H ανταλλαγή συντρόφων είναι lifestyle του συρμού ή μια πραγματική σχολή ηδονής;

Οι σημερινοί swingers είναι μάλλον συντηρητικοί και δεν έχουν καμιά σχέση με τους ελευθεριάζοντες που επιδίδονταν στο ομαδικό σεξ μετά το ’68. (Φωτογραφία: Helmut Newton)

Για πολλούς, η ανταλλαγή συντρόφων μυρίζει ακόμα θειάφι. Ωστόσο, δεν υπάρχει χώρα της Ευρώπης όπου τα σχετικά κλαμπ να μη γνωρίζουν άνθιση. Μόνο στην Αθήνα υποτίθεται ότι λειτουργούν τρία. Το swinger club στον Πειραιά, ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης, κατά τα λεγόμενα, το έκλεισε η Αστυνομία, με δύο πλημμελήματα και ένα πταίσμα. Έχουμε φτάσει στο σημείο να μιλάμε πια για μπαναλιτέ. Γιατί σήμερα, η σεξουαλικότητα οφείλει να είναι πρωτότυπη, εκκεντρική, απελευθερωμένη. Η διαφορά από την πάλαι ποτέ «ελευθεριότητα» που αφορούσε αποκλειστικά σε δυο ζευγάρια, το swinging μπορεί να περιοριστεί στα 3 πρόσωπα.

Το άθλημα άρχισε να βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς οι ένστολοι συμμετείχαν ενίοτε σε «key parties», κατά τη διάρκεια των οποίων οι στρατιώτες μπέρδευαν τα κλειδιά τους, ώστε να επιλεγούν στην τύχη από τις συζύγους τους, εξασφαλίζοντας έτσι τη διαιώνισή τους.

Σήμερα, μόνο στη Γαλλία, σύμφωνα με τις πληροφορίες που δίνει ο κοινωνιολόγος Daniel Welzer-Lang, δεν υπάρχει παρισινό διαμέρισμα χωρίς κλαμπ ανταλλαγής συντρόφων. Ακόμα κι οι μεσαίου μεγέθους πόλεις έχουν από δυο-τρία. Μέσα σε μια 20ετία, το άθλημα γνώρισε τέτοια προβολή από τα ΜΜΕ που τώρα γίνεται χαμός.

Δεν μεγάλωσε μόνον ο πληθυσμός, αλλά άλλαξαν κι οι πρακτικές. Στους «παραδοσιακούς» swingers άνω των 40 ετών ήρθαν να προστεθούν πολλά νεαρά ζευγάρια. Έρχονται για να διασκεδάσουν, να χαζέψουν, αλλά και να ζήσουν μια σεξουαλικότητα πιο παιχνιδιάρικη, η οποία έχει περισσότερο να κάνει με τη σαγήνη παρά με την κατανάλωση.

Το πιθανότερο είναι λίαν συντόμως να βρίσκεις σε κάθε γωνιά χώρους «hard» και χώρους πιο κοσμικούς, κλαμπ για bisexuals, για gangs bangs (πρακτική που συνίσταται στο να κάνει μια γυναίκα σεξ με πολλούς άνδρες ταυτόχρονα). Ακόμα και για γυναίκες που φοράνε τζιν, πράγμα που παλαιότερα απαγορευόταν διά ροπάλου.

Να είμαστε, όμως, σοβαροί. Τα κλαμπ δεν είναι οι κατεξοχήν χώροι ανταλλαγής συντρόφων. Συχνά, το σαββατιάτικο δείπνο ξεφεύγει και τα πράγματα ξεσαλώνουν. Υπάρχουν ομάδες που αρέσκονται σ’ αυτήν την πρακτική, αλλά θέλουν να είναι σπίτι τους, να κάνουν τη γύρα, σ’ ένα περιβάλλον πιο οικείο από αυτό ενός κλαμπ. Κι αν βαριέστε να το κάνετε μόνο με φίλους, υπάρχουν ένα σωρό sites που φροντίζουν να υποβοηθήσουν τη φυσιολογική ανάγκη ανανέωσης.

Γεγονός είναι πως είναι συνήθως οι άντρες που παίρνουν την πρωτοβουλία. Πρόκειται για καλοπερασάκηδες που αγαπούν το σεξ. Γι’ αυτούς, η δυνατότητα να έχουν πλειάδα συντρόφων είναι καθησυχαστική για το εγώ και την αντρίλα τους. Με μια διαφορά: πρέπει να γίνεται διάκριση ανάμεσα στο ζευγάρι και τον ξέμπαρκο που απλώς εκείνο το βράδυ συνοδεύεται.

Διαβάστε ακόμα: Ο φετιχισμός κι ο αισθησιασμός του Marc Lagrange

Στην πρώτη περίπτωση, μπορεί να φανεί παράξενο, αλλά ο άνδρας είναι τρελά ερωτευμένος με τη σύντροφό του, τη νοιάζεται, νιώθει ότι κερδίζει πόντους από την ομορφιά της. Κι αν την ανταλλάσσει για καθαρά δική του ευχαρίστηση, σέβεται και τις δικές της ανάγκες. Από κει και πέρα, συμβαίνουν δύο τινά: είτε κάνουμε τα πάντα κι οι δυο μαζί είτε καθένας πάει απ’ τη μεριά του. Ενδιαφέρον έχει και το γεγονός ότι το swinging είναι ένας τρόπος να δοκιμάσει κάποιος την αμφιλοφυλικότητά του, ακόμα και στα κλαμπ όπου υποτίθεται ότι για τους άνδρες απαγορεύεται.

Τι τρέχει τώρα με τις γυναίκες. Συνήθως ακολουθούν τον φίλο τους, γιατί θέλουν να τον ευχαριστήσουν, αλλά και γιατί, από μια ορισμένη ηλικία και μετά, θέλουν να σιγουρευτούν για το αν μπορούν ακόμα να γοητεύσουν. Αλλά τις τρώει και η περιέργεια. Εδώ, έχουμε να κάνουμε με έναν κύκλο που δεν το απασχολεί ιδιαίτερα η ομορφιά ενός κορμιού, όπου θα τους πουν ότι είναι ωραίες. Μπορούν να απολαύσουν ανοιχτά επίσης τη γυναικεία bisexuality, όπως επίσης να δεχτούν ή ν’ απορρίψουν. Και δεν είναι λίγες εκείνες που ερεθίζονται στο θέαμα δύο ανδρών που χαϊδεύονται.

Σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες που γουστάρουν τη φάση ανταλλαγής συντρόφων δεν νιώθουν ως μέσο συναλλαγής του συζύγου τους. Συνήθως ανήκουν στη μεσοαστική τάξη, αποτελούμενη από εμπόρους, κόσμο της πληροφορικής ή ιατρικό προσωπικό, που δεν δίνουν δυάρα για φεμινιστικές απόψεις. «Οι διανοούμενοι» σπανίζουν σ’ αυτά τα κλαμπ. Μόνον κάποιες γυναίκες (συνήθως ανώτερα στελέχη) ομολογούν «ότι πάνε για έναν πούτσο», διεκδικώντας την ανδρική πλευρά της σεξουαλικότητάς τους. Το σύστημα των κλαμπ είναι γι’ αυτές γρήγορο, αποτελεσματικό και χωρίς συνέπειες.

Θα μου πείτε, δεν υπάρχει κίνδυνος τα αισθήματα ν’ αλλάξουν; Το περίεργο είναι ότι τα περισσότερα ζευγάρια, ενδιαφέρονται να κάνουν καινούργιους φίλους. Και καθώς την εμπειρία τους μπορούν να τη μοιραστούν μόνο με άλλους ενδιαφερόμενους, έχουν την αίσθηση ότι ανήκουν σε μια αντικομφορμιστική ελίτ. Δεν είναι λίγοι, όμως, εκείνοι που επιδιώκουν ακόμα την ανωνυμία τους, συχνάζοντας σε περιθωριακά κλαμπ ή πηγαίνουν σε τέτοια μέρη μόνο στις πρωτεύουσες, όπου είναι σίγουροι πως δεν θα βρεθεί κάποιος να τους αναγνωρίσει. Και πολλοί απ’ αυτούς δεν δίνουν το αληθινό τους όνομα.

Βέβαια υπάρχουν και άνθρωποι που τους αρέσει η ανταλλαγή συντρόφων, αλλά θέλουν να είναι σπίτι τους, να κάνουν τη γύρα, σ’ ένα περιβάλλον πιο οικείο από αυτό ενός κλαμπ. (Φωτογραφία από την ταινία «Bob & Carol & Ted & Alice» του 1969)

Η ανωνυμία αυτή συνδέεται ασφαλώς μ’ ένα κοινωνικό ταμπού, αλλά είναι επίσης κι ένα ερωτικό κίνητρο, όπως και για μια εγγύηση των σταθερών θεμελίων του ζευγαριού. Οι σύζυγοι πιστεύουν ότι έτσι οι γυναίκες τους δεν θα μπορέσουν να διαχειριστούν μια σεξουαλική πράξη της μιας βραδιάς άμα ο παρτενέρ τούς είναι άγνωστος. Γιατί φοβούνται ότι αυτή η απλή σωματική επαφή μπορεί να μετατραπεί σε συναισθηματική σχέση.

Είναι γεγονός ότι το swinging μοιάζει ενίοτε ως ένα είδος συγκεκαλυμμένης μοιχείας. Στην πραγματικότητα, πολλά ζευγάρια επιδίδονται στην πρακτική αυτή, για να σπάσουν την καθημερινή μονοτονία, συν ότι τα ερεθίσματα είναι πια πάρα πολλά. Λειτουργεί ως ένα είδος ομοιοπαθητικής. Όλο το κόλπο εδώ είναι πως μπορεί ένας από του δύο συντρόφους να πληγωθεί παρακολουθώντας σε «απευθείας σύνδεση» τη δραστηριότητα του συντρόφου του, ακόμα κι αν η παρουσία του τού δίνει την εντύπωση πως δεν υπάρχουν μυστικά μεταξύ τους. Αυτό είναι το ένα. Το άλλο είναι ότι μπορεί να λειτουργήσει ερεθιστικά.

Διαβάστε ακόμα: 100 χρόνια από το σκανδαλώδες «Εγχειρίδιο Κοσμιότητος για Νεαρές Δεσποινίδες» του Pierre Louÿs

Συνήθως, οι άντρες που αρχίζουν να συχνάζουν στα κλαμπ αυτά χαίρονται που η σύντροφός τους δέχεται να τους συνοδέψει. Στην αρχή, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τη δουν σε περιπτύξεις με μια άλλη γυναίκα, αλλά το πράγμα περιπλέκεται όταν πηγαίνουν με άλλους άντρες. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που χάνουν τη στύση τους ξεκινώντας το swinging. Χρειάζεται χρόνος για να ξεπεράσουν το πατριαρχικό σχήμα ότι μια γυναίκα τους ανήκει. Όσο για τις γυναίκες, μπορεί για μια φορά να τους αρέσει να τους φερθούν σαν νά ‘ταν πόρνες, αλλά όχι παραπάνω. Παραπονούνται μάλιστα μετά για την περιρρέουσα ερωτική φτώχεια, ώστε να μην ξαναπατήσουν.

Ένας άλλος κίνδυνος είναι το αρσενικό να αμφισβητήσει τις σεξουαλικές του ικανότητες, συγκρίνοντάς τες με τους υπόλοιπους: «το κάνει καλύτερα από μένα», «τον έχει πιο μεγάλο», για τους άντρες, ή «έχει πιο ωραίο στήθος» για τις γυναίκες. Δεν είναι εύκολο να βλέπεις τον/τη σύντροφό σου να τη βρίσκει περισσότερο με κάποιον άλλο. Η ζήλια δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη.

Ωστόσο, πολλοί οπαδοί της πρακτικής ανταλλαγής συντρόφων ομολογούν ότι αυτό τόνωσε τις ερωτικές και σεξουαλικές τους συγκινήσεις. Γι’ αυτούς, είναι ένας τρόπος να τσιμεντώσουν την ερωτική τους σχέση, μετά από ειλικρινή συζήτηση. Παρ’ όλ’ αυτά, όταν ένα ζευγάρι περνάει μια σοβαρή κρίση είναι εθελοτυφλία να πιστεύει κάποιος ότι αυτή θα λυθεί μέσω του swinging ως διά μαγείας, εκτός κι αν το πρόβλημα είναι καθαρά σεξουαλικής φύσης.

Σπάνια, πάντως, διαλύονται ζευγάρια μόνο και μόνο εξαιτίας αυτής της πρακτικής. Και είναι γεγονός ότι, με την ανταλλαγή συντρόφων, οι γυναίκες μπορούν ν’ ανακαλύψουν έναν άλλο κόσμο, να αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Κερδίζοντας ένας είδος αυτονομίας μέσω της σεξουαλικότητας, μπορούν να δουν με διαφορετικό μάτι τη συζυγική σχέση και το μοντέλο της.

Σε γενικές γραμμές, τα ζευγάρια που επιδίδονται στο swinging είναι πολύ της «οικογένειας». Αν έχουν παιδιά, τα κρατάνε αμέτοχα και επιδίδονται στην ανταλλαγή συντρόφων όπως σ’ ένα τελετουργικό. Ορισμένα πάνε στο κλαμπ επ’ ευκαιρία κάποιων γενεθλίων ή μια φορά το χρόνο ή μιας βδομάδας διακοπών χωρίς τα παιδιά. Οι σημερινοί swingers είναι μάλλον συντηρητικοί και δεν έχουν καμιά σχέση με τους ελευθεριάζοντες που επιδίδονταν στο ομαδικό σεξ μετά το ’68. Κατά βάθος, τη σεξουαλικότητά τους θα μπορούσες να την πεις κανονιστική.

Ωστόσο, το ερώτημα που έρχεται αυθόρμητα στο νου είναι: η πρακτική αυτή δεν αλλάζει τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων; Μα ναι. Αν η ανταλλαγή συντρόφων είναι ένας τρόπος ανασύνθεσης της ανδρικής επιβολής, από την άλλη συνιστά και μια μετεξέλιξη των σχέσεων μεταξύ των φύλων. Οι γυναίκες επιβεβαιώνουν τα δικά τους θέλω και την αυτονομία τους, ακριβώς όπως το κάνουν και σε άλλους κοινωνικούς τομείς. Και οι άνδρες εγκαταλείπουν ορισμένα προνόμια, θεωρούμενα ως στυλοβάτες του ανδρισμού: αποδέχονται οι σύντροφοί τους να έχουν κι άλλους παρτενέρ ή να τους χαϊδέψουν ομόφυλοί τους. Κατά κάποιον τρόπο, μπορείς λοιπόν να πεις ότι η κυριαρχία τους θρυμματίζεται.

Διαβάστε ακόμα: Mimi Thorisson – Η «τέλεια γυναίκα»

TAGS :
swingers ανταλλαγή συντρόφων σεξ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook