «Ναπολέοντα» πριν το ματς με το Γιβραλτάρ; 
Από τον Μαραντόνα στον Μουσολίνι, δύο βιβλία δρόμος 
Τι έχουν τα έρμα και δεν προκρίνονται; 
Ενώ στην Ιταλία η Ιλάρια Ντ’ Αμίκο ξέρει να παρουσιάζει όπως πρέπει αθλητικά…
Ο αρχαίος μέγιστος, όπως παραδίδεται, των ζωγράφων, ο Απελλής, όταν ένας τσαγκάρης, κοιτώντας έναν πίνακά του, του παρατήρησε κάτι για το πώς είχε σχεδιάσει τα παπούτσια, τον άκουσε και τα διόρθωσε. Όμως έτσι ο τσαγκάρης πήρε θάρρος, κι άρχισε να του λέει τη γνώμη του και για τον χιτώνα τού ζωγραφισμένου από τον Απελλή στον πίνακα. Τότε ο Απελλής, λέγεται, τον έκοψε και του είπε τη διάσημη φράση: «Sutor, ne supra crepidam!». Τσαγκάρη, ως τα σανδάλια! Όχι παραπάνω…
Τη θυμάμαι συνέχεια αυτή την κουβέντα τον τελευταίο καιρό, στην Ελλάδα όπου όλοι τα ξέρουν όλα, και κανένας σχεδόν δεν θέλει να μάθει ουσιαστικά τίποτα, ούτε έχει έστω του τσαγκάρη εκείνου την ως τα παπούτσια ειδική γνώση. Στη χώρα όπου όλοι έχουν γνώμη περί πάντων, και αγνοούν συνήθως σε βάθος τα πάντα. Στην Ελλάδα της πάντα επιφανειακής άποψης, της επιθετικής κι ασυνάρτητης δημόσιας υπερβολής.
Παρακολουθώ εδώ και καιρό αθλητικά στην Ιταλία, στου Μπερλουσκόνι μάλιστα το αμαρτωλό Sky: πέραν του υψηλού και όλο βελτιούμενου αισθητικού τους επιπέδου, δεν υπάρχει άνθρωπος εκεί να μπλέκει συνέχεια με άλλ’ αντ’ άλλων ιστορίες και να διαφημίζει την έλλειψη γνώσεών του επίμονα, αναφερόμενος σε άσχετα με τα σπορ πράγματα επί μονίμου βάσεως. Εδώ, εδώ και χρόνια, το ακριβώς αντίθετο: αδυναμία ουσιαστικής κριτικής στο άθλημα που παρουσιάζεται, αλλά όλο φράσεις κενές επί παντός επιστητού. (Κορυφαία εκείνη η καβαφική «σαν έτοιμος από καιρό», που την επαναλαμβάνουν διαρκώς αμάσητη οι πάντες, αγνοούντες παντελώς το νόημά της και το υπόλοιπο ποίημα).
Η επίδειξη αγραμματοσύνης από τόσους πολλούς πια, που δεν γνωρίζουν, όπως είπα, ούτε το αντικείμενο του τομέα τους επαρκώς, μας έχει οδηγήσει σε χάος κομπογιαννιτισμού, σε αλαζονεία γραφής και ομιλίας απίστευτη, ώστε ακόμα και οι πιο ουδέτερες οπαδικά και σοβαροφανείς αθλητικές εφημερίδες να είναι καθημερινά γεμάτες με τερατώδη φληναφήματα άχρηστου εξυπναδισμού και ανοικονόμητου ύφους.
Κι ενώ ο απλός αναγνώστης ή τηλεθεατής περιμένει ν’ ακούσει μια ενήμερη, ουσιαστική ανάλυση, γιατί έχασε η ομάδα και τι πρέπει να γίνει, μαθαίνει σε καθημερινή βάση όλα όσα δεν ξέρει ο αθλητικογράφος, και χώνεται όλο και πιο βαθιά κι αυτός στον ωκεανό της αμάθειας και της τρομερής αδελφής της, της ημιμάθειας.
Και τι να κάνουμε; Που έλεγε κι ο… Λένιν. Αν δεν υπήρχαν τόσες σελίδες να γεμίζουν κάθε μέρα αναγκαστικά με ό,τι του κατεβαίνει του καθενός… Αν δεν υπήρχαν τόσες ώρες σε τόσα ραδιόφωνα και σε τόσα κανάλια για να λέει ο κάθε πικραμένος τον πόνο του… Αν δεν ήταν η φλυαρία και το μη βούτηγμα της γλώσσας στο μυαλό το εθνικό πια σπορ μας… Αν η Παιδεία μας δεν είχε εδώ και χρόνια πιάσει πάτο… Αν, αν, αν… Αν! Που έγραψε κι ο… Κίπλινγκ!
*«Τσαγκάρη, ως τα σανδάλια! Όχι παραπάνω…» (Η φράση είναι στα λατινικά, γιατί μας τη μετέφερε ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος. Αφιερωμένη στον όψιμο… νέο-λατινιστή της θρασύτατης αθλητικής δημοσιογραφίας μας).
Ο Σωτήρης Κακίσης είναι ποιητής.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
