Στη Ρίγα, για μια ακόμα φορά, συμφώνησαν ότι θέλουν να συμφωνήσουν.

Παρακολουθώντας τον Αλέξη Τσίπρα μετά από μια Σύνοδο Κορυφής, δυο κλειστές συναντήσεις (με Μέρκελ-Ολάντ και με Γιουνκέρ) και μια ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή, εξακολουθούμε ακόμα να μην έχουμε καθαρή εικόνα για το πότε θα έρθει μια συμφωνία, ποιο θα είναι το περιεχόμενό της και ποια η “διάρκειά” της.

Για να συνοψίσουμε: το συμπέρασμα από τις συναντήσεις του Τσίπρα στη Ρίγα είναι πως συμφώνησαν ότι είναι καλό να συμφωνήσουν, ενώ ο Γιουνκέρ, με τα συνηθισμένα επικοινωνιακά του κολπάκια, έπαιξε πάλι το ρόλο του φιλέλληνα μπαμπά που προσπαθεί να ωθήσει το ριζοσπαστικοποιημένο τέκνο στη σοβαρότητα. Η μόνη σοβαρή εξέλιξη – αν και απολύτως αναμενόμενη σε όσους παρακολουθούν τα διεθνή ΜΜΕ – ήταν η επιβεβαίωση πως το ΔΝΤ παραμένει στο πρόγραμμα.

Αυτό σημαίνει ότι τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα και τόσο “πολιτικά” (υπό τη στρεβλή έννοια που έχουν δώσει κάποιοι στη λέξη). Το ΔΝΤ θέλει μια κανονική αξιολόγηση, έχει εφαρμοσμένες και συγκεκριμένες ιδέες, θέλει να δει αριθμούς, δεν πολιτικοποιεί πολύ τα πράγματα και θέλει να συζητήσει με τους αρμόδιους υπουργούς σε επίπεδο συγκεκριμένων policies, οι οποίες ακουμπάνε απολύτως στις κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης.

Καθόλου τυχαία, ο Πρωθυπουργός επιτέθηκε ειδικά στο ΔΝΤ στη χθεσινή του ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα διαρκέσει όλο το Σαββατοκύριακο, και από την οποία αναμένεται να βγουν συμπεράσματα για την υποδοχή της όποιας συμφωνίας από τις διαφορετικές πτέρυγες του κόμματος – ειδικά από την Αριστερή Πλατφόρμα περιμένουμε αν θα εμφανίσει κάποιο κείμενο θέσεων για συμφωνία εντός του προγραμματικού πλαισίου της Θεσσαλονίκης κι αν αυτή θα τεθεί σε ψηφοφορία.

Ο Τσίπρας επιδίωξε να κάνει διάκριση ανάμεσα στους Eυρωπαίους εταίρους και την “Ευρώπη της Αλληλεγγύης” και το ΔΝΤ, στο οποίο εμμέσως απέδωσε την εμμονή με τα άλυτα ζητήματα του ΦΠΑ, του ασφαλιστικού και των εργασιακών, ενώ κάπου εκεί “κόλλησε” και το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους, το οποίο ο Πρωθυπουργός συνέδεσε με το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος, διαφωνώντας με τη γραμμή του Ταμείου για το θέμα.

Ο Τσίπρας αναγνωρίζει ότι έχει πρόβλημα στο εσωτερικό του κόμματος. Το τι θα πράξει, θα το δούμε όταν θα έχει μια συμφωνία στα χέρια του.

Για το διαχρονικά δισεπίλυτο θέμα της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού, περιορίστηκε στην εύκολη και πολυφορεμένη άποψη πως θα το ξεπεράσει ενισχύοντας την απασχόληση (με δημόσιες επενδύσεις χωρίς χρονοδιάγραμμα;), με την καταπολέμηση της μαύρης εργασίας και της εισφοροδιαφυγής (ιδέες που έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές).

Τέλος, ζήτησε σοβαρότητα και εσωκομματική σύμπνοια και, για να μη φαντάζονται κάποιοι πως τον χωρίζουν έτη φωτός από τις θέσεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου, σε πολλά σημεία της ομιλίας του επιτέθηκε στα ΜΜΕ, τα οποία κατηγόρησε πως παπαγαλίζουν τη γραμμή των δανειστών.

Ειδικά για την Πρόεδρο της Βουλής, το Μαξίμου διέψευσε δημοσιεύματα που την έφερναν κοντά σε διαγραφή από την κοινοβουλευτική ομάδα, χωρίς κανένα σχόλιο για τη νομότυπη, αλλά πολιτικά… πρωτότυπη ιδέα της να προωθήσει την πρόταση νόμου που είχε καταθέσει προ τριμήνου σχεδόν το ΚΚΕ, για την κατάργηση μνημονιακών νόμων για μισθούς και συντάξεις και επαναφορά του κατώτατου μισθού στα €751.

Αυτά είναι πάνω-κάτω τα δεδομένα του τελευταίου τριημέρου. Τα συμπεράσματα; Ο Τσίπρας αναγνωρίζει ότι έχει πρόβλημα στο εσωτερικό του κόμματος. Το τι θα πράξει, θα το δούμε όταν θα έχει μια συμφωνία στα χέρια του. Ένα σενάριο, μια εκτίμηση, λέει πως εφόσον διαπιστώσει ότι ένα μέρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του είναι έτοιμο να την καταψηφίσει, δεν θα μπει σε συζήτηση με την Αντιπολίτευση, αλλά θα χρησιμοποιήσει την πρόθεση κομμάτων να την ψηφίσουν, ώστε να ασκήσει πίεση στους πιθανούς αντάρτες του ΣΥΡΙΖΑ.

Εφόσον αυτοί αποφασίσουν να μην ψηφίσουν, η συμφωνία θα περάσει από τη Βουλή με ψήφους της Αντιπολίτευσης. Αλλά, στη συνέχεια, ανάλογα και με το μέγεθος της απώλειας, θα τεθεί θέμα εκλογών, οι οποίες θα διεξαχθούν με λίστα και θα του δώσουν τη δυνατότητα, εφόσον ασκήσει αρχηγικό δικαίωμα, να αλλάξει τις εσωκομματικές του ισορροπίες.

Από την άλλη, εκλογές χωρίς συμφωνία σημαίνει χρεωκοπία εντός της προεκλογικής περιόδου και κλίμα πανικού. Το πιθανότερο λοιπόν είναι, αν παρουσιάσει μια συμφωνία – το “αν” υπογραμμίστε το, γιατί δεν προκύπτουν συγκλίσεις στα καυτά θέματα και οι οικονομικές εξελίξεις δεν ανακόπτονται εύκολα – να είναι, όχι μακρόπνοη, όπως είπε σήμερα ο Τσίπρας, ούτε καν τόσο “πολιτική” όσο μας λένε τόσο καιρό, αλλά σε δύο στάδια.

Με πρώτο στάδιο, το κλείσιμο της τρέχουσας αξιολόγησης συν μέτρα που οπωσδήποτε θα είναι πιο δυσάρεστα από όσα φαντάζονταν κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ και, στη συνέχεια, ένα επόμενο μνημόνιο ή συμβόλαιο ή όπως αποφασίσουν να το πουν τελοσπάντων, προς το φθινόπωρο. Το ποιοι θα τη δεχτούν και ποιοι θα βάλουν σε κίνδυνο την κυβέρνηση, θα φανεί καθαρότερα εντός των επόμενων ημερών.

Διαβάστε ακόμα: Γιατί η ιδέα του δημοψηφίσματος είναι μια κουταμάρα 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top