Γελάει ακόμη και ο ίδιος… (Φωτογραφία: Sooc).

Ας αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι: η πιο σημαντική προσφορά στα πολιτικά πράγματα της χώρας από την μεριά του ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα είναι ο γάμος του προέδρου του, Στέφανου Κασσελάκη. Ως εκεί μπορεί το συγκεκριμένο κόμμα.

Είναι σε θέση να γεμίσει τις στήλες των gossip περιοδικών και των αντίστοιχων εκπομπών της τηλεόρασης. Τι φόρεσε το ζευγάρι, τι οι καλεσμένοι, τι έφαγαν, τι τους έκαναν δώρο. Όλα αυτά τα εξόχως πολιτικά ζητήματα (για να μην πω προτάγματα) αφορούν έναν κάποτε αριστερό συνδυασμό που φιλοδοξούσε να φέρει την «επανάσταση» στη χώρα, να μας αφαιρέσει από το σβέρκο τα μνημόνια και τους ξένους δυνάστες και να εγκαθιδρύσει την κοινωνική δικαιοσύνη. Πού ήσουν νιότη…

Η ιστορία του κόμματος από την εποχή που ήταν Συνασπισμός και πάλευε να μπει στη Βουλή με το γλίσχρο 3% έως έως τις μέρες του «κεφιού» που ζούμε τώρα, μπορεί να γίνει θέαμα σε επιθεώρηση.

Η ιστορία του κόμματος από την εποχή που ήταν Συνασπισμός και πάλευε να μπει στη Βουλή με το γλίσχρο 3% έως την εποχή που έγινε κυβέρνηση και έκανε τη μέγιστη κωλοτούμπα που έχει κάνει ελληνικό κόμμα από τη μεταπολίτευση και έως τις μέρες του «κεφιού» που ζούμε τώρα, αυτή η ιστορία μπορεί να γίνει θέαμα σε επιθεώρηση.

Βέβαια τώρα μπορούμε να γελάσουμε διότι τα αριστερά «ανδραγαθήματα» δεν είναι σε θέση να πλήξουν τη χώρα (έχουμε περάσει κι από αυτή τη φάση) και, τέλος πάντων, λίγο γέλιο ποτέ δεν ήταν κακό στην πολιτική.

Το κόμμα θα αλλάξει όνομα (ή, τουλάχιστον, έτσι θέλει ο Κασσελάκης). Ο Πολάκης μια είναι έξω, μια είναι μέσα (ούτε θητεία στο Πεντάγωνο να έκανε). Στελέχη που μέχρι πρότινος ήταν αρεστά, τώρα προγράφονται, διαγράφονται ή παραπέμπονται στο πειθαρχικό.

Κόσμος πάει και δεν έρχεται, στις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε πάλι στην τρίτη θέση, η Κεντρική Επιτροπή του Σαββατοκύριακου αναμένεται να είναι μάχη στα μαρμαρένια αλώνια, ενώ τα πυρά και τα μαχαίρια εξακοντίζονται από παντού προς όλες τις κατευθύνσεις.

Στο μεταξύ, ο Τσίπρας ως άλλος Κώστας Καραμανλής, έχει ντυθεί το ρόλο του Βούδα που μιλάει ελάχιστα και αφήνει τους κύκλους του να μεταφέρουν τα λόγια του.

Αν αυτό, τώρα, λέγεται αριστερό κόμμα, τότε μάλλον έχουμε χάσει πλέον κάθε έννοια νοηματοδότησης της αριστερής ιδεολογίας. Που, για να είμαστε ειλικρινείς, όντως, την έχουμε χάσει από την εποχή που ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε με πλήρη κυνισμό ότι μόνο μέσα στο σύστημα θα μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα εξουσίας. Μόνο που έμεινε δίχως εξουσία και κόμμα τελικά.

Στο μεταξύ, ο Τσίπρας ως άλλος Κώστας Καραμανλής, έχει ντυθεί το ρόλο του Βούδα που μιλάει ελάχιστα, αφήνει τους κύκλους του να μεταφέρουν τα λόγια του και από το «όρος» της αποστρατείας του βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ανάποδη πορεία και να πηγαίνει ξανά προς τα παλιά λημέρια. Τότε που τα στελέχη του κόμματος γέμιζαν μια καμαρούλα μια σταλιά.

Το γεγονός ότι οι απογοητευμένοι του ΣΥΡΙΖΑ είτε πάνε σπίτι τους είτε πηγαίνουν στη Νέα Αριστερά δείχνει κάτι. Πολλές επιλογές αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν. Στην ουσία δεν υπάρχει καμία. Κι ας λέμε πως στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Σε πρώην αριστερά κόμματα μια χαρά αδιέξοδα υπάρχουν.

Το ότι η Νέα Αριστερά δεν μπορεί να «αρπάξει» την όποια δύναμη έχει ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ (λόγω της δύναμης της αδράνειας), δείχνει πως η ελληνική κοινωνία έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο από τους αριστερούς πολιτικούς που είναι δέσμιοι μιας παλιάς γλώσσας και παλαιών αιτημάτων.

Δεν θα ήταν άδικο αν λέγαμε πως αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πιο απολιτίκ κόμμα της κομματικής βεντάλιας.

Ο Κασσελάκης που επαγγέλλεται την άμεση σχέση με τον λαό, στην ουσία έχει δημιουργήσει ένα κόμμα που παράγει έργο εκτός πολιτικής. Δεν θα ήταν άδικο αν λέγαμε πως αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πιο απολιτίκ κόμμα της κομματικής βεντάλιας.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο: ένας άνθρωπος που ήρθε από το πουθενά, που δεν είχε καμία πολιτική ταυτότητα, που δεν γνώριζε πώς παίζεται το παιχνίδι, που δεν έχει καν την ικανότητα του λόγου (στοιχείο σημαντικό για έναν πολιτικό αρχηγό) και που στηρίχθηκε στην καλλονή του και στην ιδιωτική του ζωή, δεν γινόταν να αναστήσει τον ημιθανή ΣΥΡΙΖΑ. Βάλτε όσα στοιχήματα θέλετε: αυτό το κόμμα είτε θα πάψει να υπάρχει είτε θα γίνει χίλια κομμάτια έως τη στιγμή που θα το ξεχάσουμε τα προσεχή χρόνια.

Μέχρι να συμβούν, όμως, όλα αυτά ευτυχώς που υπάρχει και σκορπάει άφθονο γέλιο στις ήδη κουρασμένες ψυχές μας. Ακόμη κι αν δεν υπήρχε ο Κασσελάκης θα έπρεπε να τον δημιουργήσουμε. Έγινε το αλατοπίπερο της επίπεδης πολιτικής ζωής και, πλέον, του ανοίγονται πολλοί δρόμοι: από παρουσιαστής εκπομπής έως life coach. Σίγουρα θα τα καταφέρει καλύτερα από αρχηγός κόμματος.

 

Διαβάστε ακόμα:  Διαγραφή Πολάκη, όταν εκτρέφεις ένα τέρας, μην περιμένεις να γίνει… πρόβατο.

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top